หน้าหลัก / เมือง / Just Say Nothing : โคตรคนปฏิเสธโลก (NC 18+) / บทที่ 9 : พิศวาสศาสตร์แห่งการรักษา (18+)

แชร์

บทที่ 9 : พิศวาสศาสตร์แห่งการรักษา (18+)

ผู้เขียน: L.sunanta
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-05-09 08:11:22

นัยน์ตาดำขลับหม่นมืด ยูมิโกะจ้วงเท้าโผทะยานเข้าใส่! พลางเหวี่ยงดาบขึ้นสูงจนสุดแขน! เป็นคนอื่นคงหมดสิ้นแล้วซึ่งความเป็นชาย แต่หาใช่กับคนที่เกิดมาพร้อมกับร่างกายที่ถูกดัดแปลงมาอย่างเจฟเฟอร์

.

"เป้ง!!!"

เสียงโลหะกระทบกันดังก้องกังวาน แรงสะเทือนตีกลับจนด้ามจับหลุดออกจากมืออันเรียวสวย ดาบคะตะนะน้ำดีหมุนเคว้งกลางอากาศ.. ก่อนจะปักปลายลงกับพื้นเสียบตั้งตะหง่านอยู่กลางห้อง! , ฉึก!

.

"อ๊ากกกก! เจ็บชิบเป๋งเลยแม่งเอ๊ย! ควยกู!"

.

ขณะที่หมอยูมิโกะเลือกที่จะวิ่งย้อนกลับไปหยิบดาบขึ้นมาใหม่ เจฟเฟอร์กลับเพ่งความสนใจมาที่เอ็นอุ่นของตนเองแทน แม้ว่ามันจะแข็งแกร่งจากส่วนผสมของอะลูมิเนียมคาไบต์ในร่างกายของเขา แต่ความเสียหายเมื่อครู่ก็นับว่ามากอยู่ไม่น้อย ชายหนุ่มจึงรีบเอาไหล่อิงกับกำแพงกระเสือกกระสนดันตัวเองขึ้นยืนอีกครั้ง จะได้กลั้นใจก้มลงเช็คสภาพของลับของตัวเองได้อย่างถนัดถนี่ ซึ่งผลที่ตามมาก็คือ การส่ายหน้า เบ้ปาก และน้ำตาหยดติ๋ง ๆ

.

"นี่กูบ้าหรือปัญญาอ่อนกันแน่วะ ที่เอาควยไปรับคมดาบระยำแท้ ๆ !"

.

ฝ่ามือที่เหลืออยู่เพียงข้างเดียวชุ่มโชกไปด้วยเลือด แค่ปล่อยมันออกท่อนเอ็นที่เคยค้ำได้แม้กระทั่งพื้นก็เกิดการสปาร์ค รอยฟันเบ้อเร่อสร้างบาดแผลฉกรรจ์ตรงส่วนหัว สายไฟยึกยือภายในขาดสะบั้น มันสะบัดไปมาราวกับการเต้นระบำของพลุไฟในวันปีใหม่

.

"ช่วยชีวิตไว้ได้แล้วไงวะ? มันคุ้มกันไหมกับการเอาผู้หญิงไม่ได้อีกเลยไปตลอดชีวิต ไอ้โง่เจฟเอ๊ย! ไอ้ควาย! มึงมันไร้สมอง! สารเลว! ถุยชีวิต!"

"นี่ถ้าไม่ติดว่าผมกำลังจะเสียเลือดจนตายนะ ผมเอาหมอแน่ผมจะเย็ดหมอด้วยควยพิการ ๆ นี่แหละ! จะเย็ดให้หมอครางหาแต่ชื่อผมทั้งวันทั้งคืนเลยหมอยูมิโกะ! , ฮึ่ยยยย!"

.

"โอ๊ย! , อั๊กกก , อ๊ากกก!"

.

เหมือนยิ่งโกรธเลือดยิ่งสูบฉีด ยิ่งคิดถึงเรื่องใต้สะดือควยก็ยิ่งแข็ง แล้วมันจะเป็นยังไงล่ะกับร่างกายที่ไม่สมบูรณ์ เลือดก็พุ่งสิครับถามได้! แผลขาดที่แขนเลือดพุ่งออกมาเป็นน้ำตก ในขณะที่แกนแข็งนั้นแม้จะยังเซ็ตตัวขึ้นเป็นลำค้างไว้ได้อยู่ แต่ก็เกิดอาการบิดไปบิดมาชักขึ้นชักลงได้เอง! รวนสุด ๆ รวนจนควบคุมไม่ได้! แม้แต่ม่านตาของเจฟเฟอร์ก็เร่ิมติด ๆ ดับ ๆ ในมุมมองแบบ First - person ระบบสั่งการอาวุธ โหมดฟังชันค์พิเศษต่าง ๆ ขึ้นสถานะ Error! แดงเถือกไปทั้งหน้า! ซึ่งถ้าหากพูดกันตรง ๆ แล้วล่ะก็ ตอนนี้กลับกลายเป็นเขาเองนั่นแหละ ที่กำลังทำให้ตัวเองต้องตาย!

