Chapter 1-The weight of Inheritance

Malamig ang hangin sa loob ng boardroom ng Vale Industries, pero parang ang init ng bawat tingin na nakatuon kay Cassandra Vale. Sa dulo ng mahaba at mamahaling mesa, nakaupo siya—ang bagong CEO, ang batang babaeng minana ang korona mula sa yumaong ama. Pero kahit gaano kaganda ang suot niyang itim na blazer at kahit gaano kahinahon ang kanyang postura, ramdam niyang pinaghihinalaan siya ng lahat.

Tahimik. Wala ni isang naglalakas-loob na magsalita, pero ang mga mata ng board members, nagsisigawan.

Bata. Babae. Hindi handa.

Kinuyom ni Cassandra ang kamay sa ilalim ng mesa. Kaya ko ’to, bulong niya sa sarili. Wala akong choice.

Naglinis siya ng lalamunan, pinilit patibayin ang boses. “Let’s proceed,” sabi niya. Nakatayo sa tabi niya ang assistant, hawak ang agenda ng meeting, pero alam niyang kahit ito ay halatang kinakabahan para sa kanya.

Nagsimula ang CFO sa pag-report. “Our third quarter losses are higher than projected, ma’am. Several key projects are delayed. The real estate division... well, tumigil na halos ang development ng flagship sites natin sa Cebu at Davao. Investors are starting to call.”

Habang nagsasalita ang CFO, pinigilan ni Cassandra ang mapahigop ng malalim na hangin. Alam na niya lahat ng ito. Inaral niya ang reports buong gabi, halos walang tulog. Pero iba pa rin pala ang pakiramdam kapag nasa gitna ka na ng mga lobo.

“Ms. Vale,” sabat bigla ni Mr. Salcedo, ang pinakamatanda sa board, may malalim na kunot sa noo. “We understand you want to honor your father’s wishes. But surely you see the situation. Perhaps an interim CEO would serve the company better during this critical time. Someone more... seasoned.”

Parang tinusok ang dibdib ni Cassandra. Pero hindi siya pumatol. Tinignan niya si Salcedo ng diretso. “My father entrusted Vale Industries to me. I don’t intend to let him down. I appreciate your concern, Mr. Salcedo. But I am here to stay.”

Nagtinginan ang mga board members. May nagkibit-balikat. May tahimik na bumuntong-hininga. Pero walang tumutol. Alam nilang wala silang legal na laban sa desisyon ng yumaong chairman.

Natapos ang meeting na parang walang nagbago — tension pa rin ang namamayani, at tila isang maling galaw lang ay bibigay na ang tiwala ng board.

Paglabas niya sa boardroom, sumabay ang assistant niya. “Ma’am, nandyan na po si Mr. Damien Kade. He’s waiting in your office. The board requested him to review the company’s situation.”

Napahinto si Cassandra. “Consultant?” kunot-noo niyang tanong. Hindi niya ito in-approve. Isa na namang desisyon ng board na ginawa sa likod niya. Pero wala na siyang oras magreklamo.

---

Pagpasok niya sa opisina, bumungad ang isang lalaki na parang kinuha sa business magazine cover — matangkad, sharp ang itsura sa dark suit, at may confident na ngiti na parang alam niyang kayang-kaya niyang ayusin kahit ang pinakamagulong problema. O kaya sirain ang plano mo kung gugustuhin niya.

Tumayo si Damien mula sa sofa. “Ms. Vale. Finally, we meet.”

Iniabot niya ang kamay. Nagdalawang-isip si Cassandra, pero tinanggap niya ito. Mainit at matatag ang palad ng lalaki, at may kontrol ang bawat galaw.

“I didn’t ask for a consultant,” diretsong sabi ni Cassandra, pilit pinapanatili ang authority sa boses niya.

Damien smirked. “And I didn’t invite myself. The board thinks you could use a fresh perspective. I’m here to offer that. Nothing more… unless you want more.”

Umirap si Cassandra. Great. A smooth talker. Umupo siya sa upuan niya at tumingin kay Damien. “Okay, you’re here. Let’s hear this fresh perspective.”

Lumapit si Damien, inilatag ang isang folder sa mesa. “Your company’s bleeding slowly. Your competitors? They’re circling like vultures. And the board? Half of them are waiting for you to stumble.”

Masakit, pero totoo. Hindi siya umimik.

“But,” dagdag ni Damien, leaning forward, eyes sharp, “that means you still have a chance. I don’t take on clients I don’t believe in. You may not like me, Cassandra, but I can help you.”

“Why would you care?” tanong niya, halatang nagdududa. “You don’t know me. You don’t know my father.”

“You’re right. But I know power. And I know what it looks like when someone’s fighting to keep it.”

Tahimik si Cassandra. Unang beses may nagsalita na hindi siya minamaliit kundi binigyan siya ng sandaling respeto.

Tumayo siya, taas-noo. “Fine, Mr. Kade. Show me what you’ve got. But don’t expect me to make this easy for you.”

Ngumiti si Damien. “I wouldn’t dream of it.”

At doon nagsimula ang laban — laban sa board, laban sa mga kalaban sa negosyo, at laban sa damdaming alam niyang darating pero ayaw pa niyang aminin.