DALAWANG linggo na rin buhat ng maging kami ni Iñigo. At walang sino man ang nakakaalam no'n kundi kami lamang dal'wa. Napagkasunduan kasi namin na ilihim na lang muna ang aming relasyon para iwas na rin sa mga pakialamera at tsismosa sa paligid. Maging kay Nicole ay hindi ko pa ito sinabi. Hindi ko rin kasi alam kung paano kong ipapaliwanag sa kanya ang lahat. Kaya naman hanggang ngayon ay iniisip ko pa rin kung tama nga ba ang ginawa ko. Paniguradong magagalit 'yon saakin sa oras na malaman niyang naglilihim ako sa kanya. "Oh, ba't hindi mo ginagalaw 'yang pagkain mo? H-hindi mo ba nagustuhan ang pinadeliver ko?'' Sita sa'kin ni Iñigo habang sabay kaming nagtatanghalian sa loob ng office niya.''Huh? So-sorry, may bigla lang akong naalala.'' Nakasimangot na sagot ko sa kanya.''What is it baby? You can share it to me para hindi ka diyan nalulungkot. Tsk...daig mo pa 'yong batang inagawan ng lollipop sa sobrang pagbusangot niyang mukha mo eh.'' Ani Iñigo na sinabayan pa ng pang-aasar
LAKING pasasalamat ko na wala pa si Nicole nang dumating ako sa bahay. Kaya't dumiretso na ako sa aking silid. Ngunit, wala pang isang oras na nagmumuni-muni ako ay may kumatok na agad sa pintuan. Wala sana akong balak na buksan iyon ngunit nang marinig ko ang boses ng kaibigan ko ay wala rin akong nagawa kundi ang buksan 'yon."Ba't ka ba sumisigaw? Eh may susi ka naman diyan at saka-" Hindi ko na natapos pa ang iba kong sasabihin dahil bigla na lang lumitaw si Iñigo mula sa kanyang likuran."I-Iñigo?" Nauutal kong pag tawag sa kanya.Tiningnan niya lang ako at nanatili lamang ito sa kanyang kinatatayuan."Hoy frenny! Kausapin mo nga 'yang boyfriend mo! Huwag niyo na akong idamay pa sa tampuhan niyo ah!" Ani Nicole."Nicz,, bakit magkasama kayo ni Iñigo?" Bulong ko sa kanya.''Huwag mo ng alamin? Just talk to him at pagkatapos ay mag-uusap rin tayo." Pabulong rin na sagot niya. "May hindi ka pa sinasabi sa'kin Sam!" Mahina subalit madiin niyang sambit. Kapagkuwa'y nilampasan na ako.N
ILANG beses ko ng pinraktis sa harap ng salamin ang mga dapat kong gawin at sabihin mamaya pagdating sa kompanya. Sa totoo lang ay hindi pa ako handang harapin ngayon si Iñigo. Wala rin sana akong balak na pumasok pero ayoko naman na madamay pati ang trabaho ko.Isinukbit ko na ang aking bag. Dinampot ko na rin ang susi ng aking kotse at nagmamadaling lumabas ako ng silid. Tinanghali rin kasi ako ng gising kaya't paniguradong traffic na naman."Sumabay ka na sa'kin!" Bahagya akong napaigtad ng marinig ko ang boses ni Nicole. Buong akala ko ay nakaalis na ito."Ginulat mo 'ko do'n ah! Teka, ba't nandito ka pa?''"Naku naman Sam! Syempre hinintay kita! Dalian mo na. Late na ako oh.""Eh, wala naman kasi tayong usapan na magsasabay -"''Huwag ka ng magreklamo. Sumakay ka na sa kotse ko at ihahatid na kita sa kompanya ni Daddy Iñigo." Ani Nicole na halos kaladkarin na ako papasok sa kanyang sasakyan.Wala naman na akong nagawa kundi ang sumunod na lang.Nang pareho na kaming lulan sa kanya
KINABUKASAN ay dahan-dahan kong iminulat ang aking mga mata ng maramdaman ko ang mainit na sikat ng araw na tumatama saaking balat. Iginala ko ang aking paningin at napabalikwas ako ng bangon, matapos kong ma-realize na wala ako sa aking silid.Bigla akong nakaramdam ng ibayong kirot sa may sentido ko kaya naman muli akong napahiga sa kama. Saka ko lang naalala na nag-bar nga pala kami nina Nicole at Dylan kagabi.Pilit kong inalala kung nasaan ako ngunit wala man lang kahit kaunting ideya na sumagi sa isip ko kung kaninong silid nga ba ako naroroon. Kaya naman pinilit kong bumangon ulit at sinipat ko ang aking sarili.Iba na ang suot kong damit. Nakapantulog na ako pero sigurado akong hindi 'yon saakin.Bigla akong kinabahan. Maingat akong tumayo at pinakiramdaman ko ang pagitan ng aking mga hita ngunit wala naman'g nabago do'n. Napadako ang tingin ko sa vanity mirror na nakadikit sa dingding kaya't marahan ko itong nilapitan at sinipat ko ang aking mukha patungo sa aking leeg at bato