ความบอบช้ำที่ตรงเข้าเล่นงานทำให้สายลับหนุ่ม มิอาจทรงตัวให้ยืนอยู่ได้อีกต่อไป ขาที่ไร้เรี่ยวแรงพับยวบลงทิ้งร่างหนาที่เคยแข็งแกร่งให้ล้มพับใส่ตักนุ่ม ๆ ของผู้ช่วยนาริตะ ซึ่งบัดนี้ไม่มีแม้แต่เงาหัว! น้ำพุเลือดที่พุ่งขึ้นจากตัวเธอเริ่มลดระดับลงแล้วก็จริง แต่ก็ยังนับว่ามากพออยู่ดีที่จะย้อมให้ร่างล่อนจ้อนของเจฟเฟอร์กลายเป็นสีแดงฉาน กลิ่นคาวเหม็นคละคลุ้ง เต็มที่เจฟเฟอร์ทำได้เพียงกระพริบตา

"เอาเลยสิ หมอยูมิโกะ ฆ่าผมซะ!"

เขาคิด! คนอีโก้หนาอย่างเขามือวางอันดับหนึ่งที่ไม่เคยทำงานพลาดเลยสักครั้ง แลกกับการต้องมาตกอยู่ในสภาพอนาถาเช่นนี้ให้ตายซะยังดีกว่า

.

แล้วยูมิโกะก็จัดให้ตามนั้นจริง ๆ เธอชักดาบขึ้นจากพื้นก่อนจะชำเลืองสายตาเล็กหยีที่โคตรจะดุ มาที่ปอยผมที่แหว่งเว้าของตนเอง เธอไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าอะไรเป็นสาเหตุที่ทำให้เศษผมแสนสวยของเธอต้องหล่นกองอยู่กับพื้นเช่นนี้ รู้แต่ว่าคนที่ทำต้องเป็นชายประหลาดที่ใช้อวัยวะสืบพันธุ์เป็นอาวุธผู้นี้เป็นแน่

.

"ดาบคะตะนะที่หลุดมือ คือศักดิ์ศรีที่โดนหมิ่น!"

พอนึกคำพูดนี้ขึ้นได้ ยูมิโกะก็เดินย่างสามขุมกวัดแกว่งดาบตรงเข้าไปหาร่างอันแน่นิ่งของเจฟเฟอร์ในทันที ต่อด้วยการใช้ปลายเท้าเขี่ยเอาศพขาดสะพายแล่งของนาริตะจังออกไปให้พ้น ๆ ทาง ศพของสาวน้อยครูดไปกับพื้น มันสไลด์ลากยาวจนไปหยุดอยู่ที่ผนังอีกด้าน อันเป็นที่อยู่ของเจลยางตึ๋งหนืดที่ใช้กั้นห้องอีก 70% เอาไว้เป็นความลับ

.

แม้จะเบาแสนเบาแต่แรงสัมผัสดังกล่าวก็ส่งผลโดยตรงกับม่านเจลนี้อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ปฏิกิริยารีเฟล็กซ์ทำให้สีแดงช้ำเลือดช้ำหนองของมันเรืองแสงวูบวาบขึ้น! การเต้นตุบตับ ๆ ถี่รัวขึ้นมาก มองผ่าน ๆ ไม่ต่างจากสัตว์ร้ายที่ตื่นขึ้นจากการจำศิลเลย

.

"หืม?"

ยูมิโกะชำเลืองหางตาไปมองอยู่ครู่หนึ่ง ซึ่งถ้าหากเป็นสถานการณ์ปกติแล้วล่ะก็ ช่องว่างตรงนี้เจฟเฟอร์คงชิงลงมือโต้กลับได้ไม่ยาก ทว่าตอนนี้กลับไม่ใกล้เคียง! แค่แบ่งสัมปะชัญญะออกมาคิดวิเคราะห์ยังทำไม่ได้เลยด้วยซ้ำ มิหนำซ้ำหมอสาวเองก็เหมือนจะไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไร เธอปล่อยเลยตามเลย จิตใจเธอยังคงดำดิ่งอยู่ในห้วงยามของความมืด ผีห่าซาตานตนใดกันที่ทำให้เธอเป็นแบบนี้ไปได้

.

