2. HER KIDNAPPER

BREVORAH

Napalitan ng kuryosidad ang takot sa puso ko. Ano ba'ng bride ang sinasabi n'ya? 

Naguguluhan akong nag-angat ng tingin, para lang matigilan pagkakita sa lalaking salubong ang kilay at matalim ang titig sa akin. Awtomatikong nangunot rin ang noo ko. Ano'ng ginagawa ng bastos na lalaking ito dito? 

"Who the fuck are you?" mariin niyang tanong, nakalarawan sa kabuuan ng mukha niya ang pagkadismaya. 

Doon na umahon ang iritasyon ko. Ang lakas naman ng loob niyang mairita samantalang siya nga itong may atraso sa akin noon at ngayon ay dinagdagan pa niya?

Pagkatapos may gana siya na magtanong kung sino ako? Hindi ba nga siya itong nangidnap sa akin?

Bago pa man ako maka-react ay sininghalan na niya ako.

"You're not the one who's supposed to be here!"

Tumayo na ako sa inis at hinawi ang belo na tumatakip sa mukha ko. "Hey Mister, why don't you damn blame yourself? I wouldn't be here if you hadn't kidnapped me in the first place!" gigil kong sigaw.

Nakita ko ang gulat sa mata niya. Did he recognized me? But that's the least of my concern. Ang alam ko lang ay galit ako sa kanya!

Damn! He ruined everything. Kahit naman labag sa loob ko ang kasal ay hindi ko ginusto na hindi ito matuloy. Ano na kaya ang nangyayari sa simbahan? Siguradong nag-aalala na sila sa akin. At ang mas inaalala ko pa ay si Dad, he must be disappointed with me by now.

"Did you even know the trouble you've caused?" muli kong sigaw.

Nasundan ko ang pagbabago ng ekspresyon niya maging ang pagkuyom ng kanyang kamay.

"Did you?"

Aba't baliw ba s'ya? Sa salita niya ay parang ako pa ang gumawa ng mali at siya itong naagrabyado. Kung pinaplano n'ya akong baligtarin para maabswelto s'ya sa pagkakakulong ay nagkakamali s'ya ng binangga. I'll make sure to see him behind bars as soon as I get away from here.

Kung tutuusin dapat ay maging masaya ako dahil sa naging takbo ng mga pangyayari. Pero hindi ko iyon maramdaman. Mas gugustuhin ko pa rin sumunod sa utos ni Dad, I must. 

Kaya kailangan kong makipagnegosasyon sa kanya para makaalis dito at humabol sa simbahan. Ano'ng oras na kaya? Sana ay maabutan ko pa sila.

"What do you want? Kailangan mo ba ng pera? Just say it! Basta ibalik mo lang ako sa simbahan."

Hindi ko maintindihan pero bigla siyang nataranta at agad pumihit patungo sa pintuan. Sinigawan ko pa s'ya ngunit hindi niya ako pinansin. 

Nanggigigil ko s'yang sinundan. Kataka-takang  pagbukas ko ng pinto ay hindi ko na nakita kahit anino n'ya. Wala na rin ito sa may staircase. Nagpalinga-linga ako habang pababa. Sobrang lawak naman ng bahay n'ya. Nagsusumigaw rin ng karangyaan ang bawat bagay na makita ko. Saan kaya siya nagsuot? 

Hindi na bale. Mas maganda nga kung wala na s'ya dito para may pagkakataon akong makatakas. Nagmadali ako sa pagkilos. Saan kaya ang backdoor nila dito?

Hindi pangkaraniwan ang blueprint ng bahay, dahil kung saan-saan na ako napadpad ay hindi ko pa rin mahanap ang kusina. For sure, nandoon ang backdoor. Abala ako sa paghahanap nang marinig siyang nagsisigaw. Kaagad akong nagkubli sa may pasilyo.

I was thinking na may kasama ito, pero wala naman pala nang sumilip ako. He was talking over his phone.

"What the fuck have you done?! Palpak ang mga taong kinuha n'yo. She isn't Sheena! Call judge Mendez and cancel the wedding," sabi nito pero hindi ko na gaanong marinig dahil malayo ang kinaroroonan niya sa akin.

Muli siyang nagtipa sa kanyang cellphone pagkatapos ay ibinalik iyon sa tenga. His making another call I guess.

"Cruger, check her wedding. I'll see you there. I need to get her out of that church."

Seryoso siya habang nakikipag-usap sa kung sino man na nasa kabilang linya. Ano kaya ang pinaplano niya? Kailangan ko siyang unahan. Kailangan kong makatakas dito bago pa niya ako puntahan sa kwarto. Umalis ako sa pinagtataguan pagtalikod niya. Hindi ako pwedeng mag-aksaya ng oras. 

