บทที่ 92 : ฆาตกรรมสตรีสีชาด

"แม่ครับแม่! แม่จะพาผมไปไหนเหรอครับ ขาผมสั้นผมก้าวไม่ทัน"

.

จู่ ๆ ซุ่มเสียงของเจฟเฟอร์ก็เปลี่ยนคีย์ไปในบัดดล ไม่เฉพาะแค่รูปร่างบุคลิกแล้วที่เปลี่ยน มาตอนนี้สายลับอย่างเขารับรู้ได้เลยว่าทุกอย่างรอบตัว แม้แต่ชีวิตจิตใจก็คงเข้ามาสิงสู่อยู่ในร่างของเจ้าของเรื่องแล้วอย่างสมบูรณ์แบบ เขาคอนโทรลตัวเองไม่ได้ ใจจะเลี้ยวไปทางขวาขามันก็ก้าวไปทางซ้าย พอตั้งใจจะหยุดก็โดนหญิงวัยกลางคนที่เรียกตนเองว่าแม่ยื้อยุดฉุดกระชาก แม้แต่คำพูดคำจาที่ตั้งใจจะพูดอีกอย่างก็กลายเป็นอีกอย่าง

.

เหมือนกับว่าสิ่งเดียวที่อนุญาตให้เจฟเฟอร์ทำได้ ในโลกแห่งความทรงจำนี้คือการมองเห็น เขากำลังเห็นในสิ่งเดียวกับที่หนูน้อยวัย 10 ขวบเห็น มันคือประวัติศาสตร์อีกหน้าหนึ่งของอลาลัสที่ไม่ได้โชกชุ่มไปด้วยน้ำกาม แต่อิ่มพลีไปด้วยคาวเลือด แอ่งโลหิตแห่งความอัปรีย์ของสตรีผู้อยู่ในฐานันดรสูงสุด

.

"ก็ไปดูองค์ราชินีเสด็จไงลูก พระองค์กับบรมวงศานุวงศ์ทั้งหมดจะเสด็จเยี่ยมราษฎรณ์พร้อมกันเชียวนะ นาน ๆ จะมีโอกาสแบบนี้สักครั้ง ไม่งั้นคนไม่เต็มถนนแบบนี้หรอกลูกรัก รู้สึกจะขาดแค่ราชาองค์เดียว"

.

"ราชาเด็มบ้าบา! เอ๋? ทำไมท่านไม่มาล่ะครับ?"

ขยับปากถามไปเองเจฟเฟอร์ไม่ได้ทำอะไร ซึ่งบางทีนี่อาจเป็นผลมาจากฮอโมนของเด็กในวัยอยากรู้อยากเห็น

.

"นั่นน่ะสิ.. แม่ก็ไม่รู้? อาจจะมีพระราชกรณียกิจสำคัญอย่างอื่นอยู่ก็ได้มั้ง?"

.

"ว่าแต่ลูกเถอะพอจะเดินเข้าไปได้อีกไหม? ทำไมแม่ถึงรู้สึกว่าคนมันแน่นจัง! แออัดจนเราขยับไปไหนไม่ได้แล้วเนี่ยะ!"

.

"ฮึบ.. ฮึบ.. ขอทางหน่อยค่า ขอโทษนะคะ.. ฮึบบบ.. ฮึบบบ.. "

.

เห็นจะจริงอย่างที่หล่อนบอกตะแคงก็แล้วเอียงก็แล้ว แต่จนแล้วจนรอดสิ่งที่เจฟเฟอร์เห็นอยู่เบื้องหน้า ก็มีแต่แข้งขากับหลังตีนของพลเมืองชาวอลาลัสเท่านั้น เขาตัวเล็กจนมองอะไรไม่เห็น ไม่สิ! จะว่าไปแล้วจมูกกับปากเขาแม่งจ่ออยู่ตรงกลีบหีกับเป้ากระโปรงของผู้หญิงอลาลัสเลยนี่นา.. อ่าาา~ หอมชื่นใจ สูดสักปืดสองปืดดด~ กลิ่นหีใต้ร่มผ้าอับ ๆ นี่แหละฟื้นพลังได้ดีนักแล ฟินโคตร ๆ สูดดดด~!

.

แต่ทว่า

.