ALAS sais na ng hapon ng ihatid ako ni Iñigo sa bahay namin ni Nicole. Hindi ko na rin nagawa'ng pumasok pa sa opisina dahil hindi na ako pinayagan ni Iñigo.Hindi rin maayos ang pakiramdam ko kaya't napagdesisyunan namin'g magpahinga at matulog na lang matapos ang aming p********k.''See you tomorrow baby.'' Ani Iñigo matapos akog halikan sa noo.''Sige. Mag-iingat ka sa pagda-drive huh!''''Yeah. I love you.'' Dagdag pa nito at kapagkuwa'y kinintalan pa ako ng halik sa labi."I love you too.''Nang tuluyan ng makaalis si Iñigo ay pumasok na ako sa loob. Dumiretso na ako sa aking silid pagkatapos kong hubarin ang aking sapatos.Humilata agad ako sa kama at doon ay muli kong sinariwa ang mga naganap kaninang umaga.Napapangiti ako habang inaalala ko kung gaano kasarap ng aming pinagsaluhan'g sandali. Subalit agad rin akong natigilan nang maisip kong paano pala kung magbunga iyon? Panagutan kaya ako ni Iñigo? Nakahanda na ba talaga siya sa magiging responsibilidad niya o baka naman magay
MATAPOS i-check ng doctor ang kondisyon ko ay pinakiusapan ko itong huwag ipaalam kay Iñigo ang totoo kong kalagayan. Ikinuwento ko rin sa doctor ang totoo kong dahilan kung bakit kailangan kong magpanggap na may amnesia kaya't agad naman itong pumayag. Ngayon ay nasa labas na ng silid ang doctor at masinsinan na silang nag-uusap ni Iñigo Makalipas ang ilang minuto ay muling bumukas ang pinto ng ward. "My dear Samantha! OMG! Mabuti naman at nagising ka na!" bulalas ni Nocole. Akmang tatakbo ito papalapit saakin ngunit mabilis soyang napigilan ni Iñigo. "Just stay here." Ani Iñigo sa seryoso at maawtoridad na tinig. "Ano ba? Kukumustahin ko lang 'yong kaibigan ko!" Pagprotesta nito habang pilit pa rin siyang hinahawakan ni Iñigo sa braso. "Sandali! Makinig ka nga muna." Ani Iñigo na puno na ng iritasyon sa tinig. "Bakit ba kasi ayaw mo akong palapitin? Eh gising na ang kaibigan ko oh!"giit pa ni Nicole. "Nicz, gising na nga si Sam, ngunit nakakalungkot ang sitwasyon niya ngayon.
MAHABA na ang leeg ko sa kahihintay kay Iñigo ngunit hindi pa rin ito dumadating."Hoy! Akala ko ba masakit pa 'yang leeg mo. Eh bakit, kanina ko pa napapansin na parang may tinatanaw ka sa malayo? Hinihintay mo pa rin ba siya?" Ani Nicole.''Tsk...kailangan niyang pumunta rito upang alagaan ako." Sagot ko na ang tinutukoy ay si Iñigo.Napagkasunduan kasi namin na tuwing umaga at hapon ay pupunta rito si Iñigo upang asikasuhin ako."Sus, 'yon lang ba talaga ang dahilan?" Pangungulit ni Nicole habang nakataas ang isang kilay."Oo naman! Bakit, may iba pa ba?"Hindi na nito nagawa'ng sagutin ang tanong ko dahil may biglang kumatok.Bahagya akong nakaramdam ng excitement dahil inisip kong si Iñigo iyon. Ngunit gayo'n na lamang ang aking panlulumo ng si Jordan pala ang dumating.Tinitigan ko siya at gano'n rin ang ginawa niya. Sa huli ay ako rin ang unang nag-iwas ng tingin."Uhm...ikaw na naman? Pa-pa'no mo nalaman ang bahay ko?"pambungad na tanong ko sa kanya."Matagal ko ng alam 'to. K
MATULIN na lumipas ang mga araw at hanggang ngayon ay patuloy pa rin ako sa pagpapanggap. Unti-unti ko na rin'g nasasaktan si Iñigo sa tuwing magpapang-abot sila ni Jordan. At kahit anong gawin ni Iñigo ay hindi niya pa rin maawat si Jordan sa pagdalaw sa'kin. Nakakasawa rin pala minsan na sa araw-araw na ginawa ng Diyos ay ang parehong mukha na lang nila ang palagi kong nakikita. Ngunit hindi ko inaasahan na sa araw na ito ay maiiba ang bisita ko."Anong ginagawa mo rito?" dinig kong tanong ni Nicole matapos pagbuksan ang kumakatok."Dadalawin ko si Samantha."Kahit hindi ko pa nakikita ang mukha niya ay batid kong si Lesley ang nagmamay-ari ng boses na iyon.Bigla akong nakaramdam ng kaba at bahagyang panghihina. Subalit nang maalala ko ang panloloko nila sa'kin ni Iñigo ay muli akong nagkaroon ng lakas para harapin siya."Aba't ang-""My dear Samantha! Where are you frenny?" Maarteng pagtawag nito sa'kin at hindi man lang nagpaawat kay Nicole. Nagtuloy-tuloy ito sa buong kabahayan a