CARINA CHERYL'S POV
ABALA kaming mga senior high student sa pag-aayos ng sari-sariling booth. Intramurals kasi ngayon kaya naatasan kaming gumawa nito. Kahit nakakapagod ay hindi kami nagreklamo. Graduatin na din naman kami eh.
"Carina, paabot naman nung thumbtack sa lamesa, natatanggal kasi sa pagkakadikit tong kurtina eh." Saad ng bestfriend kong abala sa pagkakabit ng kurtina sa booth namin.
Photo booth yung napili naming gawin dahil napansin naming wala pang gumagawa nito.
"Shaina, bakit parang andaming naka civilian? Diba dapat naka-uniform pa rin kahit intrams?" Nagtatakang baling ko dito habang inaabot ang hinihingi nitong thumtacks.
"Ano ka ba Carina, mga outsider yan. Pinayagan kasi ng may-ari ng school na makapasok ang taga ibang eskwelahan." Sagot nito sa tanong ko bago ipagpatuloy muli ang pag-aayos.
Muli kong inilibot ang aking tingin sa school field. Ang daming istudyanteng pabalik-balik ang lakad. May sari-sarili itong ginagawa at ang iba naman na taga ibang paaralan ay abalang naglilibot at nagtitingin-tingin sa bawat booth.
"Olivia! Carina!" Tawag sa amin ng isang lalaki. Napangiti ako ng makita na si Tejay iyon. Kaibigan namin ni Olivia.
"At anong ginagawa mo dito?" Masungit na baling ni Olivia kay Tejay. Here come's the cat and dog fight again.
"Bakit? Ayaw mo bang makita ang kagwapuhan ko, Olivia, babe?" Mapang-asar na sabi naman ni Tejay na ikinailing ko.
Laging nag-aaway yang dalawang yan, minsan nga naisip ko na baka yan yung magkatuluyan sa huli eh.
Agad kong ibinaling ang aking tingin sa sariling ginagawa ng maramdaman kong may nakatitig sa akin. Inilibot kong muli ang aking paningin sa paligid ngunit wala naman akong napansing kakaiba. Isinawalang bahala ko na lamang iyon at inayos na ang mga gagamitin para sa gaganapin mamaya.
"Carina! Pinapatawag ka sa Dean's office!" Tawag sa akin ng Student council president na si Isabella.
Napatingin naman ako dito bako tinignan ang bestfriend kong si Olivia. Nakakunot na ang noo nito na para bang tinatanong ako kung bakit. Nangibit-balikat na lamang ako dito at muling humarap kay Isabella.
"Susunod ako." Mahinahong saad ko bago inayos ang mga gamit ko.
"Bakit ka pinapatawag sa office, ha? Carina?" Mapanuring tanong ni Olivia na ikinatawa ko.
"I don't know, baka may kailangan lang ibilin si Dean. You know my parents and the owner of this school are business partners." Tanging sabi ko bago siya nilapitan at hinalikan sa pisngi.
"Mauna ka na sa cafeteria, babalik ako agad." Dagdag ko pa bago tumalikod dito.
Habang naglalakad ay nakakarinig na naman ako ng mga bulungan, hindi ko na ikinabigla ang mga yun dahil sanay na ako. Some admired me, I am a teen model at talaga namang kalat ang magazine na ako ang nasa unahang pahina.
Nang makarating sa tapat ng office ni Dean ay dalawang beses muna akong kumatok bago tuluyang buksan ang pinto, ngunit walang Dean akong nadatnan sa kanyang mesa. Inikot ko ang aking tingin sa buong silid, nagbabakasakaling nandito lamang ito ngunit nabigo ako.
Akmang tatalikod na upang lumabas ng pinto ng may biglang nagsalita sa aking likuran na naging sanhi ng impit kong tili.
"Who are you looking for?" Malamig na saad nito ngunit ang mata ay matiim na nakatingin sa akin. Iniwas ko ang aking paningin upang hindi magtagpo ang aming mga mata.
"I'm looking for Mrs. Williams." Maikling sambit ko.
"Mom is not here. What do you need from her?"
"She asks me to go over here. Wait- you call the Dean, Mom? You're the Dean's son?" Nanlalaking matang tanong ko ng mapagtanto ang sinabi nito kanina.
"Ahm- I'm sorry I didn't mean to ask something like that. I'm going, hahanapin ko na lang si Mrs. Williams." Mahinang dagdag ko at unti-unting tumalikod dito.
Hawak ko na ang seradura ng pinto ng muli itong magsalita.
"What's your name, Ms.?"
Nakakunot-noong nilingon ko ito, ngunit nanatiling blangko ang reaksyon nito.
"I'm Carina, Carina Cheryl Jones." Pormal na pagpapakilala ko dito bago muling nagsalita.
"Can I go now, Mr.?"
Bahagya itong tumango kaya dali-dali ko ng binuksan ang pinto at lakad-takbong lumabas. Tsk, baka magsalita na naman eh, edi hindi ako naka-alis dun? Naghihintay pa naman sa akin sa cafeteria si Olivia.
