Natigilan si Analyn. Kilala niya ang boses na iyon. Hindi siya pwedeng magkamali. At para makasigurado, dahan-dahan niyang nilingon ang pinanggalingan ng boses.
Nang makita ni Analyn ang lalaki, pakiramdam niya ay nawalan siya ng oxygen sa katawan.
“Sir Anthony.”
Pinilit ngumiti ni Analyn, pero hindi lang niya alam kung anong itsura ng mukha niya sa ngayon.
“Bending an ear?” tanong ni Anthony sa dalaga habang matiim na nakatitig dito.
Sunod-sunod na iling ang ginawa ni Analyn. “No, Sir. Wala akong narinig. Busy ang tenga ko. Tama. Ganun nga.”
“Come here,” malamig ang boses na utos ni Anthony.
Nag-alangan si Analyn na sundin ang utos ni Anthony. Pero sumunod din siya. After all, si Anthony de la Merced lang naman ang lalaki. Ang may-ari ng kumpanyang pinapasukan niya. 26 years old, at isa sa pinakamayamang tao sa buong bansa, na may worth na ten billion.
At siya, si Analyn Ferrer, ay isa lang simple at ordinaryong empleyado ng DLM Group of Companies. Isa siyang designer sa Creatives, Inc., ang advertising company ng DLM Group of Companies
Isa lang siya sa isang libo at limang daang mahigit na mga empleyado ni Anthony. At hindi akalain ni Analyn na kilala siya nito.
Pero naaalala ni Analyn nang tatlong taon na ang nakakaraan nang bumisita si Anthony sa opisina nila at lapitan siya bigla at itanong ang pangalan niya.
Halos nagkanda-utal-utal si Analyn sa pagsagot sa lalaki nung oras na iyon.
Kahit pa isang ordinaryong empleyado lang si Analyn, pero mapapansin mo siya agad sa karamihan dahil sa stand-out na ganda ng kanyang mukha. Buong akala pa nga ng mga kasamahan ni Analyn na nagkagusto sa kanya ang may-ari ng DLM.
Pero sabi nga, maraming napapahamak sa maling akala. Dahil pagkatapos ng pagbisita na iyon ni Anthony sa opisina nila, hindi na uli ito nakitang dumalaw roon. At hindi rin naman ito nagpakita o lumapit pa uli kay Analyn.
Kanina habang naghihintay kay Michael ay tila napansin ni Analyn ang pagpasok ni Anthony dito sa restawran pero hindi niya masyadong binigyan ito ng pansin sa pag-aakalang hindi na siya kilala ng boss ng DLM. Isa pa, wala sa hinagap niya na halos magkatabi lang ang mesang ookupahin nila.
“Sit down,” seryosong utos uli ni Anthony nang nakatayo na si Analyn sa tapat ng mesa niya.
Nag-alangan si Analyn na sundin ang utos ni Anthony. Gusto na lang niyang umalis doon at umuwi na. Pero bago pa niya maibuka ang bibig para magdahilan kay Anthony ay naunahan siya nitong magsalita.
“Analyn, do you want to get married?”
Natigilan si Analyn. Naisip niya na may pagka-tsismoso din pala itong may-ari ng DLM dahil nakikinig siya sa usapan nila ni Michael kanina.
Sa pagkalito sa sitwasyon at sa mga tumatakbo sa isip niya kaya napatango siya. Huli na niya napagtanto kung ano ba ang ibig sabihin ng pagtango niya. Babawiin sana niya ang inakto pero naunahan na naman siya ni Anthony.
“Why not consider marrying me?” walang emosyon na naman na sabi nito.
Napakurap-kurap si Analyn, iniisip niya kung tama ba ang rinig niya. Mataman pa niyang sinipat ng tingin si Anthony. Mukha naman itong matino at malayo naman sa itsura niya na may sakit siya ngayon. Pakiramdam ni Analyn ay biglang nanlambot ang mga tuhod niya kaya napaupo siya bigla sa upuang binakante ng kasama kaninang babae ni Anthony na umalis.
“S-Sir? Joke ba ‘yan?”
“I am not joking. I am asking you to marry me.”
Hindi mapakali si Analyn. Marami siyang naiisip ngayon. Kasama pa doon ang hindi niya mapaniwalaang kakasabi lang ni Anthony.
Nakatingin lang si Anthony kay Analyn habang hinihintay ang sagot nito.