แป๊บเดียวก็ต้องเลิกเมื่อคุณแม่ตัดสินใจทำในสิ่งที่แมนโคตร ๆ นั่นคือการสอดแขนเข้าไปใต้รักแร้ลูกชายแล้วก็เหวี่ยงสะพายแล่งพรวดเดียว! ร่่างน้อย ๆ ของเจฟเฟอร์ก็ลอยหมุนติ้วขึ้นมานั่งพาดอยู่บนบ่าของผู้เป็นแม่แล้ว ทำให้เจ้าตัวสามารถเห็นได้ชัดเจนเลยล่ะคราวนี้ แล้วสิ่งที่เห็นก็คือ ภาพของคลื่นประชาชนอันแน่นขนัดทอดยาวไปสุดลูกหูลูกตา คาดคะเนคร่าว ๆ น่าจะมากกว่าพันชีวิต พอมองตรงลึกเข้าไปข้างหน้าอีกประมาณ 40 เมตร เจฟเฟอร์ก็พบว่ามีเวทีหรือปรัมพิธีอะไรสักอย่างตั้งอยู่ มีแท่นสำหรับยืนพูด มีเก้าอี้ให้พวกองค์หญิงองค์ชายนั่ง แต่ที่เป็นไฮไลท์สำคัญก็น่าจะเป็นปลายท่อทางออก! ที่เจ้าตัวไม่เคยเห็นมาก่อน!

.

มันถูกติดตั้งให้สูงจากพื้นเวทีขึ้นไปอีกราว ๆ 3 เมตร โครงสร้างขดท่อยึกยือของมันน่าจะทอดตัวออกมาจากกำแพงวัง แถมยังมีแยกตรงนั้นตรงนี้เชื่อมต่อกันเป็นทอด ๆ ถักทอลอยฟ้าอยู่เต็มเมืองเป็นใยแมงมุม บอกลาการปิดถนน บอกลาเสียงตะโกนสรรเสริญของราษฎร เพราะการเสด็จด้วยวิธีนี้ถือว่าเป็นอะไรที่ปลอดภัยที่สุดแล้ว มันจะทำให้งานของบรรดาทหารองครักษ์กับเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยง่ายขึ้น

.

"เป็นไงบ้างลูก?"

แม่ถามพลางเขย่งปลายเท้ายุกยิกคล้ายคนกำลังจั๊กจี้

.

"ชัดเจนเลยครับแม่ ผมเห็นเวที เห็นท่อลำเลียง อ่ะนั่น ๆ สีแดง ๆ เข้ม ๆ นั่น! องค์ราชินีใช่ไหม? งั้นสีทอง ๆ ที่ตามมาเป็นโขยงด้านหลังก็คงจะเป็นองค์หญิงนาตาชากับพวกญาติ ๆ คนอื่น ๆ พวกท่านกำลังเคลื่อนตัวออกมาจากท่อลำเลียงด้วยความเร็วสูงครับแม่ โอ้! สุดยอดไปเลย! มนุษย์ท่อบิน.. ฟิ้วววว~! ฟิ้วววว! ฟิ้วววว~!"

.

"อือ.. ก็ดีจ่ะ"

"แต่ไม่ใช่เรื่องนั้นหรอกลูกรัก สิ่งที่แม่อยากรู้ก็คือลูกปวดฉี่ใช่ไหม?"

.

"ผมเปล่า.. แม่รู้ได้ไง?"

.

"ก็กระจู๋ลูกมันแข็ง แล้วก็เลิกเอาส้นเท้ามาสะกิดนมแม่ซะที"

.

เหี้ยแล้วไหมล่ะ! ด้วยความสัตย์จริงว่านี่ไม่ใช่สิ่งที่เจ้าหนุ่มต้นเรื่องกระทำต่อผู้ให้กำเนิดแน่นอน สันดานระยำยังไงลูกก็ไม่มีทางมีอารมร์กับแม่ผู้ให้ชีวิตหรอก เว้นเสียแต่ว่าไอ้คนที่อยู่ในร่างเด็ก 10 ขวบนั้นจะเป็นคนอื่น ใช่แล้วเมื่อเจฟเฟอร์เสือกทนอารมณ์หื่นของตัวเองไม่ไหว อาการเงี่ยนในกระแสเลือดเลยกำเริบ มันเลยเถิดเข้าไปถึงจิตใต้สำนึกชนิดที่ขนาดอยู่ในโหมดความทรงจำของคนอื่นแท้ ๆ ยังอุตส่าห์แสดงความเป็นตัวตนของตนเองออกมา

.