เอียงคอไปมาก็อกแก๊ก พลิกกลับด้านดาบซามูไรเสียใหม่ โดยการหันด้ามจับขึ้นข้างบนแล้วปักคมลงด้านล่าง ตาสองตาประสานกันชายหญิง เจฟเฟอร์ไม่มีทีท่าว่าตื่นกลัวแต่อย่างใด เพราะที่จริงแล้วเขาเองก็ได้สั่งเสียกับเบอร์แบร์โต้ไว้แล้ว ว่าเหตุกาณ์ทำนองนี้อาจจะเกิดขึ้น

.

"อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด เอาเลยสิหมอ.."

.

สายลับหนุ่มหลับตาลงไพร่คิด เกร็งตัวแข็งเตรียมรับแรงปะทะ คราวนี้ไม่มีเอ็นอุ่นลำแกร่งคอยป้องกันให้อีกแล้ว ประกอบกับตัวหมอยูมิโกะเองก็เลือกที่จะใช้การแทงปักจากด้านบน แทนที่จะเป็นการฟันฉับ! เหมือนครั้งก่อน!

.

คมดาบแวววาวยามต้องแสง ด้วยท่าง้างแขนกว้างสุดเหยียด หมอสาวรับประกันเลยว่าไม่พลาดแน่! เธอออกแรงจากช่วงไหล่ชนิดสุดแรงเกิด! กัดฟันแน่นจิกตาถมึงทึง! เจตนาปักคมดาบลงมาที่กลางหัวใจของเจฟเฟอร์แบบตรงเผงไม่พลาดเป้า!

.

"ย๊ากกกก! , ฮึบ!!!"

.

.

"หมับ!"

ทว่าเสี้ยวอึดใจต่อมาหล่อนก็ต้องหยุด! ปลายดาบแหลมคมยังคงจ่ออยู่ที่กลางอกข้างซ้ายของยอดชายนายสายลับ หัวใจที่เต้นรัวยิ่งเร่งเร้าให้เลือดลมสูบฉีด ภายใต้ทัศนวิสัยที่พล่ามัวสติสตางค์เลือนลางหนัก เจฟเฟอร์ค่อย ๆ เผยอเปลือกตาขึ้น ทำให้เจ้าตัวได้เห็นเรือนร่างอันงดงามภู่ระหงษ์ของนางพยาบาลอีกคนหนึ่ง ผู้ที่โอบกอดหมอยูมิโกะเอาไว้จากทางด้านหลัง!

.

เป็นเธอแท้ ๆ ที่ทำให้เขายังมีชีวิตรอด ไม่รู้หรอกว่าเธอเป็นใครแต่รู้ว่าสาวน้อยหน้าหมวยรายนี้ โผล่พรวดออกมาจากผนังเจลเหนียวหนืดบนฝาผนังอีกฟาก และคลับคล้ายคลับคลาว่าที่กองอยู่แทบเท้าเธอก็คือไม้แขวนเสื้อ กับชุดหนังสีเหลืองรัดรูปที่ดูเซ็กซี่สัด ๆ

.

"คะ.. ใครอ่ะ.. เฮือออด.. ฮาาาาดดดด.. เฮืออออด.. ฮาาาาด"

เจ้าหน้าที่หนุ่มถอนหายใจยาว พลางกระแอมถามออกไป ซึ่งมันก็คงจะเบามากล่ะมั้งเพราะดูลักษณะแล้วสาวเจ้าคงจะไม่ได้ยิน

.

พริบตาต่อมาปลายดาบคะตะนะในมือหมอยูมิโกะเองก็ค่อย ๆ ลดระดับลงเรื่อย ๆ จนท้ายที่สุดมันก็หลุดออกจากมือทิ้งดิ่งลงกับพื้นเสียงดัง "กริ๊งงง!" อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

.

ช่างเป็นภาพที่งดงามจนเจฟเฟอร์รู้สึกเสียดาย เขากำลังจะหมดสติอยู่รอมร่อ ภาพมุมมองบุคคลที่หนึ่งในสายตาเขาส่งสัญญาณเตือน Warning! กระพริบวูบวาบต่อเนื่อง มันเป็นดั่งสัญญาณเตือนสุดท้ายว่าสัญญาณชีพของเขากำลังจะดับลง! เพราะทนพิษบาดแผลไม่ไหว

.

"นี่น่ะหรือวิธีการที่จะทำให้คนดี ๆ อย่างหมอยูมิโกะได้สติกลับมา บัดโถ่เอ๊ย.. รู้งี้!"