“S-Sir… bakit… bakit ako?”
Sino ba naman kasi ang sisiryoso sa alok ni Anthony kay Analyn? Guwapo siya. Mayaman. Marami siyang nakakasalamuhang mga babae na katulad niya ng estado sa buhay. Kung gusto niya talagang magkaroon ng lovelife at magpakasal, hindi siya mahihirapang maghanap ng babaeng katapat ng yaman ng mga De La Merced.
Biglang nanlaki ang mga mata ni Analyn, at hindi iyon nakaligtas kay Anthony na lubusan niyang ipinagtaka.
“Sir Anthony, don’t tell me..”
Nagdikit ang mga kilay ni Anthony. Gusto niyang marinig ang sasabihin ni Analyn, pero at the same time ay kinakabahan siya sa tumatakbong ideya sa isip nito.
“Sir… may lihim ka bang pagtingin sa akin noon pa?”
Lalong nagulo ang mga kilay ni Anthony sa narinig mula kay Analyn.
“Siguro, front mo lang iyong blind date mo kanina. Itinaon mo na nandito rin ako ngayon para masabi mo sa akin ang alok mong kasal.”
Tumikhim si Anthony bago nagsalita.
“First of all, wala akong pagtingin sa iyo, kahit palihim. Pangalawa, hindi ko sinadya na magkita tayo dito ngayon. I admire your brain’s fast thinking. You really are an asset of Creatives, Inc. Pero huwag kang mag-ilusyon. I am offering you marriage because of my grandfather. He is seriously ill. His doctor said that he has only a half year to live. And his biggest wish now is to see me get married. Sa sobrang ipit ko sa sitwasyon, nasabi ko sa kanya na may girlfriend na ako at nagbabalak na kaming magpakasal any time.”
“So, bakit ako, Sir? Wala ka bang girlfriend? Na mukhang napaka-imposible naman. Sa estado mong ‘yan?”
Matamang tinitigan ni Anthony si Analyn na ikinabahala ng huli. Nakakatakot ito makatingin. Parang any time ay paaalisin siya sa trabaho nito.
“Miss Ferrer, kung may girlfriend ako, hindi na ako mag-aaksaya ng panahon na makipag-usap sa iyo at ng laway para paniwalain ka. Bakit ikaw? Because you are an employee of DLM, at nakakasiguro ako na maitatago mo kay Lolo ang lihim kong ito. Pwedeng-pwede kitang sisantehin agad kung hindi ka makikipag-cooperate sa akin.”
“Okay. Gets ko na, Sir. Fake love. Fake marriage. Para sa kasiyahan ng lolo mo na malapit ng mamatay.”
Tumango lang si Anthony.
“Pero, Sir… parang hindi ko yata kaya ang gusto mong ipagawa sa akin. Unang-una, hindi naman ako mayaman. Jologs lang ako. Baka ipahiya lang kita sa lolo mo. Baka madulas ako. O mabuking tayo,” tumingala si Analyn, “kaya ko ba’ng magsinungaling?” tanong pa niya na tila kinakausap ang langit.
Gulong-gulo na ang isip ni Analyn. Napapikit siya sa kakaisip. Pero kapag hindi siya pumayag sa gusto ni Anthony, pwede rin siya nitong paalisin sa kumpanya dahil alam na niya ang sikreto nito. Paano na siya kapag nawalan siya ng trabaho? Paano na ang bayarin nila sa ospital? Paano na ang Papa niya?
“Marry me, Analyn and I will be in charge of your father’s hospital bill.”
Tila may magic word sa sinabi ni Anthony kaya biglang napadilat ang dalaga. Tumingin siya sa mukha ni Anthony para hanapin ang sinseridad nito sa sinabi niya.
Tatlong taon na ang nakalipas nang maaksidente ang sinasakyan ng Papa niya. Nakaligtas siya sa aksidente pero na- comatose. Sa tatlong taong iyon, si Analyn ang sumasagot sa mga bayarin sa ospital.
Kung papayag siya sa alok ni Anthony ngayon, kalahating taon din niyang hindi poproblemahin ang pambayad sa ospital. Kalahating taon siyang makakahinga pansamantala at magkakaroon siya ng pagkakataon na makapag-ipon para pambayad pagkatapos ng kasunduan nila ni Anthony.
Tempting….
