Beranda / Mafia / Kiss of Ruin / A Name Whispers Fear

Share

A Name Whispers Fear

Penulis: mscelene
last update Terakhir Diperbarui: 2025-08-31 10:45:44

Elara’s POV

Hindi ako nakatulog halos kagabi. Paulit-ulit na pumapasok sa isip ko ‘yung mga nangyari—‘yung tatlong lalaki, ‘yung suntok na parang kayang pumatay, at higit sa lahat… siya.

Si Damian.

Ang mga mata niya na parang kasalanan. His voice—low, lethal, at sobrang commanding. Paano mo ba makakalimutan ‘yon?

At the same time, isang tanong ang kumakain sa isip ko: sino ba talaga siya?

---

“Girl, mukhang bangungot ang peg mo.” ani Maya, best friend ko, habang hinihigop ang milk tea niya sa canteen.

Napatingin ako sa kanya, sabay napairap. “I just… had a weird night.”

“Weird night as in, what? Weird dream? Weird guy? Spill!”

Umiling ako, pero halata sa mukha ko na may itinatago. Of course, Maya knows me too well.

“Fine.” Nagbuntong-hininga ako. “May mga lalaki kagabi… you know, mga lasing, bastos. They cornered me sa eskinita.”

Nanlaki ang mata ni Maya. “WHAT?! Elara, bakit hindi ka tumawag sa’kin? Or sa guard man lang?”

“I was about to, pero…” tumigil ako. Napalunok. “…someone helped me.”

Maya froze. Then she leaned closer, excited and worried at the same time. “Wait. Helped you? As in, pogi? Gwapo? Mabait? Rich? Sino?”

I pressed my lips together. My heart beat faster just saying his name. “His name is… Damian.”

The moment the name left my mouth, parang nawala lahat ng kulay sa mukha ni Maya.

Tumigil siya. Hindi na ngumiti. Hindi na nagtatawa.

“Elara,” bulong niya, seryoso bigla. “Don’t joke about that name.”

Napakunot ang noo ko. “What do you mean? You know him?”

Maya leaned closer, halos pabulong. “Everyone knows him. Damian Blackthorn. Elara… he’s not just some guy. He’s dangerous.”

Nanginginig ang kamay ko habang pinipilit kong magpaka-normal. “Dangerous how?”

Maya glanced around, making sure walang nakikinig. “He’s the Blackthorn heir. The family na may hawak ng—” tumigil siya, bumaba pa ang boses. “Syndicate. Drugs. Guns. Even politicians. Elara, they don’t just own businesses. They own the city.”

Parang biglang bumigat ang hangin sa paligid.

“Are you saying… he’s a criminal?”

“Not just criminal.” Maya swallowed. “He’s the criminal. The one everyone fears. The name mothers whisper when they warn their kids. Damian Blackthorn is the kind of man na kapag tumingin sa’yo… either protektado ka—o doomed ka.”

Biglang bumalik sa isip ko ‘yung gabi kagabi. The thugs running. The way he punched without hesitation. The way he looked at me—like I was already his.

Napahawak ako sa dibdib ko.

Maya’s words were like knives: protektado ka—o doomed ka.

At hindi ko alam kung alin doon ang akin.

---

Damian’s POV

Her name has been burning on my tongue all day.

Elara.

My dove.

I thought I could let her walk away kagabi. Thought I could just enjoy the thrill of scaring those rats away. But no. The taste of fear in her eyes, the fire in her defiance—it lingered.

I wanted more.

Sitting inside my black car, tinted windows hiding me, I watched her from across the street. She was with her little friend—Maya. Chattering, sipping bubble tea, laughing nervously.

I smirked. Maya knew me. Of course she did. Everyone does. The Blackthorn name is enough to silence a room.

But Elara… she was different. She didn’t know, not until today. And now she’s looking pale, troubled, her hand gripping her cup too tightly.

Good. Fear was settling in. My shadow was already crawling into her veins.

I lit a cigarette, the smoke curling as I leaned back.

She’d learn soon enough—there’s no running from me. Once Damian Blackthorn touches your life, you’re bound.

