CHAPTER 2

Gaya ng sinabi ni Asha kanina, ilang sandali matapos kong kumain ay dumiretso kami agad sa bayan. Medyo malapit lang isamin ang palengke kaya hindi na ako nag abalang magpalit pa ng damit. Hinayaan ko ng samahan ako ng pajama ko at pati na rin ng itim na t-shirt sa pamamalengke. Wala namang espesyal sa pag go-grocery so why bother na magpaka effort sa outfit? Sa kabilang banda, itong kapatid ko akala mo ay may pupuntahang gala dahil pnagsusumigaw ang pusod niya dahil sa suot niyang croptop na tinernohan ng squarepants. 

Nasa department store kami ngayon at hindi ganoon karami ang tao sa loob. Ako ang nagtutulak ng cart sa aming dalawa habang abala naman sapagkuha si Asha ng mga kailangang bilhin. Kada kumukuha siya ng item, tila siga ito kung ihagis hagis iyong mga pinamimili sa loob ng cart na tulak-tulak ko. 

Sa tuwing ganoon ang ginagawa niya ay minamatahan ko ito ngunit binabalikan niya lang ako ng irap. Grabe rin kasi ang layo ng distansiya namin kung ibato-bato na lang niya iyong mga chichirya at mga delata. Lumalapit lang siya sa tuwing debote 'yong ipu-pwesto niya sa baba ng cart.

Napansin ko rin na halos iwan ako ni Asha sa loob ng department store. Maya't-maya rin ang habol ko sa kanya dahil sa bilis niyang maglakad. Sa pagod ko na rin ay hinarap ko na siya.

"Pansin ko nang iiwan ka ah? Dungusan da ka yata ye Asha asosora mu ko!" (Sikmuraan yata kita,eh Asha naiinis mo ko!) 

"Ot lulupa ka kasing matudtud dalan nimal. Sana mo meg shorts ka man lang teng," banat ng kapatid ko na halos ayaw akong tignan. (Ot mukha ka kasing matutulog sa daan nimal. Sana man lang nag shorts ka te) Halatang kinahihiya niya ako sa suot ko. 

"Ano bang problema sa suot ko?" ani ko rito na mabilis din niyang sinagot. Saad niya, "Teng hapon na, nakapantulog ka pa!"

Halos buong oras na magkasama kami sa pamamalengke ay paulit ulit na nirereklamo ni Asha ang suot ko. Kaya naman binilisan na lang namin ang pagkuha noong iba pang mga nilista ni Mama para makauwi agad at matigil na yung bibig ng kapatid ko sa kakareklamo.

Sa paradahan ng tricycle, isa-isang binaba ni Kuyang bagger 'yong mga pinamili namin. Nagpatulong kasi kami dahil dalawang kahon din 'yon at may dalawang malaking plastic pa sa pinamili namin. Hindi pa man kami nagtatawag, biglang sumulpot sa harap namin si Benjo.

Aniya, "Uyy Armani nandito pala kayo! Hatid ko na kayo pauwi. Libre lang, tara na?"

"Nako, hindi na Benjo. At saka pangalawa ka pa sa pila oh? Unfair naman kay Manong Albert," wika ko habang ina-address ang presensiya ng kapitbahay namin. 

Dahil nga malapit lang ang bayan sa amin, karamihan sa mga tricycle driver's na pumipila sa toda ay taga sa amin lang. Hindi na rin bago sa akin ang mukha ng mga nakapila ngayon kabilang na si Benjo na kasing edad ko lang. Suma-sideline kasi siya tuwing walang pasok para pandagdag sa baon niya lalo na't self-supporting siya sa kursong Engineering.

"Hindi sige mauna kana Benjo, balita ko nanliligaw ka rito kay Ani. Eh, napakalakas mo sa akin," ani Mang Albert na patawa-tawa pa. Sinabayan naman siya ng iba pang nakapila sa toda.

Ani Kuya Reynold na ngayon ay lumapit na rin sa direksyon namin, "Hayaan mo Benjo kapag nalingat si misis ipangunguha kita ng bouquet sa flower shop niya!" Mas sumigla pa ang paligid dahil sa banat na iyon ng kasamahan nila.

Noon din napansin ko ang mabilis na pagsulpot ni Asha sa eksena. Akala mo nakasagap ng mainit-init na chismis.