“I can also hire the best medical team for your father.”
“Sir Anthony, deal!”
~C.J.
Nagulat si Analyn nang mabilis na tumayo si Anthony. Mabilis itong naglakad palayo. Napamaang si Analyn. “Sir Anthony!”Huminto sa paglakad si Anthony at saka nilingon si Analyn. "Let’s go!” Naguguluhan man ay agad na tumayo si Analyn at saka mabilis na naglakad bitbit ang bag niya papunta sa kinatatayuan ni Anthony. Hindi pa man din siya tuluyang nakakalapit dito ay nagpatuloy uli si Anthony sa paglakad kaya hinabol ito ni Analyn. “Sir Anthony, saan tayo pupunta?” Hindi siya sinagot ni Anthony hanggang sa naglakad ito papunta sa sasakyan niya. Nang mapansin nito na wala na siyang kasunod ay huminto ito at saka humarap sa direksyon ni Analyn. “Kunin mo na ang birth certificate mo para makapagpakasal na tayo.”Napamaang si Analyn. “Ngayon na, Sir?” “Yes,” malamig na sagot ni Anthony kasabay ng malamig nitong pagtitig kay Analyn kaya agad na kumilos ang dalaga.“Tell me your address,” utos uli ni Anthony ng naka-usad na ang sasakyan niya. Inihatid ni Anthony si Analyn sa isang l
Nang lumabas si Analyn mula sa kuwarto niya ay agad siyang sinalubong ng Mama niya. Nakakapagtakang kalmado na ito. “Analyn, sorry na. Nabigla lang ako kanina. Okay lang sa akin kung sino man iyong pinakasalan mo. Pamilya pa rin tayo, hindi ba? Pero magpapakasal na ang kapatid mo at si Tin. At bilang nag-iisang kapatid ni Jiro, obligasyon mo na bigyan sila ng perang pampakasal nila.”Bahagyang hinawi ni Analyn ang Mama niya at saka nagpatuloy sa paglalakad patungo sa pintuan.“Wala ho akong pera.”Nagulat si Analyn nang ubod lakas siyang pinaharap ng Mama niya paharap dito. “Kung ganon, hiwalayan mo ang lalaking ‘yan. Pansamantala, makipag-live in ka muna kay Michael habang pinoproseso pa ang paghihiwalay n’yo. Kailangan natin ang pera ni Michael sa pagpapakasal ni Jiro.”Ubod lakas na tinagtag ni Analyn ang kamay ng Mama niya na nakahawak pa ng mahigpit sa braso niya. “Okay ka lang, ‘Ma? Para naman akong piraso ng karne na binebenta mo kung kanino.”“Hoy, Analyn. Pinalaki ka namin
Alam ni Analyn na gusto lang siyang inisin ni Anthony kaya inilagay roon ang size ng underwear niya. Kaya naman itiniklop na lang niya ang papel at saka iniwan sa ibabaw ng kama niya. Gusto niyang mag-shower nang mabilis bago tuluyang mahiga sa malambot na kama. Nakahiga na si Analyn nang maalala niyang kailangan niyang magsabi sa boss niya na hindi siya papasok bukas. As usual, inaasahan na niyang magagalit ang boss niya. Nag-half day na raw siya ngayong araw tapos ay wala pa siya bukas. Binigyan pa siya ng ultimatum nito. Na kung hindi siya papasok bukas ay ima-mark siyang absent ng isang buong linggo. Ibig sabihin, hindi siya makukuha ang sahod ng pang isang linggo. Napabuntong-hininga na lang si Analyn. Malaking bagay din iyong sahod niya ng isang linggo. Sabi nga nga nila, sahod is life!Pero hindi naman niya pwedeng idahilan sa boss niya na sasamahan niya si Anthony na dalawin ang lolo nito. Hindi pwedeng malaman sa opisina na nagpakasal siya sa boss ng DLM. Well, Sir Anthony
