Buong biyahe ay tahimik lang silang dalawa. Si Zafiya lang buong tanging inaalala ni Roan sa mga oras na iyon.
Allergy si Zafiya sa seafood at kahit kailan hindi na niya ulit pinakain ito ng kahit anong seafoods. Ngunit sinong hudas ang nagpakain sa anak niya ng seafoods? Pagkarating namin sa hospital ay nadatnan namin siya Zafiya na namumula dahil sa mga pantal-pantal sa mukha at buong katawan niya. "Kawawa naman ang baby ko," saad ko saka ko siya niyakap. Ngunit laking gulat ko nang itulak niya ako. "I don't want you here, go away!" Sigaw nito. "Whose the mother of the patient?" Tanong ng Doctor. "Me!" Saad ko. "I am" saad ng kung sino. Ng lingunin ito ni Roan ay si Freya pala ito. Naguguluhan naman na tumingin sa kanilang dalawa ang doctor. "I'm the father," singit nalang ni Jared. Saka siya ang kinausap ng doctor. "What are you doing here? At anong ipinakain mo sa anak ko?" Sunod-sunod na tanong ko. Pero hindi niya ako sinagot at bigla nalang tumalikod at umalis na. "Bastos." Bulong ni Roan. "Pwedi na raw nating iuwi si Zafiya," saad ni Jared. Biglang ko siyang sinampal nung makalapit siya sa akin. "How dare you lie to me! Dinala mo talaga anak ko sa babae mo? Napakakapal naman ng mga mukha niyo!" Nangigil na saad ni Roan. "Hindi ko alam na nandun siya kay Freya. Promise hon, wala akong alam." Paliwanag nito. "Ako ang nagdala kay Zafiya papunta kay Freya. Bakit, may angal ka?" Sulpot ng kanyang mother in-law. "Ma, kita mo naman ang ginawa ni Freya sa apo mo. Nagka allergy reaction tuloy siya." "Hindi niya naman ikakakmatay iyan. Kaya 'wag kang OA" Ha? Ako pa talaga ang OA ngayon. Saad ni Roan sa isip niya. Simula palang ay hindi na talaga magkasundo si Roan at yung in-law niya. Si Freya kasi ang gusto nito at hindi siya. Kinaumagahan ay maagang nagising si Roan at as usual nagluto siya ng almusal nila at baon ng mag ama niya. Ng magising nga si Zafiya ay wala na ang mga pantal nito kaya pwedi na siyang pumasok sa school. "Zafiya anak, diba sabi naman ni mommy na bawal ka sa mga seafoods? Tingnan mo tuloy nangyari sa'yo kahapon." Saad niya dito. Ngunit hindi siya pinansin ni Zafiya at kumain nalang ng sopas na niluto niya. Pagkatapos nilang kumain ay agad na naligo si Zafiya at nagbihis para umalis na sila. Naiwan na namang mag isa si Roan. Sabagay sanay na naman siya sa katahimikan ng bahay nila. Maya-maya habang nag mo-mop siya ay biglang tumunog ang doorbell kaya pumunta siya dito. Pagkabukas niya ng gate ay si Freya iyon may dalang bulaklak at cake. "Anong ginagawa mo rito?" Mataray na tanong niya rito. "Dinadalaw lang kita," nakangiting saad nito. Gulat naman si Roan sa sinabi nito. Ano naman kayang nakain nito at naisipan niyang dalawin ako? Close ba kami? Tanong ni Roan sa isip niya. "Pwedi ba akong tumuloy?" Nakangiting tanong parin nito. Nag aalangan man ay pinatuloy parin ni Roan si Freya. But she smell something fishy talaga dito kay Freya. Isda ba siya? Tanong niya sa isip. Nang maupo na sila sa sofa ay nagsimula nang magsalita si Freya. "I'll get straight to the point. I want you to divorce Jared." Madiin niyang sabi. Natawa naman ng bahagya si Roan. "Wow ha, pumunta kapa talaga dito para sabihin 'yan. Saka ano 'yang