บทที่ 39 : อสุจิฉันเลือกนายแล้วนะ (18+)

ทิ้งเบอร์แบร์โต้ให้ยืนงงอยู่ในดงศพไปก่อน เพราะเนื้อเรื่องคงเดินต่อไปไม่ได้ถ้าเจฟเฟอร์ยังคงห้อยต่องแต่ง และติดแหง็กอยู่กลางอากาศเช่นนี้ ฝูงภมรนับล้านที่แตกฮือบินขึ้นฟากฟ้าไปเป็นโขยง ดึงดูดสายตาให้อสูรกายยักษ์ษากลับมามีความหวัง ฟ้าเกือบครึ่งถูกย้อมทับด้วยสีดำของกลุ่มสิ่งมีชีวิต ไหนจะเสียงดังหึ่ง ๆ ที่กู่ก้องกังวาลนั่นอีก เจ้าปีศาจทรายจึงผละมือออกจากหว่างขาของตัวเอง

.

ก่อนจะลุกขึ้นยืนงุ่นง่าน ราวกับกำลังจะบอกกับทุกคนว่า พอกันทีกับการพยายามปั้นหำให้แข็งเป็นแท่งเห็ดเฉกเช่นมนุษย์ สู้จัดการกับเจฟเฟอร์ซะแล้วยึดเอาร่างเขามาใช้น่าจะง่ายกว่า แซนดี้ก็เลยป้องปากขู่คำรามจนสุดเสียง ซึ่งเป็นเสียงที่ดังโคตร ๆ ดังจนมวลอากาศก่อตัวขึ้นเป็นพายุหมุน ดังจนเม็ดทรายตีวนหมุนขึ้นมาเป็นเกรียวทอร์นาโด ส่งผลให้เจฟเฟอร์เริ่มหวั่นวิตก

.

"ฉิบหายแล้ว! มันกำลังตรงมาทางนี้คริส!"

.

เขาเหลือบตาขึ้นมองดู

.

"ระ.. หรือ ว่านี่เธอ.. ถึงขีดจำกัดแล้ว?"

.

"อื้อออ~ อื้อออ~!"

Ai วัย 14 พยักหน้าเธอทั้งกัดฟันเม้มปาก แอ่นโหนกนูนตรงหว่างขาเต็มที่เพื่อที่จะยื้อสุดที่รักของเธอไว้ให้นานที่สุด แม้ว่าในตอนนี้เนื้อตัวเธอจะกระพริบแปล๊บ ๆ ไม่ต่างจากหลอดนีออนในห้องน้ำ ตอนลุกไปฉี่ตอนตีสามแล้วก็ตาม

.

"ครีสยังไหวค่ะสอดนิ้วเข้ามาลึก ๆ เอาให้สุด ๆ ไปเลยค่ะที่รัก อือออ อั่กกก อ่ะ อักกก อักกก พะ.. พายุทรายนั่นคงแรงน่าดูถ้าโดนพัดเข้า อั่กก อ่ะ อักกก อืมม.. ม.. ม"

.

ดูจากขาที่สั่นระริกกับจังหวะการหายใจที่ถี่รัวก็รู้ว่าสาวเจ้ากำลังโกหก เจฟเฟอร์ไม่ได้โง่เพราะการมีตัวตนของเธอนั้นขึ้นอยู่กับเขาล้วน ๆ แล้วมันจะเป็นไงล่ะ? ถ้าตอนนี้ชายหนุ่มแม่งกำลังหวาดกลัวแบบสุดขีด พายุน่ะไม่เท่าไหร่หรอกน่าจะทนไหว! แต่ไอ้ควันสีเทาเงาทะมึนที่กระโจนดุ่ม ๆ ตามมาข้างหลังนี่สิที่น่าเป็นห่วง

.

"เอาวะยังไงก็ต้องลองเสี่ยงดู ถ้าพลาดก็ตายถ้าได้ก็รอด!"

.

