นัยน์ตาดำขลับหม่นมืด ยูมิโกะจ้วงเท้าโผทะยานเข้าใส่! พลางเหวี่ยงดาบขึ้นสูงจนสุดแขน! เป็นคนอื่นคงหมดสิ้นแล้วซึ่งความเป็นชาย แต่หาใช่กับคนที่เกิดมาพร้อมกับร่างกายที่ถูกดัดแปลงมาอย่างเจฟเฟอร์
.
"เป้ง!!!"
เสียงโลหะกระทบกันดังก้องกังวาน แรงสะเทือนตีกลับจนด้ามจับหลุดออกจากมืออันเรียวสวย ดาบคะตะนะน้ำดีหมุนเคว้งกลางอากาศ.. ก่อนจะปักปลายลงกับพื้นเสียบตั้งตะหง่านอยู่กลางห้อง! , ฉึก!
.
"อ๊ากกกก! เจ็บชิบเป๋งเลยแม่งเอ๊ย! ควยกู!"
.
ขณะที่หมอยูมิโกะเลือกที่จะวิ่งย้อนกลับไปหยิบดาบขึ้นมาใหม่ เจฟเฟอร์กลับเพ่งความสนใจมาที่เอ็นอุ่นของตนเองแทน แม้ว่ามันจะแข็งแกร่งจากส่วนผสมของอะลูมิเนียมคาไบต์ในร่างกายของเขา แต่ความเสียหายเมื่อครู่ก็นับว่ามากอยู่ไม่น้อย ชายหนุ่มจึงรีบเอาไหล่อิงกับกำแพงกระเสือกกระสนดันตัวเองขึ้นยืนอีกครั้ง จะได้กลั้นใจก้มลงเช็คสภาพของลับของตัวเองได้อย่างถนัดถนี่ ซึ่งผลที่ตามมาก็คือ การส่ายหน้า เบ้ปาก และน้ำตาหยดติ๋ง ๆ
.
"นี่กูบ้าหรือปัญญาอ่อนกันแน่วะ ที่เอาควยไปรับคมดาบระยำแท้ ๆ !"
.
ฝ่ามือที่เหลืออยู่เพียงข้างเดียวชุ่มโชกไปด้วยเลือด แค่ปล่อยมันออกท่อนเอ็นที่เคยค้ำได้แม้กระทั่งพื้นก็เกิดการสปาร์ค รอยฟันเบ้อเร่อสร้างบาดแผลฉกรรจ์ตรงส่วนหัว สายไฟยึกยือภายในขาดสะบั้น มันสะบัดไปมาราวกับการเต้นระบำของพลุไฟในวันปีใหม่
.
"ช่วยชีวิตไว้ได้แล้วไงวะ? มันคุ้มกันไหมกับการเอาผู้หญิงไม่ได้อีกเลยไปตลอดชีวิต ไอ้โง่เจฟเอ๊ย! ไอ้ควาย! มึงมันไร้สมอง! สารเลว! ถุยชีวิต!"
"นี่ถ้าไม่ติดว่าผมกำลังจะเสียเลือดจนตายนะ ผมเอาหมอแน่ผมจะเย็ดหมอด้วยควยพิการ ๆ นี่แหละ! จะเย็ดให้หมอครางหาแต่ชื่อผมทั้งวันทั้งคืนเลยหมอยูมิโกะ! , ฮึ่ยยยย!"
.
"โอ๊ย! , อั๊กกก , อ๊ากกก!"
.
เหมือนยิ่งโกรธเลือดยิ่งสูบฉีด ยิ่งคิดถึงเรื่องใต้สะดือควยก็ยิ่งแข็ง แล้วมันจะเป็นยังไงล่ะกับร่างกายที่ไม่สมบูรณ์ เลือดก็พุ่งสิครับถามได้! แผลขาดที่แขนเลือดพุ่งออกมาเป็นน้ำตก ในขณะที่แกนแข็งนั้นแม้จะยังเซ็ตตัวขึ้นเป็นลำค้างไว้ได้อยู่ แต่ก็เกิดอาการบิดไปบิดมาชักขึ้นชักลงได้เอง! รวนสุด ๆ รวนจนควบคุมไม่ได้! แม้แต่ม่านตาของเจฟเฟอร์ก็เร่ิมติด ๆ ดับ ๆ ในมุมมองแบบ First - person ระบบสั่งการอาวุธ โหมดฟังชันค์พิเศษต่าง ๆ ขึ้นสถานะ Error! แดงเถือกไปทั้งหน้า! ซึ่งถ้าหากพูดกันตรง ๆ แล้วล่ะก็ ตอนนี้กลับกลายเป็นเขาเองนั่นแหละ ที่กำลังทำให้ตัวเองต้องตาย!
