ชั่วโมงพิเศษชมรมวรรณคดี (2-4)

        

        ปลายลิ้นร้อนของเจ้าเอยเริ่มทำงานอย่างชำนาญ มันตวัดไล้เลียไปตามเส้นเลือดที่ปูดนูนบน แก่นกายแกร่ง สลับกับริมฝีปากที่ดูดดุนอย่างรู้งาน

        เสียงครางต่ำของออกัสดังขึ้นไม่ขาดสาย และนั่นคือเสียงอันลามกที่ปลุกเร้าอารมณ์ของเจ้าเอยได้ดีที่สุด... จนเผลอใช้ปลายนิ้วของตัวเองบดขยี้หัวนมที่แข็งเป็นไตอยู่ใต้เสื้อนักศึกษา

        "พี่ก็มีอารมณ์เหมือนกันนี่" ออกัสเอ่ยแซวเมื่อเห็นการกระทำนั้น "แค่ของผมเข้าปากก็แฉะแล้วเหรอ?"

        ไม่พูดเปล่า ปลายเท้าของเขาค่อยๆ เลื่อนไปสัมผัสเป้ากางเกงของเจ้าเอยที่ตอนนี้เปียกชื้นจนเห็นเป็นรอยด่างอย่างชัดเจน เขาลองใช้นิ้วโป้งเท้าบดขยี้ลงไปตรงส่วนกลางที่โป่งนูนขึ้นมา

        "ยะ... อย่า... อ๊า! ออกัส... ซี๊ดดด" เจ้าเอยสะดุ้งสุดตัวจนต้องละเรียวปากครางหวาน ร่างกายสั่นเทิ้มเนื้อผ้าเปียกชุ่มเป็นวงกว้างมากกว่าเดิม "อย่าขยี้... อื้อ... เดี๋ยวแตก"

        "ผมรู้ว่าพี่ชอบ" ออกัสยกยิ้มอย่างผู้ชนะ แม้ปากจะร้องห้าม แต่สะโพกมนกลับแอ่นเข้าหาปลายเท้าของเขาอย่างลืมตัว

        มันก็จริง... เจ้าเอยชอบความทรมานที่ปนเปกับความสุขสมแบบนี้ที่สุด

        เท้าของออกัสยังคงทำหน้าที่ของมันอย่างดีเยี่ยม ทั้งเกลี่ยวนและกดขยี้ลงบนจุดอ่อนไหวผ่านเนื้อผ้าที่เปียกลื่น ร่างของเจ้าเอยกระตุกเสียวเป็นระยะจนต้องใช้แขนสองข้างยันพื้นไว้เพื่อประคองตัวเอง เรียวปากก็ยังคงทำหน้าที่ปรนเปรอไม่ขาดตกบกพร่อง ทั้งดูดกลืนทั้งไล้เลียตามเส้นเลือดที่ปูดโปน

        "เร็วอีก... อ๊ะ... ออกัส... แบบนั้น... อ๊าาา~" สุดท้ายก็ทานทนไม่ไหว ร้องขออย่างไม่เป็นภาษา ทรมานแต่ก็สุขสมเขาไม่สนใจท่อนเอ็นที่กระตุกหงึกรอการสัมผัสจากเรียวปากบาง สนใจแค่ว่าร่างกายของตัวเองกำลังรู้สึกดีแค่ไหน มือทั้งสองข้างบีบขยำหน้าอกของตัวเอง ปลายนิ้วสะกิดเขี่ยหัวนมแข็งผ่านเนื้อผ้าก่อนจะบีบดึงย่ำๆ ดวงตาฉ่ำเยิ้มมองสบกันออกัสที่กลืนน้ำลายมองท่าทางยั่วยวนของคนพี่ไม่วางตาจนในที่สุดร่างกายบอกบางแอ่นกระตุกเกร็ง ปลดปล่อยน้ำรักฉ่ำข้นออกมาจนเปื้อนกางเกงนักศึกษาเป็นวงกว้าง เจ้าเอยหอบหายใจตัวโยน

        

        "หึ... เสร็จก่อนผมอีกแล้วนะ" ออกัสพูดเสียงพร่า เชยคางมนที่แดงก่ำและชุ่มเหงื่อขึ้นมา "เด็กดื้อ... ต้องโดนลงโทษ"

        ร่างของเจ้าเอยถูกช้อนขึ้นอย่างง่ายดาย ก่อนจะถูกพาไปยังหน้าต่างบานใหญ่ของห้องชมรม... ถูกดันจนแผ่นอกและหน้าท้องแนบชิดไปกับบานกระจกเย็นเฉียบของกระจกหน้าต่าง ความเย็นของมันตัดกับอุณหภูมิร่างกายที่ร้อนรุ่มของเขา ร่างสูงใหญ่ของออกัสซ้อนทับอยู่ด้านหลัง กักขังเขาไว้ระหว่างร่างกายที่ร้อนผ่าวกับโลกภายนอกที่สว่างไสว