เจฟเฟอร์รำพึงรำพันขณะสอดส่ายสายตาขึ้นไปมองง่ามนิ้วตัวเอง ที่ปักคาอยู่ในกลีบหีของครีสอยู่ถึงสามนิ้วซ้อน ไหน ๆ ก็แก้ผ้าล่อนจ้อนควยห้อยโตงเตงอยู่แล้ว เขาก็เลยคิดที่จะใช้ลำควยที่ยังแข็งตัวอยู่นี้แหละให้เป็นประโยชน์ ติดก็แต่มันจะทันเวลารึเปล่า?

.

ชั่วขณะจิตที่ได้ตัดสินใจไปแล้ว ปลายนิ้วทั้งหมดของเจฟเฟอร์ก็ได้หักปลายลงพร้อม ๆ กัน ใช่แล้ว! เขาเลือกที่จะใช้โหมดจู่โจมอย่างที่เคยทำ แต่คราวนี้ดันตั้งใจที่จะไม่ยิงกระสุนออกมา ความจัญไรในกมลสันดาน แม่งทำให้ไอ้พระเอกใจทรามกล้าทำกับเธอได้ลงคอ

.

โปรดนึกถึงภาพที่แคบภายในแคมหีของน้องครีสไว้ให้ดี ภายในช่องคลอดที่อ่อนปวกเปียก บัดนี้ได้ถูกอัดยัดเข้าไปด้วยปลายนิ้วสากด้านของชายผู้กร้านงานมาตลอดชีวิต มิหนำซ้ำยังยัดเข้ามาถึงสามนิ้วรวด! แล้วแต่ละนิ้วนะแม่งเอ๊ย! เสือกกำลังหักพับขึ้นพับลงไปมาฟึบฟับ ๆ ๆ รวดเร็วปื๊ดป๊าดอย่างกับหนวดปลาหมึก สะกิดติ่งเขี่ยยังฟังดูซอร์ฟไป ต้องเรียกว่าทะลวงให้ทำนบน้ำเธอแตกทะลักเป็นครั้งสุดท้ายน่าจะดูเหมาะกว่า

.

"ฉันต้องการน้ำ! น้ำ! น้ำเยอะ ๆ เลย!"

.

"แจ๊ะ ๆ ๆ ๆ แจ๊ะ ๆ ๆ ๆ "

.

"เบ่งน้ำเธอออกมานังหนู เอาน้ำเธอออกมาให้ฉัน ถ้ารอดออกไปได้ฉันจะเรียกเธอออกมาเย็ดบ่อย ๆ ฉันสัญญา.. ฮึบ!"

.

กล้ามแขนเขาเกร็งขึ้นเป็นลูก ๆ เส้นเอ็นปูดโปนราวกับเป็นปีศาจร้ายที่ละม้ายคล้ายกับคน แถมบางจังหวะยังมีการโล้ตัวสะบัดขาช่วยเพื่อเป็นการเสริมแรง เจฟเฟอร์ทิ้งทั้งหัวไหลควักจ้วงเอาน้ำเงี่ยนออกมาจากแคมหีครีส หวังจะเอาไปใช้ในการป้องกันตัว

.

ซึ่งพวกมันก็หยดติ๋ง ๆ ไหลหลากลงมาใส่จริง ๆ กลิ่นฉุนอันเป็นเอกลักษณ์นี้เป็นดั่งคำสัญญาว่ายังไงซะเขาก็ต้องรอด แท่งควยของเขาต้องได้สอดใส่กลีบหีของเด็กคนนี้อย่างจริงจัง ไม่วันใดก็วันหนึ่ง

.

"เอาอีก! มีอีกไหมครีส! หลั่งออกมาอีก! ฉันยังต้องการน้ำมากกว่านี้!"

.

"เจ๊าแจ๊ะ ๆ ๆ ๆ เจ๊าแจ๊ะ ๆ ๆ ๆ "

.