ความบอบช้ำที่ตรงเข้าเล่นงานทำให้สายลับหนุ่ม มิอาจทรงตัวให้ยืนอยู่ได้อีกต่อไป ขาที่ไร้เรี่ยวแรงพับยวบลงทิ้งร่างหนาที่เคยแข็งแกร่งให้ล้มพับใส่ตักนุ่ม ๆ ของผู้ช่วยนาริตะ ซึ่งบัดนี้ไม่มีแม้แต่เงาหัว! น้ำพุเลือดที่พุ่งขึ้นจากตัวเธอเริ่มลดระดับลงแล้วก็จริง แต่ก็ยังนับว่ามากพออยู่ดีที่จะย้อมให้ร่างล่อนจ้อนของเจฟเฟอร์กลายเป็นสีแดงฉาน กลิ่นคาวเหม็นคละคลุ้ง เต็มที่เจฟเฟอร์ทำได้เพียงกระพริบตา
"เอาเลยสิ หมอยูมิโกะ ฆ่าผมซะ!"
เขาคิด! คนอีโก้หนาอย่างเขามือวางอันดับหนึ่งที่ไม่เคยทำงานพลาดเลยสักครั้ง แลกกับการต้องมาตกอยู่ในสภาพอนาถาเช่นนี้ให้ตายซะยังดีกว่า
.
แล้วยูมิโกะก็จัดให้ตามนั้นจริง ๆ เธอชักดาบขึ้นจากพื้นก่อนจะชำเลืองสายตาเล็กหยีที่โคตรจะดุ มาที่ปอยผมที่แหว่งเว้าของตนเอง เธอไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าอะไรเป็นสาเหตุที่ทำให้เศษผมแสนสวยของเธอต้องหล่นกองอยู่กับพื้นเช่นนี้ รู้แต่ว่าคนที่ทำต้องเป็นชายประหลาดที่ใช้อวัยวะสืบพันธุ์เป็นอาวุธผู้นี้เป็นแน่
.
"ดาบคะตะนะที่หลุดมือ คือศักดิ์ศรีที่โดนหมิ่น!"
พอนึกคำพูดนี้ขึ้นได้ ยูมิโกะก็เดินย่างสามขุมกวัดแกว่งดาบตรงเข้าไปหาร่างอันแน่นิ่งของเจฟเฟอร์ในทันที ต่อด้วยการใช้ปลายเท้าเขี่ยเอาศพขาดสะพายแล่งของนาริตะจังออกไปให้พ้น ๆ ทาง ศพของสาวน้อยครูดไปกับพื้น มันสไลด์ลากยาวจนไปหยุดอยู่ที่ผนังอีกด้าน อันเป็นที่อยู่ของเจลยางตึ๋งหนืดที่ใช้กั้นห้องอีก 70% เอาไว้เป็นความลับ
.
แม้จะเบาแสนเบาแต่แรงสัมผัสดังกล่าวก็ส่งผลโดยตรงกับม่านเจลนี้อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ปฏิกิริยารีเฟล็กซ์ทำให้สีแดงช้ำเลือดช้ำหนองของมันเรืองแสงวูบวาบขึ้น! การเต้นตุบตับ ๆ ถี่รัวขึ้นมาก มองผ่าน ๆ ไม่ต่างจากสัตว์ร้ายที่ตื่นขึ้นจากการจำศิลเลย
.
"หืม?"
ยูมิโกะชำเลืองหางตาไปมองอยู่ครู่หนึ่ง ซึ่งถ้าหากเป็นสถานการณ์ปกติแล้วล่ะก็ ช่องว่างตรงนี้เจฟเฟอร์คงชิงลงมือโต้กลับได้ไม่ยาก ทว่าตอนนี้กลับไม่ใกล้เคียง! แค่แบ่งสัมปะชัญญะออกมาคิดวิเคราะห์ยังทำไม่ได้เลยด้วยซ้ำ มิหนำซ้ำหมอสาวเองก็เหมือนจะไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไร เธอปล่อยเลยตามเลย จิตใจเธอยังคงดำดิ่งอยู่ในห้วงยามของความมืด ผีห่าซาตานตนใดกันที่ทำให้เธอเป็นแบบนี้ไปได้
.