.

"ข้าแต่พระผู้เป็นเจ้า ได้โปรดอย่าเพิ่งพรากชีวิตลูกไปตอนนี้ได้รึไม่? โปรดเมตตาให้ข้าได้ซึบซับฉากรักอันเร่าร้อนนี้ด้วยสองตาตนเองด้วยเถิด.. อาเมน"

.

ใครจะเชื่อ! ว่าถึงกับต้องอ้อนวอนร้องขอต่อพระเจ้ากันเลย ด้วยลมหายใจอันแผ่วเบาเจฟเฟอร์หันหลังพิงข้างฝา แขนซ้ายขาด อวัยวะตรงหว่างขาเกิดแผลฉกรรจ์ มันไม่สำคัญแล้วล่ะว่าต่อจากนี้ไปจะใช้การได้รึเปล่า เพราะถ้าหากนี่คือภาพสุดท้ายของชีวิตแล้วล่ะก็ ต่อให้ต้องขาดใจตายอยู่ตรงนี้ยังไงแม่งก็คุ้ม!

.

"หมับ! , หมึบ! , หมับ! , หมึบ!"

.

"ชู่วววว.. ใจเย็นก่อนสิคะหมอ ถ้าโกรธเดี๋ยวอาการจะกำเริบอีกนะคะ ฮึ.. อืมมมม.. ช่ายแบบนี้ล่ะค่ะกำลังดี นมหมอใหญ่จังเลย ยูมิบีบได้ไม่เต็มมือเลย~"

"ซอกคอหมอก็ห๊อมหอม ขอยูมิชิมหน่อยนะ~!"

.

"แพล็บ!"

.

"อ่ะ.. อ่าาาาา.."

.

ยูมิจังเข้าประกบหมอยูมิโกะจากทางด้านหลัง เธอสอดแขนเรียวของตนเข้าที่ใต้ราวนมพลางลงมือเคล้าคลึงหน้าอกของหมอสาวจนป่นปี้ ความใหญ่ซ่อนรูปนั่นเล่นเอามือเล็กเรียวหุ้มไว้ไม่มิด มิหนำซ้ำบางจังหวะยูมิจังยังฉวยโอกาสตวัดลิ้นลงบนซอกคอของหมอจนตัวสั่นเท้ิม เธอจูบเก่งมากชนิดที่สามารถลากเลื้อยขึ้นไปขบได้ถึงติ่งหู สอดลิ้นเข้าไปเวียนวนสลับกับการกระซิบคำพูดหวาน ๆ ที่สั่งอะไรก็ยอมแต่โดยดี

.

"หมออยากจับตูดยูมิไหม?"

.

"อยากสิ.."

.

"งั้นหลับตาก่อน แล้วส่งมือมา.."

เพียงเท่านี้ก็ปลดเปลื้องเอาดาบคะตะนะออกจากมือหมอยูมิโกะได้แต่โดยดี ยูมิจังถลกกระโปรงพยายาบาลของเธอขึ้นพลันใช้นิ้วชี้ช้อนเอาอันเดอแวร์ลายลูกไม้ให้ร่นลงไปกองที่ตาตุ่ม เธอจับเอามือที่ว่างเปล่าแล้วของคุณหมอ มาลูบไล้ไต่ลงไปตามส่วนเว้าส่วนโค้งข้างลำตัวเธอ ไล่ไปจากแผ่นหลังนุ่มเนียน ลูบผ่านมาคลึงที่สะโพกอันผายกว้าง แล้วเธอก็ย่อตัวลงส่ายไหวไปมา ราวกับอสรพิษระเริงราตรี

.

"อืม.. รู้สึกดีจังเลยยูมิจัง"

.

"ค่ะหมอ ยูมิก็เริ่มมีอารมณ์แล้ว หมออย่าเปิดตานะเดี๋ยวยูมิเขิน"

.

"อื้อ.."

.

"ที่นี้ก็เอื้อมมาจับที่ก้นแบบนี้!" , "หมับ!"

.

"ใช่ค่ะหมอแบบนั้นแหละ ยูมิรักหมอยูมิโกะที่สุดเลย บีบเลยค่ะ เค้นอีก เน้น ๆ แรง ๆ เลยค่ะ จะแยงนิ้วเข้ามาในรูด้วยก็ได้ถ้าหมอต้องการ.. อ่าาาา.."

"โอ๊ะ.. โอ๊ะ.. โอ๊ยยยย เสียวววว ซีดดดดด!"

