LOGINShare
2.2 เจ็บแล้วทน
Last Updated:
2025-09-01 10:18:19“จ้ะ! เออมันหล่อ” ข้อนี้ไม่เถียงเพราะปรมะหล่อมาก แถมชาติตระกูลก็ดีมีการศึกษาอีกต่างหาก มีแม่เป็นดาราดังดาวค้างฟ้าอย่างคุณปาริฉัตร พ่อของปรมะคือท่านวิศรุต โชติภิวรรธ [1]ทนายความรุ่นเก๋าชื่อดังและเป็นทายาทตระกูลโชติภิวรรธที่มั่งคั่ง
ถ้าไม่นับเรื่องที่ทำตะวันเจ็บซ้ำแล้วซ้ำเล่าและเห็นตะวันเป็นของตาย สันดานมักง่ายคั่วผู้หญิงแบบไม่ไว้หน้ากันเลยสักครั้ง บรรดาเพื่อนคงไม่สาปส่งและพร้อมจะสนับสนุนด้วยซ้ำ
แต่ก็นั่นแหละ... ทุกอย่างมันอยู่ที่ตะวัน ก็ยายบ้านี่มันรัก!
“แล้วนี่มันไม่ง้อ?” ที่ถามไม่ได้อยากรู้คำตอบ แต่ถามเพราะอยากตอกย้ำให้เพื่อนกระอักเลือดตาย ตะวันส่ายหน้าแจ็กกี้จึงพูดจี้ใจดำต่อ...
“ปกติมันง้อไหมล่ะ”
“หึ ก็ไม่” จูลี่ตอบแทนตะวันที่ส่ายหน้าน้ำตาไหลพราก สูดขี้มูกไปพลาง หมดกันความสวยของคุณหนูแห่งตระกูลหยาง ร้องไห้ตั้งแต่เมื่อวานจนวันนี้ปรมะก็ยังหายหน้า คอนโดก็ไม่กลับ โทรไปไม่รับสาย แม้แต่ข้อความที่ส่งไปยังไม่กดอ่านแล้วเขาจะง้อเธอได้ยังไง
งอนเอง โกรธเอง ร้องไห้เอง และหายเองคือกิจวัตร สุดท้ายก็ต้องส่งข้อความไปง้อเขาเองตามระเบียบ ทว่าก็ยังติดต่อปรมะไม่ได้ คิดแล้วก็หงุดหงิดจนน้ำตาไหลอีกระลอก
“ผมเหี้ยนี่ก็เกะกะฉิบหาย ร้อนก็ร้อน” คนที่น้ำตาไหลอาบหน้าปัดผมยาวสลวยของตัวเองที่ลมพัดมาระใบหน้าให้พ้นไปข้างหลัง ใช้ปากกัดยางรัดผมที่ข้อมือบางแล้วรวบผมมัดไว้ลวกๆ เป็นดังโงะ ไม่คิดพิถีพิถันอะไรมาก
“ไม่ชอบไว้ผมยาวแล้วทำไมมึงไม่ตัดสั้นให้จบ ๆ กูเห็นแล้วรำคาญ” จูลี่ถามตะวันแต่แจ็กกี้ตอบแทนอีกว่า...
“ไอ้ปลื้มมันไม่ชอบผมสั้นค่า...”
