พวงนมสองเต้ามีพร้อมอยู่แล้วบนสายพานการผลิต ร่างแกร่งจึงปีนขึ้นไปนั่งคร่อมมันไว้อีกครั้ง ก่อนจะลงมือบีบคั้นมันอีกทีเพื่อพิสูจน์สมมติฐาน
.
"หมับ!!!" , "ดึ๋ง ๆ ดึ๋ง ๆ"
.
"อืมมม.. นุ่มเต็มมือดีเหมือนเดิม เมื่อกี้ยังไม่ได้เลียเลย ขอดูดหัวสักจุ๊บเถิดออเจ้า"
.
"จ๊วบบบ! จุ๊บ ๆ จุ๊บ ๆ "
.
เจฟเฟอร์ทำทุกอย่างคล้ายเดิม เพิ่มเติมคือการชำเลืองสายตาดูนางอัปสรา ที่แอ่นปทุมถันถูบดกับกระจกตู้ด้วยความเร่าร้อน เธอกัดริมฝีปากพ่นฟองอากาศออกมาปุด ๆ พลันประกบฝ่ามือตัวเองคลึงเข้ากับฐานเต้า กระเด้าสะโพกยุกยิกวูบไหว
.
พอเห็นดังนั้นชายหนุ่มก็ถึงกับแสยะยิ้มออกมา ริมฝีปากที่ห่ออยู่ก็เลยถ่างตัวออกด้านข้าง เปิดช่องว่างให้กลวิธีการเลียเปลี่ยนเป็นขบกัด! ฟันขาวเรียงกันเป็นเม็ดข้าวโพดบรรจงครูดใส่ยอดถัน ด้วยความเมามันส์ประสมตื่นเต้น ซึ่งแม้ว่าจะเป็นแค่นมปลอม ๆ แต่กลิ่นสาปสาวอ่อน ๆ ก็สมจริงซะจนลำควยดีดกระเด้งขึ้นอีกหน
.
"ไม่ไหวแล้วโว่ย! ต้องเอาจริง ๆ แล้ว! พรืดดด! แกร็ก ๆ !"
"มันเชื่อมต่อกัน สายพานนี่กับตู้ดองศพนั่นมันเชื่อมต่อกันจริง ๆ ฮืม.. อืม.. แฮ่ก ๆ ๆ "
.
ซุ่มเสียงเจฟเฟอร์ฟังดูหื่นกระหายเอามาก ๆ เป็นน้ำเสียงสุดกระเส่าที่เกิดขึ้นพร้อม ๆ กันกับการปลดตะขอกางเกงเป็นรอบที่ 3 และเจ้าตัวก็คิดว่าน่าจะเป็นรอบสุดท้ายแล้วด้วย ดูได้จากการใช้ปลายเท้ากระดกเขี่ยมันทิ้งไปไกลแสนไกล
.
ลำควยผงาดง้ำค้ำฟ้า! กระดกโด่เด่เมือกย้อยหยดติ๋ง ๆ ในท่ายืนคร่อมเจฟเฟอร์ยืนจังก้าอยู่บนสายพาน แทบเท้าคืออะไหล่นมทรงหยดน้ำที่ถูกย่ำยีจนชอกช้ำ ขณะที่เบื้องหน้าห่างไป 3 เมตรกว่านั้น คือตู้แช่ศพทรงกระบอกที่บรรจุแอนดรอยน์หน้าคล้าย ใหม่ ดาวิกา เอาไว้
.
ในชุดนุ่งลมห่มฟ้าชายหนุ่มยักคิ้วตอบเธอไปสองสามที พลางใช้ปลายเท้าสะกิดเขี่ยที่จุกหัวนม ดึ๋ง ๆ ดึ๋ง ๆ
.
"บุ๋ง ๆ , บุ๋ง ๆ , บุ๋ง ๆ , บุ๋ง ๆ "
.
ทำเอาเจ้าหล่อนถึงกับห่อไหล่ งุ้มคางลงชิดอกเผยอปากอื้ออ้า ก่อนจะรำพึงกับตัวเองออกมาว่า
.
"คนบ้า! รีบเอาฉันออกไปเอาข้างนอกซะทีสิ มัวแต่เล่นอยู่ได้!"
.