"อ่าาา อ่ะ อ่าาา อ่าาา ไม่ไหวแล้วค่ะที่รัก ตัวครีสจะแตกแล้ว ทั้งจะเสร็จทัั้งจะแตกสลายบอกไม่ถูก ไม่รู้จะพูดยังไงดี อ่าาา อ่าาา อ่าาา อย่าลืมครีสนะคะ อ่ะ อ่ะ อร๊ายยย เสร็จแล้วค่ะ ครีสเสร็จแล้ววว!!!"

.

"ซ่าาาาาาาา~!"

.

อย่างกับฝักบัวในรีสอร์ทหรูของพวกคนดัง ครีสเองก็เช่นกันตัวเธอดีดกระตุกอยู่สองสามทีี พอหลั่งน้ำรักออกมาเสร็จปั๊บร่างเปลือยไซต์มินิก็แตกสลายเป็นเส้น ๆ แล้วก็หายวับไป! คล้ายกับกรณีของ Emily พี่สาว

.

"ฟับ!!!"

.

"หึ ๆ ถึงเวลาที่ต้องหล่นแล้วสินะ!"

.

ร่างแกร่งตกวูบลงไปข้างล่างด้วยผลพวงจากแรงโน้มถ่วง แต่ครานั้นเจฟเฟอร์ก็ยังอุตส่าห์กางแขนออกจนสุดไหล่ ซึ่งถึงแม้ว่ามันจะเหลืออยู่แค่ข้างเดียว แต่เจ้าตัวก็ตั้งใจไว้แล้วว่าจะใช้น้ำทุกหยดอย่างรู้คุณค่า ก็เลยรีบม้วนตัวกลางอากาศ! เพื่อใช้น้ำเงี่ยนพวกนั้นชะโลมลำตัวเอาไว้ แล้วก็ไม่รู้ว่าทำไม? เพราะยิ่งได้กลิ่นแม่งยิ่งอยากจะซีดดดด! ควยลำเขื่องของเขาก็เลยดีดเด้งขึ้นมากลางฟากฟ้า มันชี้โด่เด่ขึ้นมาอย่างไม่ดูเวล่ำเวลา เนื่องจากอีกไม่กี่วินาทีถัดมาพายุทรายเจ้ากรรมก็ดันพัดมาถึงตัวพอดี

.

"ฟึมมมมม!!!"

.

"เข้ามาเลยไอ้แซนดี้ อย่างมึงต้องเจอกับกูอีกสักตั้ง! ย๊ากกก!!!"

.

"ชัก! ๆ ๆ ๆ ชัก ๆ ๆ ๆ "

.

ดุจดั่งการชาร์ทพลังบอลเกงกิของซุนโงกุนก็มิปาน ทว่าจุดต่างดันเป็นวิธีการใช้ลำควยในการสะสมประจุ ในหัวของเจฟเฟอร์คิดถึงแต่คริส กลิ่นกายเธอยังคงหอมหวนติดอยู่ที่ปลายจมูก ผสมปนเปเข้ากับกลิ่นน้ำฉุนยั่วสวาทที่กระเซ็นซ่านออกมาปกคลุมกายเอาไว้ ทำให้พายุทรายลูกเบ้อเริ่มพาดผ่านไปโดยที่ไม่ได้รับความเจ็บปวด

.

พวกมันแพ้น้ำและราวกับว่างวงทรายทอร์นาโดจะแห้งผากลงไปเฉย ๆ หลังจากสัมผัสโดนเนื้อตัวของเจฟเฟอร์เข้า เขาก็เลยชักเว่ากลางอากาศได้ต่อไปอย่างไร้กังวล

.

"ชัก! ๆ ๆ ๆ ชัก! ๆ ๆ ๆ "

อีกนิดเดียว.. อีกนิดเดียวเท่านั้น.. หล่นถึงพื้นเมื่อไหร่ก็น่าจะทันพอดี อั๊กกก.. ย๊ากกกกก!

.