อารมณ์เขาค้างตั้งแต่ตอนสูดกลิ่นหีของชาวเมืองสาว ๆ อยู่ก่อนแล้ว พอมาโดนอุ้มขี่คอหว่างขาถูเข้ากับต้นคอขาว ๆ นุ่ม ๆ เข้าหน่อยควยมันก็เลยแข็ง ยิ่งพอทิ้งขาห้อยต่องแต่งแล้วส้นเท้ามาหยุดตรงหัวนมพอดียิ่งเวรี่กู้ดดด! กระทุ้งสักนิดเขี่ยสักหน่อยจะเป็นไรไป นุ่มนิ่มดึ๋งดั๋งได้ใจ ไม่คิดไม่ฝันว่าแม่จะรู้ตัว

.

"ครับแม่ผมจะเลิกทำ โอ้! มาโน่นแล้วครับแม่! องค์ราชินีตีวงโค้งตามท่อมาแล้ว! เหมือนคณะของท่านจะตระเวนไปรอบเมืองก่อนนะครับ ถึงได้หายลับจากตรงนี้ไปเลย"

.

"อ่าวได้ไงกันแม่ยังไม่เห็นอะไรเลย! แต่ยังไงซะพระองค์ก็ต้องปรากฎสิริโฉมบนเวทีอยู่แล้วล่ะเน๊อะ ลูกเห็นใช่ไหมว่ามีปลายท่อทางออกอยู่บนเวที?"

คนเป็นแม่ป้องปากถาม ก่อนจะพยายยามเขย่งปลายเท้าต่ออีกยกเพื่อให้ลูกตัวสูงขึ้น

.

ซึี่งความเป็นจริงแล้วก็เห็นจะจริงอย่างที่เธอคิด คณะของราชินีไม่ได้หลบหนีไปทางไหนหรอก ชุดสีแดงเฉิดฉายของพระองค์ยังคงวนเวียนอยู่ในท่อ ไหลเวียนไปเรื่อย ๆ ออกแยกนั้นผ่านแยกนี้ไปจนทั่วอาณาจักร เพื่อให้ประชาชนได้โบกมือทักทาย ก่อนจะวกกลับเข้ามาในเส้นทางวงแหวนรอบนอก ตั้งขบวนอีกทีโดยมีปรัมพิธีอยู่ทางหน้าสุด สาเหตุก็เพราะหากคณะของราชินีปรากฏตัวหลุดบั๊ววว! ออกมาจากปลายท่อบนเวทีเลยมันก็จะไม่อลังการ! พลเมืองที่อยู่โซนหลัง ๆ อาจจะมองไม่เห็น

.

ท่านก็เลยมีดำริให้ตั้งขบวนเสด็จจากทางด้านหลังประชาชนแทน กะว่าให้มองไปข้างหน้าแล้วเห็นเวทีอยู่ไกลลิบ ประกอบกับท่อลำเลียงแบบตรงยาวก็มีประจำการไว้ตรงนี้อยู่ก่อนแล้ว ลอยผ่านพรวดเดียวรับรองอลังการดาวล้านดวงเป็นแน่ ประชาชนจะต้องแหงนหน้าขึ้นมองด้วยความปลาบปลื้มปิติ ติดตราตรึงใจจนบอกต่อไปชั่วลูกชั่วหลาน

.

"แม่ดูโน่นด้านหลัง! แม่ดูไฟแดง ๆ ตรงโน้นสิแม่! ราชินีครับ! ราชินีกับพวกองค์หญิงอยู่บนหัวเรา!"

เจฟเฟอร์ถูกควบคุมต่ออีกครั้ง เขาไม่มีทางทำท่าทางปัญญาอ่อนแบบนั้นหรอก คำพูดก็ไม่ใช่แต่ใครจะเชื่อล่ะว่าการชี้น้ิวของเด็กสิบขวบคนหนึ่ง จะเรียกสายตาของชาวอลาลัสทุกคนให้หันไปมองตามเป็นตาเดียวกัน

.