เจฟเฟอร์อ่านปากออกด้วยความสัตย์จริง แต่กลับวาดนิ้วมือลงมากำหลวม ๆ ที่ลำควยของตนเองแทน เขาค่อย ๆ ชักมันให้ใหญ่ขึ้นอีกช้า ๆ สายตาจับจ้องไปที่ดวงหน้าของสาวงามในตู้กระจกแบบไม่ลดละ ก่อนจะย่อเข่าลงกับแนวสายพาน แล้วก็สอดลำควยอล่างฉ่างเข้าใส่ร่องนมลึกแคบที่วางเตรียมเอาไว้
.
"เยสสส อ่าาา อ่ะ อ่าาา แน่นดีจัง~"
"ลองเย็ดร่องนมดูก่อนเน๊าะ ถ้าน้ำเงีี่ยนเธอออกเยอะ จะได้ไม่ต้องเสียเวลาทำอย่างอื่น , ฮึบ!"
.
"ซึบ! , ซึบ! , ซึบ! , ซึบ! , ซวบ! , ซวบ! , ซวบ! ดึ๋ง ๆ ดึ๋ง ๆ ดึ๋ง ๆ "
.
เอ็นอุ่นกระซวกเสียดสีใส่ร่องบัวตูมแบบไม่ยั้ง มือกร้านของเขากดสองเต้าให้แนบชิดติดกันเอาไว้ สลับกับการกระดกก้นเด้าใส่ตับ ๆ ๆ ราวกับตอกเสาเข็ม
.
"ขากกก.. ถุ๊ยยย!"
.
ถ่อยสถุลเพิ่มขึ้นอีกขัั้นเมื่อเห็นว่าร่องดังกล่าวชักจะแห้งเกินไป มวลน้ำลายประมาณหนึ่งจึงหยดย้อยออกจากปากเขา ผสานรวมเข้ากับน้ำเมือกจากปลายควย ทำให้ได้ออกมาเป็นสารหล่อลื่นที่ทำให้เย็ดได้ฟินขึ้นอีกระดับ เจฟเฟอร์กัดกรามกระหน่ำแทงต่อไปอย่างต่อเนื่อง แรงกระเพื่อมส่งผ่านจากเต้าสู่เต้า กระจายตัวลงไปถึงพื้นสายพาน หรือแม้กระทั่งพวงนมที่ห้อยระโยงระยางอยู่เหนือหัว ก็ยังมิวายได้รับผลกระทบ
.
"ไง? เป็นไงบ้าง? แฮ่ก ๆ แฮ่ก ๆ โดนเย็ดนมแบบนี้พอจะมีอารมณ์ขึ้นมาไหม? อ่ะ อ่ะ อ่า อ่า อ่า อ่า เยสสสส!"
.
"ซึบ! , ซึบ! , ซึบ! , ซึบ! , ซวบ! , ซวบ! , ซวบ!"
.
เจฟเฟอร์ครางถามระหว่างกัดฟันซีดปากเสียวสะท้านไปทั่วรูขุมขน และถึงแม้ว่าจากจุด ๆ นี้จะห่างจากเจ้าหล่อนถึง 3 เมตร แต่สาบานได้ว่าไม่มีวินาทีไหนเลยที่เขาจะละสายตาไปจากเธอ
.
ในมุมมองจากในตู้มนุษย์เทียมหน้ารัตนโกสินทร์ ยังเสียวหัวนมที่โดนขบอยู่ไม่หาย แล้วจู่ ๆ เธอก็พานพบเข้ากับลำอากาศบางใสที่มีลักษณะเป็นท่อนคล้ายกระบอกข้าวหลาม ปรากฏขึ้นบนหน้าอก ความหนาแน่นของมันเจ๋งถึงขนาดที่สามารถผลักดันน้ำออกไปจากเนินอกได้ มิหนำซ้ำยังเสียบทะลุเข้าร่องนมขึ้น ๆ ลง ๆ ได้อยากออกรส!
.
เสียบมาแต่ละทีนี่ฟองฟดผุด ๆ ๆ บางจังหวะยังเสยยาวมาถึงปลายคาง แต่เธอก็ชอบมันนะ! การได้เอียงคอออกซ้ายทีขวาทีให้ลำอากาศมันถูเข้ากับแก้มบ้างซอกคอบ้าง ก็ได้อารมณ์ดีไม่น้อย สังเกตได้จากหัวนมชมพูที่เกร็งขึ้นเป็นเม็ด โกหกใครก็โกหกได้แต่ความเสียวซ่านมันไม่ใช่สิ่งที่จะมาหลอกลวงกันหรอกจริงไหม
.