Ngunit bago ako tuluyang makalabas ng opisina ay narinig ko pa itong nagsalita ngunit hindi ko ito naintindihan, o baka naman ay hindi talaga ito nagsalita?
"You're mine."
"Why did you take so long?" Iritang bungad sa akin ng magaling kong kaibigan pagkaupo ko sa harap niya.
"I'm sorry, hindi ko nadatnan si Mrs. Williams sa opisina nito."
"Oh? Hindi mo naman pala nadatnan, ba't ang tagal mo pa din?"
"Something came up."
"And what is that something, Ms. Jones?" Nakataas ang kilay na saad nito.
"Can we eat first, Olivia? I'm hungry!" Pag-iiba ko sa usapan.
"Fine, but after we eat you'll tell me what happened in that damn office." Mataray na pagsuko nito at nagsimula ng kumain.
Tahimik lamang kaming kumain dahil sanay kaming hindi nag-uusap kapag nasa harap ng pagkain.
"So, tell me the story Carina, I'm waiting." Biglang saad nito pagkatapos punasan ang labi.
Ang bilis naman kumain ng babaeng toh!
"Can't you wait? I'm still eating my dear friend." I said sarcastically, but she just laughed.
Binalik ko ang aking atensyon sa pagkain ng bigla akong kalabitin ni Olivia.
"What!?" I hissed.
"Did you know that guy?" Tanong nito ngunit hindi sa akin nakatingin.
"Who's the guy?" I wondered.
"That guy! Over there!" She said and pointed something at my back.
I immediately put my gaze on the place Olivia pointed. And there I saw the man at the Dean's office.
"I don't know him, Olivia." Baling ko sa kaibigan ko na nanatiling nakatingin sa direksyon nung lalaki.
"But he keeps on glancing at your direction, Bessy!" Tila kinikilig na sabi niya at kinurot pa ang balikat ko.
"Ouch! Olivia, tumigil ka nga, can't you see I'm still eating." Angil ko na ikinatigil nito.
"Okay, I'm sorry. But still, he's looking at you. I think he likes you." Sabi pa nito na ikinailing ko nalang.
Mabilis ko ng tinapos ang pagkain ko dahil hindi talaga ako tinitigilan ng mabait kong kaibigan.
"Let's go, Olivia. Sa garden na lang tayo mag-usap." Mahinang sabi ko bago ito hinila palabas ng cafeteria.
"Tell me what happened at the Dean's office, Carina."
"Nagmamadali? Pwede ba, maghunos-dili ka d'yan." Iritang sabi ko dito bago sumalampak ng upo sa damo.
"Start now, Carina. Lumilipas ang oras." Giit pa nito na ikanbuntong-hininga ko na lamang.
"Fine! Hindi ko naabutan si Mrs. WIlliams kanina dahil yung lalaking tinuturo mo kanina ang nadatnan ko roon." Mabilis na sabi ko.
"What? Anong ginagawa ng lalaking yun sa opisina ni Dean?"
"He's the Dean's Son, Olivia."
"Omg! He's so handsome... So, ano pa? What happened next?" Parang batang sabi nito na lalong ikinailing ko.
Pinagpatuloy ko na lamang ang pagkukwento dahil alam kong hindi titigil ang kaibigan kong ito hangga't hindi nalalaman ang lahat.
CARINA CHERYL'S POV"Carina!Hurry up, baka ma-late ka sa first day of work mo!" Rinig kong sigaw ni Mommy mula sa kusina."I'm almost done, Mom!" Pasigaw na saad ko bago dali-daling kinuha ang bag na dadalhin ko sa trabaho.Habang pababa ng hagdan ay nakasalubong ko pa si Daddy na nakangiti akong sinulyapan."Morning, Dad!" Masiglang bati ko bago ito halikan sa pisngi."Morning, my princess." Malambing na bati nito pabalik na ikina-ngiti ko."Ang tagal kumilos ng mag-amang toh, bilisan niyo na d'yan at baka maging traffic na ang daan papunta sa mga opisina ninyo!"