เดชะบุญที่ทรายก็ยังเป็นทรายอยู่วันยังค่ำ แซนดี้มันไม่มีสมองก็เลยยังโง่อยู่เหมือนเดิม ความริษยาที่เกิดมาไม่เคยได้เอาผู้หญิง ทำให้มันยังคิดอยู่ว่าด้วยลูกไม้เดิม ๆ ก็น่าจะจัดการกับเจฟเฟอร์ได้ ถึงได้ซอยเท้ายุกยิกวิ่งปรี่ตามหลังพายุทรายมาติด ๆ พลันกระโดดขึ้นฟ้าแบบพรวดเดียว หมายจะกระทุ้งสันกำปั้นเข้าใส่เหยื่อจากทางด้านบน ด้วยพลังทำลายล้างสูงสุด!

.

แต่ทว่าเจฟเฟอร์เวอร์ชั่นนี้ก็ไม่ใช่ขนมให้เคี้ยวกินได้ง่าย ๆ อีกต่อไป เขาเลือกที่จะไม่ซ่อน ไม่หลบ ไม่หนี แล้วก็เลือกที่จะยืดหยัดต่อสู้ด้วยการใช้เพียงแค่ "ลำควย" เท่านั้น

.

ทันทีที่ฝ่าเท้ากระทบลงกับพื้นเสียงดังกรุ๊บ! เจ้าหน้าที่หนุ่มก็รีบใช้มือปัดลูบเอาน้ำเงีี่ยนของครีสตามซอกหลืบร่างกายมาทาเข้ากับลำควย ก่อนจะใช้ฝ่ามือหมุนวนลูบขึ้นลูบลงเข้า ๆ ออก ๆ ด้วยความรีบเร่ง จนกระทั่งแท่งเอ็นอันนั้นอัพไซต์ขึ้นมาได้อีกเป็นเท่าทวี เส้นเลือดเริ่มปูดบวบเต้นตุ๊บ ๆ หัวควยแดงฉานจนเกือบจะเรืองแสง ในขณะที่อุ้งมือเองก็แทบจะกำลำกล้องไว้ไม่มิด มันชักขึ้นชักลงเร็วจี๋จนเห็นเป็นภาพเบลอ

.

เงาดำทะมึนบนฟากฟ้าเริ่มคืบคลานกลืนกินแผ่นดินเป็นวงกว้าง ในท่ายืนเด่นงัดควยขึ้นชักว่าว ทำให้เขาไม่มีทางเลือกนอกจากต้องเสร็จ! 300 เมตร , 200 เมตร , 100 เมตร , 90 , 80 แซนดี้มีแต่จะใกล้ขึ้นเรื่อย ๆ จนกระทั่งถึงระยะ 50 เมตรสุดท้าย เจฟฟเฟอร์ก็ปล่อยของ

.

"ย๊ากกกกก!!!"

.

"อสุจิ! ฉันเลือกนายแล้วนะ ไปเลย!!!"

.

"อ่าาาาาาาาา!!!"

.

"ปิ๊ดดดด!!!"

.

นับเป็นการหลั่งเสปิร์มที่รุนแรงที่สุดเท่าที่เคยทำมา เซลล์เจริญพันธ์พุ่งเป็นสายออกจากปลายควยราวกับความรุนแรงของสายฉีดตูดในห้องส้วมหอพัก สีขาวนวลขุ่นลูกตาพุ่งแหวกอากาศ ตรงเข้าใช่กลางลำตัวแซนดี้ที่โดดลงมาโดยมิพลาดเป้า

.

"ซึบ!!!!"

.

"ฟู่~~!!!"

.

ได้ผลเกินคุ้มตัวมันแหว่งเว้า แถมยังเซเอียงกระเท่เร่กลางอากาศ! ควันขึ้นโขมง! ก่อนจะพุ่งตัวลงสู้เบื้องล่างในสภาพเอาหน้าทิ่มดิน! เสียงดัง "โครมมมมม!" พอเห็นว่าได้เปรียบเจฟเฟอร์ก็ไม่รอช้า เขาขยี้ต่อด้วยการ ชักควยขึ้นมาแล้วก็บีบปลายให้แน่น ๆ ตั้งใจจะให้น้ำอสุจินั้นพุ่งออกมาแรง ๆ เหมือนกับสายยางรดน้ำต้นไม้

.

