บทที่ 97 : ปะทะ!

สายลับบางคนเก่งเรื่องข้อมูลบางคนเก่งเรื่องความขยัน แต่สำหรับเจฟเฟอร์นั้นแม่ง "พรสวรรค์ล้วน ๆ " ย้อนกลับไปก่อนหน้านี้สัก 30 ตอน หากยังจำกันได้เกี่ยวกับเหตุการณ์นองเลือดในเมืองยอร์คชิน ที่สถานที่การประชุมพรบ. ฟรีเซ็กส์ถูกโจมตีจนเละเทะ ในครั้งนั้นมีบุคคลระดับ V.I.P ถูกฆ่าตายเป็นจำนวนมาก แม้แต่ปิเก้เพื่อนสายลับที่สนิทที่สุดในองค์กรก็ยังเอาตัวไม่รอด แต่เจฟเฟอร์ของเรากลับใช้พรสวรรค์ของตัวเองแกะรอยตามหาองค์หญิงนาตาชาจนเจอด้วยการดมกลิ่น

.

ยีนเด่นในร่างกายทำให้จมูกเขาดีกว่าคนปกติ มันน่าจะดีกว่าสุนัข K - 9 ของตำรวจหลายสิบเท่า แถมยังสามารถบันทึกข้อมูลรูปพรรณสัณฐานเอาไว้ในคลังความจำได้อีกต่างหาก เสียอย่างเดียวตรงที่ค่อนข้างมีข้อจำกัดในการใช้อยู่ กล่าวคือเจฟเฟอร์ไม่ชอบที่จะใช้มันนัก มันทำให้บุคลิกเขาดูแย่ ปีกจมูกจะต้องเผยอฟุดฟิด ๆ หัวก็ต้องสั่นดุ๊กดิ๊ก ๆ ไม่ต่างจากหมาน้อยตัวหนึ่ง ใช้โหมดนี้ทีไรจึงมักหลงคิดว่าตัวเองเป็น

"ไอ้หน้าหมา"

ทั้งที่ความจริงแล้วเขาคือ "ไอ้หน้าม่อ" ผู้ชอบจัดช่อสาว ๆ คราวละหลาย ๆ ดอกซะมากกว่า

.

แต่ก็อีกนั่นแหละในเมื่อความจริงก็คือความจริง พอหมดหนทางไปต่อ ๆ ให้ไม่หล่อยังไงฟังค์ชั่นนี้ก็ต้องถูกงัดออกมาใช้อยู่วันยังค่ำ สายลับแห่ง Parallel จำกลิ่นขององค์หญิงนาตาชาได้ เป็นเหตุให้เขาสามารถเลือกหยิบแผ่นสไลด์ตัวอย่างดินได้อย่างถูกต้อง ซึ่งพอนำไปนาบกับบานประตูปุ๊บ! บิดลูกบิดเข้าไปปั๊บ! ออกแรงผลักไปได้หน่อยนึง เจ้าตัวก็ได้พบกับความจริงที่ว่าบานประตูหัวควยนี่แม่งหนักชะมัดยาด!

.

"ฮึบ!"

.

"เหี้ยเอ๊ย! กูทิ้งทั้งไหล่แล้วนะเฟ้ย! ทำไมมันไม่เปิดง่าย ๆ เหมือนทุกครั้งวะ"

.

เสียงเจฟเฟอร์ตะโกนบ่นตัวเอง เขากัดฟันแยกเขี้ยวผลักบานประตูเข้าไปโดยมีจุดหมายที่ต้องการจะไปเป็นห้องโถงใหญ่ อันเป็นศูนย์บัญชาการกลางของพวกอันเดอร์กราวน์

.

โดยปกติแล้วประตูมิติในโลกใต้ดินจะเช่ือมต่อกันจากห้องสู่ห้องก็จริง แต่กับขนาดแล้วก็ไซส์แม่งเป็นคนละเรื่อง ฝั่งที่ยืนอยู่อาจจะมีไซส์เท่าปกติ ทว่าปลายทางที่โผล่ออกไปอาจจะมีขนาดใหญโตกว่าถึง 10 เท่าครึ่ง ด้วยเหตุนี้บานประตูห้องโถงถึงได้แง้มเปิดออกมาด้วยความแช่มช้า กว่าจะสอดเท้าฝ่าทะลุออกมาได้ แข้งขาของเจฟเฟอร์ก็สั่นราวกับเป็นโรคพาร์กินสันกัดกินส้นตีนไปแล้ว

.