เพียงเท่านั้นเพื่อนทั้งสามก็พากันถอนหายใจหนัก ๆ แล้วกลอกตาขึ้นฟ้าเป็นครั้งที่ล้าน เบนหน้าไปคนละทิศละทางอย่างเอือมระอา
“อาการหนัก” ต้าเหนิงว่าบ้างหลังจากนั่งเงียบฟังมานาน
“ก็คนมันรัก” พูดเสียงอ้อมแอ้มเพราะเพื่อนเบ้ปากจนตะวันเกรงว่าเพื่อนจะเป็นสันนิบาตกินหน้าไปเสียก่อน
“เจ็บแล้วจำคือคน เจ็บแล้วทนคืออีตะวัน” ต้าเหนิงว่าพลางยื่นกระดาษซับหน้าให้
“หน้าก็เหมือนคน แต่ทำไมทนเหมือนควาย” จูลี่เสริมทับ
“จูลี่ว่าเพื่อนอีกแล้วนะมึงอะ” แจ็กกี้จีบปากจีบคอเข้าข้าง “ใช่ไหมตะวัน นอยาวขนาดนี้เป็นควายได้ยังไง อย่างมึงมันต้องเป็นแรดเท่านั้น”
“เกือบดีแล้ว” คนหนึ่งก็ว่าแรด อีกคนว่าเธอควาย ทว่าคำพูดจิกกัดจากเพื่อนกระเทยไม่ได้ทำให้ตะวันรู้สึกแย่แต่อย่างใด
หากกลับกันเธอก็รู้ดีว่าถ้อยคำพวกนั้นเพียงอยากปลุกสติเธอให้คิดได้ เพราะทุกครั้งทั้งสามคนก็พากันลูบหลัง ตบไหล่ บีบมือเธอและมีไหล่ให้ซุกซบเวลาที่เธอเสียใจ ทั้งสามคนไม่เคยทิ้งเธอไปไหนแม้จะด่าไม่พักหายใจก็ตาม
ร้องไห้จนพอใจแล้วก็ปาดน้ำตาไล่ความเศร้า หญิงสาวคว้ากระจกจากมือต้าเหนิงมาส่องสำรวจสภาพใบหน้าแล้วลงแป้ง แต่งแก้มให้ดูมีเลือดฝาด ปัดมาสคาร่า ทาลิปสติกใหม่
“แต่งหน้าจะไปหาผัวใหม่?” จูลี่เลิกคิ้วถาม
ตะวันส่ายหัวเชิดหน้าแล้วตอบอย่างมั่นใจว่า...
“ไม่! จะแต่งสวยไปอ่อยปลื้ม”
“เออ เอาเข้าไป”
“เฮ้อ... กูท้อ!”
[1] จากเรื่อง รักเล่ห์บุพเพร้าย โดย PURE EVIL (หญิงเพียว)
Latest chapter
Just Friends ให้เป็นแค่เพื่อน 27.2 ย้ายกลับไทย
หญิงสาวใช้เวลาในการเตรียมของกลับไทยเกือบครึ่งเดือนจนเพื่อนบ่นว่าจะเตรียมอะไรหนักหนา[ที่นานนี่เตรียมของกลับไทยหรือเตรียมใจกันค้า...] จูลี่บ่น สี่สาวโทรหากันในคืนก่อนที่ตะวันจะเดินทาง“เตรียมของค่ะ ลองมามีลูกอ่อนที่ชื่อแจ็คสันหยางดูสิคะเพื่อนขา... จะรู้ว่าเรื่องเยอะขนาดไหน” ตะวันบ่นกลับ ทำเอาอีกสามคนพร้อมใจกันพยักหน้ารับอย่างเข้าใจกันว่าแจ็คสันเรื่องเยอะ ไอ้นี่ก็จะเอาไป ไอ้นั่นก็หวง ยิ่งบอกว่าไปอยู่สักพักใหญ่เด็กชายยิ่งอยากเอาของทุกชิ้นในห้องและของเล่นที่เป็นของตัวเองไปด้วยกันหมด เรียกได้ว่าย้ายบ้าน จนตะวันต้องปรามว่าเราไม่สามารถเอาทั้งหมดนี้ไปได้แจ็คสันเลยใช้เวลาเลือกนานมาก ไหนจะบอกว่าอยากอำลาญาติ ๆ ทุกคนด้วยการวนไปนอนทุกบ้านหลังละคืน ดูมันนะ! กว่าจะยอมเสด็จมาได้ลึก ๆ คือแจ็คสันกำลังกลัว ไม่ชินที่ต้องเดินทางไกล เด็กชายไม่เคยมาอยู่ที่ไทยเลยสักครั้งเท่าที่เขาจำความได้ เขาโตและชินกับคฤหาสน์ตระกูลหยาง ที่นั่นคือเซฟโซน ตะวันและคนอื่น ๆ จึงไม่อยากเร่ง รอจนกว่าเด็กน้อยจะสบายใจการเดินทางในวันพรุ่งนี้ก็เป็นการเดินทางด้วยเครื่องบินส่วนตัว มีการสแกนตั้งแต่นักบินยันพนักงานระดับล่างของสายการบิน