dala mo? Suhol? I'm not cheat though" palaban na saad ni Roan. "Wala kang mapapala sa akin kaya umalis ka nalang." Dagdag pa nito. Akmang sasampalin siya ni Freya nang maunahan niya ito, isinampal niya dito ang cake na dala na dala nito. Napasinghap ito ng wala sa oras. "Alis!" Pagtataboy ni Roan. Umalis naman si Freya na nagmamartsa. Napatawa nalang si Roan dahil sa itsura nito. "Buti nga sa'yo." Saad nito na nakangiti. Sa akin din ang huling halakhak. Pagsapit ng hapon ay malakas na binuksan ni Zafiya ang pintuan nila kaya naman nagulat si Roan. "Anak, dahan-dahan naman. Masisira 'yang pinatuan natin sige ka." "Why did you slap mommy Freya with a cake?" Galit na tanong nito. Hmp! Sumbungera! Saad ni Roan sa isip niya. "Siya kasi nagsimula kaya pinatulan ko lang. Alang namang magpatalo ako sa kanya eh nasa teriyoryo ko siya." "Napakasama mo! I hate you!" Saka ito padabog na pumasok sa kwarto. "Zafiya!" Tawag niya dito pero hindi na siya pinansin nito. Napasapo nalang siya sa ulo niya. "Palagi nalang ba kaming ganito?" Saad niya. Niyakap naman siya ni Jared. "I'm sorry if our child is being hard on you hon," saad nito saka siya hinalikan sa pisngi. Napakalambing ng boses nito. Animoy mahal niya pa talaga ako. O minahal niya nga ako ako? Tanong ni Roan sa isip niya. Kinabukasan ay naisipang sunduin ni Roan si Zafiya. Habang nasa labas siya at naghihintau sa anak nagtawag naman ang teacher nila. "Sino dito ang parent ni Zafiya?" Tanong ng guro. "Ako po." Saad ni Roan. "I am Zafiya's mother" saad ni Freya. Nandito din pala ito. Napatakbo naman si Zafiya sa likod ni Freya at doon nagtago. "Anak, come here to mommy," saad ni Roan "No! I don't know you." Saad naman ng bata. Para sinaksak ng espada si Roan sa narinig mula sa anak niya. Ideneny lang naman siya ng sarili niyang anak. "Hala baka kidnapper 'yan" bulong-bulungan ng ibang mga parents. "Mrs, El Mondo, iuwi mo na po si Zafiya. Kami na ang bahala dito at tatawag na kami ng pulis." Inialis nga ni Freya ang anak ko at kahit anong gawin kong paghabol sa kanila ay hindi ko magawa sapagkat hinaharangan nila ako. Hanggang sa dumating na ang mga pulis at dinala ako sa presinto. Ngunit doon nakumpira nila na ako ang asawa ni Jared El Mondo, isang sikat na CEO at ako talaga ang ina ni Zafiya. Sinundo ako ni Jared sa presinto. "I'm sorry this needs to happen." Saad nito habang hawak ang kamay ni Roan at marahan itong hinalikan. Napaka sweet nito at talagang maloloko ka niyang mahal na mahal ka nito ngunit alam ni Roan na mahal pa nito si Freya. Nang makarating sila sa bahay ay agad tumunog ang cellphone ni Jared at si Freya iyon. "Jared, come to the hospital now! Si Zafiya naglaslas." Umiiyak na saad nito. Parang binuhusan ng malamig na tubig si Roan sa narinig kaya dali-dali silang umalis papuntang hospital. Doon naabutan nila si Zafiya na mahimbing na natutulog at may benda ang kanan niyang wrist. Niyakap niya ito at hinalikan na noo. "Baby ko ba't mo naman ginawa ito?" Umiiyak na tanong nito sa natutulog na anak. Maya-maya lang ay naalipungatan ito. "Don't hug me, I hate you!" Sabay tulak sa kanya. "Where's mommy Freya?" Dagdag pa nito. At umiyak pa ito ng hindi makita si Freya na kakaalis