เจ้าหล่อนก็เลยเลือกที่จะแสดงออกให้เขารับรู้ด้วยวิธีนี้ เคยดูพวกเน็ตไอดอลขายครีมมันเต้นร่อนเอวไหมล่ะ? นั่นล่ะแอนดรอยน์ดาวิกามันทำแบบนั้นเลย! เธอร่อนสะโพกพริ้วโคตร! แขนเรียวชูขึ้นเหนือฟ้า ส่ายสะโพกย่อขาลงยองย่อ แถมยังแอ่นนูนโหนกกระเด้าใส่กระจกตู้ พั๊ว! พั๊ว! พั๊ว!
.
ลำอากาศปริศนาก็ยังทิ่มแทงร่องเต้าอย่างไม่หยุดยั้ง เจฟเฟอร์มองเข้าไปนี่เห็นเลยว่าปอยผมเสยกระจุยเปิดเปิงขึ้นเป็นระยะ ควยของเขากำลังทำให้ตัวเธอสะบัดหัวสักหัวคลอนจมอยู่ในน้ำ ราวกับว่านี่คือ sex ระดับ 5G ในตำนานที่เชื่อมต่อกันผ่านสัญญาณ WiFi
.
ไม่ใช่สิ! ต้องบอกว่าผ่านสาย Lan ถึงจะถูก! เพราะทุกท่วงท่าลีลารักที่ฝ่ายชายจัดบนสายพานไปนั้น สายสัญญาณที่เชื่อมอยู่ด้านล่างได้ส่งเข้าไปในตู้ให้เป็นที่เรียบร้อย ชนิดที่ว่ากระหน่ำซอยไปเซ็ตละเท่าไหร่ ก้มลงมามองทีไรจะเห็นประกายไฟสปาร์คเป๊าะแป๊ะ ๆ วิ่งไปบนสายได้อย่างชัดเจน
.
มันส์กว่าเอากับ Ai เยอะบอกตรง ๆ ยิ่งเป็นตอนที่แอนดรอยน์สาวจิกตาใส่! แล้วเผยอปากยั่ว สลับกับการคลึงหน้าอกอันเต่งตึงหล่อนก็ยิ่งแซ่บ! สายลับหนุ่มอยากเอาเธอออกมาเย็ดใจจะขาด เขากระสันหนักมากจนถึงกับปู้ยี้ปู้ยำเต้านมเทียมจนขาดกระเจิงอ่ะคิดดู?!
.
"แขวกกก!!!"
.
"เวรแล้วไงมึง! สัดเอ๊ยไม่ทนเลยวะ! หมอยูมิโกะแม่งจ้างพวกแรงงานจีนแดงมาทำรึเปล่าวะเนี่ยะ Holy Shit!"
.
ลุกขึ้นยืนโทงเทง พลางเตะเต้านมมือสองที่ผ่านการเจลเบรคแล้วทิ้งไปโดยไม่ใยดีกึ่งหัวเสีย!
.
"แบบนี้มันก็ไม่เข้าแผนน่ะสิ! ขนาดกูยังไม่แตกเลย แล้วร่างเทียมในตู้นั่นจะหลั่งน้ำออกมาได้ไงฟะ? ต้องทำให้ได้เว่ย! ถ้าเย็ดเธอจนน้ำแตกน้ำแตนได้! น้ำในตู้จะเพิ่มระดับขึ้น แรงดันข้างในจะทำให้ตู้มันแตกออกมาเอง แล้วสุดท้ายสตรีศรีอยุธยานางนี้ก็จะตกเป็นเมียของเราอีกคน หึ ๆ "
.
นี่แหละคือแผนที่เจ้าหน้าที่ภาคสนามของเราวางไว้ ในเมื่อมันเป็นกระจกกันกระสุนที่ภายนอกทำอะไรไม่ได้ วิธีเดียวทีจะทำให้มันแตกออกได้ก็คือการใช้แรงดันจากภายใน เพราะฉะนั้นปริมาณน้ำหีของแอนดรอยน์ดาวิกา จึงเป็นกุญแจดอกสำคัญที่ช่วยแก้ไขปัญหานี้
.
"แต่นมปลอมแม่งเสือกพังไปแล้วนี่สิปัญหา เอาไงต่อดีวะกูคราวนี้?"
