Kabanata 1:

Reckless. Flirt. Troublemaker.

Ilan lang iyan sa mga naging palayaw ko sa ibang tao. At sa totoo lang, hindi ako nagagalit. May katotohanan din naman kasi ang mga ‘yan. Mas may malala pa nga d’yan, e.

Walking p**nhub, kapatid ni Mia Khalifa, future biggest p**n star.

Naaapektuhan ba ako? Hindi rin. Siguro noong una, oo. Nakikipagsapakan pa nga ako, e. Sanayan na lang talaga.

Ang ginagawa ko, nilalandi ko ang boyfriend ng kung sinumang tumatawag sa akin ng kung anu-ano, para mapatunayan na totoo naman talaga ang mga tinatawag nila sa akin. Malandi.

Sa paraan na ‘yon, bigla silang tumitigil. Paano, e, naging kabilang na mga jowa nila sa mga nagtatanggol sa akin.

Alam ko, masamang mang-agaw ng boyfriend, pero ano bang pakialam ko?

Rules? I break them.

Expectations? I ignore them.

Consequences? I’ll deal with them when they come.

Ganoon ko tingnan ang buhay. I live fast, play hard, and take what I want, with no apologies, no regrets.

At least, that’s how it used to be.

And tonight? Same old game.

Nandito ako ngayon sa marangyang pasukan ng The Imperial. It is an exclusive, ultra-luxury hotel. Tanging ubod lang ng yaman ang nakakapasok dito. Mga tao na kung hindi bilyonaryo, nasa milyonaryo ang status.

This place was filled with insanely wealthy men, those who could buy an entire city if they wanted to

Katulad ba nila ako na mayaman kaya ako nandito? Hindi.

Dito gaganapin ang pre-wedding gala ng ate ko. Nakakainggit nga kasi big time talaga ang na-jockpot ng kapatid kong iyon. Nasobrahan sa yaman.

Deserve din naman ni Ate. Bukod sa maganda na, nasobrahan pa ng bait, katangian na hinding hindi ko papangarapin na makuha.

If my sister was innocence personified, then I was the exact opposite.

Bino-boyfriend ko lahat ng lalaki na matipuhan ko, at ginagawang human ATM.

Kung si ate ay nasobrahan sa bait, tipong naiinis na ako minsan, ako hindi. Nakikipagsapakan talaga ako.

I didn’t have the patience for that saintly crap. Piss me off, and I wouldn’t hesitate to throw a punch.

I was fire, chaos, and a whole lot of trouble. Hindi ko ikinakahiya ang ugaling mayroon ako. Tinuturing ko pa ngang best asset, e.

Tulad ngayon. Pagkapasok na pagkasok ko, ramdam ko na ang pagkuha ko sa atensyon ng ilan.

Rich men. Handsome. Powerful. Dressed in their designer suits, exuding confidence and money. My usual type.

And just like that, the game began.

Dressed in a silky champagne-colored gown, I walked into the grand hotel like I belonged here.

Tama lang ang pagkakahapit ng suot ko sa aking katawan, sapat na para mapansin ang kayabang-yabang kong kurba.

Tuloy lang ako sa paglalakad. Sinisigurado ko na kapansin-pansin ang estilo ng damit ko. The dress was classy in the front, but too daring in the back. Lantad na lantad ang makinis at maputi kong likod. With a slit that ran high up my thigh, every step felt like a tease.

Kapag nakita ako ni Mama, paniguradong kurot ang abot ko sa kaniya. Kesyo pinagkaitan ko na naman daw ng tela ang katawan ko. Who cares, anyway? No way in hell was I dressing like some Maria Clara wannabe.

Lihim akong napapangisi nang dumadami na ang mga matang nakatingin sa akin. Karamihan ay mga lalaki. Some subtle, others not even trying to hide it. But I didn’t mind. Ito nga ang pinunta ko dito, e.

Dumiretso ako sa bar area, at walang kahirap-hirap na umupo sa isang stool. Napangiti ako nang pumasok sa ilong ko ang mayamang halimuyak ng whiskey, tabako, at mamahaling pabango.

Mga ganitong amoy ang laging hinahanap ko. Klase ng amoy na nagsusumigaw ng yaman at kapangyarihan.

Ito ang mundo ng mga nasa itaas. Ang klase ng mundo kung saan dapat ay nababagay ako.

Pinagkrus ko ang aking mga binti, dahilan upang bahagyang bumuka ang slit ng damit ko. Sinadya ko iyon para naman may kaunting pasilip ang makinis kong binti.

