PASALAMPAK na umupo si Taphney sa tabi ni Ashton. Mabilis siyang umusog nang maramdaman ang dulo ng daliri ng binata sa kamay niya. "So what am I now? An infected walking human virus- ""Mas malala pa doon." Putol na sabat ng dalaga at umismid.Wala siyang oras makipag-usap nang maayos sa taong tinakot ang buhay nilang mag-ama. Napilitan lang siyang sumama rito dahil ayaw na niyang nakikitang umiiyak at nagmamakaawa ang nag-iisang taong importante sa buhay niya. She's done. She's freaking done. Lalo lang nangunot ang noo ni Taphney nang marinig ang mahinang pagsipol ng lalaki sa tabi niya. Na animo'y wala lang rito ang pagsusuplada niya. Siguro nga ay wala lang talaga dito iyon, mukhang hindi nga uso ang salitang takot dito eh. "You still haven't changed-""Will you please stop talking, Mr. Santocidez? You're producing a noise pollution, naiirita ako!" Taphney exclaimed while snapping her fingers in front of him. Pinandilatan niya pa ito ng mga mata para naman makuha nito na hindi
MABILIS na sinagot ni Ashton ang cellphone niya nang marinig na tumutunog iyon. It was her mother who's calling. He cleared his throat first before he speaks."Yeah? What do you want?" Walang kabuhay-buhay na tanong niya sa kabilang linya. Rinig na rinig niya ang pagsinghjap ng kanyang ina kahit na ba sa cellphone lamang sila nag-uusap. "Is that how you greet your mother, Mikael?" Literal na nangasim ang mukha ng binata nang marinig ang pangalang binanggit ng kanyang ina. He hates everyone who knows his second name. At ayaw na ayaw niyang tinatawag siya sa pangalan niyang iyon. "Will you stop calling me through that name? It's annoying-""What do you mean annoying, son? Ang ganda-ganda kaya ng second name mo-""And pigs are flying." Matamlay na wika niya at kumuha ng isang sigarilyo sa kanyang bulsa. He was about to light his cigarettes when he heard someone clearing a throat. Salubong ang kilay na tinapunan niya ng tingin ang katabi. Bakit nga ba nakalimutan niyang katabi niya a
NAGISING si Taphney na para bang may kung anong mabigat na bagay na nakadagan sa kanya. Mabilis niyang kinusot ang mga mata at ganoon na lamang ang matinding pagtataka na dumaloy sa sistema niya nang makita ang malaking braso ng binata na nakadagan sa mga dibdib niya. "Ahhhhh!" Isang matinis at malakas na sigaw ang kanyang binitawan nang makitang walang damit pang-itaas ang katabi."What the fuck? What's happening?! Where's my gun?" Sunod-sunod na tanong ng binata na animo'y langong-lango pa sa antok. "Anong what's happening? Anong ginagawa ng manyak mong braso sa dibdib ko?! At saka teka! Bakit ibang damit ang suot ko? Sinong nagpalit ng mga damit ko, ikaw?!" Tila hindi makapaniwalang tanong ni Taphney. Mabilis siyang umalis sa kinahihigaang kama at tumayo. Hinigit niya rin nang malakas ang kumot na kanina ay pinagsasaluhan nila ng binata at ganoon na lamang ang panlalaki ng mga mata niya nang makitang tanging isang itim na maikling boxer shorts lamang ang suot-suot ng binata."Da
“HOW’s the deal?” Iyon agad ang tanong ni Ashton nang mamataan si Bishop, ang isa sa mga kasapi ng organisasyong kinabibilangan niya. Nakumpirma niyang matagumpay ang naging trading ng mga kagamitan nang matamis itong ngumiti.“Same as before, Prince-”“Stop calling me that shit, Bishop or else you’ll going to bid your goodbye to your neck.” Pananakot niya rito kasabay ng dahan-dahan na pag-iling.Isang nakalolokong ngiti lamang ang isinagot ni Bishop bago nito itinaas at pinakita ang hawak-hawak nitong malaking bag na sigurado siyang naglalaman ng napakaraming pera.“Good, what about the others? Nasaan ang mga magagaling mong kaibigan?” tanong niya habang naniningkit ang mga mata.“We’re here Prince-”Hindi na natapos ng kung sinumang tao na nagsalita ang sasabihin dahil mabilis pa sa mabilis na kinuha ni Ashton ang baril sa kanyang tabi at nagpaputok ng dalawang beses.“That’s represent the word ‘Fuck you’ and here...” isang beses muling nagpaputok si Ashton sa ere. “...is to say ‘w