And Elara Cruz… was already mine.

---

Elara’s POV

Pag-uwi ko, hindi ako mapakali. Hindi nawala sa utak ko ‘yung sinabi ni Maya.

The one everyone fears.

Pero bakit ako? Bakit ako ang tinulungan niya? Bakit ako ang tinitingnan niya na parang may claim?

Naglakad-lakad ako sa kwarto, hindi makatulog, hindi makaisip ng tama. Then suddenly, naramdaman ko—parang may tumitig.

Lumapit ako sa bintana.

At doon ko siya nakita.

Sa ilalim ng poste ng ilaw sa kalsada. Nakasandal sa kotse niya, naninigarilyo. His eyes—fixed on my window.

Damian Blackthorn.

I froze.

At sa loob-loob ko, alam ko… wala na ‘kong takas.

---

Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi

Bab terbaru

  • Kiss of Ruin   Marked

    Elara’s POVAng bilis ng mga nangyari kagabi. Hanggang ngayon, hindi pa rin ako makapaniwala.Narinig ko ang mga salitang hindi dapat para sa’kin. Mga bagay na dapat nasa dilim lang. Pero eto ako—dala yung bigat ng mga narinig ko, parang sugat na paulit-ulit kong kinakamot.At siyempre… siya. Si Damian Blackthorn.Hindi ko alam kung mas natatakot ako sa kanya ngayon o mas lalo akong nahuhulog. Kasi kahit na nakita ko yung totoong mundo niya—yung delikadong parte na hindi dapat makita ng isang tulad ko—parang mas lalo akong nakulong sa presence niya.Kinabukasan, papasok na ako sa campus, pero bago pa man ako makalapit sa gate, biglang may humila sa braso ko.“Sh*t!” napa-igik ako, muntik pang mabitawan yung bag ko.Paglingon ko, siya. Damian.Nakatayo sa gilid, nakasuot ng itim na coat, parang kinuha niya lahat ng ilaw sa paligid kasi siya lang yung nakikita ko.“Do you have a habit of following me, Elara?” malamig niyang tanong, mababa, pero ramdam ko yung tensyon.“W-what? Hindi! I

  • Kiss of Ruin   Secrets in the Dark

    Elara’s POV Ang hirap huminga sa loob ng Blackthorn Club. Sobrang daming tao, sobrang ingay ng music, pero weird kasi… parang mas naririnig ko yung tibok ng puso ko kesa sa bass ng speakers. Pangalawang beses ko pa lang dito, pero pakiramdam ko trapped na agad ako. Oo, maganda, sosyal, nakaka-glamour ang club na ‘to. Pero sa likod ng mga kumukutitap na ilaw at halakhakan, ramdam ko—may itinatago itong dilim. At ang center ng dilim na ‘yon? Si Damian Blackthorn. Nasa kabilang side siya ng VIP area, nakikipag-usap sa mga lalaking naka-suit. Seryoso, parang nasa mafia movie. At ako? Nasa gilid lang, ini-stalk siya ng tingin. Nakaupo dapat ako, pero ‘yung curiosity ko? Ayaw akong patulugin. Kaya ayun, napadpad ako sa hallway sa likod. Tahimik dito, halos wala nang tunog ng music. Pagdaan ko sa isang pintong medyo nakabukas, narinig ko yung boses niya. “…the shipment arrives next week. Make sure it’s clean. I don’t want any mistakes.” Napatigil ako. Nanlamig yung likod ko. Hindi ito

  • Kiss of Ruin   The First Dance

    Elara’s POVThe low hum of music filled the club, softer tonight, as if the world itself decided to slow down. Hindi ko alam kung paano ako napapayag na pumunta rito ulit—pero nandito na ako, nakatayo sa gilid habang pinapanood si Damian makipag-usap sa ilang tauhan niya.He looked… untouchable. Tall, broad-shouldered, wearing a perfectly tailored black suit na parang ginawa lang para sa kanya. His presence dominated the entire room, kahit hindi siya nagsasalita.“Lost?” bumungad ang malalim niyang boses nang mapansin niyang nakatingin ako. May bahagyang kurba ang labi niya, pero hindi iyon ngiti—parang warning. Parang panlilinlang.“I’m fine.” I muttered, quickly looking away. Pero kahit anong gawin ko, ramdam ko ang bigat ng mga mata niya sa akin.And then, the music changed. From a steady beat, naging isang slow, haunting melody. Para bang sinadya. Para bang siya mismo ang may utos.Damian walked towards me, his steps deliberate. Bawat hakbang niya ay parang pumapalo sa dibdib ko,

