Chapter Three

“Married— who? Me?” I asked in disbelief, itinuro pa ang sarili ko. “With you?!”

I grabbed the paper from his hands.

Ano ba ang pinagsasabi nito?

Binasa ko ng mabuti iyong mga nakasulat doon at napanganga ako nang makita na lahat iyon ay valid.

The contract was even notarized!

Napasapo ako sa noo ko, as if this night wouldn’t get any worse than it is right now, he got me put my fingerprint on it.

I glanced at him— gusot gusot ang damit nito, panay bahid ng mantsa ng dugo at basang basa ng pawis. He crouched down at me, meeting my eyes, napakurap ako at tumayo.

I bumped my head at the ceiling of the car! Napapahiya ko syang tinapunan ng tingin at tinignan ulit iyong kontrata.

My throat dried with the idea I had in the back of my mind..

Kapag pinunit ko ba ito..

My hands were quicker than my thoughts— umamba na agad ito na punitin ang papel, but just before then, naagaw ito noong lalaki sa akin at itinaas.

“That was considered a breaching of contract, Mariano.” he stated, his eyes narrowed as he heaved a sigh.

Sinamaan ko siya ng tingin at ngumuso.

How did he even managed to get that back so fast?! Nalingat lang ako saglit, pagtingin ko ay wala na sa kamay ko iyon.

Lumayo siya sa akin at lumabas ng sasakyan. The man folded the paper in to two before sliding it back to the front pocket of hjs pants— like it wasn’t a damn important document.

Nagsindi siya ng sigarilyo. “What about my money? Dala mo?”

Aba! Balak pa yata ako huthutan?

“Wala akong pera,” sagot ko at yumuko.

Nang hindi siya sumagot ay nagtaas ulit ako ng tingin, naninigarilyo pa rin ito at mukhang inaantay ako.

“What? I don’t have money! I have nothing with me, I swear— look!” Binaliktad ko iyong mga bulsa ko at pinakita sa kanya.

Kahit singkong kulot ay wala!

The man tilted his head and puffed his cigarette twice before throwing it on the ground.

“Hindi mo dala?” tanong niya, hindi ako kumibo. “Hindi mo dala yung one hundred million?” pag-uulit nito at natigilan ako.

One hundred million.. ah!

Is he.. the son of the moneylender?!

Nawala sa isip ko! I forgot about the collateral thing for a second— kaya nga pala ako nandito ay para doon.

But is he really the one? I mean, he ought to take out these men..

Bumaba ako ng sasakyan at tinignan iyong mga nakahandusay na tao, at napatalon ng may kumilos at sumagi sa paa ko.

May nakahiga rin pala doon sa tabi ko!

In fear, napakapit ako sa kaniya at hindi lang basta kapit, yakap pa. It lasted for a few seconds hanggang sa matauhan ako at tignan siya.

Nakita ko kung paano tumaas ang kilay niya, hindi sa pagtataka, kung hindi naiirita. He shrugged me off his body and stepped back— nilayuan ako.

Napapahiya akong umubo at kunwari ay pinagpagan ang kamay ko.

“Sorry,” paumanhin ko.

I heard him scoffed. “Touchy.”

Touchy? Sino, ako? Excuse me!

I was about to argue with him pero hindi na sa akin nakatuon ang atensyon niya. Napapikit ulit ako nang makita iyong mga tao sa daan.

Some were out of it, some were not— parang lasing lang, ganoon.

“Are they okay?” I blurted, hindi sadya.

“Ayos lang ang mga yan,” tugon niya, na para bang normal lang ito, na hindi dapat ako mag-alala dito.

Nilapitan niya iyong isa, iyong may malay at bahagyang kumikilos. Hinila niya ang kwelyo nito, itinataas ang kalahati ng katawan at iniharap sa akin.

“Buhay pa naman,” sabi niya pa!

Binitawan niya ulit iyong lalaki— dahilan para bumagsak ang katawan nito sa semento at umingit sa sakit.

What a sadist!

Inisa-isa niya pa iyon lahat, isa-isang bubuhatin at ihaharap sa akin, at magkikibit balikat. Sa ganoong paraan ay pinatutunayan niya sa akin ang punto niya, na ayos lang ang mga ito, buhay at humihinga pa.

I appreciated the effort, but no thanks!

Pinigilan ko siya sa ginagawa niya dahil hindi ko na kaya, if he’s not weirded out by this, then I am.Hinawakan ko ang braso niya nang may itataas ulit siya.

“I see it already! Naniniwala na ako!”

Hinila siya palayo doon sa tao na sigurado ay masakit na ang katawan sa sugat at bugbog, balak niya pa ibagsak ulit!

“I don’t have your money but..” I clasped my hands together. “I can do whatever you wanted me to, kahit ano, just..”

Just don’t kill me.

Hindi ko masabi ng diretso iyon, but I guess he understood what I meant.

He didn’t respond but he did picked up a used gun. Pinaikot niya ito sa daliri at ikinasa at tinutok sa dibdib ko—

Mariin kong pinikit ang mga mata ko at nag-sign of the cross.

Shit!

Hindi ko na yata madadaan pa ito sa usapan, Lord.

I waited for the sound of the gun, even the feeling of the bullet, pero wala. Wala akong naramdaman— o’ baka kaya wala akong maramdaman kasi..

“Nag-aantay ka ng blessings?” aniya.

I squinted one of my eyes open para tignan kung ano ang ginagawa niya. Nanghina ang tuhod ko nang makita siya— hawak ang baril— at nagtatanggal ng bala.

Dahan dahan ko tuloy na ibinaba ang mga kamay ko.