lang. "Anak bakit mo naman sinaktan ang sarili mo?" Nag aalalang tanong ni Roan sa anak. "I hurt myself because of you! I want you and daddy to divorce as soon as possible." Nabrainwashed na talaga ni Freya ang anak niya.Inis na inis si Vivian ng makarating sa bahay ni Ash. Dumiretso siya sa kwarto niya saka dun sumigaw."Argh! I hate you! Sana hindi ka na nagpakita." Sigaw ni Ash. Narinig naman iyon ni Ash kaya napaakyat ito sa kwarto niya saka kumatok."Viv, okay ka lang?" Tanong ni Ash. Karga-karga pa nito si Arabelle.Natigil sa pagwawala si Vivian ng marinig niya ang boses ni Ash. Inayos niya muna ang sarili saka ngumiti at binuksan na ang pinto. Sinalubong niya ng matamis na ngiti sina Ash at Arabelle. Pero nakunot ang noo ni Ash kasi alam niyang pinepeke lang ni Vivian ang ngiti nito."Tell me, what's wrong?" Tanong ni Ash."Wala naman." Pagdedeny ni Vivian."Matagal na rin tayong magkaibigan, Viv. Alam ko na kung nagsasabi ka ng totoo o hindi. And by now, I can say nagsisinungaling ka. Alam kong may problema, kaya ano yun?" Saad pa ni Ash.Napabuntong hininga si Vivian saka umupo sa kama niya."Gustong-gustoko siyang bumalik pero hindi ko naman inaasahan na mas maiinis ako sa kanya nung makita
Habang nag uusap pa sina Vivian at yung mommy ni Lance ay may tumawag kay Lance."Mommy, mauuna na kami ni love. Dumating na kasi si Deni, para ma meet niya na rin ang future wife ko." Paalam ni Lance."Sure, anak. Say hi to Deni for me." Saad naman ng mommy ni Lance.Nagpaalam na rin si Vivian at umalis na nga sila.Pumara ang sasakyan ni Lance sa isang boutique na hindi familiar kay Vivian.Deni's Boutique ang nakasulat sa business logo nila.Pumasok na nga sina Lance at Vivian.Sumalubong naman sa kanila ang isang magandang babae. Marahil ay staff dito."Sir Lance, nandito po si miss Deni, hinihintay kayo." Iginiya sila ng babae sa isang silid at bumungad sa kanila ang pigura ng lalaking nakatalikod.Napakunot ang noo ni Vivian. Nagtataka siya kung si Deni na ba iyan or ibang tao lang.Inilibot ni Vivian ang paningin sa loob ng kwarto at wala ng ibang tao run maliban sa lalaking nakatalikod at sila."Deni." Tawag ni Lance. Bigla namang humarap yung Deni at nagulat si Vivian ng maki
Nag aayos si Vivian sa harap ng salamin ng biglang tumunog ang cellphone niya.Napangiti siya ng makitang si Lance ang tumatawag. Sinagot naman niya ito."Yes love?" Tabong ni Vivian."Nandito na ako sa baba. Hintayin kita." Saad ni Lance."Okay, pababa na rin ako." Tiningnan ulit ni Vivian ang sarili sa harap ng salamin at nung ma satisfy na siya sa nakikita ay tumayo na rin siya para bumaba na.Habang pababa ng hagdan si Vivian ay napatayo si Lance. Parang nag slow motion ang kilos ni Vivian sa paningin niya.Napaka ganda nito sa white dress na suot. Simple pero malakas ang dating.Hanggang sa makalapit na si Vivian ay nakatulala parin si Lance, medyo nakaawang pa ang bibig. Kaya natatawang itinikom ni Vivian ang bibig ni Lance."Baka may pumasok na langaw." Natatawang saad ni Vivian. Natauhan naman si Lance."Let's go?" Tanong ni Lance."Magpaalam muna tayo kay Ash at Arabelle." Kaya pumunta sila sa kitchen at nakita nila si Ash at karga-karga si Arabelle habang may niluluto ito.
