Chapter 11

NARAMDAMAN ni Cataleya ang pagbaba sa katawan niya ng sinumang bumuhat sa kanya. Naramdaman niya ang pagtapak ng tsinelas na suot sa buhanginan. Pumatlang ang isang katahimikan hanggang sa may lumapit muli sa kanya. May mga kamay na kusang nagsuot ng eye glass niya sa mata. Luminaw na muli ang tingin niya sa paligid.

“Okay na po ba ulit kayo Miss?”

Awtomatiko siyang napalingon sa may-ari ng tinig na iyon. Nakita niya ang isang lalaking mataas ng isang pulgada sa kanya at may kapayatan ang katawan nito. Tumango siya nang makilala ito. “Romeo ikaw pala ‘yan, ikaw ba ang bumuhat sa akin p-papunta dito sa may gate ng bahay?”

“Opo Ma’am Cat,” anito na parang nahiya sa ginawa. “Pasensya na po kung binuhat ko kayo. Ayoko na po kasing mahirapan kayo sa paglalakad dahil alam kong labo po mata ninyo.”

“Sana nagsalita ka man lang, ayan nabigatan ka pa sa akin,” nangingiting sabi niya. Kilala niya ang lalaki, anak ito ng kapit-bahay niyang si Aling Trining. Magkasunuran lang ang munting bahay ng