Natakot ako para sa wala!

Hindi niya ako pinansin at nagpatuloy lang sa ginagawa.

Itinabi niya lahat ng baril doon sa trunk ng sasakyan, iginilid iyong mga tao pati iyong mga kotse ay inayos niya.

I clicked my tongue as I watched him, naguguluhan. Seryoso ba talaga ito? Seryoso ba siya dito?

I kind of expected a violent and aggressive man.. hindi tahimik at wirdo.

Nang matapos siya sa ginagawa ay pinarada niya sa harapan ko iyong isang sasakyan— bumaba siya sa kotse at pinagbuksan ako— bago bumalik sa driver’s seat at nagmaneho.

“So.. asawa na nga kita?” tanong ko.

Nilingon niya ako. “Bibigyan kita ng photocopy ng kontrata.”

What?

Umismid ako sa sagot niya at inirapan siya. Ugh, nawiwirduhan talaga ako!

The moment I accepted my fate as my sister’s substitute, tinanggap ko na rin na ang posibilidad na masasaktan ako. Ayoko man sabihin pero inihanda ko na ang sarili ko doon.

Ang hindi ako handa ay makipag-usap sa isang introvert na gaya nito!

We reached his house immediately, or should I say mansion? My mouth gaped open with the sight of it— nakakalula ito sa sobrang laki.

“Have a seat,” utos niya at naupo ako. He poured me a tea. “Javi.”

Huh? Ano raw?

Jollibee?

Ngumiti ako at kinuha yung tasa. “Thanks, but I’m good. Busog pa ako.” tanggi ko.

His eyebrows knitted, hindi naintindihan yung sinabi ko. Maya maya pa ay bumuntong hininga ito.

“It was my name, Javier Zen, Javi.” paglilinaw niya.

So he wasn’t asking me to eat?

Ibinaba ko iyong tasa at tumango. Fuck, nakakahiya! He’s doing it on purpose, isn’t he? Kanina pa ako inaalaska nito, e!

“So..” bigla ay sabi nagsalita siya kaya umayos ako. “Aware ka sa business na meron kami, right?”

Now, we are talking.

“Moneylender?”

“Money laundering to be exact,” he corrected. “The money, which your father owed, was a laundered money from our side company.”

Nasamid ako sa iniinom ko. “What?”

“As I expected, you were not aware of it.” Sumandal siya sa couch at nagpatuloy. “The pharmaceutical was one of our side companies, Claire.”

Naguguluhan ako!

“Anong ibig mong sabihin?”

“To make it short, we are one of your biggest investors and your company failed us, big time.”

Iniabot niya sa akin ang isang brown envelope.

“Open it,” utos niya.

Nangangatog ang mga kamay ko.

There’s something inside me that tells me— kapag binuksan ko ito, hindi na ako pwedeng makatakas sa sitwasyon na ito.

“I-I can’t..” tanggi ko at ibinalik sa kaniya ang envelope.

But he insisted on it anyway. Huminga ako ng malalim at binuksan iyon.

It was the written agreement between Mariano’s pharmaceutical company and Navarro Corporation.

I learned about Navarro’s investment, kaya hindi na bago sa akin ito pero hindi ang mga sumunod na dokumento..

Lumingon ako kay Javi at lumunok.

These documents were a sales invoice of illegal drugs.. developed and manufactured by Mariano’s— by our company.

“Your company was our biggest factory, Claire.” saad ni Javi at natigilan ako.

Then.. the published articles were true?!

Kaya ba hindi umaapila si daddy doon.. kasi totoo? Kasi tama ang mga ‘yon?

So all this time.. I was being fooled?

At iyong one hundred million— hindi rin sa casino naubos.. it wasn’t a mere gambling addiction..

He was caught up in.. tangina!

Kaya pala umalis agad si mom, kaya pala iniwan niya kami— for Pete’s sake! Sangkot sa ilegal ang daddy ko!

No, maybe they both knew.

They both knew it was going to blow up and were aware of the aftermath.

Kaya iyong isa, tumakbo at tumakas na.

At ngayon, sa akin bumagsak lahat. Great, fucking great!

Hindi ko na tinapos lahat ng documents at ibinalik kay Javi iyong envelope. Kahit pa tapusin ko iyon, wala na akong magagawa tungkol sa bagay na ‘yon.

I was.. fooled and abandoned.

Ibinenta na nila ang anak nila— at ngayon, kasal ako sa taong hindi ko kilala.

“Don’t be so furious. Ipinakita ko sayo ang documents para malaman mo ang totoo. I believe you deserve to know.”

Inilabas ni Javi iyong kontrata na nasa bulsa niya at ipinatong sa table.

“And just to show you that whatever you do, mauuwi at mauuwi ka pa rin sa mga kamay ng Navarro— sa mga kamay ko.” he uttered and handed me a pen, gesturing me to sign the paper.

Hindi pasigaw at hindi brusko ang paraan niya ng pakikipag-usap, pero bawat salita ay may diin at kakaibang awtoridad.

Mabigat.

Kinuha ko ang inaabot niya at huminga ng malalim.. sa isip ko.. umiiyak ako.

But I have no choice.

Ilang beses akong bumuntong hininga bago tuluyang pirmahan iyong kontrata.

Nang matapos ako ay iniabot ko ito at hinila ako palapit ni Javi. Nabigla ako at hindi nakakilos. Napapikit ako at naikuyom ang dalawang palad nang maramdaman ko siya— hinahalikan ako.

Maya maya pa ay kinagat niya ang labi ko kaya tinulak ko siya palayo.

“Officially sealed,” bulong niya at kinuha ang kontrata sa kamay ko.