เอียงคอไปมาก็อกแก๊ก พลิกกลับด้านดาบซามูไรเสียใหม่ โดยการหันด้ามจับขึ้นข้างบนแล้วปักคมลงด้านล่าง ตาสองตาประสานกันชายหญิง เจฟเฟอร์ไม่มีทีท่าว่าตื่นกลัวแต่อย่างใด เพราะที่จริงแล้วเขาเองก็ได้สั่งเสียกับเบอร์แบร์โต้ไว้แล้ว ว่าเหตุกาณ์ทำนองนี้อาจจะเกิดขึ้น
.
"อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด เอาเลยสิหมอ.."
.
สายลับหนุ่มหลับตาลงไพร่คิด เกร็งตัวแข็งเตรียมรับแรงปะทะ คราวนี้ไม่มีเอ็นอุ่นลำแกร่งคอยป้องกันให้อีกแล้ว ประกอบกับตัวหมอยูมิโกะเองก็เลือกที่จะใช้การแทงปักจากด้านบน แทนที่จะเป็นการฟันฉับ! เหมือนครั้งก่อน!
.
คมดาบแวววาวยามต้องแสง ด้วยท่าง้างแขนกว้างสุดเหยียด หมอสาวรับประกันเลยว่าไม่พลาดแน่! เธอออกแรงจากช่วงไหล่ชนิดสุดแรงเกิด! กัดฟันแน่นจิกตาถมึงทึง! เจตนาปักคมดาบลงมาที่กลางหัวใจของเจฟเฟอร์แบบตรงเผงไม่พลาดเป้า!
.
"ย๊ากกกก! , ฮึบ!!!"
.
.
"หมับ!"
ทว่าเสี้ยวอึดใจต่อมาหล่อนก็ต้องหยุด! ปลายดาบแหลมคมยังคงจ่ออยู่ที่กลางอกข้างซ้ายของยอดชายนายสายลับ หัวใจที่เต้นรัวยิ่งเร่งเร้าให้เลือดลมสูบฉีด ภายใต้ทัศนวิสัยที่พล่ามัวสติสตางค์เลือนลางหนัก เจฟเฟอร์ค่อย ๆ เผยอเปลือกตาขึ้น ทำให้เจ้าตัวได้เห็นเรือนร่างอันงดงามภู่ระหงษ์ของนางพยาบาลอีกคนหนึ่ง ผู้ที่โอบกอดหมอยูมิโกะเอาไว้จากทางด้านหลัง!
.
เป็นเธอแท้ ๆ ที่ทำให้เขายังมีชีวิตรอด ไม่รู้หรอกว่าเธอเป็นใครแต่รู้ว่าสาวน้อยหน้าหมวยรายนี้ โผล่พรวดออกมาจากผนังเจลเหนียวหนืดบนฝาผนังอีกฟาก และคลับคล้ายคลับคลาว่าที่กองอยู่แทบเท้าเธอก็คือไม้แขวนเสื้อ กับชุดหนังสีเหลืองรัดรูปที่ดูเซ็กซี่สัด ๆ
.
"คะ.. ใครอ่ะ.. เฮือออด.. ฮาาาาดดดด.. เฮืออออด.. ฮาาาาด"
เจ้าหน้าที่หนุ่มถอนหายใจยาว พลางกระแอมถามออกไป ซึ่งมันก็คงจะเบามากล่ะมั้งเพราะดูลักษณะแล้วสาวเจ้าคงจะไม่ได้ยิน
.
พริบตาต่อมาปลายดาบคะตะนะในมือหมอยูมิโกะเองก็ค่อย ๆ ลดระดับลงเรื่อย ๆ จนท้ายที่สุดมันก็หลุดออกจากมือทิ้งดิ่งลงกับพื้นเสียงดัง "กริ๊งงง!" อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
.
ช่างเป็นภาพที่งดงามจนเจฟเฟอร์รู้สึกเสียดาย เขากำลังจะหมดสติอยู่รอมร่อ ภาพมุมมองบุคคลที่หนึ่งในสายตาเขาส่งสัญญาณเตือน Warning! กระพริบวูบวาบต่อเนื่อง มันเป็นดั่งสัญญาณเตือนสุดท้ายว่าสัญญาณชีพของเขากำลังจะดับลง! เพราะทนพิษบาดแผลไม่ไหว
.