ยูมิเสียวมากเสียจนต้องแอ่นโหนกหี มาถูเข้ากับแก้มก้นของหมอยูมิโกะเพื่อทุเลาอาการ

.

"เจ็บหรอ? เจ็บรึเปล่า!"

.

เธอเลือกที่จะไม่ตอบเป็นคำพูด แต่เลือกที่จะตอบสนองการกระทำด้วยการเขี่ยที่หัวนมหมอแทน เสื้อกาวน์เปื้อนเมือกแบบนี้แหละได้อารมณ์ดีนัก

.

"เล่นอะไรอ่ะยูมิ หมอจั๊กจี้นะแบบนี้"

.

เธอยังคงเงียบยิ่งหมอยูมิโกะบีบแก้มก้นเธอแรงเท่าไหร่ เธอก็จะตอบโต้กลับไปด้วยการบีบหัวนมแล้วดูดด๊วบ ๆ ที่ซอกคอแรงเท่านั้น

.

"หนูไม่ไหวแล้วอ่ะหมอ หันหน้ามาเร็ว!"

.

ร่างบางสองร่างหันมาปะทะกัน ตาประสานตาแล้วจังหวะนั้นเองที่ทำให้ยูมิจังรู้ว่าหมอยูมิโกะคนเดิมเวอร์ชั่นปกติได้กลับคืนมาแล้ว แต่เธอไม่อยากหยุด! มือเรียวรีบปลดกระดุมเสื้อกาวน์ของหมอยูมิโกะออกด้วยความแคล่่วคล่อง! กระตุกเพียงเล็กน้อย เนื้อหนังเปลือยเปล่าที่ขาวกระจ่างใสก็สว่างโพลงอยู่ตรงหน้า

.

"ยูมิเงี่ยนค่ะหมอ.. อุ๊บ!"

.

"จ๊วบจ๊าบ! , ด๊วบด๊าบ!"

.

"ฮึ!.. ไม่ต้องพูดไรมากแล้ว หมอก็เงี่ยนเหมือนกัน ไปเอากันต่อที่เตียงดีกว่าเน๊าะ"

.

.

แล้วถาพก็ตัดไปแค่นั้น ทุกอย่างเกิดขึ้นแบบค้าง ๆ คา ๆ ต่อหน้าต่อตาผู้ชายกระดอพังอย่างเจฟเฟอร์ หุ่นอย่างกับนางเอก AV อย่างหมอยูมิโกะใครไม่เสียดายก็บ้าแล้ว แต่ก็นะ! โชคชะตามักเล่นตลก! เมื่อระบบภายในของเจฟเฟอร์มันรั้งไว้ไม่ไหวจริง ๆ สัญญาณชีพห้วงสุดท้ายของเขาจึงดับวูบลง พร้อมกับชิพประมวลผลเซ็ตสุดท้าย ที่บันทึกร่างเปลือยในชุดบราเซียสีชมพูของหมอยูมิโกะไว้ได้ทันท่วงที นอกเหนือไปจากนั้นก่อนที่จอภาพจะดับดำไปตลอดกาล ความรู้สึกสุดท้ายที่เจฟเฟอร์รับรู้ได้ก็คือ ความภาคภูมิใจเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ว่า..

.

"ต่อให้ควยกูจะถูกฟัน! แต่มันก็ยังตั้งอยู่ได้นะเฟ้ย!"

.

"ฟึบบบบบ---! "

.

"ซู่.. ซ่าาาาา!!!" , "No-signal"

อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทล่าสุด

  • Just Say Nothing : โคตรคนปฏิเสธโลก (NC 18+)   บทที่ 62 : ขยำ! (13+)