"เฮือกกก! ได้แล้ว! พ้นสักทีกูเล่นเอาหอบเหมือนกันแฮะ"

"ต้องใช่ที่นี่แน่เพราะเราได้กลิ่นขององค์หญิงชัดมาก นั่นไงอยู่ตรงหน้าบัลลังก์ฝั่งโน้น เหมือนกำลังคุยกับไอ้ไนฟ์อยู่ด้วยสิรีบหน่อยดีกว่าเรา!"

.

บริบทของพื้นที่ตรงนี้ก็ยังเต็มไปด้วยดินกับคบเพลิง ที่ปักคาผนังส่องแสงเป็นระยะเช่นเดิม เพิ่มเติมคือเสาดินขนาดใหญ่ทรงกลมที่ปักไล่ระดับสายตาลงไปสองฟากฝั่งค้ำยันเพดานเอาไว้ จากประตูถึงบัลลังก์มีระยะทางราว ๆ 10 - 15 เมตร ปูทับด้วยพรมเปอร์เซียลวดลายพระอาทิตย์กับก้อนเมฆ อันเป็นสัญลักษณ์ที่สื่อถึงเช้าวันใหม่ , ยุคสมัยใหม่ , การเริ่มต้นใหม่ , หรืออะไรก็ตามสุดแต่คนจะตีความถึง

.

และจากจุดที่ยืนอยู่ขณะสืบเท้าเดินตรงเข้าไปหาองค์หญิง เจฟเฟอร์ก็ได้สำรวจแท่นบัลลังก์ไปพร้อมกันด้วย เขาใช้ออปติคอลซูมในม่านตา ซูมเข้าไปดูว่าหน้าตามันจะคล้ายกับในซีรี่ย์ Game of Thrones ที่เป็นดาบหลายพันเล่มหลอมรวมกันหรือไม่? แต่ก็เปล่าเลยให้ตายสิ! ดินยังไงก็ยังเป็นดินอยู่อย่างงั้น! ไร้ซึ่งความสง่างามสัด ๆ ! ดูทรงแล้วลักษณะมันเหมือนกับจะเอาดินแถวนั้นมาก่อกันขึ้นเป็นเก้าอี้ที่มีพนักพิงเฉย ๆ ในเสี้ยวอึดใจเจฟเฟอร์ถึงกับรีบบอกตัวเองว่า หากจับพลัดจับผลูกลายเป็นลูกสมุนของพวกนี้ขึ้นมาแล้วล่ะก็ การที่ต้องมาคุกเข่าคอยรับคำบัญชาจากราชาผู้ซึ่งนั่งอยู่บนเตาเผาถ่านเยี่ยงนี้ คงไม่แคล้วตรอมใจตายก่อนรับภารกิจ

.

และบางทีองค์หญิงนาตาชาก็อาจจะคิดแบบนั้นอยู่เช่นกัน จับสัญญาณจากการที่เธอยังคงต่อปากต่อคำพลันปล่อยชายผ้าพันแผลให้ทิ้งดิ่งลงกับพื้น แล้วก็ปล่อยให้ไอ้ไนฟ์หัวไหมพรมพูด ๆ ๆ โดยที่ไม่ได้นั่งอยู่บนบัลลังก์อย่างที่ควรจะเป็น การกระทำดังกล่าวบ่งบอกได้หลายอย่าง หนึี่งในนั้นก็คือการที่องค์หญิงไม่ได้ยำเกรง ต่อบารมีของหัวหน้าคณะปฏิวัติรายนี้เลยแม้แต่น้อย

.