"Totoo ba yang Mang Bert? Parang nahuhuli yata ako sa balita?" saad ni Asha na may pataas-taas pa ng kilay.

Bigla namang nagkamot ng ulo tong si Benjo at napaiwas ng tingin sa direksyon namin. Kung bakit ba kasi kabilis-bilis ng balita? At isa pa, hindi ko naman alam na seryoso pala siya sa sinabi niya noong isang gabi sa chat. Napailing at napakunot na lang ako ng noo ng maalala iyon.

"Ay tanungin mo yang si Benjo. Hindi ba Benjo? Ipinagmamalaki mo pa lang kahapon na nagsisipag ka mag aral para rito kamo kay Ani?" pangangantyaw ni Mang Albert na siya namang sinundan ng paunti-unting hiyawan ng mga kasamahan nila sa toda.

Wala akong ideya kung gano katagal 'yong pang aasar nila sa amin. Mas napahaba pa nga iyon ng pangunahan na ni Asha ang pagliligaw kuno ni Benjo sa akin. Kung si Benjo ay kilig na kilig na pinalilibutan sa pwesto, ibahin mo ko dahil inip na inip kong hinintay kung hanggang anongoras sila matatapos bago kami tuluyang makauwi ng kapatid ko.

Natigil lamang sila sa pagkukwentuhan nang may dumating na pasahero na tila may buwan ng dalaw para basagin ang pagkakasiyahan sa toda.

"Baka ho pwedeng makihatid ako rito... Kapag tapos na ho kayo sa pinag uusapan nimyo," wika noong babaeng hindi ko pa nakikita ang mukha. Maya-maya pa, unti-unting lumuwag ang daan at bumalandra sa akin ang pamilyar ng mukha ng babae.

Mabilis na sumagi sa isip ko 'yong nangyari kanina sa kwarto. Laglag panga kong tinitigan ito at saka ako napahawak sa dibdib ko. Iyong aktong tinatakpan ko siya kahit wala namang bumabakat sa harapan ko.  

Noon din, sinalubong niya ang mga mata ko. Hindi ko alam pero inabangan ko na magrolyo muli ang mga mata niya tulad ng pang iisnob niya kanina. Nabigo naman ako dahil walang ni katiting na emosyon ang present nang masagi ako ng mga mata niya. Matabang ang timpla ng titig niya, walang ilang segundo at bumalik ang atensyon nito sa naunang driver na nakapila sa toda. 

Sandali pa, pumasok ito sa loob at hindi ko na rin napansin ang pag alis ng sinasakyan nila ni Mang Albert. Natauhan na lang ako nang marinig kong magsalita si Asha sa gilid ko.

"Uyy teng, tara na. Lamu menakit kang dyablu loko ne?" (Akala mo nakakita kang dyablo ne?)

Lunes ng umaga at nagmamadali akong bumaba ng tricycle. Hindi ko na nahintay ang kapatid ko dahil late na talaga ako sa first subject ko.

"Oyy ateng yung bayad mo? Purayit kang talaga aydamo," narinig ko pa ang sigaw ni Asha pero hindi ko na pinansin iyon. (Madaya ka talaga aydamo) 

Pag ikot ko pa lang sa unang kanto ng university, nakita ko na ang iilan sa mga kaklase ko na nagsusukat gamit ang tape measure at iba pang equipment. Mabuti na lang at wala ang prof namin sa area kung hindi ay mabibisto ako sa attendance sheet na nauna ng pinirmahan ng kaibigan ko.

"Sis, kamuntikan na tayo nabisto hinanap ka ni Sir Lyndon kanina," bulong ni Charmaine. 

Napakamot na lang ako ng batok bilang tugon. Kung bakit ba kasi pagka aga-aga kung magsimula ang pasok sa eskwela. Yung tanghaling gising ko sa bahay, hindi ume-effect sa Monday schedule ko. 

Nang magkaroon ng pagkakataon, sinubukan kong magtanong sa iilan naming mga kaklase tungkol sa activity sa Surveying. Nalaman ko naman na magsusukat kami ngayon at may ilang problems lang na ibinigay si Sir na kailangan naming sagutan at ipasa hanggang mayari ang subject namin sa kanya ngayong araw. 