Nandito ako para maghanap ulit ng human ATM. Nagsawa na ako kay Azi. Naging seloso at territorial masyado.

I want someone who could replace him. Someone even more handsome, more refined, and even wealthier.

It didn’t take long, just as I expected.

Naramdaman ko ang presensya ng isang lalaki sa likuran ko. At kahit hindi ko pa ito nililingon, sa amoy pa lang, alam ko nang siya ang tipo ko.

Tall, confident, and sharp-looking man walked toward me with a smirk. He moved like he owned the world, dressed in a perfectly tailored suit that screamed old money.

Taimtim ko siyang tiningnan mula ulo hanggang paa.

Good shoes, expensive watch, a strong jawline, and eyes that locked onto mine like I was the most interesting thing in the room.

Rich. Handsome. Target unlocked.

I let my hair fall over one shoulder and gave him a slow, playful smile. Ang lagi kong suot na ngiti na kinahuhumalingan ng mga lalaki.

I was only sixteen, but no one ever guessed. The way I carried myself, the way I knew exactly how to get what I wanted, people always assumed I was older.

And this man?

He was already mine.

“What’s your name again?”

Humiwalay ako sa pigil-hininga naming halikan, para lang itanong sa kaniya ang pangalan.

The golden lights shimmered against the marble floors, wrapping us in a heated haze.

Wala pang ilang minuto nang matagpuan ko ang sarili na nakasandal sa isang malamig na pader, bandang liblib na pasilyo ng hotel. His towering frame caging me in, both predatory, unrelenting.

Masasabi ko na ang bilis niyang nahulog sa kamandag ko. Hindi lang iyon. Dahil sa pinapakita pa lang niyang madilim na ekspresyon, alam ko na nabitin siya sa mapusok naming halikan.

And I liked it.

Sa halip na sagutin ako, muli niya akong siniil ng halik. Mas marahas at mapusok kaysa kanina. Para akong nalulunod sa kaniyang mga halik, lalo na nang pilit niyang ipinapasok sa bibig ko ang malikot niyang dila. May lasa ng whiskey, dahilan ng lalo kong pagkalunod.

“I’m asking your name,” usal ko sa pagitan ng aming mga halik.

“Ralph,” halos paungol niyang sagot.

Bumaba ang halik niya sa aking panga. I dragged my fingers slowly along the collar of his shirt, playing with the fabric, teasing.

Napapikit ako nang muli na naman magtagpo ang mga labi namin. Ang kamay niyang nakapirmi kanina sa baywang ko ay nagsimula nang maglakbay sa likod ko.

Nagdudulot ng kakaibang init ang mararahan niyang haplos sa parteng iyon. But just before he could reach somewhere off-limits, I caught his wrist, stopping him effortlessly.

“Oops...” I whispered against his lips, amusement flickering in my eyes.

I tilted my head slightly, my smile playful yet firm.

“That’s a secured area, sweetheart.”

His frustrated groan sent a thrill through me, but I only laughed. Hinayaan ko muna siyang halikan ulit ako ng isang beses, bago siya marahan na tinulak sa dibdib.

"Relax,” I murmured, 

Suot ang nanunuya kong ngisi, bahagya akong kumawala sa yapos niya. Sapat lang ang distansyang nilayo ko sa pagitan namin, upang ipahiwatig sa kaniya na sa pagitan naming dalawa, ako ang may kontrol.

Bigo niyang nilakbay ang daliri sa kaniyang buhok.

"You’re dangerous," he muttered, his dark eyes locked onto mine.

“And that only makes me hotter, right?”

I tilted my head again, pretending to consider his words. Napangisi siya sa sagot ko, pero bakas pa rin ang pagkabitin sa mukha niya.

At para matapos na ito, lumapit ako sa kaniya at ginawaran ng isang mabilis na halik. Hindi pa ako nakontento’t umisa pa ako, pero sa pagkakataong ito, sa pagitan naman ng kanyiang panga at leeg. Sinigurado kong mag-iwan ng marka sa parteng iyon, bago humiwalay sa kaniya ng tuluyan.

Shock was written all over his face, and before he could even recover, I flashed him a teasing smile.

"Consider yourself marked. That makes you my temporary boyfriend."

Dating gawi, tinalikuran ko na siya at naglakad na palayo. Bukas o sa makalawa, tatawag na ‘yan siya at mabubuhay na naman ako na parang señorita.