"นี่น่ะหรือวิธีการที่จะทำให้คนดี ๆ อย่างหมอยูมิโกะได้สติกลับมา บัดโถ่เอ๊ย.. รู้งี้!"
.
"ข้าแต่พระผู้เป็นเจ้า ได้โปรดอย่าเพิ่งพรากชีวิตลูกไปตอนนี้ได้รึไม่? โปรดเมตตาให้ข้าได้ซึบซับฉากรักอันเร่าร้อนนี้ด้วยสองตาตนเองด้วยเถิด.. อาเมน"
.
ใครจะเชื่อ! ว่าถึงกับต้องอ้อนวอนร้องขอต่อพระเจ้ากันเลย ด้วยลมหายใจอันแผ่วเบาเจฟเฟอร์หันหลังพิงข้างฝา แขนซ้ายขาด อวัยวะตรงหว่างขาเกิดแผลฉกรรจ์ มันไม่สำคัญแล้วล่ะว่าต่อจากนี้ไปจะใช้การได้รึเปล่า เพราะถ้าหากนี่คือภาพสุดท้ายของชีวิตแล้วล่ะก็ ต่อให้ต้องขาดใจตายอยู่ตรงนี้ยังไงแม่งก็คุ้ม!
.
"หมับ! , หมึบ! , หมับ! , หมึบ!"
.
"ชู่วววว.. ใจเย็นก่อนสิคะหมอ ถ้าโกรธเดี๋ยวอาการจะกำเริบอีกนะคะ ฮึ.. อืมมมม.. ช่ายแบบนี้ล่ะค่ะกำลังดี นมหมอใหญ่จังเลย ยูมิบีบได้ไม่เต็มมือเลย~"
"ซอกคอหมอก็ห๊อมหอม ขอยูมิชิมหน่อยนะ~!"
.
"แพล็บ!"
.
"อ่ะ.. อ่าาาาา.."
.
ยูมิจังเข้าประกบหมอยูมิโกะจากทางด้านหลัง เธอสอดแขนเรียวของตนเข้าที่ใต้ราวนมพลางลงมือเคล้าคลึงหน้าอกของหมอสาวจนป่นปี้ ความใหญ่ซ่อนรูปนั่นเล่นเอามือเล็กเรียวหุ้มไว้ไม่มิด มิหนำซ้ำบางจังหวะยูมิจังยังฉวยโอกาสตวัดลิ้นลงบนซอกคอของหมอจนตัวสั่นเท้ิม เธอจูบเก่งมากชนิดที่สามารถลากเลื้อยขึ้นไปขบได้ถึงติ่งหู สอดลิ้นเข้าไปเวียนวนสลับกับการกระซิบคำพูดหวาน ๆ ที่สั่งอะไรก็ยอมแต่โดยดี
.
"หมออยากจับตูดยูมิไหม?"
.
"อยากสิ.."
.
"งั้นหลับตาก่อน แล้วส่งมือมา.."
เพียงเท่านี้ก็ปลดเปลื้องเอาดาบคะตะนะออกจากมือหมอยูมิโกะได้แต่โดยดี ยูมิจังถลกกระโปรงพยายาบาลของเธอขึ้นพลันใช้นิ้วชี้ช้อนเอาอันเดอแวร์ลายลูกไม้ให้ร่นลงไปกองที่ตาตุ่ม เธอจับเอามือที่ว่างเปล่าแล้วของคุณหมอ มาลูบไล้ไต่ลงไปตามส่วนเว้าส่วนโค้งข้างลำตัวเธอ ไล่ไปจากแผ่นหลังนุ่มเนียน ลูบผ่านมาคลึงที่สะโพกอันผายกว้าง แล้วเธอก็ย่อตัวลงส่ายไหวไปมา ราวกับอสรพิษระเริงราตรี
.
"อืม.. รู้สึกดีจังเลยยูมิจัง"
.
"ค่ะหมอ ยูมิก็เริ่มมีอารมณ์แล้ว หมออย่าเปิดตานะเดี๋ยวยูมิเขิน"
.
"อื้อ.."
.
"ที่นี้ก็เอื้อมมาจับที่ก้นแบบนี้!" , "หมับ!"
.
"ใช่ค่ะหมอแบบนั้นแหละ ยูมิรักหมอยูมิโกะที่สุดเลย บีบเลยค่ะ เค้นอีก เน้น ๆ แรง ๆ เลยค่ะ จะแยงนิ้วเข้ามาในรูด้วยก็ได้ถ้าหมอต้องการ.. อ่าาาา.."