เจฟเฟอร์ครุ่นคิดเขาเดินอล่างฉ่างโทงเทงกลับไปกลับมาบนสายพาน ระหว่างนั้นก็คอยมองดูดวงหน้าอันเว้าวอนของออเจ้าในตู้ดองไปพร้อมกันด้วย
.
"อุตส่าห์รู้วิธีเชื่อมต่อความเสียวเข้าไปในตู้แล้วแท้ ๆ แม่งเอ๊ย! ไหนจะพวงนมพวกนี้อีก ห้อยระโยงระยางรบกวนสมาธิกูชิบเป๋ง ฮึ๊ยยย!"
.
ชั่วขณะจิตระหว่างที่กำลังจะวาดฝ่ามือขึ้นฟาดใส่เหล่าอวัยวะเทียมที่แขวนไว้เป็นพรวน สายลับหนุ่มก็ฉุดคิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้
.
"เอ๊ะ! แล้วทำไมเราไม่เอามาหลาย ๆ อัน นี่มันเลนสำหรับผลิตเต้านมก็จริง แต่ก็ใช่่ว่าจะเอาอะไหล่ชนิดอื่นขึ้นมาวางไว้ข้างบนนี้ไม่ได้นี่หว่า! จริงด้วย! สัดเอ๊ยโง่อยู่ตั้งนานกู!"
.
จบประโยคเจฟเฟอร์ก็หันไปส่งจูบให้แอนดรอยน์ดาวิกาหนึ่งครั้ง จุ๊บ! ก่อนจะใช้สายตาอ่านกินเรือนร่างเธอจนเต็มอิ่ม วัดไซด์วัดทรงจนได้ภาพคร่าว ๆ ในหัว เสร็จแล้วถึงกระโดดลงสายพานการผลิตไปในสภาพล่อนจ้อน
.
ขนาดเสื้อผ้ายังไม่สนแล้วจะไปแคร์อะไรกับแขนซ้ายกับขาข้างใหม่ของตัวเอง เจฟเฟอร์วิ่งกระโดดข้ามพวกมันไปอย่างไม่ใยดี เพราะเป้าหมายที่สำคัญที่สุดสำหรับเขาในตอนนี้ก็คือ ขาเรียว ๆ สวย ๆ สักข้าง , สะโพกผาย ๆ ที่ขนาดพอ ๆ กับของดาวิกาที่แอบวัดเอาไว้ , แขนที่มีส่วนของข้อมือแข็งแรงไว้สำหรับชักควยให้ , ปากทรงกระจับที่สอดลิ้นเข้าไปจูบได้เมามันส์เลียหำได้ด้วยก็ยิ่งดี , เรียกได้ว่าอย่างละนิดอย่างละหน่อย เลือกเอาชิ้นส่วนอวัยวะที่คล้ายกับดาวิกา โฮร์เน่ให้มากที่สุด โดยเฉพาะพื้นที่ยุทธศาสตร์สำคัญตรงนั้น พิกัดใต้เส้นไหมดกดำ ที่ส่ายหื่นทุกคนเรียกมันว่า "หี"
.
เจฟเฟอร์ใช้เวลากับกระบวนการสุดพิถีพิถันนี้ร่วม ๆ ครึ่งชั่วโมง แต่รู้อะไรไหมเจ้าตัวกลับไม่รู้สึกว่าเบื่อหรือหงุดหงิดเลย ลำควยเขาเคยตั้งโด่ชูชันยังไง กลับมาหนนี้แม่งดีดเด้งขึ้นคูณสอง เพราะว่ามันอย่างกับสรวงสวรรค์ อะไหล่อวัยวะของผู้หญิงแต่ละอันเหมือนสรรสร้างขึ้นจากคนทั่วโลก มีทุกไซต์ , มีทุกทรง , มีทุกสเปค ซึ่งอันไหนที่ไม่ได้หยิบมาก็ไม่ใช่ว่าจะไม่สวย ยกตัวอย่างเช่นในส่วนของบั้นท้าย จากการกะประมาณตูดของแอนดรอยน์ดาวิกาดูแล้ว ก็น่าจะไม่ใหญ่มากน่าจะพอ ๆ กับหัวเด็กได้ แต่พอเจฟเฟอร์ไปเจอตูดใหญ่ ๆ เข้าเขากลับเสียดาย! ก็เลยจัดให้สักดอกด้วยการกระเด้าลำควยใส่รูตูดไปสักสามสี่โค้ด!