Sa wakas ay nakarating na sila Analyn at Anthony sa ospital. Bumaba si Athony para may kuhain sa likod na compartment ng sasakyan niya. Nang isara na niya ito ay saka lang niya napansin na nakatayo si Analyn sa tabi niya. “Nervous?” seryosong tanong niya sa dalaga.Pinaikot ni Analyn ang mga mata niya, sabay sabing, “sus! Bakit naman ako kakabahan? Sisiw na sisiw lang ‘to.” Nagkibit-balikat si Anthony. “Sisiw pala, eh. Eh di, tara na,” pagkatapos ay nauna na itong naglakad kay Analyn. Agad namang sumunod sa kanya si Analyn, pero sa totoo lang ay kinakabahan talaga siya. Habang nag-aabang sila sa pagdating ng elevator, hindi napigilan ni Analyn na magtanong kay Anthony. “Sir Anthony, masungit ba ang Lolo mo?”“Nope.” “Okay,” sabi ni Analyn at saka palihim na nagbuga ng hangin. “Just call me simply Anthony. Or Ton.”“Ha?” naguguluhang tanong ni Analyn. “I told you before, alam ni Lolo na may girlfriend na ako ng two years, di ba?”“Ow.” Naintindihan na ni Analyn. Meron nga ba
Nang isara ni Analyn ang pinto, binawi ni Anthony ang tingin niya roon. Muli niyang ibinaba ito sa chess board, at saka nagsalita nang hindi tumitingin sa lolo niya. “Yes, Lolo. Nung una. Pero ngayon gusto ko na si Analyn bilang siya.”Ngumiti si Greg.“It’s good that you really like Analyn. Ngayong lumagay ka na sa tahimik, matatahimik na rin ako. Hindi na kita kukulitin. Hindi na ako manghihinayang na mawala. Kasi alam kong may mag-aalaga na sa ‘yo.” “Lolo…”Bahagyang tumawa si Greg.“Ano? Sa kamatayan na rin naman ako papunta talaga. Son, I am eighty years old already. Ano pa ba ang gusto mo? Umabot pa ako ng one hundred? Hinihintay na ako ng Lola mo. Ang gawin mo na lang, bilisan mo na at bigyan n’yo na ako ng apo sa tuhod ni Analyn,” nakangiting litanya ni Greg na para bang normal na paksa lang ang pinag-uusapan nila ni Anthony. Nag-alangang sumagot si Anthony, pero nang makita niya sa mukha ng lolo niya ang saya, napilitan siyang sagutin ito.“Sige, ‘Lo,” Samantala, sa labas
Nahalata ni Analyn na hindi nagbibiro si Anthony. Tumuwid siya ng upo at saka bahagyang nilingon ang lalaki. “Sorry. Hindi na mauulit. Mag-iingat na ako sa next time.”“Next time? Next time, you’re done,” malamig na sagot ni Anthony sa dalaga.“Bababa ako sa susunod na pagliko. Babalik ako sa ospital para puntahan muna si Papa.”Palibhasa ay nasa parehong ospital lang ang papa niya at ang lolo ni Anthony, pero nasa magkaibang building. Hindi naman kumontra si Anthony at sinunod ang utos ni Analyn. Bago bumaba si Analyn, hinarap niya si Anthony. “Sir Anthony, ang galing ko, di ba? Mukha namang masaya si Lolo Greg sa pagbisita ko.”Bahagyang tumaas ang isang kilay ni Anthony. “And so?”“Nangako ka, iyong isang linggong sahod ko.”“Ang dami ko nang binili sa ‘yo na mga damit at sapatos, kulang pa ba ‘yun?” Hindi nun nasindak si Analyn. Sa halip, inalis niya ang lock ng seatbelt niya at saka akmang bababa na ng sasakyan. “Okay. Pupuntahan ko na lang uli si Lolo Greg pagkagaling ko kay
Ilang minuto pang nag-usap sila Analyn at Jan. Lampas na ng alas-singko nang magpaalam na si Analyn. Dumaan muna siya sa isang malapit na grocery store para bumili ng mga gulay. Tamang-tama naman na malapit na lang din doon ang sakayan ng bus papunta sa Grace Village.Nakapagluto at nakakain na si Analyn pero hindi pa rin dumadating si Anthony. Hindi na niya hinintay ang lalaki. Umakyat na siya sa kuwarto niya at saka nag-shower nang mabilis. At dahil wala naman na siyang gagawin pa, minabuti niyang matulog na. Nasa kalaliman na ng gabi ang tulog ni Analyn nang makaramdam siya ng uhaw. Wala siyang choice kung hindi ang lumabas ng kuwarto niya at bumaba sa kusina para uminom ng tubig. Samantala, halos mag-uumaga na ng nakauwi si Anthony. Dumiretso siya sa kuwarto niya. Nakainom siya ng kaunti kaya gusto niyang mag-shower muna ng mabilis bago matulog. Nang buksan ni Anthony ang ilaw ng kuwarto niya, nagulat siya ng makita ang kama niya.“Ano’ng ginagawa ng babaeng ito sa kama ko?” i
