LOGINShare
A Queen’s Betrayal
Last Updated:
2025-10-14 08:00:26Elara’s POV
Sabi nila, trust is the rarest currency sa mundong ‘to.Ngayon, gets ko na kung bakit.Tahimik ang buong mansion ni Damian nung gabing ‘yon — too quiet. Walang kaluskos, walang guards sa hallway, parang pati hangin, takot kumilos.Pero ramdam ko — may mali.Nasa office ako nang kumatok si Marco, isa sa mga tao ni Damian.“Your Majesty,” sabi niya, bahagyang yumuko. “We caught one of your handmaidens sending messages outside the compound.”Napatingin ako sa kanya.“Messages?”“Yes, my queen. Encoded. For the Rossi family.”The Rossi family.The same people who almost brought Damian down.Biglang lumamig ang pakiramdam ko.“Bring her to me,” sabi ko.---Damian’s POVPagpasok ko sa hall, nando’n na siya.Elara — nakaupo sa upuang gawa sa ginto at anino, parang reyna sa gitna ng bagyo.Hindi na siya ‘yung babaeng minsan kong iniligaw sa ulan.Ngayon,
Latest chapter
Kiss of Ruin Wrath of the King
Elara’s POVThe morning after the siege, the whole world reeked of blood and smoke.Half-wrecked na ‘yung mansion — walls blackened, marble cracked, hangin mabigat sa amoy ng nasusunog at dugo. Hindi natulog si Damian. Ako rin.He was on the balcony, tahimik lang, staring down at the ruins — mga banner ng House Rorik, punit, nagpa-flutter sa hangin. Dried blood still stained his shirt. His eyes, darker than night itself.> “They thought this was a message,” he said, voice low, lethal. “Let’s give them one back.”My stomach twisted. Kilala ko ‘yung tono na ‘yon.Hindi ‘yung hari ang nagsasalita ngayon.‘Yung halimaw.---Damian’s POVBy noon, everything was set. Orders sent.No mercy. No survivors. Lahat ng kaalyado ng Rorik — wiped out.Walang nagtanong. Walang umangal. My men knew better. Alam nila kung anong mangyayari kapag ang Hari ng Blackthorn ang nag-utos.They’ll call this the Culling of the East.Sumama ako sa kanila.Unang target — Rorik manor. Isang malaking fortress overlo
Kiss of Ruin The Siege
Elara’s POVThe first explosion shattered the night like thunder.Nagising ako sa tunog ng basag na salamin, kasabay ng malayong ugong ng apoy. For a second, hindi ako makagalaw—then the door burst open and one of Damian’s guards stumbled in, duguan ang sentido.“Your Majesty—attack! House Rorik’s forces breached the eastern gates!”Parang umikot ang mundo ko.Damian wasn’t here. He’d gone to inspect another territory—hours away.“Get my weapons.” I ordered, tumayo agad from bed.“Ma’am, we have to move you to the safe chamber—”“No,” I snapped. “Hindi ako magtatago habang sinusunog nila ang estate ng asawa ko.”The guard hesitated, but one look from me was enough.I changed fast—black leather, dagger sa hita, at ang crest ni Damian sa dibdib. My heart was pounding, half from fear, half from something sharper.Resolve.---Damian’s POVThe message reached me at dawn.Isa sa mga tauhan ko dumating sakay ng kabayong halos himatayin sa pagod. “The Blackthorn estate is under siege,” he ga
Kiss of Ruin A Crown Tested