PANAY lamang tango at ngiti ang ginagawa ni Taphney habang kausap ang ginang. Nagpakilala itong ina ni Ashton o mas kilala niya bilang pinsan ni Lucifer kaya naman nang ayain siya nitong mag-agahan ay hindi na siya tumanggi.“You’re so beautiful, hija. Ang galing talaga pumili ng anak ko ng asawa...”“Po? Asawa po?” Nanlalaki at nakakunot ang noo na tanong ni dalaga. Anong asawa? Sinong asawa? Parang hindi siya nainformed na asawa pala siya ng pinsan ni Lucifer. At kailan pa?“Mom!”Halos sabay pa sila ng ginang napalingon nang marinig ang sigaw na iyon. Tumikhim ang dalaga dail parang binundol ng isang napakalaking truck ang dibdib niya nang makitang papalapit ang binatang nakasuot ng isang hapit na polo shirt. Kitang-kita niya tuloy ngayon ang biceps nito na para bang ang sarap-sarap lambitinan at yakapin.Ay ano ba yan! Malakas na napailing ng ulo si Taphney. Kung ano-ano ang naiisip niya ngayon. Hindi ba’t kagabi ay kulang nalang ay sumapin niya ang binata tapos ngayon naman para
TAHIMIK lamang na ngumunguya si Taphney habang nakayuko. Pagkatapos ng nangyari sa kwarto kanina ay hindi na sila muling nag-imikan ni Ashton. Isa rin sa pinagpasalamat niya ay noong paglabas ng banyo ay wala na roon ang binata. Mabilis siyang nag-ayos at bumaba rin naman agad.“By the way, son. How’s your business?”Napataas ng ulo ang dalaga nang marinig ang tanong ng ina ng binata. Ngumiti lamang ito nang magtama ang kanilang mga mata. Bigla na naman tuloy siyang nahiya.“Everything’s good, mom. No need to worry about my business. How about your group of companies? Kailan mo ba iyon ibibigay sa akin?” Walang kaabog-abog na wika ni Ashton. Kumunot ang noo niya na para bang wala lang rito maghandle ng napakaraming business, naisip niya tuloy na ganoon siguro talaga pag maalam pagdating sa negosyo.Wala kasi siyang kainteres-interes pagdating sa bagay na iyon.“Nagmamadali ka ba? Baka naman hindi mo na mapagtuunan ng pansin si Taphney kapag bigla kong binigay sa iyo iyon ha,” saad ng g
NAKAYUKO lamang si Taphney sa tuwing babatiin si Ashton ng mga empleyado nito. Kung minsan naman ay tango at ngiti lang ang sinasagot niya kapag tinatanong siya ng binata. Wala siya sa mood at lalong wala siyang panahon makipag-plastikan kay Ashton para hindi ipakitang hindi siya nasisiyahan sa mga oras na ‘to.“Smile, Taphney...”“Nakangiti ako-”“I want the genuine one-”“Eh di sana hindi mo nalang ako sinama, paepal ka pala eh,” himutok ng dalaga at inirapan ito nang mabilis. Narinig niya pa ang marahas na pagbuntong hininga ng binata pero hindi niya pa rin ito tinapunan ng tingin. Naramdaman niya ang binata sa likod niya at akmang hahawakan siya kaya naman mabilis siyang umilag.“Miss Vergara-”“Mr. Santocildez, you have an urgent meeting with Mr. Yakamura. He wants to see you in a minute-”Lumipat ang mga mata ni Taphney nang marinig ang boses ng secretary ng pinsan ni Lucifer. Ashton’s face remained blank. “Not now, Tristan...”“But sir...”Isang masamang tingin lang ng binata a
ISANG malalim na buntong hininga na muna ang pinakawalan ni Taphney nang huminto sa tapat ng mansyon ang sinasakyan niyang taxi. Tiningnan niya ang kabuuan ng kanilang bahay. Wala ang ilan sa mga kasambahay na karaniwang naglilinis sa bakuran kapag ganitong oras. Masyadong tahimik ang lugar, hindi tuloy alam ng dalaga kung okay lang ba ang mga taong naiwan sa bahay nila. Hindi niya rin alam kung bababa na ba siya o babalik nalang ulit sa building ni Ashton. Hindi siya nagpaalam sa binata. Kaya naman nandoon pa rin ang takot o kaba sa dibdib niya na baka anong isipin ng binata sa ginawa niyang pag-alis nang walang pasabi.“Ma’am tama po ba ang bahay na hinintuan ko?”Agad na lumingon si Taphney sa matandang driver nang marinig ang tanong nito. Ilang segundo na muna siyang nag-isip bago kumuha ng pambayad para sa pamasahe niya sa wallet niya sa bulsa. Hindi na siya nagdala ng bag kanina noong sinama siya ni Ashton papunta sa opisina nito. Tanging wallet niya lang na naglalaman ng ilang