Abala si Analyn sa pagtapos sa design niya kaya hindi niya namalayan na lunch break na pala. Nang igala niya ang tingin sa paligid ay nagtatayuan na ang mga kasamahan niyang mga designers at isa-isa nang lumalabas sa opisina nila. Marahil ay para mananghalian na.“Analyn, tara na!” pagtawag ng kaibigan ni Analyn na si Michelle.“Eto na,” sagot ni Analyn at saka pinatay ang power ng laptop niya.Nilapitan na ni Analyn ang naghihintay na si Michelle. Palabas na sila ng pintuan ng bumulaga si Karla, ang Mama ni Analyn. “Analyn,” walang emosyong pagtawag nito kay Analyn. Nagtaka naman si Analyn kung bakit siya pinuntahan ng Mama niya. “Magandang tanghali, Tita,” bati ni Michelle. “Michelle, sandali lang, ha?” paghingi ng paumanhin ni Analyn sa kaibigan, tapos ay binalingan ang Mama niya, “‘Ma, dito tayo.”Iginiya ni Analyn ang babae sa balcony sa labas ng opisina nila. “Bakit kayo nandito?”“Analyn, hindi ako nagbibiro. Kailangan na ni Jiro ang pera para sa kasal nila ni Frances.”Ba
Natagalan maghanap sila Analyn at Jean ng taxi driver na marunong magsalita ng Ingles. Halos rush hour na ng nakaalis sila. Matrapik na ang mga kalsadang dinadaanan nila.Medyo madaldal ang driver, at maraming tanong sa kanila. Si Jean na ang sumasagot dito dahil alam niyang wala sa wisyo si Analyn. Mayamaya, nag-ring ang telepono ng driver. Dinukot ng driver ang telepono sa bulsa niya. Nakita ni Analyn nang napangiti ito sa screen ng telepono niya. “Naku, tumatawag ang asawa ko.” “Sige lang po, sagutin n’yo na.” Si Analyn ang sumagot. Base sa pagkakangiti nito ng nakita niya ang pangalan ng asawa sa screen ng telepono nito, obvious na mahal na mahal nito ang asawa. Ganun nga ang ginawa ng driver. Masaya nitong sinagot ang tawag ng asawa. Kaya naman nag-drive ito na isang kamay lang ang may hawak sa manibela at ang isang kamay ay hawak ang telepono niya na nasa tenga. Nasa malalim na pag-iisip si Analyn nang bigla na lang na nakarinig siya ng malakas na tunog at ang sigaw ni Jean
Ininom na ni Analyn ang gamot na inireseta ng doktor at bahagyang umigi ang pakiramdam niya. Pero nahihirapan siyang matulog at walang ganang kumain. Naiisip niya si Anthony. Alam niyang hindi basta-basta ang pinagdadaanan nito ngayon. At para malibang, bumaba siya sa coffee shop na nasa ibaba ng hotel na tinutuluyan dala ang laptop niya at doon gumawa ng mga disenyo para sa proyekto nila sa Blank para malibang at maalis sa isip niya ang kalagayan ng negosyo ngayon ni Anthony..Mayamaya, napagod na si Analyn kaya huminto muna siya sa ginagawa. Bigla na naman niyang naalala ang kondisyon niya. Inihawak niya ang isang kamay sa tiyan niya. “Baby, naririnig mo na ba ako?” Hinimas-himas ni Analyn ang impis pa niyang tiyan. “May mabigat na pinagdadaanan ngayon ang Daddy mo. Magkasama nating i-monitor ang tagumpay niya. Okay ba?”“Kung sakaling mabibigyan ka uli ng panibagong buhay, pakiusap… hanapin mo uli ako. Bumalik ka uli sa akin, anak ko.” Nang di inaasahan, nakita niyang pumasok a
