17

“My goodness, Nessa! Bakit ngayon ka lang dumating? Sa lahat ng araw ngayon ka pa talaga pumalya at nagkaaberya?”

Ang tindi rin ng kaibigan niya, ha. Kasalanan nito kung bakit naiwan ang pinakaimportanteng gamit tapos heto at sinasabon pa siya. Kung alam lang nito ang pinagdaanan niya makaabot lang sa takdang oras.

“Follow me.”

Nagpatiuna na itong pumanhik sa loob ng hotel. Tumatagaktak pa ang takong nito sa bawat pag-apak sa tiles. Mabuti na lang at wedge ang suot niya at hindi maingay sa paa. 

“Kailangan pa ba talaga ako do'n?” Nasa kamay na ni Mikaela ang kailangan nito. Maaari na siyang umalis.

Tumirik ang mga mata ni Mikaela na napahinto at tinitigan siya mula ulo hanggang paa. “Of course, ikaw ang may mas alam sa landscaping na gagawin mo. Isa pa, nandito ka na rin lang. why don’t you try to meet with the client? 'Di 'yong ako na lang lagi ang sumasagot on your behalf.”

Bakit ba may pakiramdam siya na may kakaibang mangyayar