CHAPTER 25ILANG buwan na ang lumipas. Higit na mas nag-alala si Frances para sa kaniyang sarili. Kung ano man ang magiging resulta ng kaniyang pagpapatingin sa doktor tungkol sa sinabi ni Jony sa kaniya, gagawin niya ang lahat. Tatanggapin niya kung totoo man. Alam niyang mahirap pero kung tama nga si Jony ay wala siyang magagawa. However, masaya naman siya sa buhay niya ngayon. Ang ikinatakot niya ay ang treatment na gagawin. Pinayuhan kasi siya ng doktor na pumaroon sa United States of America para mag-conduct siya ng treatment dahil mayro’n nang gamot sa iilang mamahaling hospital do’n.Saka lang naman niya iyon gagawin kung makuha na niya ang resulta ng examine sa kaniya. As of now, nandito siya sa opisina ni Zue. Kukunin na niya ang kaniyang delayed na suweldo. Sa isang buwan na lumipas, apat na rin ang kaniyang nakatalik para sa Fake Car Company. Ini-enjoy niya lang kahit bawat araw ay may dinadala siyang bigat sa kaniyang puso. Lalo na na si Jony ay palagi nang sumulpot kung
CHAPTER 26KINABUKASAN, hinanda ni Frances ang kaniyang sarili dahil ngayong araw na niya malalaman ang resulta ng matagal na niyang hinintay patungkol sa kaniyang amnesia. It took too long dahil marami ring nagpakonsolta o nagpatingin sa kaniyang doktor. Sabi nito, para hindi na siya mahirapan sa pagpunta sa hospital kung saan ito nag-duty, ito na ang bahala para i-email sa kaniya. Kinakabahan at natatakot siya. Ngayon araw din pupunta siya ng mall para bumili ng mga necessity para sa kaniyang magiging anak. Bagaman ang mga iyon ay hindi lamang ang kaniyang binibigyan ng oras, lalo na ang pag-iisip niya sa mga binasang papeles na galing kay Jony. Kahapon lang, sa gabi niya iyon binasa, she was crying. Kasama na niyon ang mga litrato nila. Marriage certificate at mga mahahalagang bagay. Kompletong-kompleto ang mga iyon. Gayunpaman, nagdadalawang-isip siya paniwalaan ang mga iyon. Lalo na ay hindi naman niya pinagkakatiwalaan si Jony. Ang totoo niyan ay wala siyang masiyadong tulog d
CHAPTER 27HINDI mapigil ni Frances ang kaniyang iyak. Alam niyang nakakasama ito sa kaniyang dinadalang baby sa tiyan. Bagaman kahit ano ang pagpipigil niyang ginawa ay hindi siya mahinto sa pag-iyak. She is worring about her health and for her baby. God, she wanted to stop her crying.Buong gabi yata siyang iiyak nito. Kung ganoon man din, talaga hindi maganda.Kanina lang kasi, eksatong pagkauwi niya sa bahay, na-send na ng kaniyang doktor ang email patungkol sa kaniyang pagkunsulta. The result almost broke her whole life. Hindi niya matanggap. Hindi niya alam kung bakit mayroon siya amnesia. Maraming bumabagabag sa kaniyang puso at isipan. Maraming tanong na nais niya maitanong kaagad kay Jony at sa kaniyang doktor. Kaso, wala siyang lakas para gawin iyon ngayon. She just wanted to cry. Akala niya normal lang ang buhay niya. Akala niya ’yon na ’yon. Hindi pala. Kaya pala. Kaya pala parang may mali sa bawat araw-araw. Kaya pala parang may kulang sa buhay niya. Bagaman nalilito si
CHAPTER 28NAPAGDESISYUNAN ni Jony na ipagbukas na lang niya ang pagpunta sa bahay ni Frances. Sa gagawin niyang ito, makakatulong iyon para mapag-isa muna ito. Wala ngayon si Jony sa bago niyang nililipatang bahay. Bumalik muna siya sa dating bahay para kunin ang iilan pang gamit na maaari niyang ibigay kay Frances. Ang totoo niyan, mga dating gamit ito ni Frances. Ibibigay niya ulit ang mga iyon na nagbabasakali siyang ma-recognize nito ang mga iyon.Mula sa kuwarto nilang dalawa ay kinuha niya ang mga dress nito, ang photo album, at journal. Ilan lang iyan sa mga mahahalagang gamit ni Frances na maraming taon na niyang itinago dahil alam niyang dadating ang araw na muli silang magtatagpo. At ito na iyon. Alam niyang ito na ang tamang panahon. Bago niya inilagay ang mga iyon sa box, kinuha muna niya ang photo album. Umupo siya sa paanan ng kama. Sinimulan na niyang buksan ito. Sa unang page nito, litrato nilang dalawa ni Jony at Frances ang naroon. Their first picture as a couple.