Nang dumating si Analyn sa ospital, wala pa ang doktor kaya pinaupo muna sila. Hindi naman nagtagal at dumating agad ang doktor. Mabuti na lang at siya pa lang ang unang pasyente kaya mabilis siyang naisalang sa check-up. Matamang nakinig ang doktor sa deskripsyon niya sa sakit na nararamdaman niya. May ilang procedure pang ginawa sa kanya, tapos ay kinausap na siya nito. “Miss, gagawan kita ng referral sa OB-Gyne Department,” sabi ng doktor habang inaabot ang notepad na nasa gilid ng mesa niya.“OB-Gyne?” pag-uulit ni Analyn. Nagsalubong ang mga kilay niya sa narinig. Ang alam niya ay para sa mga may balak magbuntis o buntis lang ang nagpapa-check up sa ganung doktor. Napahinto sa pagsusulat ang doktor sa notepad niya. “Oo. The pregnancy cycle is 23 days. And the baby is misplaced in your fallopian tube, complicated by cervical inflammation, infection and bleeding. Kung ako ang tatanungin, I want to suggest the removal of the fetus. But ang OB pa rin ang may final say dito.” N
Nakahiga lang si Analyn sa kama. Nawala na ang sakit sa tiyan niya, pero tinatamad pa siyang kumilos. Hindi rin siya pumayag na samahan siya ng sekretarya ni Anthony. Sa palagay niya, mas kailangan siya ni Anthony sa meeting nito.Nag-video call si Elle, ngiting-ngiti ito sa screen.“Bakit ganyan ang ngiti mo?”[“Sikat na sikat kayong dalawa ni Anthony dito sa Tierra Nueva.”]Nagtaka si Analyn sa sinabi ni Elle, isama pa ang malisyosong ngiti nito.“Bakit?” [“Balitang-balita ang paglipad ni Mrs. De la Merced papuntang Hongkong para suportahan ang asawa niya sa krisis ng DLM Group.”]“Sus!”Tumawa lang si Elle. “Nag-aalala ako sa kanya, Elle.”Nagkibit-balikat si Elle. Pagkatapos ay umiba ng ayos sa sofa na kinauupuan niya.[“Good! In love ka na talaga kay Kuya Anthony, ha…”]“Sira! By the way, binigyan ko ng trabaho iyong dalawang bago natin. Kaya bawas na ‘yun sa trabaho n'yo ni Michelle.”[“Gor it!”]Kumunot ang noo ni Analyn. “Nasaan ka? Bakit parang nasa ibang bahay ka? Wala k
Pinagmasdan ni Ailyn ang itsura ng bagong gising na si Anthony. Ni hindi pa nga yata ito nakapaghilamos ng mukha, pero guwapo pa rin ito. “Ailyn? Ano'ng ginagawa mo rito?” Napansin ni Anthony na kakaiba ang binis nito ngayon. Sa unang tingin pa lang, alam niyang branded ang lahat ng suot nito sa buong katawan, pati na ang nakasukbit na bag sa balikat niya. Ibang-iba sa dating ayos niya ng una niya itong nakita.“Pinapunta ako rito ni Boss Edward. Kailangan mo raw ang impormasyon na dala ko.” Tiningnan pa ng mga mata ni Ailyn ang hawak na envelope.Tumaas ang isang kilay ni Anthony. “Ano'ng impormasyon?”Mahina lang ang pagkakatanong nun ni Anthony pero tila kulog ang dating nun sa pandinig ni Ailyn. Bahagyang nanlamig at nanginig ang katawan niya sa takot sa lalaki. “E-Eto. H-Hawak ko ngayon.” Napansin ni Anthony ang pagka-utal ng kausap. “Are you afraid of me?”Lumunok si Ailyn. “Aware naman siguro ni Sir Anthony na halos lahat ng tao sa Tierra Nueva ay takot sa kanya.”Walang sa
“Analyn, come here,” tawag ni Anthony sa asawa. Agad namang lumapit si Analyn. Ganun din, ang babaeng nasa likuran ni Anthony ay naglakad papunta sa kinauupuan ni Edward. Bahagya pang nagkasagian ang mga manggas ng mga damit nila. Napatingin tuloy sila sa mukha ng isa't isa, tila pilit kinikikilala ang bawat isa.“Uuwi na ba tayo?” tanong ni Analyn ng nasa harap na siya ni Anthony. “Yes,” sagot ni Anthony at saka hinawakan sa kamay ang asawa at giniya palayo roon. “Kanina pa kayo nag-uusap?” tanong ni Anthony habang naglalakad sila papunta sa kinaroroonan ng sasakyan niya.Inalis ni Analyn ang kamay niya mula sa pagkakahawak ni Anthony at saka naglalambing na humawak sa braso nito.“Hmm? Hindi naman…” “Bakit ka lumabas sa kuwarto? Sabi ko sa iyo, doon mo ko hintayin.” “Naiinip na ko. Mag-isa lang ako dun.”Sinalubong sila ng sekretarya ni Anthony, may bitbit itong coat sa isang kamay niya.Kinuha mula sa kanya ni Anthony ang coat at saka ipinatong sa balikat ni Analyn.Pagkaup