        เบื้องล่างคือสวนหย่อมและลานกิจกรรมของมหาวิทยาลัยในยามค่ำคืน แสงไฟสว่างจ้า ผู้คนยังคงเดินกันพลุกพล่านเหมือนมดตัวเล็กๆ

        "ชู่ว์..." ออกัสกระซิบชิดใบหู ลมหายใจร้อนๆ ของเขาทำเอาเจ้าเอยขนลุกซู่ ฝ่ามือใหญ่ปลดเข็มขัดและจัดการถอดกางเกงพร้อมชั้นในของเจ้าเอยออกอย่างรวดเร็วจนมันลงไปกองอยู่ที่ข้อเท้าบอบบาง "พี่เอย... ดูนั่นดิ"

        เจ้าเอยมองตามนิ้วของออกัส เห็นนักศึกษาชายคนหนึ่งที่กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่คนเดียวบนม้านั่งในสวน... อยู่ในมุมที่ถ้าเงยหน้าขึ้นมาเมื่อไหร่ ก็จะเห็นภาพบนหน้าต่างบานนี้ได้อย่างชัดเจน

        รอยยิ้มร้ายกาจปรากฏขึ้นบนใบหน้าของออกัส

        "อยากลองเล่นอะไรสนุกๆ ไหม?" เขาพูดเสียงพร่า พลางใช้ท่อนเอ็นที่แข็งขืนเต็มที่ถูไถไปตามร่องก้นของเจ้าเอยอย่างจงใจ "กล้าโชว์ให้มันดูปะ... ว่าของดีแบบพี่น่ะ เด็ดแค่ไหน เผื่อว่าจะได้ลูกค้าเพิ่มนะ"

        "บ้าเหรอออกัส!" เจ้าเอยท้วงเสียงสั่น แม้จะปฏิเสธ แต่หัวใจกลับเต้นรัวแรงด้วยความตื่นเต้นจนแทบจะทะลุออกมานอกอก... ลึกๆ แล้วไม่มีอะไรจะทำให้เขาตื่นเต้นได้เท่าความเสี่ยงอีกแล้ว

        "ไม่กล้าเหรอ? เสียดายว่ะ..." ออกัสแกล้งยั่ว กดจูบหนักๆ ลงบนหลังคอเนียน ก่อนจะเริ่มขยับสะโพกบดเบียด ลำควยแกร่งเข้ากับสะโพกมนอย่างเชื่องช้า แต่หนักหน่วง

        "อื้อออ~"

        ในเวลานี้กลิ่นน้ำหอมของเจ้าเอยปนเปกับกลิ่นกายที่เริ่มชื้นเหงื่อ มันทำให้สติของออกัสแทบจะขาดผึง

        "พี่เอย..." เสียงของออกัสแหบโหยและเต็มไปด้วยความต้องการ "ผมลืมเอาถุงยางมาว่ะ... แต่ผมไม่ไหวแล้ว"

        "เดี๋ยว... งั้นหยุ... อ๊ะ!!"

        ยังไม่ทันที่เจ้าเอยจะได้ทักท้วง มือหนาของออกัสก็จัดการบีบเคล้นแก้มก้นอวบอิ่มทั้งสองข้างจนเป็นรอยแดง แหวกมันออกจนเห็นช่องทางรักสีสดที่กำลังขมิบรออย่างยั่วยวน เขาจ่อส่วนหัวที่บวมเป่งและชุ่มฉ่ำไปด้วยน้ำรักของตัวเอง ก่อนจะค่อยๆ กดมันแทรกเข้าไปช้าๆ

        "อ๊ะ... อึก... อ-ออกัส! ไปเอาถุงยาง… อื้ออ" เจ้าเอยครางเสียงหลง ทั้งจุกทั้งแน่น ทั้งเสียวซ่านจนแทบยืนไม่อยู่ สองมือเกาะขอบหน้าต่างไว้แน่นเพื่อพยุงร่างกายที่สั่นเทา

        ออกัสดันกายเข้ามาจนสุดลำ แช่ค้างไว้ให้คนในอ้อมกอดได้ปรับตัว รับรู้ถึงขนาดที่ใหญ่โตจนคับแน่นไปหมดทุกอณู

        "โคตรแน่น... อ่าห์..." เขาครางต่ำชิดใบหู "รูพี่กินของผมขนาดนี้ ชอบมากเลยดิ"

        "อ๊าา~ ไม่ใช่ อึก อืมมม… อย่าหลงตัวเอง" เจ้าเอยตอบกลับไปแต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่เขาคิดจริงๆ เพราะอันที่จริงแล้ว ชอบมาก… แบบที่เด็กมันว่านั่นแหละ ในบรรดาลูกค้าทั้งหมด แก่นกายของออกัสมันทั้งใหญ่และยาวถึงใจที่สุด นี่แหละคือเหตุผลที่เจ้าเอยยอมให้เขาลัดคิวแทรกก่อนคนอื่นเสมอ เรียกว่าพออกัสอยากจะใช้บริการก็พร้อมที่จะมีคิวว่างเสมอ