อากาศอับชื้นไม่มีลมเลยสักแอะ ระหว่างที่กำลังวิเคราะห์ข้อมูลอยู่เพลิน ๆ สายลับหนุ่มก็ต้องชะงักฝีเท้าลงในทันใด ทุกอย่างสงบนิ่งเนื่องจากเขาเองก็ได้เตรียมใจไว้อยู่แล้ว พื้นที่สำคัญทางยุทธศาสตร์เช่นนี้จะเดินโทง ๆ เข้ามาดื้อ ๆ ก็คงไม่เหมาะ ความกวนตีนอยากวัดใจกลายเป็นอะไรที่อยากพิสูจน์ ปลายนิ้วทั้ง 5 จึงหักมุมงุ้มลงเข้าสู่โหมดต่อสู้! โหลดกระสุนทุกชนิดที่คลาฟท์ได้เข้าสู่ลำเพลิง! มิหนำซ้ำยังหงายฝ่ามือข้างซ้ายทำเป็นหลุมโบ๋เตรียมเอาไว้ กะว่าจะใช้กระบวนท่าการ Drain เป็นท่าไม้ตาย หากสถานการณ์ตรงหน้าเกิดความวุ่นวายเกินกว่าจะควบคุม

.

"ก็มาดิคร้าบบบ! กูเองก็อยากรู้เหมือนกันว่าสรรพาวุธจากยอร์คชินที่กูมี กับเทคโนโลยีจากอลาลัสเมืองต้องสาปใครจะอยู่ใครจะไป ใครจะเหนือกว่าใครกันแน่!"

.

"ฟุ่บ!" , ฟึบ! , ฟึบ! , ฟุ่บ!" , ฟึบ! , ฟึบ!"

.

ท้าดีนักเลยจัดให้

.

"ฟุ่บ! , ฟึบ! , ฟึบ! , ฟุ่บ! , ฟุ่บ! , ฟึบบบ!"

.

พวกมันมาดั่งมัจจุราชพวกมันมาดั่งปีศาจหิวกระหาย กลุ่มควันมากมายโพยพุ่งออกมาจากหลังเสา ตวัดถักถอเป็นเกรียวขึ้นเป็นรูปร่างงอกแขนงอกขากำเนิดอวัยวะ จนได้ออกมาเป็นกลุ่มชายชุดดำผู้ใช้อาวุธที่ทำจาก Pussy lecon! หนึ่ง , สอง , สาม , สี่ , ห้า , หก , เจ็ด เจ็ดคนยืนประจันหน้าขวางทางเจฟเฟอร์เอาไว้ ส่วนข้างหลังก็มีมากพอกันเพียงแต่ยังไม่ทราบจำนวนที่แน่นอน เพราะกลุ่มควันกำลังก่อตัวอยู่

.

"เปิดก่อนได้เปรียบโว๊ย! ลุย!"

.

ปลายเท้าจิกพื้นดีดกระเด้ง! ชั่วเสี้ยวหายใจกระสุนทำลายล้างระยะประชิดก็พุ่งออกจากปลายนิ้ว ทะลวงสมองของเหยื่อรายหนึ่งจนคว้านกลวงเป็นหลุมโบ๋! ใครว่าเจฟเฟอร์สู้เป็นแต่ระยะไกลซะที่ไหน ใกล้แค่นี้เขาก็บ่ย่านเขาเอี้ยวตัวหลบคมมีด Pussy lecon ได้อย่างแคล่วคล่อง กระโดดคร่อมแล้วก็ฟันศอกเข้าใส่เหยื่ออีกรายจนร่างกายสลายกลายเป็นฝุ่น

.

"ชิ! กะแล้วเชียวว่าต้องไม่ได้ผล! ไอ้พวกนี้เหมือนจะตายแต่มันรีเซ็ตร่างกายใหม่ได้ทุกครั้งผ่านการแปลงเป็นละออง ทางแก้ทางเดียวคือเราต้องเร็วกว่านี้! ต้องไวกว่านี้!"

.

"ฮึบ!"

.

สปริงข้อเท้าดีดดึ๋งราวกับติดโช๊คอัพ เจฟเฟอร์กระโดดลังกาหลังหลบการโจมตี พลางกลับหลังหันมาจัดการกับพวกที่อยู่ฝั่งตรงข้ามก่อน ความฉลาดเป็นกรดทำให้เขาเลือกใช้วิธีการ "Drain" เอาเถ้าละอองที่ยังก่อตัวไม่สมบูรณ์มาเก็บไว้ในร่างกายตัวเองก่อน แล้วจึงชิงโอกาสตรงนี้สร้างความได้เปรียบไม่ให้ตัวเองถูกล้อม เจ็ดต่อหนึ่งยังพอไหว! แต่ถ้าปล่อยให้ผ่านเลยไปจนเกิดสถานการณ์สิบสี่ต่อหนึ่งขึ้นมาแล้วมันจะยุ่ง! ขี้คร้านจะตกอยู่ในชะตากรรมเดียวกับปิเก้ที่ต้องจบชีวิต

.

