ElaidiaThe front door creaked as I pulled it open, the sound echoing through the empty hallway. I hesitated for a moment, my hand lingering on the doorknob. I breathed in deeply and closed my eyes, feeling the cool breeze brush against my skin. I opened my eyes and turned to look back at the house. With a deep sigh, I turned and began walking down the path, my footsteps echoing on the pavement. I didn't look back again, determined to keep moving forward, away from the life I had known and towards a new beginning."Elaidia!" I heard mom shout my name. I smiled. "Mag-iingat ka ro'n ha? Tawagan mo kami.""Mom, sa ngayon hindi ko po muna kayo tatawagan or itetext. Mom, may asawa na po ako. We need time to each other.""Edalyn, Elaidia is right. Kailangan nila ng oras mag-asawa." I saw Mom change her expression. "Mom? Nag-usap na po tayo 'di ba?""Y-Yeah. Basta mag-iingat ka," she said without looking at me. "Hello, Edalyn!" Napalingon kaming lahat nang biglang dumating si tita Vanessa.
Elaidia"Ang ganda naman pala ng bahay niyo," masayang sabi ni Mom.To be honest, I surprised when they go here. 'Di man lang ako sinabihan."Oo nga Elaidia, umayos ka rito ah?" Si Dad."Grabe ka sa akin dad. What do you mean umayos? Makulit ba ako?" biro ko. Natawa naman siya."That's not what I mean. Syempre may asawa ka na. Kailangan nandito ka. Nag-aasikaso.""Chris? 'Di naman siya katulong," sumabat si Mom."Mom, Dad? I'm good okay? Alam ko na gagawin ko."Maya-maya lang ay biglang dumating si Vincent na may dalang inumin."Sorry, Ma'am and Sir. We don't inform na pupunta ho kayo," sabi niya."Gusto lang naman namin isurprised si Elai. 'Di kasi kami sumama sa paghatid sakaniya rito," sagot ni Mom.Umupo si Vincent sa tabi ko at umakbay. Hindi ako makatingin sakaniya, para akong naestatwa."By the way, kumusta naman ang first day?""It's good tita. We are working to know each other.""That's good to hear. How about my Elai?""Mom?" Palipat-lipat ang tingin ko sakanila. Nako Mom, k
Elaidia"Mom, Dad? Pinatawag niyo raw ho ako?"Humalik ako sa pisngi nila at umupo sa kaharap nilang sofa. I don't know, what's going on. But, I think there's a bad news that they want to say? Or anything? Base on their face it's unexplained. They looked doleful.What's going on?"A-Anak, s-sorry," panimula ni mommy. Nakayuko lang ito at medyo balisa dahil sa galaw ng kaniyang mga daliri. "Sorry Elaidia, anak." I stunned when she start to sob.I chuckled. "Mom? Just tell me what is happening. May pupuntahan pa ako," simpleng sabi ko."Eda, ako na lang ang magsasabi," sabat ni daddy. Tumikhim ito at umupo ng maayos. Seryosong tumingin sa akin si daddy. "Ihanda mo
ElaidiaAno nga ba ang kahalagahan ng pagpapakasal? Para sa akin, ginagawa lang ito ng dalawang mag-kasintahan na totoong nag-mamahalan. 'Yung alam na nila na sila na ang mag-sasama hanggang tumanda. Pero, 'di ko alam na ang pagpapakasal ay ginagawa rin bilang kasunduan. Sa ngalan lang ng pera o mana. Paano nalang kung mag-kaanak? Matatawag pa bang happy family 'yon? Kahit hindi niyo naman talaga mahal ang isa't isa simula umpisa."Mamsh, tulala ka r'yan?" bumalik ako sa katinuan nang bigla ako kalabitin ng katabi ko."H-Ha?"
ElaidiaNapadilat ako nang biglang tumama sa mukha ko ang sikat ng araw. Pupungas-pungas akong bumangon. Pagtingin ko sa side table, napataas ako ng kilay nang makitang 9a.m na ng umaga. Seryoso? Gano'n ako katagal nakatulog? 'Di ko rin namalayan na nakatulog ako. Tiningnan ko ang cellphone ko at nakitang may message si Xaito. Agad-agad ko itong binasa.From: Xaito Goodmorning beautiful.Simpleng text pero nakakakilig. Isurprise ko kaya siya? Hehe. I'm sure tulog na naman 'yon.PAGKABABA ko, nadatnan kong kumakain si mommy sa dining. Nilapitan ko it
Vincent"If you want to help us, sign this contract." I looked at Vanessa. She genuinely smile infront of me. That fake smile."What was that for?" I asked. I focus my gaze on the fuc**n paper that she dropped in the table."I said, If you want to help us just sign it," she said again. I sarcastically laugh. "Vincent? Sundin mo nalang." She turned in serious mode.Wala naman ako magagawa. Kinuha ko ang pen na nilapag niya kanina at pinirmahan nalang ang dapat pirmahan. Walang gana kong binigay ito sa kaniya."Thank you son," sabi niya at nginitian na naman ako.
Elaidia's POVNaalimpungatan ako nang may maamoy na kung ano. Amoy pagkain, sobrang bango. Bigla tuloy kumulo tiyan ko. Gutom na ako. Dahan-dahan akong umupo at humawak sa ulo. Medyo masakit pa at nahihilo pa ako ng kaunti."Gising ka na pala." Napatingin ako nang may biglang magsalita. Si Xaito nasa labas ng pinto. "D'yan ka lang. Ipaghahanda kita ng pagkain mo," dugtong niya pa.Umalis din siya agad. Hindi naman nagtagal ay bumalik na siya. Bitbit ang isang tray. Inilapag niya muna ito sa side table at inayos ang maliit na lamesa para ro'n ilagay ang pagkain. Adobong baboy at kanin. Lalo akong nakaramdam ng gutom."Mainit ka pa ba?" Hinipo niya ang noo ko at leeg para ma
Elaidia"Just wait for my call, if you're hired okay? You may now leave," sabi ng babaeng interviewer sa akin.Bagsak-balikat akong lumabas sa office. Hindi ko na aasahan yung sinasabi niyang tatawagan ako. Wala na talagang pag-asa. Wala sa sarili akong umupo sa hagdan palabas ng building. Napasapo ako sa noo ko at mariing napapunas sa mukha."AAAAH!" pwersa kong sigaw. "NAKAKABWISIT!" Pumadyak-padyak ako at kunwaring naiiyak."Tss! Crazy." Napatingin ako sa lalaking nagsalita. Nakatayo 'to sa harap ko habang inaayos ang kaniyang necktie."At sino ka naman?" Tumayo ako at hinarap siya. "You already forgot me, don't you?" nakangisi nitong sabi.Tiningnan ko siya ng maigi. Deretso lang itong nakatingin sa akin. Ano ba naman 'tong lalaking 'to, kanina pa ayos nang ayos ng necktie."I'm Vincent.""Who cares if you're Vincent? Wala akong kilalang Vincent, Vince--" naputol ko ang sasabihin ko at n