CARINA CHERYL'S POV"SIR, we have to go to the said restaurant, Mr. Hashimata will arrive there soon," I said after walking closer to his table.Tumingin ito saglit sa direksyon ko bago dinampot ang kanyang cellphone at may kung anong tinipa roon bago ilagay sa kanyang bandang tenga."Hello, Manong Bert, prepare the car." Yun lamang ang sinabi nito sa kabilang linya bago ibinaba ang tawag."Get your things, we're going." Baling nito sa akin na agad ko namang sinunod.Bumaba kami ng building na walang nagsasalita. Parang kaninang pagpasok ko sa opisina ay kung umasta siya ay parang close kami, tapos ngayon 'ni hindi man lang bumubuka
CARINA CHERYL'S POVPILITkong iminulat ang aking mga mata, puting kisame ang sumalubong sa akin. Pinikit kong muli ang aking mga mata dahil nabigla ito at nasilaw sa liwanag na nanggagaling sa ilaw maging ng sinag ng araw na tumatagos sa bintana ng silid."Hey," a baritone voice said and gently hold my hand."Are you okay? Do you need anything?" He added then stood up.Tumingin ako sa paligid at napagtanto kong nasa isa akong hospital bed."What happened?" Namamalat na untag ko."Are you hungry?" Saad nito na binalewala ang tanong ko. Bahagya akong umiling at pinilit ang sariling maupo.Kita ko ang mga konting galos sa iba't-ibang parte ng aking katawan.'Ano bang nangyari?'Ang natatandaan ko ay may isang boses na tumawag sa pangalan ko bago ako kainin ng kadiliman."If you're wondering why you end up lying in that bed. You're hi
CARINA CHERYL'S POVMATAPOSng mainit naming sagutan ay umalis ako sa opisina niya na tanging wallet ang dala, tutal lunch break na din naman, kakain nalang ako sa canteen ng building. Nakahinga lang ako ng maluwag ng tahimik akong makasakay sa elevator.Pagkarating sa canteen ay mga mangilan-ngilang empleyado ang bumati sa akin na nginitian ko na lang. Wala ako sa mood para makipag-usap."Ate, isang rice nga po tsaka isang adobo." Saad ko sa tindera sa canteen. Madali lang naman niya itong ibinigay sa akin kaya naglakad na ako pagkatapos kong ibigay yung bayad. Buti na lang may isang bakanteng mesa pa sa may bandang gitna.Nang makaupo ay sinimulan ko na agad ang pagkain
CARINA CHERYL'S POV I met Radcliff when I was in my senior high school days. FLASHBACK ABALAkaming mga senior high student sa pag-aayos ng sari-sariling booth. Intramurals kasi ngayon kaya naatasan kaming gumawa nito. Kahit nakakapagod ay hindi kami nagreklamo. Graduatin na din naman kami eh. "Carina, paabot naman nung thumbtack sa lamesa, natatanggal kasi sa pagkakadikit tong kurtina eh." Saad ng bestfriend kong abala sa pagkakabit ng kurtina sa booth namin. Photo booth yung napili naming gawin dahil napansin naming wala pang gumagawa nito. "Shaina, ba
CARINA CHERYL'S POVNAGISINGna ramdam ang bigat ng aking mga mata, pagkauwi ko galing sa lugar na nagpakalma sa akin kahapon ay dumiretso ako ng uwi sa bahay at nagkulong lang sa kwarto. Buong mag damag akong umiyak.Ang sakit pa rin pala.Napatingin ako sa orasan sa tabi ng higaan ko, napabalikwas ako ng makitang malapit na mag alas otso."Late na ako!" Sigaw ko at lakad-takbong nagtungo sa banyo. Ilang minuto lang ang iginugol ko sa pagliligo at pagbihis. Naglagay na din ako ng light make up at agad na dinampot ang bag ko at ilang papeles na kailangan sa trabaho.Ayoko pa sanang pumasok dahil ayaw ko pa siyang makita n
CARINA CHERYL'S POVISANGaraw na ang nakakalipas simula ng ma-ospital ako, at ngayon ay tinatahak kong muli ang daan patungo sa pinagtatrabahuhan ko, I don't want to go back there but I need to.As I arrive at the building's parking lot, I immediately park my car in a parking space, then head my way to my boss's office.Hindi ko alam kung ako lang ba ngunit ramdam ko ang mapanuring titig ng mga empleyado ng kompanyang ito, isinawalang bahala ko na lamang at nagpatuloy muli sa paglalakad.Nang makarating ako sa pinakamataas na palapag ay tahimik kong tinahak ang daan patungo sa bungad ng opisina ng taong hindi ko hiniling na muling makita.I understand his reason, but it still hurts, masakit pa rin, sariwa pa din yung sugat na naiwan kahit pa limang taon na ang nakakalipas. Maybe I can forgive him, but not now, not now.Ilang sandali pa ay nakarating na ako sa may pinto, nagtaka pa ako
CARINA CHERYL'S POVLOUDmusic and a very crowded place. That's how I describe the place where am I right now. Yes, I am at a bar. Sabi kasi ni Olivia ay dito daw kami magkita-kita.After what happened earlier nakaramdam ako ng konting awa kay Radcliff. Seeing him hurt because my friends hate him, I can also feel the pain. What's the meaning of this? Do I still love him? Oh come on Carina Cheryl Jones, don't fool yourself, you love him, and it hasn't disappeared or changed.Yeah right, I admit I love Radcliff so much to the point that even though he left me hanging years ago, I still love him, yes, I hate him for leaving me, but it doesn't change the fact that I love him, I still love him."Carina!" Sigaw ng isang pamilyar na boses na nagpabalik sa akin sa malalim na pag-iisip."Hi, Oliv! Hi Tejay!"I smiled at them then kissed them on the cheek and tell them to sit on the chair."So, le