Chapter 5

“IKAW ba talaga ang minana kong secretary?” mariing tanong ng bagong boss kay Cataleya. Pauyam ang mga tingin nito sa dalaga. “Unattentive at wala sa focus.”

Mabilis niyang hinamig ang sarili sa sandaling iyon. Diretso siyang tumingin sa mukha ni Lukas. “I’m s-sorry Sir, medyo kinikilatis ko lang kayo as my new boss.”

Kulang na lang ay mapapikit siya sa alam niyang sablay niyang dahilan. Masyado kasi nitong nawindang ang buong pagkatao niya. Kailangan na lang niyang panindigan ang mga sinabi niya.

Nakita niya ang pag-alis nito sa likod ng executive table nito at lumakad patungo sa harap niya. Hanggang balikat siya nito dahil taglay na katangkaran. Pinagsalikop nito ang mga braso habang nanunuri ang mga tingin. “Late ka na nga Miss Domingo, pero nakuha mo pa akong kilatisin. Hindi ba dapat ako ang gumawa n’yan sa’yo.”

Lukas Adriatico was handsome as hell. Sa mga simpleng kilos nito ay mababasa ang dinadalang authority. Malayong-malayo ito sa namayapa niyang boss. At isang malaking adjustment ang mangyayari sa work niya.

Taas noong ginantihan ang titig nito. “I’m just stating my opinion Sir Adriatico. Hindi naman siguro masamang kilatisin ko kayo kahit paano. Remember, tayo ang magkakasama sa trabaho dito sa hotel and resort na ito.”

Saglit na nabaghan ang itsura nito. Halatang nasaling niya ang ego nito. Hindi makapaniwala sa lakas ng loob niya na sagutin ito. Umangat ang dark, slightly brows nito. Parang may natatagong misteryo at agony sa likod ng prominenteng bahaging iyon ng mukha nito. “We are wasting time Miss Domingo, as my first task, please make a letter to all department. I want to meet all employees this afternoon.”

Bago pa siya makahuma, nilagpasan na siya nito ng lakad. Lumabas muna ito ng opisina hanggang sa narinig niya ang pagbukas-sara ng dahon ng pinto. Walang pasabing iniwan siya nito sa loob.

Kahit paano ay napabuntong-hininga si Cataleya. “Good luck na lang talaga kung magkakasundo kami ng bago kong boss. Mister Sungit eh, parang nagkamali ako na ginamit ko siyang character. Pero teka, siya ba talaga ‘yun?”

Makailang beses niyang pinagmasdan ang pangalan ng binatang boss sa ibabaw ng table nito. Napansin niya ang isang nakapatong na photo frame doon. Kinuha niya iyon saka pinagmasdan. Minsan pa siyang namangha sa nakita niya.

Ang picture kasi ni Lukas na naroon ay kapareho ng ‘ninakaw’ niyang picture nito sa internet. Bakit parang ang lumiit ang mundo nilang dalawa. Isang malaking kahihiyan kapag nalaman ng bagong boss niya na ito ang pinapagalaw niyang character sa online novel niya.

Bigla niyang naalala ang male character niyang si Von. Lalong nagkabuhay iyon sa imahinasyon niya dahil nakaharap na niya si Lukas. Pakiramdam niya ay sumanib sa kanya ang heroine niyang si Amarah. Magkaharap daw silang dalawa ng bagong boss niya at sila ang gumaganap sa kwentong isinusulat niya.

An intimate moment. Hinawakan nito ang mukha niya saka nagtama ang kanilang mga mata. There was a flame of desire. Tumaas-baba pa ang adam’s apple nito na nagpapahiwatig ng pinipigil na pagtitimpi. Hanggang sa kusang tinatawid na nito ang nalalabing distansya nila sa isa’t isa. Lumapat na nga ng tuluyan ang labi nito sa kanya.

“Are you out of your mind?”

Bigla siyang napamulat ng mga mata niya. Hindi niya namalayan na napapikit pala siya sa pag-alala sa isang eksena sa kwento niya. Namula siya nang kaharap na pala ulit niya si Lukas. Bumalik na pala ito sa opisina. Ang matindi pa doon, huling-huli siya nito na nakanguso ang labi niya.