พวกเขากลับหลังหันพลางแหงนหน้าขึ้นไปมอง ท่อลำเลียงขนาดใหญ่ที่สูงอยู่เหนือหัว โอ้ว้าว! ความยาวของมันมีไม่น้อยกว่า 1 กม. ตรงยาวสุดลูกหูลูกตาโดยมีปลายทางออกสุดท้ายอยู่บนเวที มิหนำซ้ำจังหวะจะลอยยังไม่ยอมลอยเปล่า ๆ ราชินียังสั่งให้พวกทหารติดตั้งพลุไฟเอาไว้ข้างล่างท่อด้วย ตั้งใจว่าพอให้สัญญาณลอยตัวออกไปปุ๊บ! พลุเหล่านั้นก็จะแตกเป็นประกายสีแดงสว่างไสว ไล่หลังตามระยะการไหลของราชินีกับเชื้อพระวงศ์ กลายเป็นภาพสุดวิลิศมาหรา ประชาชนจะพากันแซ้ซ้องเฉลิมฉลองกันให้พรึบ

.

แต่หารู้ไม่ว่านั่นคือสิ่งผิดพลาดที่คร่าชีวิตชาวอลาลัสไปถึง 300 ศพ! พวกเขาไม่ใช่ชาวสปาตันที่รบด้วยหอกและโล่ในซอกภูเขา แต่พูดก็พูดเถอะว่านี่คือการตายที่โง่เง่าที่สุดแล้วเท่าที่โลกนี้เคยมีมา เมื่อท่าน "ไนฟ์" ที่เป็นมือขวาของท่านราชา ดันเป็นหัวหน้าทีมในการติดตั้งพลุ!

.

แล้วนั่นก็เป็นเหตุการณ์แรกที่พวกอันเดอร์กราวน์อ้างตัวเป็นผู้อยู่เบื้องหลัง กล่าวคือพวกเขาวางแผนจะปลงพระชนม์ราชินีรวมทั้งเชื้อพระวงศ์ทั้งหมดด้วยก๊าซพิษที่อยู่ในท่อลำเลียง พลุเพล๊อะเหี้ยอะไรไม่มีแม้แต่น้อย! ที่อยู่ในท่อยาว 1 กม. น่ะมีแต่ฝุ่นพิษล้วน ๆ ! เลวร้ายไปกว่านั้นเพราะบรรดาท่อสาขาต่าง ๆ เองก็เช่นกัน ละอองพิษจากจุดนี้จะกระจายตัวไปอย่างรวดเร็ว แทรกซึมเข้าไปในท่อแล้วพุ่งออกจากส่วนปลายตามสถานนีเชื่อมต่อ! พุ่งออกมาจากอาคารสำนักงานสำคัญ! หรือพุ่งออกมาจากบ้านบางหลังที่ชอบสบายทำปลายท่อเอาไว้ใช้ส่วนตัว

.

นั่นจึงเท่ากับว่าหากก๊าซดังกล่าวถูกปล่อยออกมาสู่ชั้นบรรยากาศแล้วล่ะก็ ต่อให้มีต้นไม้ที่พ่นออกซิเจนออกมาได้ตลอดเวลายังไง สุดท้ายก็คงตายห่ากันหมด! นั่นจึงเท่ากับว่าไนฟ์ได้กุมความได้เปรียบในส่วนนี้เอาไว้ เขาตั้งใจจะใช้ชีวิตพลเมืองทุกคนเป็นเครื่องมือในการต่อรองยึดอำนาจ

.

ตลกร้ายที่มันไม่ยักจะเกิดขึ้น! ไนฟ์ยังไม่ทันจะได้เสนอข้อเรียกร้องใด ๆ เลย แผนการครั้งแรกของเขากลับต้องมาพังทลายลงเพราะขนาดของเต้านมองค์หญิงนาตาชา ฟังไม่ผิดหรอกเพราะตอนนั้นองค์หญิงยังใส่ซิลิโคลนดิจิตอลอยู่ สรรพคุณของมันก็อย่างที่เรารู้ ๆ กันว่าจะขยายไซต์ได้เองในทุก ๆ ครั้งที่องค์หญิงมีอารมณ์ทางเพศ

.

บางทีอาจจะเป็นเพราะใช้สองเต้าเสียดสีกับกระจกท่อเป็นเวลานาน สะสมหมักหมมเข้าก็เร่ิมเสียวหัวนม ไซต์ & ทรงก็เลยพองโตขึ้นทีละนิด มารู้ตัวอีกทีก็เข้าสู่ช่วงกิมมิกในการเปิดตัวราชินีซะแล้ว กล่าวคือแม่กับน้องลอยตัวออกไปก่อนโดยมีองค์หญิงนาตาชารั้งท้ายอยู่ข้างหลัง เธอทอดสายตาลงมามองผสกนิกรนับพันด้านล่าง แล้วก็เห็นใบหน้าของพวกเขายิ้มแย้มสลับกับโบกมือให้ โดยหารู้ไม่ว่ามือที่โบกน่ะไม่ได้ชื่นชมแต่เป็นสัญญาณเตือน!