  • Kiss of Ruin   A Dangerous Invitation

    Elara’s POVThe note still burned in my bag, crumpled and hidden like a dirty secret.All day, I kept thinking about it. Stay away from him before it’s too late.Too late.Bakit ba parang nararamdaman kong late na nga talaga?Lately, Damian Blackthorn has been in every corner of my life—sa mga daan, sa mga mata ng mga taong biglang natatahimik kapag nababanggit ang pangalan niya, sa mga gabi kong hindi na mapanatag.And tonight… nasa harap ko na naman siya.We were in the small café I usually went to. I thought safe ako doon, kasi madalas puno ng students, may ilaw, may music. Walang madilim na eskinita.Pero pag-angat ko ng tingin mula sa kape ko, ayun siya. Nakaupo sa kabilang table, parang kanina pa ako pinagmamasdan.“Stalking me now?” I tried to sound annoyed, pero lumabas na parang mahina, like a weak shield.He smirked. “You call it stalking. I call it making sure you don’t walk yourself into another dark alley.”I rolled my eyes, pero my heart skipped. Of course. He saw me las

  • Kiss of Ruin   The Warning

    Elara’s POVHindi ko alam kung paano ako nakatulog kagabi. Every time I closed my eyes, I saw him—nakasandal sa kotse, naninigarilyo, those sharp eyes locked on my window.Damian Blackthorn.The name alone was enough to make my stomach twist. Pero hindi lang takot ang nararamdaman ko—there was something else. Something I didn’t want to admit.Umaga na. Pasado alas-otso, at late na naman ako for class. Kinuha ko ang bag ko, dumiretso sa gate para maglakad papasok sa campus. Normal morning, normal routine.Until I opened my locker.May papel na nakaipit sa loob, parang sulat. Walang pangalan, walang envelope. Just a folded, crumpled note.My heartbeat skipped.Dahan-dahan ko itong binuklat.Stay away from him before it’s too late.Nanlamig ang mga kamay ko.Who wrote this?Sino pa ba? Maya? Pero hindi ganito magsulat si Maya. Besides, she already gave me her warning.So who else knows?At bakit parang may ibang tao na nakatingin sa’kin…?---All day, distracted ako. Sa klase, hindi ko m

  • Kiss of Ruin   A Name Whispers Fear

    Elara’s POVHindi ako nakatulog halos kagabi. Paulit-ulit na pumapasok sa isip ko ‘yung mga nangyari—‘yung tatlong lalaki, ‘yung suntok na parang kayang pumatay, at higit sa lahat… siya.Si Damian.Ang mga mata niya na parang kasalanan. His voice—low, lethal, at sobrang commanding. Paano mo ba makakalimutan ‘yon?At the same time, isang tanong ang kumakain sa isip ko: sino ba talaga siya?---“Girl, mukhang bangungot ang peg mo.” ani Maya, best friend ko, habang hinihigop ang milk tea niya sa canteen.Napatingin ako sa kanya, sabay napairap. “I just… had a weird night.”“Weird night as in, what? Weird dream? Weird guy? Spill!”Umiling ako, pero halata sa mukha ko na may itinatago. Of course, Maya knows me too well.“Fine.” Nagbuntong-hininga ako. “May mga lalaki kagabi… you know, mga lasing, bastos. They cornered me sa eskinita.”Nanlaki ang mata ni Maya. “WHAT?! Elara, bakit hindi ka tumawag sa’kin? Or sa guard man lang?”“I was about to, pero…” tumigil ako. Napalunok. “…someone help

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status