.
"1.. 2.. 345.. 123.. 123.. 12.. 121" , "รัว!!!"
.
อุปมาดุจดั่งเคยเย็ดกับหรีดจุฬาฯ มาก่อน มาเป็นโค้ดเชียร์หลีดเด้อกันเลยทีเดียว แล้วเขาก็ทำการเจิมแบบนี้มาเรื่อย ๆ กับชิ้นส่วนต่าง ๆ ที่คิดว่าตัวเองเสียดาย จนกระทั่งหาสิ่งที่ต้องการได้ครบ
.
ไม่รอช้าให้เสียเวลาร่างแกร่งหอบหิ้วชิ้นส่วนต่าง ๆ ย้อนกลับมาวางลงบนสายพาน ตรงเลนสำหรับผลิตเต้านม (ที่เดิม) ด้วยความนิ่มนวล เขาโน้มตัวลงตรวจเช็คสายไฟและการเชื่อมต่อต่าง ๆ ให้ดีพร้อม นอกเหนือจากนั้นก็ยังอุตส่าห์ปีนขึ้นไปข้างบน แล้วก็ปลดพวงเต้านมที่ห้อยระโยงระยางออกบางส่วน จะได้ไม่เกะกะเวลาต้องการจะมองหน้าคม ๆ ของคนที่อยู่ข้างใน
.
"โอเค.. ทีนี้ก็เหลือแค่จัดให้ตรงตำแหน่ง วี๊ด.. วิ้ววว มีความสุขจังโว่ยยย!"
.
"ชั่วเคี้ยวหมากแหลก จักได้ร่วมสังวาสเริงรสกามรมณ์กันแล้วนะออเจ้า.. ซีดดดดด"
.
เจฟเฟอร์ถึงกับผิวปากออกมาด้วยความพอใจ แต่ก็ไม่น่าแปลกใจหรอกที่ทำไมออเจ้าดาวิกาที่อยู่ภายในถึงมีทีท่ามึนงง สมองเทียมปลอม ๆ ของเธอวิเคราะห์ไม่ออกเลยสักนิด ว่าสิ่งที่เจ้าหน้าที่ภาคสนามทำอยู่นี้มันจะช่วยเธอได้ยังไง
.
ทว่าท้ายที่สุดก็เรียบร้อยอยู่ดี! ผ่านไปไม่กี่นาทีหลังจากประกอบเสร็จแล้ว สัดส่วนกับทรวดทรงองเอวที่ได้ออกมาก็เรียกได้ว่าใกล้เคียงเข้าขั้น สายไฟที่เชื่อมต่อไว้เริ่มสะบัดสั่น ประกายไฟเตรียมจะสปาร์คตัวเองใส่ตู้อีกครั้ง ทันทีทีี่เจฟเฟอร์เริ่มการกระทำชำเรา
.
"ออเจ้าเอย.. ออเจ้า ต้องใช้น้ำปลาหวานจิ้มด้วยรึเปล่า? ขอข้าชิมกลีบผกาเจ้าสักคำเถิด!"
"งับ!!!"
"กรี๊ดดด!!! อร๊ายยยยยย!!!"