"โอ๊ะ.. โอ๊ะ.. โอ๊ยยยย เสียวววว ซีดดดดด!"
ยูมิเสียวมากเสียจนต้องแอ่นโหนกหี มาถูเข้ากับแก้มก้นของหมอยูมิโกะเพื่อทุเลาอาการ
.
"เจ็บหรอ? เจ็บรึเปล่า!"
.
เธอเลือกที่จะไม่ตอบเป็นคำพูด แต่เลือกที่จะตอบสนองการกระทำด้วยการเขี่ยที่หัวนมหมอแทน เสื้อกาวน์เปื้อนเมือกแบบนี้แหละได้อารมณ์ดีนัก
.
"เล่นอะไรอ่ะยูมิ หมอจั๊กจี้นะแบบนี้"
.
เธอยังคงเงียบยิ่งหมอยูมิโกะบีบแก้มก้นเธอแรงเท่าไหร่ เธอก็จะตอบโต้กลับไปด้วยการบีบหัวนมแล้วดูดด๊วบ ๆ ที่ซอกคอแรงเท่านั้น
.
"หนูไม่ไหวแล้วอ่ะหมอ หันหน้ามาเร็ว!"
.
ร่างบางสองร่างหันมาปะทะกัน ตาประสานตาแล้วจังหวะนั้นเองที่ทำให้ยูมิจังรู้ว่าหมอยูมิโกะคนเดิมเวอร์ชั่นปกติได้กลับคืนมาแล้ว แต่เธอไม่อยากหยุด! มือเรียวรีบปลดกระดุมเสื้อกาวน์ของหมอยูมิโกะออกด้วยความแคล่่วคล่อง! กระตุกเพียงเล็กน้อย เนื้อหนังเปลือยเปล่าที่ขาวกระจ่างใสก็สว่างโพลงอยู่ตรงหน้า
.
"ยูมิเงี่ยนค่ะหมอ.. อุ๊บ!"
.
"จ๊วบจ๊าบ! , ด๊วบด๊าบ!"
.
"ฮึ!.. ไม่ต้องพูดไรมากแล้ว หมอก็เงี่ยนเหมือนกัน ไปเอากันต่อที่เตียงดีกว่าเน๊าะ"
.
.
แล้วถาพก็ตัดไปแค่นั้น ทุกอย่างเกิดขึ้นแบบค้าง ๆ คา ๆ ต่อหน้าต่อตาผู้ชายกระดอพังอย่างเจฟเฟอร์ หุ่นอย่างกับนางเอก AV อย่างหมอยูมิโกะใครไม่เสียดายก็บ้าแล้ว แต่ก็นะ! โชคชะตามักเล่นตลก! เมื่อระบบภายในของเจฟเฟอร์มันรั้งไว้ไม่ไหวจริง ๆ สัญญาณชีพห้วงสุดท้ายของเขาจึงดับวูบลง พร้อมกับชิพประมวลผลเซ็ตสุดท้าย ที่บันทึกร่างเปลือยในชุดบราเซียสีชมพูของหมอยูมิโกะไว้ได้ทันท่วงที นอกเหนือไปจากนั้นก่อนที่จอภาพจะดับดำไปตลอดกาล ความรู้สึกสุดท้ายที่เจฟเฟอร์รับรู้ได้ก็คือ ความภาคภูมิใจเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ว่า..
.
"ต่อให้ควยกูจะถูกฟัน! แต่มันก็ยังตั้งอยู่ได้นะเฟ้ย!"
.
"ฟึบบบบบ---! "
.