"ฟืดดดด! , ฟูดดดดด!, ฟืดดดดด!"

เสียงฝ่ามือพลังดูดทำงาน มันดูดเอาควันสีดำที่ลอยออกมาจากซอกเหลือบต่าง ๆ เข้ามาเก็บไว้ได้อย่างครบถ้วน

.

"วู้..! ร้อนชิบเป๋งแต่ยังได้อยู่อีกน่าาา พวกมึงเข้ามาเลยไม่งั้นกูจะบุกเข้าไปอีกทีนะเฟ้ย!"

.

"ย๊ากกกกก!!!"

.

"ฟุบ! , ฟุบ! , ฟุบ! , ฟุบ! , ฟุบ! "

.

ฝ่าเท้าหนากระทบผืนพรมโรมรัน บางจังหวะเจฟเฟอร์ถึงกับกระโจนขึ้นไปไต่บนเสา กระโดดจ้วงสลับฟันปลาฟึบฟับ ๆ พลางคลี่ท่อนแขนของตัวเองออกเป็นซี่! ยืดยาวลากเฟื้อยเป็นหนวดปลาหมึก! ล็อคเป้าหมายกลางอากาศแล้วก็สะบัดแส้หนังเนื้อที่ว่านี้ใส่เหยื่อ! เปรี๊ยะ! เปรี๊ยะ! เปรี๊ยะ! ด้วยสปีดความเร็วที่ไวกว่าสายตามนุษย์ตนใดในโลกจะมองเห็น

.

" 4 ตัวรวดไปเลยจะสลายร่าง หนีทันได้อีกก็ให้มันรู้ไป!"

.

"เฮ๊ยยย! , ย่าาาส์!"

.

"เปรี๊ยะ! , เปรี๊ยะ! , เปรี๊ยะ! , เปรี๊ยะ! , เปรี๊ยะ!"

.

ไม่รู้ไปฟาดกันอีท่าไหนไป ๆ มา ๆ แทนที่จะดัง "เปรี๊ยะ!" กลับดัง "สึบ!" เหมือนเจฟเฟอร์จะประมาทเกินไป เพราะขนาดเขายังสู้ได้ทั้งใกล้และไกล ประสาอะไรกับกลุ่มคนอันเดอร์กราวน์ที่ก็น่าจะทำได้เช่นกัน พวกมันไม่ได้ใช้เป็นแต่อาวุธมีดปลิดชีพทีี่จุดตายสักหน่อย อีกอย่างแต่ละคนก็เป็นถึงมือพระกาฬของไอ้ไนฟ์ที่ได้รับมอบหมายให้ปกป้องห้องโถงแห่งนี้เอาไว้เป็นพิเศษ คมมีด Pussy lecon จึงถูกปาเข้าใส่เจฟเฟอร์ ก่อนที่แส้จากท้องแขนของเขาจะสะบัดตัวลงมาถึง!

.

"สึบ!"

.

"โอ๊ย! เหี้ยเอ๊ย! โดนเข้าจนได้กู , อั๊ก!"

.

"ตุบ!"

.

"อ่า! ทำไมวะ! กูน่าจะหลบพ้นแล้วนี่หว่า อูยยย! หล่นมาซะสูงเลยกู ไหนจะปากแผลที่ขยายใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ นี่อีก โคตรแม่งเอ๊ย! อาวุธที่ทำจากแร่ Pussy lecon น่ีมันยังไงกันทำไมถึงมีแต่ปริศนาเต็มไปหมด?"

.

"ไม่ได้ ๆ ๆ ! ไม่ได้สิ! ตอนนี้ยังไม่ใช่เวลาจะมาชมพวกมัน เราต้องรีบลุกขึ้น.. ลุกขึ้น.. น.. อ่ะ.."

.

"เอิ่ม.. ม.. ม.."

.

"ขะ.. ขยับไม่ได้!"

.

"ทะ.. ทำไม..!???"

.