ไอ้หย๋า! องค์หญิงติดแหง็กคาท่อเพราะนมใหญ่เกินไป! มิหนำซ้ำมันยังใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ เรื่อย ๆ เรื่อย ๆ จนไปดันผนังท่อใส ๆ ให้เริ่มปริแตก ในเวลาเดียวกันกับที่ราชินีผู้เป็นแม่กับน้อง ๆ นั้นได้พากันลอยละลิ่วออกมาก่อนแล้ว แล้วมันจะเป็นยังไงเล่าถ้านวลนมสองเต้าดันใหญ่ซะจนทำท่อลำเลียงแตก!

.

"เพล้งงงงงง!!!!"

.

"อืดดดดด.. โครมมมมมมมม!!!!!"

.

ก็บรรลัยน่ะสิครับบรรลัยชนิดที่ว่าแก๊สพิษของไนฟ์แม่งยังไม่ทันจะได้ใช้เลย ตัวท่อก็ดันมาหักเป็นสองซีก! สูงสุดคืนสู่สามัญเชื้อพระวงศ์ทุกองค์รวมถึงราชินีเทกระจาดร่วงหล่นลงมาสู่พื้นถนนเบื้องล่าง ซ้ำทับด้วยท่อลำเลียงขนาดมหึมาที่ถล่มลงมาทั้งยวง! บดขยี้ทั้งเจ้าฟ้ามหากษัตริย์ทั้งประชาชนจนศพเละเทะ! ตายกันเกลื่อนกว่า 300 ศพ!

.

องค์หญิงนาตาชาน่าจะเป็นเชื้อพระวงศ์ที่รอดชีวิตเพีียงคนเดียว เจฟเฟอร์ในร่างเด็กสังเกตเห็นเต้านมใหญ่เบิ้มของเธอชัดกว่าใบหน้า แต่ก็ไม่ค่อยแน่ใจนักเพราะเขาเองก็ต้องกระโดดหลบชิ้นส่วนท่อที่ร่วงลงมาเพื่อเอาตัวรอดเช่นกัน เศษฝุ่นเศษดินคละคลุ้งไปทั่วบริเวณ เสียงคนร้องโอดโอยขอความช่วยเหลือขจรกระจายเป็นวงกว้าง ผนวกรวมเข้ากับเสียงยานพยาบาลที่ดังระงมไปทั่วทุกหนทุกแห่ง เดชะบุญเมื่อหนึ่งในนั้นคือเสียงของราชินีในชุดเปิดไหล่สีแดงที่ยังคงมีชีวิต โลหิตไหลท่วมร่าง! ครึ่งลำตัวส่วนล่างถูกทับด้วยชิ้นส่วนจากท่อลำเลียง!

.

ชักช้าจะไม่ได้การณ์องค์หญิงนาตาชารีบพยุงตัวขึ้น ก่อนจะปรี่เข้าหามารดาด้วยเรี่่ยวแรงที่เหลืออยู่น้อยนิด ทั้งยังเซแถด ๆ มาใส่เจฟเฟอร์ที่ยืนอยู่แถวนั้นมันซะเฉย ๆ

.

"โอ๊ยยย!"

.

ต่างคนต่างหงายท้องก้นจ้ำเบ้า แต่เป็นฝั่งเจฟเฟอร์ที่กระเด็นไปไกลกว่าเพราะยังเด็ก

.

"ถอยไปเจ้าหนูฉันจะรีบไปดูอาการองค์ราชินี!"

.

"หมับ!"

.

"ไม่ได้ค่ะองค์หญิง! ก้มลงเดี๋ยวนี้เพคะตรงนั้นไม่ปลอดภัย.. ชู่วววว!"

.

กลับกลายเป็นคุณแม่ที่โผล่ออกมาจากมุมอับสายตา หล่อนคว้าข้อมือของนาตาชาเอาไว้โดยไม่แคร์ว่าเธอจะเป็นลูกคนใหญ่คนโต ต่อด้วยการกระโดดตะครุบตัวทั้งสองคนทั้งเจฟเฟอร์ทั้งองค์หญิง เอามือปิดปากเอาไว้ไม่ให้ส่งเสียง!

