Chapter 1

Halos mabingi si Jasmine sa lakas ng kabog ng dibdib niya pagkapasok na pagkapasok niya sa opisina. Naroon na at naghihintay sa kanya si Miss Pinky, ang secretary ng Ninong niya. Nagpakilala na ito sa kanya kanina at kahit papaano ay nabawasan ang kaba niya dahil sa angking bait ng babae. Ang kalmado pa ng boses nito.

“A month from now, ikaw na muna ang gaganap bilang secretary ni sir.”

“P-Po?” Mabilis siyang napatingin kay Miss Pinky habang nanlalaki ang mga mata. Naituro pa niya ang sarili. “What do you mean, Miss Pinky?”

“Maternity leave,” simpleng sagot nito bago itinuro ang tiyan. “I have to stop working until manganak ako. Maselan kasi ang pagbubuntis ko, Jas. Hindi ako pwede magpagod masydo.”

“P-Pero... hindi ko pa po alam ang kalakaran dito,” tugon niya at agad itong nilapitan. “Fresh graduate pa lang po ako."

“Don’t worry, I’ll guide you and teach you everything you need to know,” paninigurado ni Miss Pinky. “Hindi ka naman masyadong mahihirapan sa trabaho dahil organized na tao si Sir Alejandro. He does his own schedule. Ang kailangan mo lang gawin ay mag-follow up and do other secretarial tasks,” pagpapatuloy nito. “I checked your resume and saw you had related experiences during your OJT kaya sure akong madali kang makakapag-adapt sa working environment.”

“Okay po,” nasabi na lang ni Jasmine at pinilit na ngumiti. “I’ll do my best to learn as soon as possible,” dagdag niya habang lumalapit pa kay Miss Pinky. “Pero may tanong po ako…”

“What is it?”

Huminga siya nang malalim bago nagpalinga-linga sa paligid. “Anong klaseng boss po ba si Ninong—I mean, si Sir Alejandro?” tanong niya, at kamuntik na niyang matawag itong uncle.

“Hmm…” Inilagay ni Miss Pinky ang kamay sa bibig at tumingin sa malayo. “He’s the silent yet observant boss. Iyong akala mong walang pakialam sa ginagawa mo, pero napapansin niya pala and he’s just jotting down notes, pagkatapos ay sasabihin niya sa ’yo ang mga naobserbahan niya kapag nakahanap siya ng perfect timing.”

"Sabi na eh", naisip ni Jasmine.

“I see…” Iyon na lang ang nasabi niya bago nagpaalam na maglilibot-libot muna sa opisina. Hindi na niya inabala pa si Miss Pinky dahil mukhang may ginagawa pa ito. Gusto sana niyang tumulong, pero sinabi nito na huwag muna dahil saka pa lang siya opisyal na magsisimula kapag dumating na ang Ninong niya at naipakilala na siya rito.

Maya-maya pa ay tinawag siya ni Miss Pinky, padating na raw ang Ninong niya. Magkatabi silang tumayo sa tapat ng pinto para salubungin ito pagkapasok.

“He’s coming…” bulong ni Miss Pinky sa kanya kaya agad siyang naalerto.

Ilang sandali pa, bumukas ang pinto at dumating ang Ninong Alejandro niya. Nakasuot ito ng black coat na may white inner cloth, ipinares sa black pants at black office shoes. May dala rin itong leathery, brown office bag.

“Good morning, sir,” bati ni Miss Pinky. “This is Jasmine, ang assistant secretary n’yo,” pagpapakilala nito sa kanya.

“G-Good morning, sir,” bati ni Jasmine at bahagya pang yumuko, ayaw tumingin sa mga mata ng lalaki. Ramdam niya ang malamig na titig na nakatuon sa kanya.

“Good morning,” malamig nitong bati sa kanila. “Kindly guide her, Pinky. Teach her the basics para maging handa siya sa oras na mag-leave ka. Make sure she learns the basics, dahil kapag hindi, ikaw rin ang mananagot,” dagdag nito sa tonong mahigpit bago sila nilagpasan at dumiretso sa kanyang lamesa.

Hindi napigilan ni Jasmine na sundan ito ng tingin. Napaawang pa ang kanyang bibig, hindi makapaniwalang hindi man lang ito ngumiti sa kanila... o kahit sa kanya. Parang wala lang dito ang presensya niya; na para bang hindi siya kilala.

