CHAPTER TWO

Hinihingal si Iris habang tumatakbo papasok sa kumpanya. Halos kalahating oras siyang tumakbo mula terminal, dala ang takot na ma-late. Sa taranta, agad niyang kinuha ang mga gamit sa janitorial room para simulan ang paglilinis ng executive boardroom—doon gaganapin ang meeting ng mga VIP partners ng kumpanya.

Habang dumadaan sa hallway, napahinto siya sa isang pader na puno ng larawan ng mga tagapamahala ng kumpanya. Nandoon si Kiarra Montelivano at Randolf Agustin, parehong mukhang may dugong maharlika. Ngunit may isang frame na walang larawan.

“Si Alexander Corañez Jr... bakit walang picture?” bulong ni Iris sa sarili.

“Hoy, bruha! Tumunganga ka na naman diyan! Kilos! Parating na ‘yung mga big fish!” sigaw ng isa sa mga janitress na kasamahan niya.

“Wala ba talagang litrato si Boss Alex?” tanong ni Iris habang binibilisan ang hakbang.

“Wala nga. Sabi-sabi, closet queen daw ‘yun. Kaya ayaw magpa-picture. Pero bawal i-chika sa mga bagong staff. Mahigpit ‘yan.”

“Bakla? Kaya ba—”

Biglang bumukas ang pintuan ng boardroom. Isang matangkad at mestisang babae ang lumabas, nakasuot ng designer trench coat at stilletos. Si Kiarra Montelivano.

“Nandiyan na ba si Alexander?” tanong nito, malamig ang tinig, sabay irap kay Iris.

“Wala pa po, ma’am. Maupo muna kayo—” magalang na sagot ni Iris.

“Ugh, lumayo ka nga. Ang baho mo!” sabay tulak nito sa kanya, sapat para matumba si Iris.

“Ma’am... hindi po yata tama ang ginagawa ninyo,” mahina pero nanginginig na tugon ni Iris.

“Who are you to say that I am wrong?” matalim ang titig, sabay buhos ng maruming tubig mula sa mop bucket sa katawan ng dalaga.

Akmang sasampalin na siya ni Kiarra nang bumukas ang pintuan—marahas.

“What is happening here?!” malamig pero awtoritatibong tinig ng isang lalaki.

Nagkatinginan silang lahat.

“Ito kasing utility girl! Dinumihan ‘yung damit ko!” reklamo ni Kiarra, kunwaring nagtatago ng inis.

“Sinungaling,” mahinang bulong ni Iris.

“Don’t you ever touch my future wife again,” mariing sambit ng lalaki. Si Alexander Corañez Jr. mismo.

Halos mabingi ang silid sa katahimikan. Hindi makapaniwala ang lahat sa narinig.

“Let’s go to my office. Now,” utos ni Alexander.

Susunod na sana si Kiarra nang mapansin niyang kay Iris nakatingin ang lalaki.

“I’m talking to you,” malamig ngunit malambing na sabi ni Alexander. Hindi pa nakaka-react si Iris nang bigla siyang binuhat nito, parang wala siyang timbang, sa balikat.

“Put me down!” sigaw niya, nanginginig ang boses.

“Later,” bulong ni Alexander.

“Can someone tell me what’s going on here?!” mariing sigaw ni Kiarra, nanginginig sa galit at pagka-insulto. Pero walang sumagot.

Sa loob ng pribadong opisina ni Alexander, binaba na niya si Iris.

“Hubarin mo na ‘yan.”

“B-Boss?” gulat at kaba ang bumalot kay Iris.

“Huhubarin mo ba ’yan, o ako ang maghuhubad sa ‘yo?” aniya, sabay abot ng itim na longsleeve polo.

“Isuot mo muna. May pupuntahan tayo.”

Pagkalipas ng ilang minuto, nasa loob na sila ng isang luxury car. Tumahimik si Iris, pero punong-puno ng tanong ang kanyang isipan.

Pagdating sa penthouse sa Batangas, nagharap silang muli.

“About last night...” panimula ni Alexander. “Why, Iris?”