    "หยุดตอนนี้เจ้าหน้าที่ตำรวจ ได้วางกำลังล้อมที่นี่ไว้หมดแล้ว!".เห็นจะจริงถ้าหากว่านี่เป็นหนังไทยสมัย "จารุณี" แสดงเป็นพจมาน ตรงกันข้ามเมื่อประโยคแสนเชยดังกล่าวคงจะใช้กับสถานการณ์จริงที่เป็นอยู่ ณ ขณะนี้ไม่ได้ ตำรวจห่าเหวอะไรล่ะ มองไปทางไหนก็มีแต่ซอมบี้เชียงกงล้อมหน้าล้อมหลังอยู่เต็มไปหมด เจฟเฟอร์กับกลุ่มคนใช้่มีดคงสุดจะต้านทานแล้ว สังเกตได้จากการถอยร่นเอาหลังพิงกันทั้งที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน มิหนำซ้ำกางเกงผ้ายืดเจ้ากรรมก็ดันมาพันควยพันหำจนเกือบจะล้มคะมำเสียหลัก."โอ๊ย! เอ๊ย! อุ๊ย! เดี๋ยวก่อนเซ้! อย่าเพิ่งกูยังไม่พร้อม อย่าเพิ่งบุกเข้ามาตอนนี้ไอ้พวกหุ่นสารเลว!"สายลับหนุ่มขึ้นเสียงพลางกระโดดเหยง ๆ เซถลาออกจากตำแหน่ง สีข้างเขาครูดเข้ากับเศษตัวถังยานที่ลักพาตัวองค์หญิงนาตาชามา โดยสันนิษฐานคร่าว ๆ ได้ว่า ยานลำนี้น่าจะโดนยิงร่วงก่อนหน้า Gravitybike ของเขาเพียงแค่เล็กน้อยเท่านั้น เพราะไอร้อนจากเครื่องยนต์ยังคงอุ่น ๆ อยู่ ทำให้เจฟเฟอร์เกิดปิ้งไอเดียบางอย่างขึ้นมา ก่อนจะหลุบสายตาลงมามองลำควยกับลำขาทีี่พันกันอิรุงตุงนังของตนเอง แล้วก็บ่นขมุบขมิบ."ชิ! ไอ้ควยระยำนี่ก็ช่างแข็งถึกแข็งทนเหลือเ

  • Just Say Nothing : โคตรคนปฏิเสธโลก (NC 18+)   บทที่ 61 : รุมสกรัม! (18+)

    สอดท่อนแขนอันกำยำเข้าโอบเอว ตวัดดึงเอาร่างอันผอมเพรียวเข้ามาแนบไว้ในวงแขน พลันกระโดดม้วนตัวเอาส่วนหนารับกงเล็บของเครื่องจักรสังหาร!."เอือกกก!"เจฟเฟอร์ร้องอุทานลั่น เขากัดฟันเม้มมุมปากในเสี้ยววินาทีต่อมาเมื่อพบว่าองค์หญิงนาตาชากำลังจ้องมองอยู่ หน้าตาเธอบิดเบี้ยวขยะแขยง หัวคิ้วลู่เข้าหากันก่อนจะกลั้นใจซุกหน้าคมสวยที่คล้ายกับเทรเลอร์สวิฟ ลงมาซบเข้าที่ซอกคอของเจฟเฟอร์."ไม่ต้องกลัวนะครับผมมาช่วย ผมเป็นสุภาพบุรุษ ผมเกิดมาเพื่อคุณ""เอื้อกกก! อื้อหือ! อื้อออ! อ๊าาา!".แม่งแสบหลังก็แสบแต่แสบหูมากกว่าที่ต้องมาฟังอะไรแบบนี้ ระหว่างที่เจฟเฟอร์ได้ใช้ความพยายามในการปกป้ององค์หญิงอย่างเต็มความสามารถ พวกจักรกลซอมบี้ก็ทำอะไรองค์หญิงไม่ได้เลย มันทำได้เพียงตะปบกรงเล็บใส่หลังเขาแบบโหมกระหน่ำ และช่่วงเวลาที่เกร็งตัวป้องกันอยู่นั้น จู่ ๆ ริมฝีปากของนาตาชาก็ได้เผยอขึ้นเครือครางขมุบขมิบ เข้าใจว่าเธอคงจะกลัวมาก ยิ่งเป็นตอนที่เธอเผลอซีดปากและพ่นลมหายใจออกมา ยิ่งทำให้อารมณ์กำหนัดของเจฟเฟอร์พลุ่งพล่านมากยิ่งขึ้น."กอดผมเอาไว้ครับ ผมจะไม่ให้องค์หญิงเป็นอะไรผมสัญญา"."อือ.. อืม.. แต่คุณคะ! ขืนเป็นแบบนี้".

  • Just Say Nothing : โคตรคนปฏิเสธโลก (NC 18+)   บทที่ 60 : สอยแล้วเสียบ (13+)