Wala sa loob na nasapo ni Brittany ang nasaktang pisngi, kasabay ng pag-agos ng mga luha. Hilam sa luha na itinaas niya ang mukha at tiningnan ang ama. Ngayon lang siya napagbuhatan ng kamay nito sa loob ng mahabang panahon. Mataas at malakas ang paghinga nito na halatang hindi pa rin bumababa ang emosyon nito. Nanginginig ang kamay na itinaas niya iyon at saka itinuro si Brittany.“Kapatid mo siya kaya huwag mo siyang itrato ng ganyan!”Pinahid ni Brittany ang basang pisngi. `“Ni hindi ko nakita o naabutan ang buhay ng sinasabi mong kapatid ko at kung anong klaseng kapatid siya! Pero ikaw, anong klaseng ama ka ba sa akin? Nung bata pa ako, hindi ko naramdaman ang pagmamahal mo. Nasa nawawala kong kapatid lang ang atensyon mo! Buong panahon at oras mo, inubos mo sa paghahanap sa kanya! Siya lang ang mahal mo, hindi mo ako mahal.” “At ano naman ang alam mo nung mga panahon na iyon? Masyado ka pang bata para sa mga kadramahan. Kung may dapat piliin noon, natural na siya ang pipiliin
Hindi nakikita ni Analyn ang reaksyon ni Brittany dahil nakatalikod siya sa babae. Hindi niya nakita kung paanong halos mawalan na ng kulay ang mukha nito. Minabuti niyang isuot na ang mga damit na hinubad, kaya naman gusto niyang lumabas na si Brittany doon. “Miss Brittany, wala ka pa bang balak lumabas? Hindi pa ba tayo tapos?” tanong ni Analyn habang dahan-dahang nagbibihis ng nakatalikod kay Brittany.Hindi na sumagot si Brittany. Pakiramdam niya ay napipi siya at hindi alam ang sasabihin. Nagmamadali siyang lumabas doon. Pero pagkalabas niya sa banyo ay hindi siya tuluyang lumabas ng kuwarto. Sumandal siya sa dingding sa tabi ng pintuan ng banyo at saka sinapo ang dibdib. Parang nahihirapan siyang makahinga sa natuklasan niya. Paano nangyari ‘yun? Paano’ng may ganung balat si Analyn sa likuran niya? Wala sa loob na napasalampak ng upo si Brittany sa parehong puwesto habang bumabalik sa isip niya ang nangyari noong mga nakaraang araw. NUNG araw ng auction, pinatawag si Britt
“Oh… Nandoon ka ng saksakin ako ni Vivian sa tagiliran ko. Nagka-peklat ako sa parte ng katawan ko na ‘yon. Pero ano’ng ginawa ni Anthony? Binurdahan niya ng tattoo ang ibabaw ng peklat para matakpan iyon. Isa iyong rose na napapalibutan ng mga stem na may mga tinik, ibig sabihin daw nun, siya ang stem na may mga tinik at ako ang rose. Gusto niya akong bakuran, iyon ang ibig sabihin ng tattoo. Gusto mo bang makita? Di ba, to see is to believe?”“Walanghiya ka!” galit na sagot ni Brittany. Umismid si Analyn. “Walanghiya talaga ako. Kaya nga okay lang sa akin na makita mo ang tattoo sa katawan ko.” Dahil nakita ni Analyn na apektado na si Brittany sa mga sinabi niya, at nasira na niya ang momentum ng babae, ipinagpatuloy niya ang pagsasabi rito ng pwede pa niyang ika-inis. “At alam mo ba, kapag nagigising ako sa pagtulog sa gabi at nauuhaw ako? Gigising din si Anthony para bigyan ako ng tubig. At kapag nauuna siyang magising sa umaga, gigisingin niya ako ng mga halik niya. At walang