Chapter 5

Napasintedo si Eva sa nakikitang galit sa mga mata ng lalaki. Pakiramdam niya ay lalamunin siya nito ng buhay kapag pinagpatuloy pa niya ang kanyang pagmamaldita.

Humugot ng malalim na hininga si Eva, pinapakalma niya ang sarili. Dahil kung gusto niya talagang mapapayag ang lalaki na kunin ang kaso niya ay kailangan niyang maging mabait dito.

Katulad ng sinabi ng kanyang ina, ito lang ang natatanging pinakamagaling na abogado sa bansa. Kung gusto niya talagang manalo sa pagkuha ng mana niya ay kailangan niya ang tulong ng lalaki.

"Okay, okay, Atty. Fuegerro. I know it's my fault throwing bills at your face and made you think like a whore. But please, let us not hold a grudge anymore, okay? This is not about what happened between us anymore, this is about me, your client." Mababa ang boses niyang sinabi, nagpapakumbaba.

Sarkastikong ngumisi si Alas. Lumingo-lingo pa ang kanyang ulo na para bang hindi makapaniwala sa sinabi ng babae.

"Holding a grudge? Of course not, Ms. Cuestas." Umismid ito. "Ang hindi paghuhukay sa libingan ng iyong ninuno ay isa ng kortesia." Nagtatagis ang bagang nitong sinabi.

Napahilot na lamang si Eva sa kanyang ulo. Hindi niya talaga kinakaya ang lalaking.

"Come on, Atty! Just... Can't you just accept my case? Twenty billion ang makukuha ko roon and I can surely pay your damn hourly consultation!" Ani Eva, subalit sa loob-loob niya ay malulutong na na mura ang pinakawalan dahil magkano rin ang makukuha nito kung sakali!

Subalit mas mahalaga sa kanya ang perang makukuha niya galing sa ama. Dahil ang taong walang pera ay mas mahirap pa sa daga! Ay ayaw niya ng ganoon.

"Grabe kung makatanim ng sama ng loob, bakit hindi mo na lang hukayin ang libingan ng mga ninuno ko?" Pairap niyang saad. "Alam mo bang ayon sa sabi-sabi, na ang taong mahilig magtanim ng sama ng loob ay nakakalbo? Kaya alang-alang sa buhok mo, utang na loob, awat na. O, baka gusto mong maging isang kalbong abogado? That's not pretty at all," ngumiwi siya sa huling litanya lalo na nang ma-imagine ang lalaking naglalakad na kalbo.

So embarrassing and disgusting!

"Hmm... Hindi ko alam na filial pala si Ms. Cuestas," anang lalaki at prenteng sumandal sa malambot na sandalan ng sofa.

Umirap si Eva. "Siyempre, gusto ko rin namang malipat sa ibang lugar ang mga ninuno ko para naman change of view, kumbaga. Tayo ngang mga buhay nabuburyo sa iisang lugar, paano pa kaya ang mga patay na nakahiga na lang at inuuod?"

Ngumisi si Alas, ngising hindi natutuwa. "Hindi ko alam na thoughtful ka pala, Ms. Cuestas. Na kahit iyong mga matagal ng namayapa ay concern ka pa, though it's a nice attitude lalo na kung hindi ka naman maganda."

Nalaglag ang panga ni Eva. Isinarado niya ang bibig at saka ulit binuksan, kumurap-kurap siya, totally dumbfounded of what he just said.

Dahil sinong hindi magugulat? Siya, siya si Evangeline Cuestas, ang isa sa mga may pinakamagandang mukha sa buong siyudad, mula pagkabata ay wala pang ni isang tao ang nagsabi sa kanyang pangit siya, only this one. Itong antipatikong lalaki sa kanyang harapan!

Hindi pa sapat na sinabihan siya nitong bobo kanina, oo at hindi siya masyadong katalinuhan, tanggap niya iyon. Ngunit ang harap-harapang sabihin nito na pangit siya? Hindi! Hindi iyon katanggap-tanggap!

Dahil sa bugso ng damdamin ay naging mabilis para kay Eva ang mga pangyayari. Sa isang iglap ay nasa kamay na niya ang hawak-hawak na tasa ng kape ng lalaki at basta na lamang iyong isinaboy sa dibdib nito.

"How dare you, you son of a bitch to tell me that I am ugly! I am never ugly you fucking bastard!" Marahas ang naging pagtaas-baba ng kanyang dibdib sa galit.

Sa bilis ng mga kaganapan ay hindi na magawa pang umiwas ni Alas at tinanggap na lamang niya ang ginawa ng babae. Ramdam na ramdam niya ang pagkabasa ng kanyang puting long sleeves polo. Mabuti na lang at hindi na gaanong mainit ang kape kaya hindi na nakakapaso iyon.

"What the..." Nagparte ang mga labi ni Alas, bahagyang nanlaki ang kanyang matang nakatingin kay Eva.

Napakurap-kurap si Eva pagkatapos ng ilang minuto. Nagpalipat-lipat ang kanyang tingin sa basang dibdib ng lalaki at sa hawak niyang tasa ng kape na ngayon ay wala ng laman.

Mariin siyang napalunok. Nakaramdam siya ng panginginig at agad na pinangingiliran ng luha. Masyado siyang naging mapusok, masyado siyang nagpadala sa galit na nararamdaman niya.

Maaaring maldita siya at high maintenance, subalit kahit kailan ay hindi pa siya nakakapanakit ng kapwa. Agad siyang ginapangan ng konsensya sa katawan, nanlamig ang kanyang sikmura.

Sa labis na kahihiyan, mabilis siyang tumalikod at tinungo ang pintuan. Pinihit niya ang siradura at akmang bubuksan na ito nang mabilis itong itinulak ni Alas.

"After what you did, you dare to run away like a scared kitten, huh?" Anang baritonong tinig nito.

Abot-abot ang tahip sa dibdib ni Eva, pumihit siya paharap para sana itulak ang lalaki ngunit halos mapugto ang kanyang hininga nang makitang dikit na dikit ang katawan ng lalaki sa kanya.

Tumingala siya at bumunggo ang kanyang nguso sa panga ng lalaki dahilan upang mabilis siyang nagbaba ng tingin.