พวงนมสองเต้ามีพร้อมอยู่แล้วบนสายพานการผลิต ร่างแกร่งจึงปีนขึ้นไปนั่งคร่อมมันไว้อีกครั้ง ก่อนจะลงมือบีบคั้นมันอีกทีเพื่อพิสูจน์สมมติฐาน."หมับ!!!" , "ดึ๋ง ๆ ดึ๋ง ๆ"."อืมมม.. นุ่มเต็มมือดีเหมือนเดิม เมื่อกี้ยังไม่ได้เลียเลย ขอดูดหัวสักจุ๊บเถิดออเจ้า"."จ๊วบบบ! จุ๊บ ๆ จุ๊บ ๆ ".เจฟเฟอร์ทำทุกอย่างคล้ายเดิม เพิ่มเติมคือการชำเลืองสายตาดูนางอัปสรา ที่แอ่นปทุมถันถูบดกับกระจกตู้ด้วยความเร่าร้อน เธอกัดริมฝีปากพ่นฟองอากาศออกมาปุด ๆ พลันประกบฝ่ามือตัวเองคลึงเข้ากับฐานเต้า กระเด้าสะโพกยุกยิกวูบไหว.พอเห็นดังนั้นชายหนุ่มก็ถึงกับแสยะยิ้มออกมา ริมฝีปากที่ห่ออยู่ก็เลยถ่างตัวออกด้านข้าง เปิดช่องว่างให้กลวิธีการเลียเปลี่ยนเป็นขบกัด! ฟันขาวเรียงกันเป็นเม็ดข้าวโพดบรรจงครูดใส่ยอดถัน ด้วยความเมามันส์ประสมตื่นเต้น ซึ่งแม้ว่าจะเป็นแค่นมปลอม ๆ แต่กลิ่นสาปสาวอ่อน ๆ ก็สมจริงซะจนลำควยดีดกระเด้งขึ้นอีกหน."ไม่ไหวแล้วโว่ย! ต้องเอาจริง ๆ แล้ว! พรืดดด! แกร็ก ๆ !""มันเชื่อมต่อกัน สายพานนี่กับตู้ดองศพนั่นมันเชื่อมต่อกันจริง ๆ ฮืม.. อืม.. แฮ่ก ๆ ๆ ".ซุ่มเสียงเจฟเฟอร์ฟังดูหื่นกระหายเอามาก ๆ เป็นน้ำเสียงสุดกระเส
เสียงฟองอากาศฟดปุด ๆ ถี่รัวจนเจฟเฟอร์ชักผิดสังเกต ขณะกำลังจะก้มลงมาดูดนม เจ้าตัวกลับนึกสงสัยก็เลยไพร่หน้ามองกลับหลังถึงได้พบว่าแม่หญิงดาวิกากำลังส่งสายตาออดอ้อนมาทางเขา หล่อนใช้ฝ่ามือที่เรียวสวยป่ายปัดไปตามขอบตู้ รูดไหวไปมาโหยหาทางออก แล้วก็ดูเหมือนว่าแอนดรอยน์ตาคมตนนี้ จะไม่รู้เนื้อรู้ตัวสักนิดว่าสิ่งที่เจฟเฟอร์จ้องกลับ ดันเป็นปากถ้ำพรหมจรรย์ที่อยู่ตรงกลางระหว่างขาของเธอแทน."หืม.. ยังไม่พังเหรอวะ?".เขาพลั้งปากหลุดคำพูดออกมา ระหว่างนั้นก็รีบชักควยเก็บ กระโดดลงจากสายพานพลางเดินย้อนกลับไปที่ตู้แช่."ก๊อก ๆ ก๊อก ๆ "ชายหนุ่มเคาะกระจก ก่อนจะป้องปากตะโกนถามสิ่งที่อยู่ข้างในว่าให้ช่วยอะไรไหมทว่าสิี่งที่ร่างเปลือยตอบกลับมานั้น กลับทำให้ฟองอากาศภายในเพิ่มปริมาณขึ้นกว่าเดิม มันฟังไม่ได้ศัพท์อะไรเลย วินาทีที่ปากกระจับสีแดงกุหลาบง่านงับ เจฟเฟอร์ได้ยินแต่เสียงบุ๋ง ๆ ๆ บุ๋ง ๆ ๆ."ชิ! ฟังไม่ออกเลยแฮะ แต่หุ่นดีสัดอ่ะ! ยิ่งพอได้มองใกล้ ๆ แบบเคลื่อนไหวได้แบบนี้ด้วย แม่งเอ๊ยซีดดดด~ กูเงี่ยนอีกแล้ว!".แท่งควยกระดกยกตัวดันเป้ากางเกงจนยากจะปกปิด มันแทบจะออสโมซิสตัวเองผ่านร่องตะเข็บซิบออกมา เพราะอย