เจฟเฟอร์ไม่เหลือตัวช่วยอะไรแล้วซ้ำร้ายยังต้องมารู้สึกอับอายอีก เมื่อต้องพบกับความจริงที่ว่าตัวเองถูกสอยร่วงจากบาดแผลเฉือนลึกของมีด Pussy lecon ตรงหัวไหล่ ณ ตอนนี้สายลับแห่ง Parallel สังเกตเห็นกลุ่มชายชุดดำเจ็ดคน กำลังเดินตรงเข้ามายังร่างกายของเขาที่ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ พวกมันไม่เป็นห่าอะไรเลย แต่ละคนทักษะฝีมือฉกาจฉกรรจ์ต่างจากไอ้เด็กวัยรุ่นในคุกใต้ดินลิบลับ โดยเฉพาะไอ้คนที่ถูกเขายิงเข้าที่หัวเพื่อเปิดฉากรบ ไอ้หมอนี่แม่งเสือกงอกหัวตัวเองขึ้นมาได้ใหม่ราวกับเล่นมายากล

.

ด้วยความสัตย์จริงว่าแม้แต่การ "Drain" เข้าไปในแขนเอง ก็เป็นอีกหนึ่งแผนการที่พวกมันวางแผนกันเอาไว้ พวกมันไม่ได้ถูกจัดการแต่จงใจจะให้เจฟเฟอร์ดูดเข้าไปเองต่างหาก เพื่อที่ควันสีดำดังกล่าวจะได้ค่อย ๆ ซึมเข้าไปตามข้อต่อ , ซึมเข้าไปในระบบ , ลอดผ่านช่องเล็กช่องน้อย จนสุดท้ายในจังหวะที่เจฟเฟอร์เลือกที่จะกะเทาะท่อนแขนของตัวเองออกมาเป็นซี่ พวกมันทั้งโขยงก็พากันทะลุทะลวงออกมา!

.

เถ้าละอองสีดำต่างพากันงอกแขนงอกขาสถาปนาตัวเองขึ้นเป็นรูปร่าง จนท้ายที่สุดก็กลายเป็นเจ้าหน้าที่อันเดอร์กราวน์จำนวน 4 คน ที่นั่งทับร่างของเจฟเฟอร์เอาไว้ตั้งแต่แผ่นหลังยันฝ่าเท้า ไม่ให้ดิ้นหนีไปไหนจนกว่าเพื่อนอีก 7 คนที่อยู่ข้างหน้าจะตามมาสมทบ

.

"เหี้ยเอ๊ย! กูมาได้แค่นี้เองเหรอวะเสียฟอร์มชะมัด"

.

" 11 รุม 1 เล่าให้ตายก็ไม่มีมุมเท่ อย่างกับหมาตัวเมียโดนตัวผู้รุมเย็ดในฤดูกาลผสมพันธุ์แหนะ โคตรไร้ค่า"

.

และในท้ายที่สุดเจฟเฟอร์ก็ถูกพวกอันเดอร์กราวน์จับกุมตัวโดยละม่อม พวกมันพยุงเขาให้ลุกขึ้นยืน รวบเอามือไพล่หลังแล้วก็มัดด้วยสายรัดเคเบิ้ลไทน์ในฐานะของผู้ร้ายแหกคุกและผู้บุกรุกสถานที่ เสียงดังเอะอะโวยวายดังขึ้นเรื่อย ๆ ทำให้องค์หญิงนาตาชาที่โต้เถียงกับไอ้ไนฟ์อย่างออกรสอยู่ถึงกับต้องหยุด หล่อนแฉลบหางตามองหาต้นตอด้วยความรำคาญกึ่งสมเพช

.

"เอ๋.. นั่นมัน?"

.

"คุณ! คุณเจฟใช่ไหมน่ะ!?"

.

นับเป็นครั้งแรกที่พระองค์ทรงตรัสนามของเจฟเฟอร์ขึ้นมาเลยก็ว่าได้ ยังความปลาบปลื้มใจมาสู่ผสกนิกรนายสายลับรายนี้เป็นล้นพ้น ขอพระองค์จงทรงพระเจริญ ซึ่งถ้าจะไม่ลำบากเกินก็ช่วยพูดให้พวกมันปล่อยเขาออกไปที เจฟเฟอร์จะดีใจมาก