Chapter 17

HINDI na namalayan ni Taphney na nakatulog na pala siya kahapon dulot na rin marahil ng kanyang matinding pag-iyak. Nang magising at tingnan niya kung anong oras na ay pasado na madaling araw. Hindi nalang siya tumayo sa higaan at pinagpatuloy na lamang ang pagtulog. Kinabukasan ay tila isang normal na araw lang ang lumipas. Lubos niya rin pinagpasalamat na sa kabila ng kanyang matinding pag-iyak kahapon ay hindi naman namaga ang kanyang mga mata. Mabilis na ngang tumayo mula sa kamang kinahihigaan niya si Taphney at uunat-unat ng kanyang mga braso. Kumunot ang noo niya nang may mapansin na nakatakip na kung ano sa itaas ng kanyang mesa.

Dahan-dahan niya iyong binuksan at ganoon na lamang ang pangungunot ng noo niya nang makitang pagkain iyon. Muli nalang niyang tinakpan iyon at dumiretso sa banyo ng kanyang kwarto. Mabilisan lamang ang ginawa niyan pagligo dahil anong oras na siya nagising, medyo sikat na rin ang araw nang sumilip siya sa kanyang bintana. Nang magtapos mag-ayos ng sa