Sinubukan kong makibalita sa may grupo ng nag aayos ng level. Kung elementary lang ako, hanggang ngayon ay iisipin kong camera iyon'g kulay dilaw na sinisilip silip nila na nakapatong sa tripod. Aaminin ko rin na bukod sa maging Engineer, pangarap ko rin malaman kung ano ba ang itsura kapag sumisilip sa level equipment na iyon. 

Inabutan ko si Jedrick na masungit na pinapantay 'yong aparato. Bawat kamay na sumusubok makialam sa ginagawa niyangpagba-balanse ay pagalit niyang hinahawi. Anong problema niya?

Maya-maya pa, inabot sa akin ng isa pa naming kaibigan 'yong hawak niyang payong. Tumuro pa ito sa kabilang direksyon mula sa kinatatayuan namin. Hindi naman ganon kalayo, sakto lang.

"Pakiabot kay Jedrick sis, LQ kasi kami kaso nabibilad na siya roon. Umaga pa lang amoy pawis na," sambit ni Trisha. Tulala kong hinawakan 'yong inabot niyang payong sa akin. Hindi ko alam kung anong reaksyon ang ibibigay sa kanya. Seryoso ba siya? Mukha ba akong tulay ng mga nag aaway na mgag jowa?

"Seryoso ka Trisha? Respeto sa single! Pag ako nag abot nito kinabukasan wala ka ng jowa tigna mo," ani ko habang bakas pa rin ang kawalan ng gana sa utos niya. Hindi nagtagal at dinig ko na ang malakas na tawa ni Charmaine sa gilid.

"Baka matikman mo kamandag ng isang Armani. Naku Trisha kaya nga yan pinagsawaan ni Max, sumobra sa pagka girlfriend-material," singit ni Charmaine na hindi pa rin tumitigil sa pagtawa. Kasunod noon ang pagtawa na rin ni Trisha. 

"Ay nako Cham tigilan mo ko. Isa ka pa Trisha nanggigigil ako. Ikaw mag abot nito o isasampal ko to sa inyong dalawa ni Jedrick," sambit ko na mas lalo pang kinatawa ng dalawa. Inabot ko na rin 'yong payong at ganon na nga ang ginawa ni Trisha. Ibibigay din kasi may pakisuyo-suyo pa. Ang aga-aga may away at harutan na ganap, nakakaumay.

Mabilis natapos ang kalahating araw. Lunch time na at nagkayayaan kami ng iilan sa mga kaklase ko na sabay-sabay na kumain sa may bagong bukas na canteen sa lipat daan. Nang marating namin ang lugar, may iilang tao ang nasa loob at noon din ay inobserbahan namin 'yong mga pagkain na nakahain sa kanya-kanyang mesa nila.

Mukhang masasarap ang mga iyon at bukod pa roon, aaminin ko na na-impress ako sa interior design ng lugar. Kakulay ng kahoy ang finish ng pader at may wood partitions ang nagbibigay ng animo'y section sa lugar. Idagdag pa ang kulay itim na tono ng mga lamesa at upuan sa lugar na bumagay naman talaga sa timpla ng lugar. 

Umupo kami agad sa pinakamahabang pwesto sa east side ng kainan. Nang maibaba namin ang mga gamit namin, may lumapit na babae sa table namin. Ipinamagi din noon 'yong menu card for this day. Ini-scan ko naman agad ang matigas na papel. Unang basa ko pa lang sa bistek, alam ko na agad na iyon ang kakainin ko ngayong lunch.

Paglingon ko sa direksyon ng babae, dalawang beses nagpabalik-balik ang tingin ko sa kanya at pati na rin sa menu card. Hindi nagtagal at nagsalita 'yong babae.

Aniya, "Hi! I didn't know dito ka pala pumapasok. Welcome sa canteen, kami yung sa tapat bahay niyo. Pakisabi sa mama mo maraming salamat doon sa pa-welcome bread niya last Saturday."

"Ah-uhm... o-opo makakarating po," wika ko rito. What the f, bakit nandito to? Walang anu-ano, naramdaman ko ang biglaang pag init ng pisngi ko dahil sa kahihiyan. Ilang araw na ang lumipas at tila sinusundan pa rin ako ng eksenang iyon kahit hindi naman dapat. Hay Armani! Okay lang naman na makita nila hindi ba? Meron din naman sila. Sa katunayan, mas lamang pa nga sila sa size.