Just Friends ให้เป็นแค่เพื่อน 27.1 เหตุฉุกเฉิน
“โทษทีมึง”“ไม่เป็นไรมึง แต่อีนั่นเป็นอะไรก่อน ทางตั้งเยอะแยะไม่เดิน ขอโทษไม่เป็นรึไง” ตะวันตวัดค้อนใส่หลังไว ๆ ของคนที่เดินมาชน ที่ตอนนี้เดินห่างไปไกลลิบแล้ว“คุณหนูเป็นอะไรไหมครับ” บอดีการ์ดก้าวเข้ามาถามด้วยภาษาจีน ตะวันปัดมือตอบอย่างไม่ใส่ใจว่า...“ไม่เป็นไร แค่เลอะ”“ไปล้าง ๆ นั่นห้องน้ำ” ตะวันกับต้าเหนิงพากันเดินเข้าห้องน้ำใกล้ ๆ โดยที่จูลี่และแจ็กกี้ก็ตามไปด้วยกัน แยกกันเข้าห้องน้ำชาย เหล่าบอดีการ์ดสองคนยืนรอแถวนั้นแต่ยังเว้นระยะห่างเพราะตะวันสั่งว่าอยากได้ความเป็นส่วนตัวห้องน้ำนี้มีทางเข้าสองทาง กล้างขวางแต่คนไม่พลุกพล่านสองสาวช่วยกันล้างทำความสะอาดเอาคราบเหนียว ๆ จากน้ำเชื่อมและคราบสีเหลืองจากมะม่วงไทยออกจากเสื้อราคาแพงของตะวันที่วันนี้เลือกใส่สีขาวมา“โอ้ย ออกยากด้วยนะ กลับไปซักที่บ้านเถอะ”“เออ จากที่สกปรกไม่มาก ตอนนี้เปียกเป็นทางเลยมึง สรุปเลอะกว่าเดิม” ตะวันพูดขำ ๆ“เคมึง กูฉี่แป๊บ” ต้าเหนิงเข้าห้องน้ำ ตะวันเลยก้มหน้าควานหาลิปสติกในกระเป๋ามาเติมปาก หากทันทีที่เงยหน้าขึ้นมามองกระจก ลิปสติกสีชมพูพีชยังไม่ทันได้จรดลงบนริมฝีปากบาง ตะวันก็ต้องเบิกตากว้างเมื่อเห็นชายฉกรรจ์สองคน
Just Friends ให้เป็นแค่เพื่อน 26.2 ไม่เคยถามถึงพ่อ
“ทำไม อยากให้กลับไปว่างั้น” ตะวันถาม สีหน้าหญิงสาวราบเรียบเหมือนกับน้ำเสียง“แค่ถาม... กูสงสารหลาน”“สงสารอะไร แจ็คไม่เคยถามถึงพ่อเลยสักครั้ง” เธอเลี้ยงแจ็คสันมาอย่างดี คิดว่าให้ความรักความอบอุ่นกับลูกได้เต็มที่ และเพราะตอนนี้แจ็คสันอาจจะยังเด็กเกินกว่าจะถามถึงบิดาผู้ให้กำเนิด หรืออาจเพราะความไม่ขาด มีคนรักมากมาย อบอุ่นจนล้นแจ็คสันเลยไม่เคยถามอะไร ส่วนโตไปจะถามไหมค่อยว่ากันอีกที“เออ กูก็ลืมว่าทุกวันนี้ลูกมึงมีแดดดี้เยอะมาก...” แจ็กกี้ปล่อยขำเมื่อคิดถึงบรรดาผู้ชายที่เข้ามาขายขนมจีบให้ตะวัน รูปหล่อ ฐานะรวยมาก และโพรไฟล์ดี ๆ ทั้งนั้นแล้วพวกนั้นก็ยังอยู่เป็น ส่วนใหญ่จะเข้าทางแจ็คสันอีกต่างหาก