Chapter 7 - coffee

Kinse minutos bago mag-alas-nueve ng umaga ay dumating na si Mayor Yanixx. Tarantang gumawa ako ng kape. Pero hindi ako sigurado kung tama ang pagkaka-operate ko ng coffee machine. Kulang-kulang ay lumundag ako sa nerbiyos nang bumukas ang private door na direkta roon sa opisina at pumasok si Mayor.

"Good morning po, Mayor," bati ko sa kanya.

"Morning, Ace." Umangat ang sulok ng labi niya sa seksing ngiti. Parang hinila ng daan-daang kabayo ang tibok ng puso ko. "You're making coffee for me?" Lumapit siya sa akin.

Binalingan ko ang coffee machine at nakahinga ng maluwag nang umagos ang kape mula sa nozzles at sinalo ng mug na nasa tapat.

"Let me taste that." Dinampot niya ang tasa.

"Mayor, good morning!" Pumasok doon si Ma'am Fretchie kaya naudlot ang pagtikim ni Mayor Yanixx sa kape.

"Good morning, Fretch."

"Ace, nilinis mo ba muna ang machine bago mo ginawan ng kape si Mayor?"

Napakurap ako. Nilinis? Pero wala naman siyang sinabi kanina na linisin muna.

"Hindi po, Ma'am, wala po-"

"Hindi mo nilinis at paiinumin mo si Mayor ng kapeng iyan?"

"Sorry po, Mayor, Ma'am." Initiative na dapat iyon. Unang araw ko pa lang sa trabaho tapos palpak agad at kay Mayor pa talaga.

"It's alright, Fretch. Chill, okay? Ang binigay ko lang na trabaho kay Ace ay gawan ako ng kape, hindi ang linisin ang coffee machine. Trabaho iyan ng utility." Nagsalita si Mayor at dinala sa desk niya ang mug. Balak pa rin ba niyang inumin ang kapeng ginawa ko?

Nahuli ko si Ma'am Fretchie na umirap sa akin.

"What is my schedule for today?" tanong ni Mayor, sa akin pa rin nakatingin.

"Meeting with the Engineering, Mayor, mamayang ten o'clock and one-thirty, meeting with the CSWD for the livelihood project."

"First day ni Ace ngayon, I'm in the mood to treat everyone to a lunch. Arrange an order with the nearest restaurant, Fretchie."

"Yes, Sir."

Naglakad palabas si Ma'am Fretchie. Pero pumasok naman ang dalawa pang staff, tangay ang bundle ng mga dokumento na pipirmahan ni Mayor. Dinampot niya ang kanyang cellphone at dinala sa tapat ng tainga.

Lumambot pa lalo ang puso ko. Ang bait naman ni Mayor. Ganito pala siya. Kapag may bagong trabahante sa kanyang opisina iti-treat niya lahat ng lunch. Kaya siguro mahal siya ng mga residente rito sa Fuego Amore.

Napangiti ako at lalabas na sana nang magsalita siya. "That smile just made my day. Did you bring your requirements? It's necessary for your payroll soon."

Nahinto ako at muling napatingin sa kanya habang pinirmahan niya ang mga papeles. May kausap ba talaga siya sa cellphone? Bakit pakiramdam ko ako ang kinausap niya? O, baka imahinasyon ko lang.

Saglit niyang binitiwan ang ballpen at dinampot ang mug, tinikman ang kape. Suminghap na lang ako. Ininom niya pa rin ang kapeng ginawa ko.

"I've stopped drinking coffee in the mornings but this one you made gives me all the energy I need for today. A bit bland. Yes, I am talking to you, so stay there and wait 'til I'm done fixing my signature on these documents."

Kinagat ko ang labi at malikot na pumasada ang paningin sa ibang mga staff. Ang dalawa na nakatayo sa gilid ng desk at naghihintay sa mga papeles ay halatang walang ideya na ako ang kinakausap ni Mayor kahit mukhang may katawagan lang siya.

Pasimple akong bumalik sa kinaroroonan ng coffee machine at kunwari ay tiningnan kung may natira pang beans at tubig.

"I wish you're older so I don't have to do this or if not, I wish I'm younger like Nicolo and Keth."

Parang may invisible na mga daliring kumiliti sa puso ko dahil sa sinabi niya. Hindi ko naisip na may ganitong cheesy side si Mayor Yanixx. Likas talaga siguro sa kaniya na mahusay magpakilig.

Sa conference room itinuloy ang lunch na hinatid doon ng kilalang restaurant dito sa lungsod namin. Tumulong ako sa pag-aayos.

"Scholar ka ba ni Mayor?" tanong ni Ma'am Fretchie.

"Hindi po, sa public school po ako nag-aaral."

Tumango siya at hinagod ako ng tingin. From head to foot. Para bang may gusto siyang palabasin dahil iba ang naging sagot ko sa inaasahan niyang marinig.

Saktong alas dose ng tanghali ay nagyaya na si Mayor na kumain kaming lahat.

Hindi ako maka-get over sa mga sulyap niya sa akin habang abala kaming lahat sa pag-asikaso sa kaniya. Naiilang na ako kasi sa akin lang nakasunod ang titig niya at wala yata siyang pakialam na napapansin na iyon ng iba.

Hirap tuloy akong lunukin ang pagkain ko.