"ซู่.. ซ่าาาาา!!!" , "No-signal"
หน้าอกจุกเสียดแน่นท้องหายใจก็ไม่ค่อยจะออก อย่าว่าแต่การเค้นพลังลมปราณจากอวัยวะสืบพันธุ์เลย โดนสิบล้อทับทั้งคันอยู่แบบนี้แม้แต่ตัวเองยังเอาตัวไม่รอด เขาเจ็บแค่ไหนนาตาชาเจ็บกว่า เขาดิ้นทุรนทุรายนาตาชาชักเกร็งจะเป็นจะตายเหมือนจะขาดใจตายอยู่รอน ๆ.ร่างกายเธอกำลังขาดเลือด อาการที่เห็นคือสภาวะช็อคอันเกิดจากการมีปัญหาที่ระดับความดันโลหิต เมื่อรวมเข้ากับน้ำหนักตัวที่กดทับลงมาของโรบอทซอมบี้แล้วไซร้ อะไรต่อมิอะไรจึงดำเนินไปในแง่ลบ เธอได้ตายจริง ๆ แน่หากบุรุษหนุ่มผู้จมอยู่ใต้ดอกยางไม่ตระหง่านออกมาช่วย."อั๊ก.. อ๊ะ.. อั๊ก.. ก.. ก.. ฮึบ! ดีนะที่แขนยังพอขยับได้อยู่".เจฟเฟอร์พยายามอย่างสุดกำลังรวบรวมพลังไว้ที่ปลายนิ้ว เรียกได้ว่าเค้นออกมาทุกหยดจะลมตดหรือติ่งเล็บตีน ขอแค่เปลี่ยนเป็น Energy ได้เขาไม่เกี่ยง หน้าจอในมุมมองบุคคลที่หนึ่งมองเห็นเคอร์เซอร์วิ่งติ๊ก ๆ ๆ พลันล็อคเป้าหมายไว้ที่โรบอทซอมบี้ตัวที่กำลังง้างกงเล็บ เตรียมจะฟาดฟันใส่องค์หญิง."งับ!"."โอ๊ย! ไอ้เหี๊ยะเอ๊ย! ขากู! ยิ่งเพิ่งต่อมาใหม่ ๆ อยู่ พวกมึงก็ให้เวลากูหน่อยเป็นไร อ๊ากกก! เจ็บ ๆ เจ็บโว๊ย! อูยยย~!".โดยไม่ทันระวังตัว เพราะในระห
ปลายนิ้วชี้มือขวาควันขึ้นโขมง หงายฝ่ามือขึ้นดูเจฟเฟอร์เห็นแต่รอยเขม่าไหม้อันแสนดำขลับ ความจริงที่ไม่อาจปฏิเสธได้ก็คือเขาได้ทำเต็มที่ขี้เต็มกางเกงแล้ว เลเซอร์สังหารจากปลายนิ้วคืออาวุธชิ้นเดียวที่เขามี แม้ว่าเจ้าตัวจะลองนั่งคุกเข่าลง แล้วก็เล็งยิงเข้าใส่เป้าหมายเดิมไปอีกหลายชุด ด้วยท่าเบสิคสัด ๆ ตัดท่ายากลีลาเยอะออกไปก็ยังไม่ได้ผล กระสุนเรืองแสงหลายสิบนัดกระทบชิ่งลำตัวของพวกมันออกไป ราวกับถูกปัดด้วยดาบไลซ์เซเบอร์ของอัศวินเจได."เป๊ง! , เป้ง! , เป๊ง! , เป้ง!".แน่นอนว่าพอไม่ได้ผลก็เหมือนเป็นการเปิดช่องให้จักรกลซอมบี้ทั้งกลุ่มเร่ิมรู้สึกตัว พวกมันไม่ได้แค่มองแล้วในตอนนี้ แต่มันเล่นทิ้งร่างเปลือยของนาตาชาไว้ในการดูแลของไอ้ตัวที่ควักเต้านมอยู่เพียงลำพังแบบโดด ๆ ที่เหลืออีกสาม ประกอบด้วยไอ้ตัวเบื้องซ้าย , เบื้องขวา , แล้วก็ไอ้ตัวที่ใหญ่ที่สุด ได้เริ่มลุกขึ้นยืนพลางสาวเท้าโทง ๆ วิ่งเข้าหาเจฟเฟอร์ในทันทีทันใด."ตุ๊ด! , ตุ๊ด! , ตุ๊ด! , ตุ๊ด! ๆ ๆ ".ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าแปลว่าอะไร แค่เห็นการกระโจนพรวดเข้ามาพร้อมกันแบบนั้น เจฟเฟอร์ก็รู้แล้วล่ะว่าชะตาตัวเองกำลังจะขาด ดูเหมือนเจ้าตัวจะทำพลาดมหันต์