"I belive I can fly.. ♫ I believe I can touch the sky ♪ ".บุคลิกอย่างกับแขกขายโรตีขี่พรมวิเศษ แต่เสือกฮัมเพลงดังยุค 90's ของ R .kelly ออกมาซะงั้น คือแม่งไม่สนหรอกว่าคนอ่านเด็ก ๆ เขาจะรู้จักรึเปล่า เจฟเฟอร์แค่รู้สึกว่าฟิวมันได้พี่แกก็เลยจัดชุดใหญ่ออกมาซะเต็มแม็กซ์ แถมยังจินตนาการข้ามขอบฟ้าไปไกลแสนไกลว่าตัวเองเป็นพระเอก MV ที่กำลังออกเดินทางตามหาพระไตรปิฎก (อืม..เอากับเขาสิ!).และก่อนที่เจ้านนายจะเลอะเทอะไปมากกว่านี้ พวกแมลงจึงลงความเห็นกันว่าต้องรีบไปให้ถึงที่หมายให้เร็วขึ้น ด้วยความที่เกิดและโตในโลกหลังเมือกเจลนี้อยู่แล้ว เส้นทางต่าง ๆ ที่เจฟเฟอร์เคยวิตกกังวลจึงมิใช่ปัญหา เหล่าแมลงปล่อยให้เขานั่งเท้าแขนเหยียดขาได้อย่างสบายใจ หรือจะหลับเป็นตายไปเลยก็ยิ่งดี เพราะหลังจากนี้ความเร็วที่กำลังจะเร่งขึ้นคงจะทำให้เจ้าตัวหวาดกลัว."หึ่ง ๆ , หึ่ง ๆ , หึ่ง ๆ , หึ่ง ๆ "."ฟิ้วววว~!".พรมแมลงวันเคลื่อนที่ไปข้างหน้าด้วยความเร็วสูงสุด เนื้อตัวเจฟเฟอร์นี่แทบจะเอนหลังหงายท้องหงายไส้ เดชะบุญที่มวลหมู่ภมรมันช่วยกันสานตัวขึ้นเป็นสายรัดข้อมือเอาไว้ ทำให้เขาไม่หล่นลงไปด้านล่าง แต่ครานั้นชายหนุ่มก็ยังแ
กัดฟันซีดริมฝีปากอยู่นานนม กระแสลมพัดหอบเม็ดทรายเข้ามาปะทะร่างอย่างต่อเนื่อง แต่ครานั้นสายลับหนุ่มก็ยังคงครุ่นคิด เขายังคงหาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้ว่ารางรถไฟจมหายไปไหน ออปติคอลซูมในม่านตาพยายามแสกนหาจนเบ้าตาร้อนฉ่าควันขึ้นโขมง แต่ทว่าผลที่ออกมากลับไม่พบอะไรเลย เทคโนโลยีระดับสูงที่พึ่งพาได้มาตลอด ณ ตอนนี้กลับแยกสสารที่เป็นโลหะออกมาจากมวลทรายไม่ได้ด้วยซ้ำ น่าสมเพชสิ้นดี."บัดซบเอ๊ย! ตากู! ร้อนวุ๊ย! ร้อนนนน!".เจฟเฟอร์รีบผินหน้าหลบไปทางอื่น พลางใช้ฝ่ามือโบกพัดให้เลนส์ออปติคอลที่ทำงานมาอย่างหนักค่อย ๆ เย็นตัวลง เพราะถ้าไม่ทำเช่นนั้นจากที่พิการแขนขาดอยู่แล้ว ดวงตาก็อาจจะบอดตามได้."ฮู่วววว.. เอาไงต่อดีวะกู ในเมื่อดวงตาก็ต้องพักแบบนี้ อย่าบอกนะว่ากูต้องงัดทักษะสมัยเป็นละอ่อนออกมาใช้ บร๊ะ! 10 กว่าปีเลยมั้งที่ไม่ได้ใช้มันเลย".ชายเสื้อสะบัดพับวูบไหว ลมแรงที่พัดโอบรัดกายาพลันให้ตั้งคำถามในชั่วขณะจิตขึ้นว่า หมอยูมิโกะสร้างของพวกนี้ได้ยังไง มันไม่มีเหตุผลเลย โลกหลังเมือกเจลตึ๋งหนืดกินพื้นที่เพียงแค่ 70% ของชั้น 4 บนอาคาร Parallel เท่านั้น แล้วเงยหน้าขึ้นดูขอบฟ้ากับผืนทรายที่เหมือนจะไม่มีที่สิิ้