    ลมโชยโบยแก้มเจฟเฟอร์บึ่ง Gravitybike ทะยานฟ้าจนหนังหน้าชาไปเป็นแถบ ริมฝีปากเผยอตีนผมโบกพัดวือกระพือเสียทรง ให้ตายสิเขาทำอย่างกับว่าตัวเองเป็นบอร์ดี้การ์ดของเธอยังไงยังงั้น ทั้งที่ความจริงแล้วดวงหน้าขององค์หญิงนาตาชาแบบใกล้ ๆ เขายังไม่เคยเห็นเลยสักครั้ง เจฟเฟอร์รู้แต่เพียงว่าเธอคือภารกิจ ขืนปล่อยให้รัชทายาทแห่งอลาลัสองค์นี้เป็นอะไรไป ข้อมูลการประชุมที่บอสอยากได้ก็คงจะล้มเหลว.มองไปตรง ๆ เห็นแต่ความสยดสยองบนท้องฟ้า ก้มลงด้านล่างก็เห็นแต่ตึกรามบ้านช่องที่เล็กเท่ากับจิ๋มมดในเมืองยอร์คชิน กระทั่งลองมองที่หน้าปัดยานความซวยจึงบังเกิด."เชี้ยแล้ว! ไอ้สัดเอ๊ย! นี่จะขับพ้นขอบชายแดนแล้วเหรอวะเนี่ยะตั้งแต่เมื่อไหร่กัน""ตาย ๆ ๆ แคทเธอรีนไม่ได้เตรียมอาวุธใส่ Gravitybike มาซะด้วย ไหนจะพิกัดขององค์หญิงที่หายไปจากหน้าจออีก เมื่อกี้ยังดี ๆ อยู่เลยงานงอกแล้วไงกู!".โปรดอย่าสงสัยว่าทำไมเจฟเฟอร์ถึงออกอาการลนลานแปลก ๆ เพราะแม้ว่าในตัวเขานั้นจะเต็มไปด้วยอุปกรณ์ทำลายล้างมากมาย แต่ก็ยังเทียบไม่ได้อยู่ดีกับไอ้พวกที่อยู่ด้านล่าง เราพูดมาตลอดว่ายอร์คชินคือเมืองที่เปรียบเสมือนฐานที่มั่นสุดท้ายของโลก หลังเกิดส

  • Just Say Nothing : โคตรคนปฏิเสธโลก (NC 18+)   บทที่ 59 : โจรกางเกงใน reborn!

    แสงสว่างสองหย่อมเปล่งประกายออกมาตรงบริเวณแก้มก้น ภายใต้ชุดหนังรัดรูปอันเป็นเอกลักษณ์ของทีมงาน Parallel เจฟเฟอร์รับรู้ได้ถึงพลังงานความร้อนที่กำลังโรมรันผิวตูดของเขา มันอุ่นขึ้นเรื่อย ๆ จนค่อนไปทางร้อน กระทั่งเจ้าตัวย่อขาลงแล้วเอื้อมมือทั้งสองข้างลงไปตะปบไว้นั่นแหละมันถึงได้หยุด! ก่อนจะได้ออกมาเป็นแผ่นกระดานบางใส 2 แผ่นที่เรียกว่า "Jumper board".ขนาดกับรูปร่างเหมือนกับจานร่อนพลาสติกที่คนรักหมาใช้ปาให้เจ้าตูบกระโดดงับ ต่างกันนิดตรงที่ "Jumper board" นั้นอยู่ในรูปของคลื่นพลังงานมากกว่า มันเรืองแสงตลอดเวลา บางเบาแต่แข็งแกร่ง มิหนำซ้ำบริเวณด้านล่างยังมองเห็นประกายไฟสปาร์คเป็นเส้น ๆ ราวกับสายฟ้าจากค้อนโยเนียร์ของธอร์เทพเจ้า."เอาล่ะพอถือไว้ในมือแล้วจากนั้นก็.. , ฮึบ!"."พลั๊ว! , พลั๊ว! , พลั๊ว!""ฟิ้ววววว~!".ประหนึ่งเคยได้เสียกับจาพนมมาก่อน เจฟเฟอร์ตีลังกาใส่เกลียวพลันปาเจ้าแผ่น jumper board ออกไปกลางอากาศ! ม้วนตัวทีก็ปาไปอันนึง หกคะเมนหกรอบก็ปาออกไปหกแผ่น มันแทบจะวาร์ปขึ้นมาบนก้นได้เองในทุก ๆ ครั้งที่เขาไพล่มือไปสัมผัสโดนเข้า แผ่นบอร์ดพุ่งแหวกอากากาศฟึบฟับ ๆ ๆ ! คล้ายกับดาวกระจาย ก่อ