“Tara na, Jas, magsimula na tayo. I’ll teach you the basics gaya ng sabi ni sir,” sambit sa kanya ni Miss Pinky bago siya ginabayan papunta sa table nito. “Huwag mo ipahalatang bothered ka sa pagiging cold niya... mapapansin niya ‘yon, I’m telling you,” bulong nito sa kanya.

Tumango lang siya at sumunod dito. Pero hindi pa rin niya mapigilang tingnan ang Ninong Alejandro niya paminsan-minsan. Nakaharap lang ito sa laptop niya at tila ba’y walang pakialam sa paligid niya. Bahagya lang nakakunot ang noo habang nakasuot ng reading eyeglasses na bagay na bagay dito.

Ang talino nitong tingnan at mas gumwapo pa dahil sa salaming suot. Sa tangos ng ilong nito ay kahit pa magtatatalon ito ay hindi bababa ang salamin. Hindi rin niya mapigilang mapatingin sa mga labi nitong tila isang tuwid na linya lang. Kung hindi lang talaga niya ito gaanong kilala, masasabi niyang suplado ito. Well, may pagkasuplado naman talaga ito, pero hindi sa puntong ganito—na para bang hindi ito marunong ngumiti. Ibang-iba ang awra nito sa trabaho. Nakakatakot.

“Jasmine…”

Napaigtad siya at mabilis na nag-iwas ng tingin nang sambitin nito ang pangalan niya. Malalim at baritono ang boses nito. Lalaking-lalaki.

“S-Sir?” tugon niya habang unti-unting nag-iinit ang pisngi dahil sa hiyang nararamdaman.

Dahan-dahan siyang tumingin dito at nakita niyang nakatingin pa rin ito sa laptop.

“Bring me a glass of water. Now,” matigas na sabi nito kaya mabilis siyang tumayo at nagtungo sa may mini pantry ng opisina kung saan nakalagay ang maliit na ref. Mabuti na lang talaga at naglibot-libot siya kanina.

Agad siyang nagsalin ng tubig sa baso at dali-daling dinala ito pabalik. Hindi niya maintindihan kung bakit siya natataranta. Sobrang lakas ng kabog ng dibdib at parang namamawis pa ang mga palad niya.

“S-Sir, heto po,” sambit niya nang makalapit na.

“Just put it there. Thanks,” malamig na sabi nito nang hindi man lang siya nililingon.

“Okay po,” halos pabulong niyang tugon at ibinaba ang baso sa mesa. At sa kamalasan na naman, hindi niya ito nailapag nang maayos kaya natumba ito. Sa pagkataranta niyang saluhin ito, mas natapon pa ang tubig dahilan para mabasa ang suot nitong pantalon.

“What the—”

“S-Sorry, sir! Sorry!” tarantang sabi niya sabay kuha ng panyo sa bulsa at mabilis na lumuhod para punasan ang pantalon nito. Sa sobrang kaba at pagkataranta, hindi na niya alam ang ginagawa niya.

“Stop,” matigas na sabi nito sabay hawak sa kamay niya. Mahigpit ang pagkakahawak. Ramdam niya ang pwersang inilalabas nito para pigilan ang kamay niya.

“I’ll do it myself,” anito bago binitawan ang kamay niya.

“Jasmine...”

Mabilis na lumapit si Miss Pinky at tinulungan siyang makatayo. “Anong ginawa mo?” bulong nito sa kanya.

“Pinky, call someone to clean the mess,” matigas na utos nito. “And call the store to bring me a new set of clothes.”

“Yes, sir. I’ll do it right away,” tugon ni Miss Pinky sabay tingin sa kanya. “Calm down, okay? Calm down. Breathe.”

Tumango lang siya dahil hindi niya alam kung ano ang sasabihin. Nakatulala lang siya habang lumalayo sa table ng Ninong niya. Pero ang rason ng pagkatulala ay hindi lang dahil sa kapalpakan niya, kundi dahil na rin sa ginaw niya.

Huli na nang mapagtanto niyang ang pinupunasan na palang parte ng katawan nito ay ang pagitan ng mga hita. At ang mas malala pa, nakita niya kung paano humulma ang katawan nito sa basa nitong pantalon.

Kahit ilang segundo lang siyang napatingin doon, tumatak na iyon sa isipan niya.

She just saw a glimpse of how big and thick her Ninong Alejandro's díck is, and she couldn’t get it off her mind.

Kasing laki iyon ng lata ng sardinas!