CHAPTER 2910 P. M. na nang magising si Frances. Kahit ganoon na siya ka-late nagising ay naramdaman pa rin niya ang bigat sa kaniyang katawan. Magkakasakit pa nga siguro yata siya. Kahit ganoon man ay pinilit na lamang niyang bumangon. Naisip din niyang kung magpapatuloy siya sa pagmumokmok at damdamin ng husto ang pagkakaroon niya ng amnesia ay wala ring mangyayari.Umupo muna siya sa paanan ng kama. She caresses her tommy. She looked at it.“I’m sorry, baby. I made you sick,” sabi niya dito. Muli niya itong hinamas-himas.Pumunta na siya sa kusina para maibsan ang gutom na kaniyang naramdaman. Nag-alala rin kasi siya ng sobra sa kaniyang baby. Bagaman wala pa man siya sa kusina ay may naamoy na siyang pagkain. It smells good, really. Pero ang pinagtataka niya ay kung sino ang nagluto. Siya lang naman ang nag-iisa rito.Kumuha siya ng maaari niyang paghapas sa kung sino man ang nag-tresspasing sa bahay niya. Hindi siya nag-ingay. Nang matunton niya ang kusina at makita ang likod ng
CHAPTER 30CHESCKA is finally back. She is finally back in the Philippines. Ang dahilan ng kaniyang pagbabalik? Wala namang mas importante pa sa panggugulo sa buhay ni Jony. After what Jony did to her, kailangang maghiganti. Nothing else close to that. Hindi niya ito titigilan. Well, in matter of fact, she is happy. Lalo na siya ang dahilan no’n kung bakit hanggang ngayon ay hindi pa rin nagkabalik si Jony at Frances. She knew it. May binayaran siyang tao para alamin ang buhay ng mga ito. Ngayon nandito ulit siya sa Pilipinas ay hindi niya hahayaang magkabalikan ang dalawa. Sa nalalaman din niyang impormasyon ay mayroong amnesia si Frances. And that’s great to start her revenge. Yes. It is called revenge. Dahil sinaktan siya ni Jony ng sobra.“Hindi matatahimik ang buhay niyo,” litanya niya. Nakalabas na siya ng Manila International Airport. At pa lihim siyang ngumiti.Oo. Gumastos ng malaking pera si Chescka para lang dito. Hindi niya sa matanggap ang ginawa ni Jony sa kaniya marami
CHAPTER 31NASA salas lang si Frances buong maghapon. Hinintay niya si Jony na dumating sa kaniyang bahay. Pero ilang oras na ang lumipas at malapit na rin ang pagsapit ng gabi ay hindi pa rin ito dumating.Kahit papaano ay nakaramdam naman siya ng kaba baka ay hindi nito natanggap ang kaniyang text. Gayunpaman, ayos lang din sa kaniya na ipagbukas na lang ang pag-uusap nila dahil malapit na rin namang gabi. Baka ay bisi ito sa kung ano man ang trabaho nito. Wala siyang magagawa kung ganoon nga. Liban na lang kung umiwas na ito sa kaniya dahil noon pa man ay may nagawa na siya nitong bagay na maaaring ikakaiwas nito sa kaniya.Napatigil si Frances nang marealize niya iyon. Bakit parang gusto pa niyang nandito ito? Kunsabagay, kailangan niya si Jony dahil marami pa naman siyang itanong dito. Marami pa rin ang bumabagabag sa kaniyang isipan. Ang nais niyang mangyari ay maliwanagan sa lahat kahit wala pa siyang maalala sa nakaraan niya.Dahil hindi siya nawalan ng pag-asang dadating din
CHAPTER 32RAMDAM NA RAMDAM ni Frances ang tensiyon sa pagitan nilang dalawa ni Jony nang makaupo na kaagad ito sa upuan.Tumitig siya dito. Ganoon din ito.“I don’t know where should I start,” sabi nito, halata sa boses ni Jony ang nerbyos.Hindi rin niya alam kung paano ba ito. Kung dapat ba siya itong magtanong. It leaves her to not to speak. “Ah, yeah. I know,” sabi nito na parang alam na kaagad kung saan magsisimula. “Hindi ko alam kung kailan ito nagsimula, itong amnesia mo,” panimula sa paliwanag nito.She just stayed still. Hindi na siya nakatitig dito. Gusto lang niyang makinig.Pero habang hindi pa nito nasundan ang sasabihin nito ay may nag-pop up na tanong sa kaniyang isipan“Bakit nga ba tayo nagkahiwalay? Kung totoo nga ba tayong mag-asawa no’n. Ano ang nangyari, Jony?” aniya. It was an intriguing question that leaves horror on his face.Jony did not speak quickly. Nakikita niya sa mukha nito na kung sasabihin nito ang totoong sagot, ikakawindang niya iyon. Bagaman sa k