  • Just Say Nothing : โคตรคนปฏิเสธโลก (NC 18+)   บทที่ 58 : เจ้าหญิงแห่งอลาลัส

    รังสีอำมหิตแผ่ซ่านสยายไกลมาถึงคนนอก เบอร์แบโต้กับเจฟเฟอร์ที่ยืนสังเกตการณ์อยู่ รับรู้ได้เลยว่าปิเก้กำลังแบกรับความกดดันอยู่มากแค่ไหน พวกเขาเหงื่อแตกซิก หายใจติด ๆ ขัด ๆ ไม่อยากจะคิดว่านี่จะเป็นเรื่องจริง เพราะความจริงแล้วถ้าเขาไม่มัวเถลไถลหาแขนข้างใหม่อยู่ เหตุการณ์สุดสยองทำนองนี้ก็จะไม่เกิดขึ้นกับปิเก้เป็นแน่."เชี้ยเอ๊ย! ถ้ากูใส่เกียร์หมาเร่งกระเด้าเย็ดผู้หญิงให้แตกเร็วกว่านี้นะมึงเอ๊ย ไอ้ปิเก้มึงคงไม่ตายกูพูดจริง ๆ กูขอโทษเพื่อน"ส่ายหน้าไปมาปลดปลง จนเจฟเฟอร์ลืมไปเลยว่าทุกอย่างที่ฉายอยู่นั้นพุ่งออกมาจากตาของเขา."เฮ๊ย! พี่เจฟ! ใจเย็นก่อนพี่! เส้นโฮโลแกรมมันแตกกระจายหมดแล้ว ผมเวียนหัวดูไม่ออกเลยว่าอะไรเป็นอะไร แล้วพี่ก็อย่าโทษตัวเองไปเลย ความเสียใจของพี่ผมสิต้องเป็นคนแบกรับเอาไว้ ผมน่ะรับงานโดยตรงมาจากบอสเลยนะ"เบอร์แบโต้พยายามพูดปลอบใจ แล้วทันใดนั้นเองภาพเหตุการณ์จากเครื่องฉายในม่านตาก็กลับมาชัดเจนขึ้นอีกครั้ง เส้นลำแสงวูบไหวไปจังหวะหนึ่ง ตัดกลับมาหนนี้เจฟเฟอร์สังเกตเห็นเลยว่า ขณะนั่งคุกเข่าอยู่และกำลังจะถูกบ่วงเชือกไนล่อนกระชากคอขึ้นไป ปลายนิ้วชี้ของปิเก้ได้หักมุมลงมาแล้ว เขาเตร

  • Just Say Nothing : โคตรคนปฏิเสธโลก (NC 18+)   บทที่ 57 : กล่องดำของปิเก้

    "พี่ปิเก้กำลังบอกใบ้ว่าเหตุการณ์ทุกอย่างเริ่มต้นขึ้นจากบนนั้นใช่ไหมครับ? พี่เขาต้องการให้เราขึ้นไปสืบข้างบนใช่ไหมพี่เจฟ?"เบอร์แบโต้ตวาดเสียงดุดัน ท่าทางเขาดูจริงจังจนออกนอกหน้า ซึ่งเป็นอะไรที่ตรงข้ามกับสีหน้าสีตาของสายลับรุ่นพี่เป็นที่สุด."โอ่ย! โอ่ย! โอ่ย! ๆ ไอ้โต้เอ๊ย! ไอ้โต้! นี่ตอนเด็ก ๆ แม่มึงบดแกลบให้แดกกับกาบมะพร้าวเหรอ สมองมึงถึงอุ้มน้ำได้ถึงเพียงนี้! มันใช่ซะที่ไหนล่ะเจ้าทึ่ม! ตอนนั้นปิเก้มันนอนแหงนหน้าอยู่ใช่ไหม?"."ใช่ครับ.. พี่เขาหนุนตักผมอยู่?"."ถ้างั้นก็ไม่ผิดหรอก! เพราะที่มันชี้น่ะไม่ใช่รูแหว่งโบ๋บนหลังคา หากแต่เป็นของที่ขวางอยู่เบื้องหน้าอย่างหน้าผากแกต่างหากล่ะเจ้างั่ง!".ได้ยินเช่นนั้นมือหนาหยาบกร้านของเบอร์แบโต้ ก็รีบตะปบวนไปวนมาบนหน้าผากตัวเองทันที แต่จนแล้วจนรอดก็ไม่เห็นมีอะไรผิดสังเกต."หน้าผากผมมันมีอะไรเหรอครับพี่เจฟ ผมไม่เห็นจะเข้าใจในสิ่งที่พี่พูดเลย?"."เฮ้อ..! คืออย่างงี้สิ่งที่ฉันจะบอกก็คือ ธรรมชาติของหน่วยภาคสนามอย่างเราน่ะ มันต้องพร้อมที่จะตายตลอดเวลาอยู่แล้ว ก็เลยมีความจำเป็นที่จะต้องบันทึกเหตุการณ์ต่าง ๆ เอาไว้อย่างลับ ๆ ผ่านทางชิบที่ฝังไว้ในส

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status