"นี่แหนะไอ้เวร! อย่างมึงมันต้องโดนแบบนี้!"

.

"ปิ๊ดดด! " , "ปิ๊ดดด! " , "ปิ๊ดดด! "

.

ชัก 3 ทีพุ่งออกมาเป็นสามหย่อม ทำให้คราวนี้ลำตัวของเจ้าอสูรกายชักจะจับกันเป็นก้อน มันถูกปิดผนึกให้ขึ้นรูปร่างใหม่ไม่ได้ ตัวมันกำลังแห้ง และเม็ดทรายเองก็กำลังจะแข็งโป๊กกลายเป็นหิน

.

"คะ.. โครง.. ง.. ง คะ. โครง.. ง.. ง"

.

ขนาดจะเปล่งเสียงคำรามก็ยังแหบแห้งราวกับเสียงของ ต๊ะ บอยเสก๊าท์ มันเสียท่าให้แก่เจฟเฟอร์ซะแล้วด้วยความสัตย์จริง เจ้าหน้าที่หนุ่มของเราเป็นฝ่ายชนะ แถมยังโรคจิตพอที่จะยืนแก้ผ้าดูปีศาจทรายตัวเท่าตึกนอนแข็งทื่ออยู่แทบเท้า

.

"ถุย! ไอ้สัตว์นรก! สิ่งมีชีวิตที่ผิดพลาดในแล็บทดลองอย่างมึงอ่ะตายซะได้ก็ดี!"

.

กลุ่มควันโพยพุ่งฟู่ฟ่าวินาทีนี้ขอแค่อะไรก็ได้ที่เป็นน้ำ เพราะแม้แต่น้ำลายแค่หยดเดียวแซนดี้ก็ยากที่จะต่อกรแล้ว มันนอนแน่นิ่งจวนเจียนจะขาดใจ

.

"กูไม่สงสารมึงหรอกนะโว่ยบอกไว้ก่อน กูจะปล่อยให้มึงนอนแข็งทื่อทนแดดทนฝนอยู่ตรงนี้ จะปล่อยให้มึงค่อย ๆ ผุพังไปทีละนิดอย่างทรมาน จะได้เข้าใจหัวอกของคนที่ไม่มีทางสู้ซะบ้างไอ้สารเลว!"

.

"ถุย! , ขากถุยยย!"

.

เสร็จจากเรื่องวุ่นตรงนั้นเจฟเฟอร์ก็เดินโทง ๆ ย้อนกลับไปที่กองเสื้อผ้า จัดแจงแต่งองค์ทรงเครื่องให้เรียบร้อย พลางสอดส่ายสายตาพยายามตะกุยตะกายหาหูฟังอันแสนล้ำค้าที่บังเอิญทำหล่นหาย แต่ก็นะ! มันจะต่างอะไรกับการงมเข็มในมหาสมุทร สุดท้ายก็เลยต้องตกลงปลงใจเดินทางต่อด้วยตนเอง โดยมีเป้าหมายอยู่ที่โรงงานผลิตอวัยวะเทียมของหมอยูมิโกะ

.

"เฮ้อ.. หวังว่าคงไม่มีตัวอะไรโผล่ออกมาอีกนะ เพราะถึงยังไงเรื่องแขนก็สำคัญกว่าอยู่ดี แขนซ้ายของฉัน.. อืม..ม..ม..ในที่สุดก็จะได้ซ่อมแซมซะที"

.

"เอ๊ะ! จำได้ว่าตอนนั้นหมอยูมิโกะบอกให้เราเดินตามรางลงไปทางใต้ แล้วจะเจอโรงงานใช่ไหมนะ?"

.

ชายหนุ่มหันซ้ายแลขวา ยืนก้มหน้ากุมขมับนึกย้อนถึงความหลัง

.

"ว่าแต่แล้วไอ้รางรถไฟที่ว่าเนี่ยะ.. ตอนนี้มันอยู่ตรงไหนซะล่ะ? เหมือนทรายจากการต่อสู้เมื่อครู่ จะกลบหนทางของเราไปหมดเลย!"