Elara’s POVPula ang umaga.Mula sa balkonahe, kita ko ang usok na tumataas sa bandang ilog — parang mga banderang nagha-hamon sa Blackwood crest.House Rorik.Ang unang pamilyang naglakas-loob na labanan si Damian nang harapan.Hindi sila nagpadala ng sulat o bulong.Nagpadala sila ng sundalo.Nakita ko si Damian sa war council chamber — napalibutan ng mga heneral, mga mapa, at amoy ng langis at bakal. Mabigat ang hangin, parang bawat isa handang sumabog.“Your Majesty.” sabi ng isa, halatang hindi komportable nang makita akong pumasok.Parang wala raw akong karapatang naroon.Pero hindi ako humingi ng paalam.“I’ll be joining this meeting.” sabi ko.Lumingon si Damian — mga mata niyang malamig at mapanganib. Naka-itim na battlewear, bahagyang bukas ang kwelyo, parang apoy na pinipigilang sumiklab.“Elara,” mahinahon niyang sabi, “this is not your place.”Lumapit ako. “Everything that threatens your crown threatens mine. Kaya oo, this is my place.”Nagkatinginan ang mga heneral, para
Kiss of Ruin Queen of Daggers
Elara’s POVTinawag nila akong reyna, pero ngayon lang nagsisimula ‘yong salitang ‘yon magkaroon ng totoong ibig sabihin.Hindi dahil kay Damian.Hindi dahil sa korona.Pero dahil ngayong umaga, pagpasok ko sa council hall — tumayo sila.Hindi lahat, syempre. Yung iba dahil sa takot. Yung iba, instinct.Pero may ilan—konti lang—na tumayo dahil sa respeto.At ‘yon, bago.Mabigat ang hangin sa loob ng silid, puno ng tensyon at amoy ng mamahaling pabango.Lahat ng lalaki rito may dugo sa kamay, at bawat babae may sikreto sa likod ng ngiti.Pero nang magsalita ako, lahat ng mata nasa akin.Kahapon lang, pinatigil ko ang rebelyon sa eastern trade port.Hindi sa dahas—kundi sa diskarte.Nagpakalat ako ng maling impormasyon, pina-away ko ang mga pamilya sa isa’t isa.Pagdating ng mga tao ni Damian, tapos na ang gulo.Hindi nila ako nakita.Pero ngayon, nakikita na nila.“Gentlemen,” sabi ko, kalmado pero matalim ang tono. “Narinig kong may mga… concern tungkol sa bagong sistema.”Tahimik.Ng
Kiss of Ruin Shadows of Desire
Elara’s POVTahimik ang palasyo ngayong gabi.Mas tahimik kaysa dati.Kahit anong linis gawin ng mga tagasilbi — kahit anong palit ng kurtina o pagpunas ng sahig — hindi mo basta-basta maaalis ang amoy ng usok at bakal.Yung alaala ng dugo.Ng kapangyarihan.Ng kasalanan… at siguro, ng pagnanasa rin.Nakatayo ako sa bintana ng silid namin, suot ang pulang robe na ibinalabal sa’kin ni Damian kanina. Hindi puti, gaya ng dati. Pula — malalim, parang alak, parang memorya ng mga kamay kong nagdilig ng dugo.Narinig ko ang mga yabag niya sa likod ko. Mabagal. Kalmado. Parang alam niyang siya ang panganib.“You’re awake.” mahina niyang sabi.“I couldn’t sleep.”“Guilt?”Huminga ako nang malalim, tinitingnan ang repleksyon niya sa salamin. “No. Not guilt.”Sandaling katahimikan.“Something else.”Lumapit siya, tumigil sa likod ko. Ramdam ko ang kamay niyang dahan-dahang dumulas sa baywan
Kiss of Ruin Blood Stains Silk
Elara’s POVAmoy rosas at dugo ang gabi.Sabi nila, isang reyna daw dapat hindi nadudumihan ang kamay.Pero ngayong gabi, pulang-pula na ang mga kamay ko.Nakaluhod sa harap ko ang isang lalaki — nakagapos, nanginginig. Isa sa mga huling naglakas-loob na kwestyunin ang pwesto ko sa tabi ni Damian. Hindi siya ordinaryong traydor. Isa siyang lord — matanda, mayabang, at sobrang sanay na walang umaangal sa kanya.> “Your Majesty,” sabi niya, pilit pa ring mayabang kahit halatang natatakot. “You’re just a child playing queen. The people follow him—not you.”Dati, masasaktan ako sa ganun.Ngayon, nakakaantok na lang pakinggan.Naglakad ako paikot sa kanya, marahan. Yung laylayan ng gown ko humahaplos sa marmol. Puting-puti pa ‘to kanina — a bold choice, maybe. Pero siguro gusto ko lang makita kung gaano kadaling madumihan ang innocence.Sa gilid, nakatayo si Damian. Tahimik. Naka-black. Ang tingin niya sa’ki
