CHAPTER 07

Kaizer Julian

Tinalikuran ko siya bumalik ako sa bahay. Subalit nanatili lang akong nakatayo sa main door tinatanaw siya. Iiling-iling ako habang pinagmamasdan ang asawa ko nasa gitna ng ulan.

Napakatigas ng ulo. Sinabi ko na sa kaniya ayaw kong tatawagan niya ang boyfriend niya. Nagawa pang magsinungaling sa 'kin. Lola raw niya ang kausap para sa uhugin n'yang boyfriend.

Ganun niya pagtakpan ang boyfriend niya gagamitin ang lolo at lola para makalusot. Doon ako naggagalit. Akala ko maayos na ang usapan namin ng pumayag siyang magpakasal sa 'kin.

"Kalimutan mo na ang boyfriend mo at 'wag kong malalaman na may kontak ka pa roon. Alam mo kung paano ako magalit, Jean."

Umigting ang panga ko ng sumagot siya ng pabalang. "Yeah, yeah, hindi ko nakalimutan na ikaw ang hari dito. Kaya alam ko kung paano ka magalit. Lahat nga pala napapasunod mo gamit ang pang-ba-blackmail mo."

"Mabuti malinaw sa 'yo sa lahat ang ayaw ko ang lolokohin ako."

"Bakit niloko ka na ba?"

Dumilim ang mukha ko ng tumingin kay Jean. Ngunit hindi ko lang nakita natakot siya na galit ako. Kung ibang babae lang kanina pa ito tumakbo kapag nakita ng dumilim ang mukha ko. Pero si Jean. Hindi lamang nakitang natakot ngumisi pa at mayroon pang sinabi sa 'kin bago siya lumakad upang pumasok ng banyo.

"Akalain mo 'yon. Alam ko na Kaizer, Kaizer, niloko ka siguro ng babae at huhulaan ko. Pinagpalit ka sa ibang lalaki? Sabagay masama ang ugali mo kaya hindi iyon nakapagtataka."

Natigilan ako nakabawi lamang agad. "Magbihis ka na!" mariin kong sabi. Wala akong pakialam kung matakot siya sa 'kin. Mukhang effective ang kalamigan at maawtoridad kong boses kaya tuluyan umalis si Jean sa harapan ko.

Asawa ko na siya kaya hindi ako papayag na magkaroon pa sila ng ugnayan ng lalaking ‘yon. Ang lakas ng loob susunduin pa rito si Jean. Kumuyom ang palad ko. Kumunot ang noo ko ng lumakas pa ang ulan.

Fucking shit hindi talaga siya papasok dito? Napahilmos ako sa mukha ko habang nakatanaw sa kaniya.

God dammit! Hindi talaga sumunod ang babaeng ‘yon. Nanatili lang sa labas kahit sobrang lakas na ng ulan.

Nagradyo ako sa head ng security sa labas. Upang ibilin sa mga guard na bantayan ang babaeng 'yon. Ayaw kong may masamang mangyari sa kaniya dahil nasa pamamahay ko siya. Mamaya biglang maisip tumalon sa swimming pool. Hindi ko alam anong tumatakbo sa isip ni Jean at ginustong magpaulan.

“Anthony!”

“Boss?”

“Bantayan n'yong maigi ang asawa ko. Kapag may masamang mangyari sa kaniya kayo ang mananagot sa kin.”

“Boss naman. Hindi nga po nakinig sa inyo,” reklamo pa ng head security ng mansyon ko na si Anthony.

“Nagrereklamo ka?”

“Hindi po boss,”

“Good!” tugon ko mabilis na pinutol ang tawag. Naningkit ang mata ko ng mas lumakas pa ang ulan.

“Kaizer! Ano ba ang ginagawa mo sa asawa mo!?” sumulpot sa likuran ko ang Manang Rosa na may bitbit na dalawang payong.

Tinatamad akong magpaliwanag sa kaniya. Kanina nasermunan din ako sa kusina. Binigyan ko ng bagong pambiling cellphone si Rhona ang kasambahay na hiniraman ni Jean ng phone.

Lingid din sa kaalaman ni Jean. Pinabilahan ko na siya ng latest iphone sa secretary ko umulan lang kaya naantala ang patungo rito.

“Manang Rosa hindi niya po ikamamatay roon ulan lang iyan ginusto niya kahit pinapasok ko naman—”

“Itong batang ito talaga. Tatahiiin ko ‘yang bibig mo napaka walanghiya na.”

“Totoo naman nagmatigis naman ayaw pumasok.”

“Kasi wala kang malasakit sa asawa mo. Pinuntahan mo nga pero inaway mo. Totoo diba? Tsk, tsk, Kaizer. Hindi na kita maintindihan hijo. Iba-iba ang babae. Ang nakaraan mo ay iba si Jean," sermon nito.

Si Manang Rosa ang katuwang noon ni mommy mag-alaga sa ‘kin kaya malapit ako rito. Saktong mag-graduate ako ng college binawi na si mommy sa ‘min. Matagal na pala ang sakit nitong breast cancer hindi lang nagsabi sa ‘min. Kahit sa akin inilihim kung kailan acute na at saka ko lang nalaman. Naka attend pa naman si mommy ng graduation ko noon ngunit paglipas ng mga ilang buwan. Hindi na rin nagtagal binawi ng tuluyang sa ‘min.

“Hindi ko maintindihan ang ginagawa mo sa asawa mo. Ayaw kitang panghimasukan sa mga desisyon mo pero, hijo. Lumalampas ka na. Nasasaktan na ang asawa mo. Maaring hindi mo pinagbubuhatan ng kamay. Pero bawat kalooban ni Jean sinasaktan mo. Tingin ko pa naman sa batang iyon mabait. Hindi niya kasalanan ang kasalanan ng ina niya. Naging anak lang siya kaya sana hindi mo pagsisihan kung anong mga plano mo.”

"Pare-pareho lang ang mga babaeng 'yan."

"Bahala ka na nga!" dismayadong saad ni Manang Rosa. "Ako'y nagpapaalala lang sa 'yo. Kilala kita hijo. Sa ngayon wala akong ibang sasabihin sa nakikita ko sa iyong mata. Pero sana hindi pa huli ang lahat dahil nasaktan mo na ang asawa mo,"