Humugot ng malalim na hininga ang dalaga. “Kung ‘di ko gagawin ‘yon, hindi ko mababayaran ang utang ni Daddy. Mareremata ang bahay na tanging alaala namin sa magulang ko. May kapatid pa akong umaasa sa akin. Wala na akong ibang mapagkukunan.”

Tahimik si Alexander. Pinilit niyang hindi maapektuhan, pero ramdam niya ang awa at paghanga sa dalaga

“Simula ngayon,” aniya, “hindi ka na mahihirapan. Puro sarap na lang ang mararanasan mo.” Sabay halik sa pisngi ni Iris, At misteryosong ngumiti.

Inabot niya ang kontrata.

Pero tumanggi si Iris. “Boss, sorry. Hindi ko matatanggap ang alok mo.”

“Walang tumatanggi sa akin, Iris.” Matigas ang tono, pero mababa at kontrolado.

“Simple lang ang gusto ko sa buhay. Kung hindi lang dahil sa utang ni Daddy, hindi ko ibebenta ang sarili ko. Saka Boss, hindi mo na ako kailangang gawing front para lang masabing straight ka. Marami na ngayong lumalantad, at tanggap sila.”

Natahimik si Alexander, pagkatapos ay biglang nabilaukan sa iniinom. Humagalpak siya ng tawa.

“Iris, darling,” lumapit ito at hinalikan ang leeg niya, malambing pero mapangahas. “Kung nami-miss mo ‘yung nangyari sa ’tin, sabihin mo lang.”

Napaatras si Iris. “Boss, please. Tama na. Ibinenta ko na ang dangal ko. Huwag mo nang dagdagan.”

Tumayo si Alexander, dumiretso sa drawer, at inilabas ang isang folder. Ibinagsak sa mesa.

“Anong...?”

“CCTV. Footage. Maskarang naiwan mo sa kwarto ko. Lahat ng detalye ng gabing ibinigay mo ang sarili mo.”

Nanlaki ang mga mata ni Iris. Nanginginig ang kanyang kamay.

“You think I’m blackmailing you?” mapanganib ang ngiti ng lalaki. “No, Iris. I’m owning you.”

“Alam na ng father ko. Na-engaged tayo. At wala ka nang choice kundi pumayag.”

“Hanggang kailan tayo magpapanggap?” bulong ni Iris, nanginginig ang tinig.

“Until... my heart stops beating.”

“Patayin na lang kaya kita?” galit na galit na wika ni Iris.

“Sa sarap ba?” nakangiting asar ni Alexander.

Umirap siya. “Kaya mo ba akong ibulgar?”

“No. Pero kaya nilang sirain ka... sa isang bulong lang mula sa akin.”

Tahimik. Walang imikan.

Kinuha ni Iris ang ballpen. Pinirmahan ang kontrata.

“Paano kung... ma-in love ako sa’yo?” tanong niya, halos pabulong.

Napatingin si Alexander. Matagal. Parang binabasa ang kaluluwa niya.

Hinawakan niya ang baba ng dalaga. Marahang iniangat ito.

“Then you’ll never leave my side. I won’t let you. Ever.” Mahinang bulong. “Because once I have you... no one else ever will.”

Unti-unting lumapit si Alexander kay Iris, habang ang titig nito'y lumalalim. Napalunok si Iris, pero hindi siya umatras. Sa halip, tumingala siya at sinalubong ang titig ng binata.

“Ikaw lang ang makakatulong sa ’kin ngayon,” mahina ngunit seryosong sambit ni Alexander.

Hindi pa man nakakabigkas si Iris ng sagot, marahan siyang hinila ni Alexander palapit—at hinalikan.

“Alexander Corañez Jr.!” singhal ng isang matigas na boses mula sa likuran.

Bigla silang nagkahiwalay. Napalingon si Alexander at bumungad ang kanyang ina—matikas, elegante, at halatang galing sa maykayang angkan.

“’Yan ba ang pinagmamalaki mong fiancée?” sarkastikong tanong nito. “Hindi kayo bagay.”