คนไหนเอาใจเก่งถูกใจแจ็คสันเรียกแดดดี้หมดไม่สนว่าแม่อย่างตะวันจะชอบไหม ล่าสุดของเล่นเต็มบ้านจนต้องมีโกดังเก็บไม่รู้ว่าหากปรมะรับรู้จะทำสีหน้าอย่างไร ตะวันที่เคยให้ความสำคัญกับมันเพียงคนเดียว ไม่เคยมองใคร ตอนนี้เป็นดวงตะวันที่เฉิดฉาย ส่วนตัวมันเอง แม้จะหันมองตะวันให้เต็มตายังทำไม่ได้ กับลูกชายก็ยังไม่เคยได้เห็นหน้า ถ้าตะวันเกิดมีคนรักใหม่ไม่รู้ปรมะจะยอมถอดใจหรือจะกัดลิ้นหนีตายไปเสียก่อนสี่สาวช็อปปิ
Just Friends ให้เป็นแค่เพื่อน 26.1 ไม่จ้างแล้ว
“เอ้อ ว่าจะถามอยู่ เรื่องที่จะฟ้องเป็นไงบ้าง ได้ทนายรึยัง” ตะวันหันมาสนใจเรื่องทองแก้บนเส้นนั้นที่มีเรื่องมีราวกันเธอเคยเตือนแล้วว่าให้เอาทองปลอมไปใส่ให้ย่านาคเพราะตอนบนก็ไม่ได้ระบุเสียหน่อยว่าแก้บนด้วยทองอะไรแบบไหน น้ำหนักเท่าไหร่ แล้วดูสิ จูลี่มันคิดอะไรอยู่ก็ไม่รู้ ซื้อทองคำแท้หนักตั้งสิบบาทไปแก้บน ฝ่ายนั้นก็หัวหมอไม่ยอมคืน สุดท้ายก็มีเรื่องกันจนได้ ได้ยินว่าวันก่อนเพื่อนบอกจะไปคุยกับทนายไม่รู้ว่าของสำนักงานไหนตะวันรอคำตอบอยู่นานแต่ทั้งจูลี่และแจ็กกี้กลับชะงักนิ่งไปจนผิดสังเกต“เป็นอะไรกัน มีปัญหาอะไรกัน อย่าบอกนะว่าฟ้องเอาคืนไม่ได้ เฮ้ย มันต้องได้สิแก มันยังเป็นสิทธิ์ของคนแก้บนนะ เรายังไม่ได้ยกให้เขาเลย ยอมได้ยังไง” ตะวันเริ่มตีโพยตีพายเมื่อเพื่อนไม่ตอบ จนสุดท้ายเป็นแจ็กกี้ที่ทนไม่ไหวตัดสินใจเปิดปากเล่า“ตะวัน กูมีเรื่องจะเม้า” แจ็กกี้ตั้งท่าจะเม้าจริงจังให้หายคันปาก อยากโทรมาเล่าตั้งแต่ก่อนบินมาฮ่องกงแล้วด้วยซ้ำแต่จูลี่สั่งห้ามไว้ และตอนนี้ก็เช่นกันที่กำลังโดนจูลี่ตะครุบปิดปากอย่างไว“มึงหยุด!”“อื้อ! อีออก” แจ็กกี้ที่โดนอุดปากดิ้นรน เรียกเพื่อนด้วยภาษาดอกไม้“มีอะไร” ตะวันหรี่
Just Friends ให้เป็นแค่เพื่อน 25.3 น้องแจ็ค
“โอ้ย กัดกันไม่พัก!” ตะวันส่ายหน้าแล้วบ่นยิ้ม ๆ เวลาผ่านไปหลายปี เหล่าเพื่อนสนิทก็ยังกัดกันไม่เว้นแต่ละวัน มีเปลี่ยนไปบ้างก็เรื่องการใช้คำที่ไม่หยาบคายกันมาก ยิ่งในตอนที่อยู่ต่อหน้าหลาน กลัวเด็กมันจะจำจูลี่ แจ็กกี้ และต้าเหนิงบินมาหาเพื่อนกับหลานที่ฮ่องกงบ่อยมาก ซื้อของเล่นมาฝากหลานทุกครั้ง สนิทกับคนตระกูลหยาง โดยเฉพาะปู่และย่าของตะวันที่เอ็นดูทุกคนเหมือนลูกเหมือนหลาน พวกท่านเคยขอบคุณทั้งสามคนที่คอยมาสร้างรอยยิ้มให้ตะวันและแจ็คสันเหลนรักบ่อย ๆ รวมถึงคนในบ้านด้วยจนคุณอาโจชัวสุดหล่อสายเปย์ของตะวันถึงขั้นมอบสิทธิพิเศษให้บรรดาเพื่อนทั้งสามสามารถบินฟรีไทยฮ่องกงแบบไม่จำกัดครั้ง จัดชั้นที่นั่งบิสซิเนสคลาสให้ เพื่อที่ตะวันหลานรักจะได้เจอเพื่อนบ่อย ๆ ไม่เหงามาก จนทุกวันนี้ตะวันอยู่ดีมีความสุข กินได้นอนหลับ หน้าตาสดใสขึ้นในทุก ๆ วัน สิ่งนี้ต่างหากที่มันประเมินค่าไม่ได้สิ่งที่คนตระกูลหยางเชื่อเหมือนกันคือ ‘แม่ที่มีความสุขเท่านั้น ถึงจะสามารถเลี้ยงดูลูกให้เติบโตขึ้นมาอย่างมีความสุขได้’แจ็คสัน หยาง ทายาทของตระกูลหยางจะได้เติบโตขึ้นมาเป็นอย่างดี และมีความสุขอย่างไรล่ะ“แล้วของขวัญของฉันล่ะ?” ตะ
Just Friends ให้เป็นแค่เพื่อน 25.2 ลูกชาย
ได้ยินจากปากเพื่อนสนิทของหญิงสาวก็ยังอดดีใจไม่ได้ ดีใจที่ตะวันสดใส แม้ส่วนลึกก็แอบเจ็บปวดใจเมื่อเขาไม่ใช่เหตุผลหลักที่ทำให้ตะวันยิ้มได้อีกแล้วก็เท่านั้นเรื่องตะวันพอได้รู้บ้าง ตอนนี้เธอไว้ผมสั้นประบ่า หน้าตามัธยมแต่นมมหาลัย ยิ่งผมสั้นยิ่งเหมือนเด็ก เป็นเด็กที่โคตรน่าเอาเธอน่ารัก ผิวขาวจัด เวลามือเขาบีบหรือสัมผัสจะขึ้นสีชมพูชัดมาก เมื่อก่อนเขามักชอบให้เธอไว้ผมยาว ปล่อยสยาย เพราะอะไรน่ะหรือ ก็เพราะหวงต้นคอขาว ๆ ของเธอ ไม่ชอบให้ใครมอง กลัวจะมีใครหลงเวลาได้เข้าใกล้ กลิ่นตัวตะวันหอมจะตายชักคิดถึงเรื่องตะวันวนเวียนอยู่ในหัวตลอด แต่เรื่องลูกเขาไม่เคยรับรู้อะไรทั้งนั้นนอกจากเพศว่าเป็นเด็กผู้ชายตะวันเคยอัปรูปลูกชายอยู่บ้างสองสามครั้ง แต่ก็ไม่เคยได้เห็นหน้า เป็นเพราะการรักษาความปลอดภัยในฐานะทายาทตระกูลหยาง ยิ่งเป็นผู้ชายยิ่งต้องระมัดระวังแต่หญิงสาวกลับโดนวิจารณ์ มีชาวเน็ตคอมเมนต์ถามเหตุผล ตะวันก็ให้เหตุผลว่าเพราะอยากรักษาสิทธิ์ของลูก และนั่นทำให้เธอโดนด่ายับว่ากระแดะและคำด่าทอเสียดสีสารพัดทั้งที่จริงการจะเปิดหรือไม่เปิดหน้าลูกเป็นสิทธิ์ของตะวัน ไม่ได้เกี่ยวห่าเหวอะไรกับพวกมันเลยด้วยซ้ำค
You may also like
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
ทะเลใต้200.4K viewsไฟรักเร่าร้อน🔥 NC18++
Me'JinJIn74.4K viewsคลั่งรักเมียแต่ง
ชะนีติดมันส์61.8K viewsห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม
เฟเธอร์ในลมอ่อน118.8K viewsเพลงรักสีเพลิง
เตชิตา112 viewsTattoo Secret - เสพรอยสัก
ภูผาสีน้ำเงิน322 viewsรักหมดใจยัยเด็กดื้อ
monsita33 viewsวิวาห์ร้ายกลายรัก
ฝันร้ายกลายเป็นดี225 views
