Novels by KristiyanongInlove

"Vivian, please forget about Lance and choose me instead." Seryosong Saad ni Den. Hindi Naman agad nakapagsalita si Vivian. Kumurap-kurap pa ito dahil Hindi siya sure kung Tama ba ang pagkakarinig niya sa sinabi ni Den."Pero ikakasal na Ako.""Kaya nga kalimutan mo na siya at Ako nalang ang pilitin mo. Hindi pa Naman kayo kasal eh.""Pasensiya na, pero Hindi ko magagawa ang gusto mo. Mahal ko na si Lance."Gumuho ang Mundo ni Den nang marinig ang sinabi ni Vivian. Huli na siya, mahal na ni Vivian si Lance. Tumango-tango nalang si Den saka tumingin sa anak nila."Pwedi ko ba siyang madalaw araw-araw?" Pag iiba ni Den ng usapan."Oo Naman, Wala Akong balak na ipagamot siya sayo. Karapatan mo ring makasama siya dahil Ikaw ang ama niya.""Salamat. Mauna na muna ako, babalik nalang ulit Ako bukas." Paalam ni Den."Sige."Bagsak ang balikat ni Den na lumabas ng kwarto ni Vivian. Dali-dali na siyang bumaba ng hagdan saka umalis na at baka maiyak pa siya dito at Makita pa siya ng mga tao na

Kinabukasan ay napabalikwas ng bangon si Den Lalo na Nung na-realize niya na Hindi familiar sa kanya 'yung kwarto na kinaroroonan niya."Where am I?" Tanong niya sa Sarili saka inilibot 'yong tingin sa paligid.Maya-maya ay nanlaki ang mata niya sa naisip at kinapa niya 'yong Sarili niya."Na kidnapped ba Ako? Na raped ba Ako?" Exaggerated na Ani nito.Nang masiguradong Hindi siya nagalaw ay nanghinayang pa siya."Ay Hindi Ako pinagsamantalahan? Sayang..." Nanlulumo itong nakahiga ulit sa kama.Wala na siyang pakialam kung nasaang lugar man siya."Baliw ka ba?" Natatawang Tanong ni Vivian.Napabalikwas ulit nang bangon si Den at nanlalaki ang matang tiningnan si Vivian."What are you doing here?" Tanong ni Den."Malamang dito Ako nakatira." Matapos sabihin iyon ni Vivian ay bumalik sa alaala ni Den 'yong nangyari kagabi; na pababa ng hagdan si Vivian buhat-buhat 'yong anak nito at Nung Nakita niya 'yong Mukha ng Bata ay na-confirm niya na anak niya nga ito dahil kamukhang-kamukha niya

Gabi na pero Hindi parin makatulog si Den kakaisip sa sinabi kanina ni Vivian. Hindi niya alam kung nagbibiro lang ba ang babae o seryoso talaga 'yon na siya ang ama ng anak nito."Argh!" Sigaw ni Den saka inis na napabangon sa kama niya at ginulo 'yong buhok niya."Prank ba 'to? Nagsisinungaling lang siya 'diba?" Parang baliw na Tanong nito sa Sarili."Well, if you're really that curious...then puntahan mo siya at siguraduhin mo kung nagsasabi talaga siya ng totoo o hindi." Suggest ng ate niyang si Diana. Kakarating lang nito galing London at dumiretso na agad ito sa kanya.Pero imbis na sumunod sa suggestion ng ate niya ay nahiga ulit si Den at nagtalukbong ng kumot."Get up!" Utos ni Diana saka pilit na hinihila si Den para bumangon."I'm not going anywhere, ate." Tamad na Saad ni Den."Hindi. Bumangon ka diyan, magbihis ka, at puntahan mo na 'yong pamangkin ko." Agad Naman na nanlalaki 'yong mata ni Den na napatingin sa ate niya."What did you just say? Pamangkin mo? Hindi pa nga

Hindi makapaniwala si Vivian sa mga salitang lumalabas sa bibig ni Den. Akala niya ay may fiance ito ayon sa balita.Pero bakit sinasabi niyang gusto niya si Lance? Bakit nanggugulo siya? Bakit nagpakita pa siya? Yan ang mga katanungan sa isipan ni Vivian."Don't look at me like that. I told you I don't owe you an explanation. Ibibigay ko sayo mismo yung Pera in cash basta magpakalayo-layo na kayo ng anak mo mula kay Lance." Saad ni Den."What if ayaw ko? Sino ka ba para pagsabihan ako kung ano ang dapat kong gawin?" Inis na Saad ni Vivian.Sa inis ni Den ay hinawakan niya sa braso si Vivian at hinigpitan ang pagkakahawak dun para masaktan si Vivian. Napangiwi naman si Vivian dahil sa sakit."Bitiwan mo ako, nasasaktan ako!" Sigaw ni Vivian."Talagang masasaktan ka kung hindi kayo aalis sa buhay ni Lance." Nanlilisik ang matang saad ni Den.Maya-maya ay bumalik si Lance kaya binitawan na ni Den si Vivian at humarap ito kay Lance nang nakangiti."What's happening here?" Tanong ni Lanc