แพลนกล้องกลับมายังทิศใต้ ณ จุดที่ห่างออกไปจากจุดที่เกิดเหตุเซ็กส์อนาฏกรรม ของคนและเครื่องจักร เขายังคงยืนเด่นเป็นสง่าถ่างขาจังก้าอยู่แบนแผ่น jumper board ที่ลอยสูงเหนือหัวกลุ่มซอมบี้โลหะเป็นแสน ๆ พวกมันทำอะไรเขาไม่ได้ อย่างเก่งก็ได้แค่กระโดดเหยง ๆ ชูไม้ชูมือ ป่ายปัดโดนขอบ ๆ ริม ๆ ของแผ่น jumper board เท่านั้น."เออ.. น่ะ ใจเย็น ๆ ไม่ต้องคลั่งกูขนาดนั้นก็ได้ ไอ้พวกนี้เดี๋ยวบัด! เหวอ ๆ ฮึบ! เห็นไหมล่ะ! บอกแล้วว่าเดี๋ยวมันตก แผ่นบอร์ดคว่ำไปมีหวังศพไม่สวยแน่กู.. ฮู่วววว!"เจฟเฟอร์ตวาดเสียงดังพลางชะโงกหน้าลงมาดูการเคลื่อนไหวเบื้องล่าง ก่อนหน้านี้เจ้าตัวดันหมดเวลาไปกับการใช้ออฟติคอลซูมซะเยอะ สายตาก็เลยล้าไปหมด มิหนำซ้ำผลพวงจากการถ้ำมองที่ไกลที่สุดจนเป็นสถิติโลกครั้งนี้ ยังทำให้อวัยวะส่วนตัวของเขาผงาดง้ำขึ้นมาอีกหน.หลังจากจัดระเบียบสังคมให้กับน้องชายผู้ซุกซนของตัวเองเสร็จ เจฟเฟอร์ก็กลับมามีสมาธิิอีกครั้ง เขาทิ้งฝูงซอมบี้สนิมเขรอะไว้เบื้องหลัง แล้วหันมาโฟกัสที่ภารกิจของตัวเองแทน ภารกิจติดตามองค์หญิงแห่งอลาลัสงั้นเหรอ หึ! ภารกิจช่วยให้นาตาชาหนีรอดจากการถูกข่มขืน? รึก็ไม่! เพราะแท้จริงแล้ว ส
ร่างเปลือยนอนชูขาอ่อนล้าเรี่ยวแรง นาตาชาไม่เหลือแม้แต่กำลังจะดีดดิ้นพลิกตัวหลบหนีจากการย่ำยีทางเพศ เอาจริง ๆ แล้วหล่อนไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพวกมันเป็นตัวอะไร เพราะเสื้อเกาะอกที่เคยอำพรางพวงเต้าให้อูมกระชับได้รูปนั้น บัดนี้ก็ได้ถูกถลกขึ้นมาปิดตาเอาไว้จนมองอะไรไม่เห็นซะแล้ว สิ่งเดียวที่สาวเจ้ารับรู้จึงมีเพียงสัมผัสอันแปลกประหลาด ที่สากราวกับกระดาษทราย.อย่าเรียกว่าไซ้เพราะแม่งคือการแสครชเห็น ๆ นาตาชาแสบซอกคอไปหมด หลังจากโดนโรบอทตัวหนึ่งดอมดมด้วยความรุนแรง เสียงอืดดด.. อ๊าดดด กึกกัก ๆ ๆ ที่มันเปล่งออกมา ประดุจว่าแม่เทพธิดากำลังจะได้ผัวเป็นเครื่องถ่ายเอกสาร รับประกันได้เลยมันจะไม่แค่ "ก็อป" เพราะมันจะ "ปี้" เธอแน่ ๆ หากยังยอมนอนให้กดอยู่เช่นนี้."อ๊อย! เจ็บจังเลย.. อื้อ! อื้อ! ขยับตัวก็ไม่ได้! อย่านะ อย่าทำแบบนั้นตรงหูมัน.. อร๊อยยย~!".ธิดาแห่งอลาลัสผู้โฉมหน้าคร่าตาคล้ายกับเทย์เลอร์ สวิฟต์ เบี่ยงหน้าหลบแบบสุดแรงเกิด แม้จะทำได้เพียงน้อยนิดแต่ก็ยังดีกว่าปล่อยให้จุดที่เสียวที่สุดถูกไอ้หุ่นสนิมเขรอะตัวนี้ล่วงล้ำเอาชัย แพรผมสีบลอนด์ทองถึงกับแตกกระพือ มันคลี่ตัวออกคลุกกับเศษดินขุยขยะจนไม่เหลือเค้า