.

"เงียบเพคะองค์หญิง อย่าดิ้น! อย่าขยับ! แล้วจงดู! คนของท่านไม่น่าไว้ใจอีกต่อไปแล้วเพคะ"

.

.

"ฟึบบบบบ!!!"

.

"ฉับบบ!"

.

"ฟึมมมมม!!!"

.

"อั๊ก! , อั๊ก! , ชะ.. ช่วยด้วย! , อั๊ก! , อั๊ก!"

.

แทบจะกรี๊ดออกมาจนหมดลมหายใจ ดีที่ได้ฝ่ามือของคุณแม่ปิดปากเอาไว้ทุกคนถึงยังรอด มันหนักหนาสาหัสมากขนาดเจฟเฟอร์เองยังรับรู้ได้ว่าเนื้อตัวองค์หญิงนั้นสั่นสะท้านไปหมด เป็นใครก็คงทำใจลำบากเมื่อต้องมาเห็นแม่ตัวเองโดนกระชากหัว แล้วก็โดนมีดเฉือนที่ลำคอ! ภายใต้ซากท่อที่หนักเป็นตัน ๆ ร่างอันไร้วิญญาณขององค์ราชินีนอนดิ้นชักกระตุกเลือดไหลย้อยนองแผ่นดิน ที่ข้างกันคือ "ไนฟ์" อดีตทหารขี้ข้าคนสนิท ที่รอบปลงพระชนม์เชื้อพระวงศ์ได้สำเร็จ แม้แผนการท่อก๊าซที่ตนอุตส่าห์วางไว้จะพังไม่เป็นท่าก็ตามที

.

มันกำลังเหลือบสายตามองหานาตาชาอย่างเอาจริงเอาจัง ระหว่างนั้นก็ใช้วิชาเคลื่อนย้ายข้ามมิติอันเป็นผลพวงจากแร่ Pussy recon วาร์ปไปตรงนั้นตรงนี้ พลิกศพแล้วศพเล่าควานหาตัวองค์หญิงรัชทายาทผู้ยังมีชีวิตรอดเป็นรายสุดท้าย การเคลื่อนที่ของมันช่างน่าอัศจรรย์นัก ไอละอองสีดำนั่นไม่ผิดแน่! ร่องรอยการเคลื่อนย้ายที่คล้ายกับเกสรดอกไม้ปลิวตามแรงลม บวกกับความเร็วที่จัดจ้านจนมองด้วยตาเปล่าไม่ทัน มันคือไอ้หมวกไหมพรมไม่ผิดแน่นอน! แล้วมันก็น่าจะเป็นกลุ่มแกงค์เดียวกันกับที่ลักพาตัวผู้ชายไปจากอลาลัส ตามที่ราเชลร้านตัดขนหมาบอก

.

"ฉันเห็นหน้าแกแล้วไอ้กร๊วก! ฉันจะจำแกเอาไว้ไอ้ไนฟ์ไอ้มือมีดสารเลว!"

เจฟเฟอร์คิดในใจ ภายใต้ร่างกายที่หดเล็กลงเป็นเด็กแบบนี้เขาคงสู้มันไม่ได้ ได้แต่ปล่อยให้เรื่องราวดำเนินต่อไปพลางเฝ้าสังเกตการณ์อยู่ห่าง ๆ จากมุมมองใต้วงแขนของหญิงวัยกลางคนที่เรียกตัวเองว่าแม่ กับองค์หญิงนาตาชาที่นอนนมโตฟุบร้องไห้อยู่ใกล้ ๆ

.

.

ในระยะห่างประมาณ 10 เมตร ไม่กี่วินาทีต่อมาเจฟเฟอร์ก็ได้รู้ข้อมูลอีกอย่างว่าพวกมันทำงานกันเป็นทีมจริง ๆ คนที่สอง , คนที่สาม , คนที่สี่ , คนที่ห้า ทยอยวาร์ปเป็นละอองสีดำโผล่พรวดขึ้นมาทีละคนสองคน ก่อนจะขยายวงการค้นหาเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ คนเจ็บไม่สนคนตายไม่รู้ไม่ชี้ ใส่หน้ากากไหมพรมปุ๊บสิ่งเดียวที่พวกมันกระทำก็คือการหานาตาชาในหมู่คนเจ็บพวกนี้ให้เจอแล้วก็ฆ่าทิ้ง! ไหน ๆ แผนการใช้ก๊าซก็ถูกทำลายไปแล้ว ก็ควรจะฆ่าพวกราชวงศ์ให้หมด การเหลือเพียงราชาเด็มบ้าบาองค์เดียวจะทำให้การปฏิวัติของอันเดอร์กราวน์สำเร็จเร็วขึ้น

.