Inis na inis si Vivian ng makarating sa bahay ni Ash. Dumiretso siya sa kwarto niya saka dun sumigaw."Argh! I hate you! Sana hindi ka na nagpakita." Sigaw ni Ash. Narinig naman iyon ni Ash kaya napaakyat ito sa kwarto niya saka kumatok."Viv, okay ka lang?" Tanong ni Ash. Karga-karga pa nito si Arabelle.Natigil sa pagwawala si Vivian ng marinig niya ang boses ni Ash. Inayos niya muna ang sarili saka ngumiti at binuksan na ang pinto. Sinalubong niya ng matamis na ngiti sina Ash at Arabelle. Pero nakunot ang noo ni Ash kasi alam niyang pinepeke lang ni Vivian ang ngiti nito."Tell me, what's wrong?" Tanong ni Ash."Wala naman." Pagdedeny ni Vivian."Matagal na rin tayong magkaibigan, Viv. Alam ko na kung nagsasabi ka ng totoo o hindi. And by now, I can say nagsisinungaling ka. Alam kong may problema, kaya ano yun?" Saad pa ni Ash.Napabuntong hininga si Vivian saka umupo sa kama niya."Gustong-gustoko siyang bumalik pero hindi ko naman inaasahan na mas maiinis ako sa kanya nung makita

Habang nag uusap pa sina Vivian at yung mommy ni Lance ay may tumawag kay Lance."Mommy, mauuna na kami ni love. Dumating na kasi si Deni, para ma meet niya na rin ang future wife ko." Paalam ni Lance."Sure, anak. Say hi to Deni for me." Saad naman ng mommy ni Lance.Nagpaalam na rin si Vivian at umalis na nga sila.Pumara ang sasakyan ni Lance sa isang boutique na hindi familiar kay Vivian.Deni's Boutique ang nakasulat sa business logo nila.Pumasok na nga sina Lance at Vivian.Sumalubong naman sa kanila ang isang magandang babae. Marahil ay staff dito."Sir Lance, nandito po si miss Deni, hinihintay kayo." Iginiya sila ng babae sa isang silid at bumungad sa kanila ang pigura ng lalaking nakatalikod.Napakunot ang noo ni Vivian. Nagtataka siya kung si Deni na ba iyan or ibang tao lang.Inilibot ni Vivian ang paningin sa loob ng kwarto at wala ng ibang tao run maliban sa lalaking nakatalikod at sila."Deni." Tawag ni Lance. Bigla namang humarap yung Deni at nagulat si Vivian ng maki

“Time of death 10: 45 AM…” Saad ng doctor.Agad na napaupo sa sahig si Lily dahil sa narinig niya. Pilit siyang umiling, ayaw niyang tanggapin ang sinabi ng doctor. Pinilit niyang kinukumbinsi ang sarili na nagsisinungaling lang ‘yong doctor at buhay pa ang kapatid niya. Sinubukan niyang tumayo para lapitan sana ang kapatid pero bigo siyang makatayo dahil sa nanghihina ang mga tuhod niya. Napaiyak nalang siya ng makitang nag flatline na ang cardiac monitor na nakakabit kay Lucil.“HINDI…” umiiyak na sigaw niya.Tinakpan na ng mga doctor ng puting tela ang katawan ni Lucil at iniwan ito doon habang naroon parin si Lily. Iyak nang iyak si Lily. Sobrang laki ng pagsisisi niya na ang sama ng pakikisama niya sa kapatid niya gayong alam niyang may pinagdadaanan ito. Ngayon huli na ang lahat at hindi na siya makakabawi pa dito.“L-lucil, gumising ka…please…babawi pa sa’yo si ate.” Nanghihinang saad ni Lily. “Paano nalang si Lilo? Bunso, kailangan ka ng anak mo…” pinunasan ni Lily ang sipon n

“Dad, someone’s looking for you.” Tawag ni Eli sa ama na nakaupo sa wheelchair sa loob ng madilim na kwarto nito. Kahit madilim ang kwarto ay naaninag parin Naman niya Ang ama dahil sa munting liwanag na nagmumula sa bintana.Lumingon lang sa kanya si Donovan sabay sabing, “I don’t want to see anyone.” Madiing Saad nito. Napabuntong hininga nalang si Eli sa naging sagot ng ama niya.Ilang araw na itong ganito; Hindi lumalabas ng kwarto, Hindi kumakain, at Hindi na pumapasok sa trabaho. Nag aalala na rin si Eli sa inaasta ng ama niya. Nagsimula lang ito no’ng umalis sina Lucil at Lilo ilang araw ang nakakalipas. Parang nawalan na ito ng gana na mabuhay no’ng Iwan siya ng mga ito. Parang ‘yong saya at sigla niya ay sumama sa pag alis nila.“Ka trabaho mo daw siya at hinahanap ka niya. Papapasukin ko nalang siya dito.” Saad parin ni Eli. Pero Hindi na siya sinagot pa ng ama. Kaya lumabas na siya at nagpunta sa living room kung nasaan ang bisita na sinasabi niya.“Nandun po si daddy sa kw