"หยุดตอนนี้เจ้าหน้าที่ตำรวจ ได้วางกำลังล้อมที่นี่ไว้หมดแล้ว!".เห็นจะจริงถ้าหากว่านี่เป็นหนังไทยสมัย "จารุณี" แสดงเป็นพจมาน ตรงกันข้ามเมื่อประโยคแสนเชยดังกล่าวคงจะใช้กับสถานการณ์จริงที่เป็นอยู่ ณ ขณะนี้ไม่ได้ ตำรวจห่าเหวอะไรล่ะ มองไปทางไหนก็มีแต่ซอมบี้เชียงกงล้อมหน้าล้อมหลังอยู่เต็มไปหมด เจฟเฟอร์กับกลุ่มคนใช้่มีดคงสุดจะต้านทานแล้ว สังเกตได้จากการถอยร่นเอาหลังพิงกันทั้งที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน มิหนำซ้ำกางเกงผ้ายืดเจ้ากรรมก็ดันมาพันควยพันหำจนเกือบจะล้มคะมำเสียหลัก."โอ๊ย! เอ๊ย! อุ๊ย! เดี๋ยวก่อนเซ้! อย่าเพิ่งกูยังไม่พร้อม อย่าเพิ่งบุกเข้ามาตอนนี้ไอ้พวกหุ่นสารเลว!"สายลับหนุ่มขึ้นเสียงพลางกระโดดเหยง ๆ เซถลาออกจากตำแหน่ง สีข้างเขาครูดเข้ากับเศษตัวถังยานที่ลักพาตัวองค์หญิงนาตาชามา โดยสันนิษฐานคร่าว ๆ ได้ว่า ยานลำนี้น่าจะโดนยิงร่วงก่อนหน้า Gravitybike ของเขาเพียงแค่เล็กน้อยเท่านั้น เพราะไอร้อนจากเครื่องยนต์ยังคงอุ่น ๆ อยู่ ทำให้เจฟเฟอร์เกิดปิ้งไอเดียบางอย่างขึ้นมา ก่อนจะหลุบสายตาลงมามองลำควยกับลำขาทีี่พันกันอิรุงตุงนังของตนเอง แล้วก็บ่นขมุบขมิบ."ชิ! ไอ้ควยระยำนี่ก็ช่างแข็งถึกแข็งทนเหลือเก
สอดท่อนแขนอันกำยำเข้าโอบเอว ตวัดดึงเอาร่างอันผอมเพรียวเข้ามาแนบไว้ในวงแขน พลันกระโดดม้วนตัวเอาส่วนหนารับกงเล็บของเครื่องจักรสังหาร!."เอือกกก!"เจฟเฟอร์ร้องอุทานลั่น เขากัดฟันเม้มมุมปากในเสี้ยววินาทีต่อมาเมื่อพบว่าองค์หญิงนาตาชากำลังจ้องมองอยู่ หน้าตาเธอบิดเบี้ยวขยะแขยง หัวคิ้วลู่เข้าหากันก่อนจะกลั้นใจซุกหน้าคมสวยที่คล้ายกับเทรเลอร์สวิฟ ลงมาซบเข้าที่ซอกคอของเจฟเฟอร์."ไม่ต้องกลัวนะครับผมมาช่วย ผมเป็นสุภาพบุรุษ ผมเกิดมาเพื่อคุณ""เอื้อกกก! อื้อหือ! อื้อออ! อ๊าาา!".แม่งแสบหลังก็แสบแต่แสบหูมากกว่าที่ต้องมาฟังอะไรแบบนี้ ระหว่างที่เจฟเฟอร์ได้ใช้ความพยายามในการปกป้ององค์หญิงอย่างเต็มความสามารถ พวกจักรกลซอมบี้ก็ทำอะไรองค์หญิงไม่ได้เลย มันทำได้เพียงตะปบกรงเล็บใส่หลังเขาแบบโหมกระหน่ำ และช่่วงเวลาที่เกร็งตัวป้องกันอยู่นั้น จู่ ๆ ริมฝีปากของนาตาชาก็ได้เผยอขึ้นเครือครางขมุบขมิบ เข้าใจว่าเธอคงจะกลัวมาก ยิ่งเป็นตอนที่เธอเผลอซีดปากและพ่นลมหายใจออกมา ยิ่งทำให้อารมณ์กำหนัดของเจฟเฟอร์พลุ่งพล่านมากยิ่งขึ้น."กอดผมเอาไว้ครับ ผมจะไม่ให้องค์หญิงเป็นอะไรผมสัญญา"."อือ.. อืม.. แต่คุณคะ! ขืนเป็นแบบนี้".