แต่ก็มาพลาดอีกเพราะพวกมันประมาทความสามารถของราชามากเกินไป เห็นแกเงียบ ๆ แต่ทหารเพียบนะครับ แถมยังเป็นหน่วยลับที่ใช้อาวุธที่สร้างขึ้นจาก Pussy recon ทั้งกลุ่มอีกต่างหาก! กลุ่มกบฏของไนฟ์จึงถูกตลบหลัง! เหนือใต้ออกตกทุกทิศทุกทางถูกล้อมไว้หมด พอไม่มีทางเลือกแผนการล่าตัวนาตาชาก็เลยต้องยกเลิกไป เสี้ยวจังหวะที่กระสุนปืนนัดแรกจากหน่วยลับถูกยิงออกมา ไนฟ์กับทีมก็ได้หายตัวลงไปใต้ดินหนีเอาตัวรอด

.

"หวืด ๆ ๆ , หวืด ๆ ๆ , วับ!!!"

.

พอเห็นว่าปลอดภัยแล้วองค์หญิงจึงรีบสะบัดตัวออก พลางวิ่งเข้าไปสวมกอดศพของราชินี เธอปล่อยโฮออกมาไม่หยุดร้องไห้เสียงดังแผดเสียงออกมาราวกับโลกจะแตกสลาย เจฟเฟอร์ในร่างเด็กชายได้แต่ยืนดูอยู่ห่าง ๆ เยื้องกับศพขององค์ราชินีไปทางทิศ 6 นาฬิกา ตอนนั้นเองที่เจ้าตัวสังเกตเห็นว่าตรงพื้นอิฐปูถนนนั้นมีรอยไหม้ ลักษณะเป็นคราบสีดำคล้ายเขม่า ในจุดเดียวกันกับที่ไนฟ์กับทีมยุบจมลงไป

.

.

ภาพตัดกลับออกมายังโลกปกติ ในคุกใต้ดินที่มีคบเพลิงปักคาผนังอยู่ด้านนอก และที่ด้านหน้าสุดมีประตูทางออกเห็นอยู่ไกล ๆ เจฟเฟอร์ปล่อยมือออกจากการประสาน เหงื่อแตกซิก ๆ เขาลืมตาขึ้นแล้วคำแรกที่ถามไอ้หนุ่มเจ้าของเหตุการณ์เลยก็คือ

.

"ในเมื่อมึงอยู่ในเหตุการณ์สำคัญขนาดนั้น? มึงก็เห็นอยู่ว่าไอ้ไนฟ์มันทำเลว! แล้วมึงยังจะไปเข้าร่วมกับมันทำไมวะ! แม่มึงไม่เสียใจเหรอ!?"

.

เป่าลมพรูออกจากปาก เด็กหนุ่มลุกขึ้นยืนไปเกาะลูกกรงแล้วสวนกลับ

.

"ตอนแรกผมก็ไม่ชอบเขาหรอก แต่ก็คงเหมือนทุกคน คือ "อลาลัสเปี้ยนส์" มันเป็นโทษขึ้นทุกที! ท่านไนฟ์ไม่ได้โฆษณาชวนเชื่อ , ไม่ได้ออกทีวี , ไม่ได้ยึดสื่ออินเตอร์เน็ต แต่สมาชิกร่วมอุดมการณ์อย่างเราก็เห็นเองว่า อาณาจักรมันเสื่อมโทรมลง คนเรามันจะเอากันทั้งวี่ทั้งวันไม่ได้นะครับ!"

.

"แต่เอากันมันก็มันส์ดีนะ กูยังชอบเลย"

.

ถึงตรงนี้สีหน้าแววตาของคู่สนทนาที่ดูเศร้าอยู่แล้ว จู่ ๆ ก็ดูโกรธแค้นขึ้นมาซะอย่างงั้น!

.

"งั้นคุณตอบผมหน่อยสิ.. คุณเคยเอากับแม่ตัวเองไหม!!!???"