Lumipas ang mga araw at halos hindi na magpakita sa kanilang lahat si Lucil. Nagkukulong nalang ito sa loob ng kwarto niya at ayaw na nitong lumabas. Hindi na rin ito makausap. Kaya labis na ang pag aalala ng mama niya.Maya-maya ay lumabas ng kwarto si Lilo dala ang tray na may lamang pagkain na Hindi manlang ginalaw ni Lucil."Ayaw po talagang kumain ni mommy, Lola." Saad ni Lilo. Napabuntong hininga nalang si Lucia.Si Lily Naman na nakaupo lang sa sala at nagbabasa ng nobela ay biglang inis na tumayo at nagtungo sa kwarto ni Lucil. Marahas nitong binuksan ang pintuan ngunit Hindi manlang natinag si Lucil. Nakaupo lang ito sa kama habang nakatingin sa labas ng bintana. Walang emosyon ang makikita sa mga mata niya."Hoy, Lucil! Anong Arte 'yan ha? Umayos ka nga! Nagsasayang ka ng pagkain eh. Saka maawa ka Naman kay mama, ang tanda-tanda na niya tapos binibigyan mo pa siya ng problema. Kung pumunta ka lang dito para mag inarte, pwes umalis ka na." Galit na Saad ni Lily.Pinalo Naman

Matapos kumain ng dinner ay pinatulog na ni Lucil si Lilo sa luma niyang kwarto. Nang masisiguro niyang mahimbing na Ang tulog ng anak niya ay saka siya dahan-dahang lumabas ng kwarto. Nagtungo siya sa sala at Nakita niya doon ang mama niya na hinihintay siya. Pagkakita sa kanya ni Lucia ay ibinuka nito Ang dalawang braso na animoy inaanyayahan siyang lumapit para yakapin siya nito.Lumapit nga si Lucil at yumakap sa ina at nagsimula na Naman siyang umiyak. Gustong-gusto niyang magsumbong sa mama niya na tulad dati no'ng Bata pa siya na everytime may nang aaway sa kanya ay umuuwi siyang umiiyak at nagsusumbong agad sa mama niya. Agad Naman siya nitong kino-comfort at kunwari pang susugurin iyong nang away sa kanya. Dahil dun ay tumatahan na siya sa pag iyak dahil ramdam niyang may nagmamahal at may hand Ang promotekta sa kanya. Away in man siya ng lahat, ang mahalaga ay andiyan ang mama niya na mapagsusumbungan niya.Gusto niya ulit mararamdaman iyon, 'yong love at comfort ng mama niy

Pagkatapos mag impake ni Lucil ay agad-agad niyang dinala ang isang maleta niya at hinawakan naman niya sa kaliwang kamay niya si Lilo at naglakad na sila palabas ng kwarto nila. Nagtataka naman silang sinalubong ng mga katulong nilang sina Aime at Jena.“Ma’am, ano pong nangyayari? Saan po kayo pupunta?” Tanong ni Aime.“Huwag nang maraming tanong, tulungan niyo nalang akong dalhin ang iba pa naming mga maleta.” Saad naman ni Lucil. Hindi man nila alam kung anong nangyayari ay sumunod parin sina Aime at Jena, tumulong na nga rin sila sa pagbubuhat ng mga maleta nina Lucil pababa ng hagdan. Sa katunayan ay kinuha nila ang maletang dala ni Lucil at si Aime na ang nagbuhat. Hindi pa kasi magaling ang sugat ni Lucil dahil nga na CS siya. Ayaw kasi nilang mabinat si Lucil kaya sila na ang nagdala ng mga maleta nito.Pagkarating nila sa sala ay nakasalubong nila si Donovan na basang-basa dahil sa ulan, kararating lang niya galing sementeryo. Nanlalaki ang mga mata nitong napatingin sa mga

“Asan na ‘yong baby ko? Ilabas niyo ‘yong baby ko!” Sigaw ni Lucil, natanggal na rin ‘yong swero sa kamay niya dahil sa pagwawala niya. Bigla namang nagtago sa pader si Donovan. Nanginig at nanghina ang mga tuhod niya dahil sa Nakita niya. Hindi niya alam kung paano sasabihin kay Lucil na Wala na Ang baby nila. Alam niyang guguho na naman ang Mundo nito kapag nalaman na nito Ang totoo.Muling sinilip ni Donovan ang Asawa at umiiyak at nagwawala parin ito. Samantalang pilit naman itong pinapakalma Nina Selene at Wilden. Maya-maya ay naisipan na niyang pumasok sa loob ng kwarto. Natigilan saglit si Lucil nang Makita siya. Pero kalaunan ay agad din itong tumayo at tumakbo papalapit sa kanya. Kwenilyuhan agad siya ni Lucil dahil sa Galit nito at Hindi na nakaawat pa sina Selene at Wilden.“Asan na ‘yong baby ko?!” Umiiyak pero Galit paring Tanong ni Lucil. Pero iyak lang din ang naisagot ni Donovan. Pinilit niyang magsalita pero walang boses na lumabas sa bibig niya.“Magsalita ka, asan