"Where do you think you're going?"

Nahinto ako sa paghakbang at inis s'yang binalingan. "Hindi mo ba makuha? I need to go back to my wedding!"

"You think I would allow you to do that?"

"At bakit hindi? Wala akong pakialam sa'yo, basta aalis ako dito!"

Ano'ng akala n'ya? Matatakot ako sa kanya? Kung iniisip n'ya na kagaya ako ng ibang mga babae na sunud-sunuran, p'wes ibahin n'ya ako.

Nakita ko na naman ang pagkuyom ng kamay n'ya. Ano naman pake ko?

Pero hindi ko napaghandaan ang sunod niyang kilos. In a snap ay hawak na niya ako sa braso at halos magkanda-dapa ako sa ginawa niyang pagkaladkad sa akin.

"Let me go! This is kidnapping! Akala mo ba makakatakas ka sa krimen na ginawa mo? I'm sure by now my family is already looking for me. At sisiguraduhin ko na magdurusa ka sa kulungan!" Pilit ako sa pagpiglas habang sinisigawan siya.

Plano ko siyang tadyakan kun'di man ay sikuhan o tuhurin, pero hindi ako makaporma lalo na't mas dumiin ang kamay niya sa braso ko at walang pakundangan pa rin niya akong kinaladkad paakyat sa hagdan.

Pabagsak niyang binuksan ang pinto at halos matilapon ako sa sahig dahil itinulak niya ako. Mabuti na lang at nagawa ko pang balansehin ang sarili kundi ay paniguradong nakipaghalikan ako sa sahig at puro bugbog ang inabot ko. 

This is too much! Sumugod ako pabalik pero pagsarado na lang ng pintuan ang naabutan ko. 

"Come back here!" sigaw ko at pinihit ang doorknob. 

And damn! Nakakandado na ito. Inis na pinagkakalampag ko iyon. 

"Open the door!" 

Hindi ako huminto sa pagkabog sa pinto hanggang maramdaman ko na lang ang paghapdi ng palad ko. Pumula agad ang mga ito at may ibang parte pa nga na halos dumugo dahil sa nipis ng balat ko. Inis kong naikuyom ang mga iyon. 

Ano ba kasing problema n'ya? Bakit niya ako kinidnap? 

Kung alam ko lang na mangyayari ito ay nagdala dapat ako ng purse, 'di sana may cellphone ako ngayon at natawagan ko kahit man lang si Gella. She's my best friend, na siguradong susugod dito kapag nalaman niya kung nasaan ako. 

Pero sino naman ang timang na bride ang magdadala ng ganoon sa mismong araw ng kasal niya aber?

Ilang sandali kong pinakalma ang sarili bago nagpasyang kumilos. Hindi ako pwedeng maghintay na lang dito. Kailangan makagawa ako ng paraan para makatakas. 

Nagmadali akong pumunta sa may bintana saka binuksan ang sliding glass. Nabuksan ko nga ito pero wala naman kwenta dahil may nakaharang na window grilles dito.

Sa banyo kaya?

Tumakbo ako papunta doon. Nasiyahan ako nang makita ang maliit na window glass, siguro naman wala na itong grille ano? 

Ang kailangan ko na lang ngayon ay upuan at bagay na pwede kong magamit pambasag sa glass. 

Inuna kong dalhin doon ang isang leather chair, saka nagpaikut-ikot sa kabuuan ng malawak na kwarto. Wala man lang ba'ng naligaw na baseball bat o di kaya ay dumbbell dito na pwedeng ipanghampas? 

Isang figurine ang naispatan ko. Pwede na siguro ang isang ito. Akma kong ihahampas na sana iyon nang makita ko ang nakasulat doon. Naramdaman ko na lang ang pag-iinit ng sulok ng aking mga mata habang pinagmamasdan ito.

Bakit hindi ko ito napansin?

Wala sa sarili na ibinalik ko iyon sa kanyang dating pwesto saka nanghihinang ibinagsak ang sarili sa kama. 

Ano na nito ang gagawin ko?

****

Naalimpungatan ako dahil sa ingay ng marahas na pagbalandra ng pinto. Pupungas-pungas akong bumangon at kinusut-kusot ang mata. Hindi ko namalayan na nakatulog pala ako.

Hindi pa man tuluyang malinaw ang paningin ko nang may pumulupot na matigas na bisig sa bewang ko. Nanlaki ang mga mata ko. Kaagad nagising ang diwa ko at natanto kung sino ang taong nakadikit ngayon sa akin. Amoy alak siya katulad noong una niya akong hawakan ng ganito.

"How could you ruined my plan! So, you have to pay for that," anas niya sa may punong tenga ko, na parang wala na sa katinuan dahil sa kalasingan.