“I’m s-sorry Sir,” nag-aapuhap ng sasabihin na saad niya. pakiramdam niya ay nakabilad siya sa matinding kahihiyan. “Ahm, bigla lang akong napuwing.”

“Napuwing ka, pero hawak-hawak mo ang picture ko?” salubong ang kilay nito na usisa sa kanya.

Parang nabuhusan ng malamig na tubig ang ulo niya, naging isang buhay na ahas ang tingin niya sa hawak pa ring photo frame. Dali-dali niyang ipinatong iyon sa table nito.

Ano ba namang buhay ito Cataleya, hindi niya napigilang sita sa sarili. Kulang na lang ay matampal niay ang sariling noo. Another kahihiyan na naman.

“Pinunasan ko lang Sir dahil may alikabok at ‘yun nga napuwing ako.” Kunwa’y ginusot niya ang sariling mata. “Sige, back to work muna ako.”

Hindi na niya hinintay pa itong tumugon. Nagpunta na siya sa office table na laan para sa kanya. Parang nanghihina siyang napaupo sa swivel chair pagkabuhay niya sa computer. Palihim niyang sinulyapan ang bagong boss. Naupo na ito sa may executive table nito at may pinag-aaralnang mga papeles.

Sinimulan niyang gawin ang utos nito sa kanya. Mabilis niyang nagawa ang letter at naipadala iyon online sa mga kaukulang department. Masasabing bihasa na siya sa trabaho niya bilang secretary.

“Just follow my order! Hindi natin kailangang pairalin ang awa sa negosyo!”

Napaurong siya sa kinauupuan, pagkarinig sa pasigawa na iyon na boses ni Lukas. May kausap ito sa cellphone nito. Sa unang pagkakataon ay nakita niyang lumabas ang pagiging mabagsik nito. Sinikap niyang ignorahin ang bagong boss niya. Itinutok niya ang atensyon sa monitor ng computer kahit tapos na siya sa trabaho.

“Tapos na ba ang ipinapagawa ko sa’yo Miss Domingo?”

Kaagad siyang napatingala kay Lukas na nasa nakatayo na pala sa harap ng table niya. Kita sa gwapong mukha nito ang kawalan ng pasensya at pinipigilang iritasyon.

Malayong-malayo ito sa character niyang si Von. Iba ang nai-potray niyang character para dito.

“Yes Sir, tapos ko na po. Nai-send ko na sa email sa bawat deparment.” Gumuhit ang isang malapad na ngiti sa labi niya. tiwala at kampante siya para sa sarili.

Mariing itong umiling at lumarawan ang pagka-diskumpyado sa mukha nito. “Hindi ka sumusunod sa utos ko. Ang sabi ko ay gumawa ka ng letter para mamaya at wala akong sinabi  na i-send moa gad.”

Itinago niya ang panginginig ng katawan niya. Puno ng awtoridad ang boses ni Lukas. “Sir, ginawa ko lang ang nakasanayan kong protocol at akala ko ay iyon ang nais ninyong mangyari.”

“Miss Domingo, we need change!” napataas pa ang tinig nito. “Tama na tayo sa nakasanayan, lalo’t ako ang bagong resort manager. Gumawa ka ng hard copy ng letter at dalhin mo sa lahat ng department. Wala akong tiwala kapag online lang.”

“Pero Sir,” protesta niyang sabi. Okay lang na magprint siya ng mga letter pero kung dadalhin iyon sa bawat opisina ay hindi biro. Malaki ang hotel and resort na pinagtatrabahuhan niya. Magkakalayo pa ang bawat department.

“May violent reaction ka ba Miss Domingo?” sarkastikong tanong nito. “Sabihin mo lang, para may idea ako kung tatanggalin ba kita at papalitan ka as may secretary.”

Napaawang ang labi niya sa narinig. Ganito ba talaga kawalang consideration ang isang Lukas Adriatico? Ngayon pa lang ay nararamdaman na niya ang pagiging mahigpit at istrikto nito. Matatagalan kaya niya ang maging secretary nito?