ทิ้งเบอร์แบร์โต้ให้ยืนงงอยู่ในดงศพไปก่อน เพราะเนื้อเรื่องคงเดินต่อไปไม่ได้ถ้าเจฟเฟอร์ยังคงห้อยต่องแต่ง และติดแหง็กอยู่กลางอากาศเช่นนี้ ฝูงภมรนับล้านที่แตกฮือบินขึ้นฟากฟ้าไปเป็นโขยง ดึงดูดสายตาให้อสูรกายยักษ์ษากลับมามีความหวัง ฟ้าเกือบครึ่งถูกย้อมทับด้วยสีดำของกลุ่มสิ่งมีชีวิต ไหนจะเสียงดังหึ่ง ๆ ที่กู่ก้องกังวาลนั่นอีก เจ้าปีศาจทรายจึงผละมือออกจากหว่างขาของตัวเอง.ก่อนจะลุกขึ้นยืนงุ่นง่าน ราวกับกำลังจะบอกกับทุกคนว่า พอกันทีกับการพยายามปั้นหำให้แข็งเป็นแท่งเห็ดเฉกเช่นมนุษย์ สู้จัดการกับเจฟเฟอร์ซะแล้วยึดเอาร่างเขามาใช้น่าจะง่ายกว่า แซนดี้ก็เลยป้องปากขู่คำรามจนสุดเสียง ซึ่งเป็นเสียงที่ดังโคตร ๆ ดังจนมวลอากาศก่อตัวขึ้นเป็นพายุหมุน ดังจนเม็ดทรายตีวนหมุนขึ้นมาเป็นเกรียวทอร์นาโด ส่งผลให้เจฟเฟอร์เริ่มหวั่นวิตก."ฉิบหายแล้ว! มันกำลังตรงมาทางนี้คริส!".เขาเหลือบตาขึ้นมองดู."ระ.. หรือ ว่านี่เธอ.. ถึงขีดจำกัดแล้ว?"."อื้อออ~ อื้อออ~!"Ai วัย 14 พยักหน้าเธอทั้งกัดฟันเม้มปาก แอ่นโหนกนูนตรงหว่างขาเต็มที่เพื่อที่จะยื้อสุดที่รักของเธอไว้ให้นานที่สุด แม้ว่าในตอนนี้เนื้อตัวเธอจะกระพริบแปล๊บ ๆ ไม่ต
"อุ๊ยแม่! ร่วง!"."เพล้งงงงง!!!".แก้วกาแฟร่วงหล่นลงพื้นแตกกระจาย ด้วยฝีมือของสาวนักจัดดอกไม้นามแคทเธอรีน เศษกระเบื้องพุ่งไปไกลเกินกว่าเมตรแถมยังแฉกกระจายออกทุกทิศทุกทาง ทำเอาทุกสายตาในร้านหันมาจับจ้องที่โต๊ะของเธอเป็นจุด ๆ เดียว."ชิ! ซุ่มซ่ามชะมัดผู้หญิงอะไร ไม่มีความเป็นกุลสตรีเอาซะเลย! อายเขาไหมล่ะทีนี้! ดูดิเป็นคนแท้ ๆ ต้องมาโดนพวกหุ่นยนต์เหยียด!"."ย่ะ! ก็ใครล่ะที่ดันสั่งกาแฟมาซะเต็มโต๊ะ 1.. 2.. 3.. 4.. 5.. 6.. 7 โอ้โห! สั่งเยอะขนาดนี้ไปซื้อยาบ้ามาเคี้ยวแทนเถอะพ่อคุณ! มือฉันแค่พลาดไปโดน มันเป็นอุบัติเหตุย่ะ!."ไอ้คนใจดำ! ถ้าเป็นพี่เจฟเฟอร์นะพี่เขาต้องเข้ามาถามฉันแล้วว่าเป็นอะไรรึเปล่า แทนที่จะด่าฉอด ๆ อย่างแก.. หึ๊ย!".เพื่อนชายมุ่ยหน้าใส่หนำซ้ำยังยกมือขึ้นกอดอกทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ แต่ก็ไม่ได้โต้ตอบอะไรเพราะเบอร์แบร์โต้รู้ดีว่าขืนเอะอะโวยวายมากไป เดี๋ยวไอ้พวกหุ่นกระป๋องที่นั่งอยู่เต็มร้านก็จะเขม่นเอาอีก เขาล่ะไม่ถูกชะตากับเจ้าพวกนี้เอามาก ๆ ทั้งไม่อยากอยู่ใกล้ แล้วก็ไม่อยากจะใช้ไลฟ์สไตล์ร่วม ทั้งนี้ทั้งนั้นก็เพราะปูมหลังของเจ้าตัวที่ต้องการจะปกปิดไว้เป็นความลับ."เออรู้แล้ว