Mas lalong namilog ang mata ko kasabay ng pag-usbong ng takot sa d*bdib ko. Hindi ako papayag sa kung anuman na pinaplano niyang gawin. 

With the strength I gathered, tinulak ko siya ng ubod lakas, dahil sa kalasingan kaya niya ako nabitawan. Hindi ako nag-aksaya ng oras, walang pasubaling sinuntok ko s'ya. Siniguro kong malakas iyon kahit pa sobrang sakit din ang hatid nito sa kamay ko. 

Kung meron man akong ipinagpapasalamat sa mga bagay na ipinagpilitan ni Dad na gawin ko, iyon ay ang pagti-train ko ng martial arts at taekwando. Dahil dalawang beses ko na ito nagamit sa manyakis na lalaking ito. 

"You're nothing but a disgusting pervert! Wala kang karapatang manghawak ng babaeng hindi mo pagmamay-ari! Don't you dare touch me again!" galaiti kong sigaw.

Napaayos siya ng tayo na para bang nawala ang kalasingan. Hindi niya ininda ang suntok ko pero bakas ang gulat sa mukha niya. Ano s'ya ngayon? Akala siguro n'ya ay hindi ako papalag sa gusto n'ya.

Sinamantala ko ang pagkakataon na tulala siya, nagmamadali kong tinungo ang pintuan. Sakto naman na nasa doorknob pa ang susi kaya ni-lock ko ito kaagad. Narinig ko pa ang paghampas niya sa pinto mula sa loob. 

"Manigas ka d'yan," nakangising sabi ko bago nanakbo pababa ng hagdan. 

I have to get out of here as fast as I could. Nasa kalagitnaan na ako nang may marinig na boses ng kung sino.

"Bro, where are you?"

Shit! Palapit na ito sa kinaroroonan ko kaya nagmadali akong umakyat pabalik sa second floor. Basta ko na lang pinihit ang pinto ng katabing kwarto kung nasaan si kidnapper. Saka mabilis itong kinandado.

Naghahabol ako ng hininga na sumandal sa likod ng pinto. Sana hindi niya ako nakita. Pinakiramdaman ko ang nangyayari sa labas, idinikit ko pa ang tenga sa pinto pero wala na akong marinig.

Umalis na ba s'ya? 

Lalabas na sana ako nang bumaba ang tingin ko sa tiled floor. Nangunot ang noo ko pagkakita sa mga red petals na nagkalat doon. Kuryosong sinundan ito ng mata ko hanggang umabot iyon sa king size bed. Ang ganda pagmasdan, pero mas maganda sana kung kulay puti ang mga iyon sa ibabaw ng bedsheet.

This room is completely been set up for a romantic date. May mesa sa bandang kanang bahagi na kung saan presentableng nakahanda ang iba't ibang mga putahe. It's a candle light dinner, hindi nga lang nakasindi ang mga kandila. Red dim light din ang nagsisilbing liwanag sa buong paligid.

So, may ka-date pala dapat si kidnapper? Pero nasaan na kaya ito? 

Siguro naumpog na ang ulo kaya natauhan. Kaya naman pala mainit ang ulo ni kidnapper. Ang hindi ko lang maintindihan ay kung bakit ako nadamay dito?

Never mind. Hindi na importante iyon sa ngayon.

Muli akong humarap sa pintuan, dahan-dahan ko itong binuksan. Nakiramdam ako. Tahimik. Naglakas loob na akong lumabas, wala pa rin akong marinig na kahit ano.

Mabilis akong bumaba kahit nahihirapan ako, ang bigat kasi ng wedding gown na suot ko. Nasaan na kaya sila?

Maingat ako sa paglalakad. Pinuntirya ko ang bahaging hindi ko pa napupuntahan kanina. Siguro naman nandito na ang kusina. 

Nasapo ko ang dibdib nang makarinig ng mga yabag na palapit. Shit! Hindi nila ako pwedeng makita. Dali-dali akong sumuot sa common rest room na nadaanan, pigil ang paghinga. Kainis! Dapat pala hindi ko iniwan ang susi kanina sa sahig, 'di sana nandoon pa rin sa loob ng kwarto nakakandado si kidnapper hanggang ngayon.

"Ano ba talaga ang nangyari bro?" dinig kong tanong ng isang lalaki.

"Fafa, where is she now? She could have waited to see the most handsome man in the world," sabi ng isa pang boses.

"Did you mean, the most womanizer living on earth?" anang isa pa.

"Aba't—"

"Could you stop, you two!" singhal nang naunang lalaki.

I frowned. Bakit ang dami na nila?

"She's still inside this house, move your ass and search her. I will fucking punish that woman."

***