Nag work from home na muna si Vivian para makapag focus siya sa pag aalaga sa anak niya.Gusto niyang sulutin ang mga araw na baby pa ang anak niya. Dahil ang sabi ng karamihan mabilis lang lumipas ang panahon. Hindi mo mamamalayan na malalaki na pala ang mga bata.Habang nagbabasa ng mga emails si Vivian ay biglang umiyak si Arabelle kaya nilapitan ito ni Vivian at kinarga.Isinayaw niya ito pero hindi parin tumitigil sa pag iyak. Namumula na nga rin ito kakaiyak. Unti-unti ng nababahala si Vivian. "Anak, bakit ka ba umiiyak? Nagugutom ka ba?" Tanong ni Vivian.Pinadede niya naman ito pero hindi ito dumede bagkus mas lumakas pa ang iyak nito kaya nataranta na si Vivian."Naku naman anak, may masakit ba sayo?" Pagkausap nito sa anak na animoy sasagot ito sa kanya.Binalot niya ng tela yung katawan ni Arabelle baka kasi nilalamig ito pero ayaw parin nitong tumahan kaya bumaba na si Vivian at hinanap si aling Nena."Aling Nena, tulong naman po. Ayaw tumahan ni baby." Saad ni Vivian.Lu
Nagkaroon ng mental illness si Ash dahil nga sa hindi niya matanggap ang pagkamatay ni Felix ay gumawa ng scene ang utak niya kung saan para sa kanya ay buhay pa ang asawa niya.Naipagamot naman si Ash sa psychiatrist ay paglipas ng isang buwa ay nakitaan ito ng malaking improvement.Nging normal na ulit ang pag iisip nito at unti-unti niya ma ring natatanggap na wala na talaga si Felix."I miss you na, hon." Saad ni Ash. Nandito siya ngayon sa puntod ni Felix.Isang buwan na rin ng mailibing si Felix. Nalaman nila mula sa doctor nito na may sakit pala itong lung cancer. Itinago nito ang sakit dahil ayaw niyang mag alala ang mga mahal niya sa buhay.Sinubukan nitong magpatagamot pero malala na raw talaga at hindi na kaya."Ang daya mo naman. Kung kailan nagka ayos na tayo saka mo naman ako iniwan." May pait sa mga ngiti ni Ash na sinabi iyon."Pero hayaan mo magiging okay lang ako kasama ng mga anak natin. Aalagaan at mamahalin ko sila ng tama." Pagkatapos niyang kausapin ang puntod n
Kinabukasan ay maagang nagising si Ash para maghanda dahil anniversary na nga nila ni Felix.Pumunta siya sa salon para magpa hair treatment, facial, at kung ano-ano pa na pagpaganda.Sobrang ganda ng mood niya ngayon. Inaasahan niya na may surprise si Felix sa kanya ngayon kaya maghahanda talaga siya.Tanghali na nung makauwi siya galing sa salon. Blooming na blooming siya. Bago na rin ang hairstyle niya. Yung dating straight ay may pagka wavy na rin ito ngayon.Pagsapit ng 6 pm ay nagbihis na si Ash.Isinuot niya yung pink na cocktail dress at pink glittered na high heels.Napatitig sa kanya sina Vivian at ang mga bata ng bumaba ng hagdan si Ash na sobrang ganda at malawak ang ngiti sa mga labi.Pati yung mga nakikiburol ay nagbulong-bulungan na."Bakit ganyan ang ayos niya? Parang hindi siya namatayan ng asawa?" Tanong nung isa."Mukhang masaya pa siya na patay na ang asawa niya." Sabat din nung isa."Mukhang may lakad pa."Sinamaan ng tingin ni Vivian yung mga nagbubulong-bulungan