Chapter Two

"Anong kukunin nila ang kapatid ko?! Bakit nila kukunin si Celine, dad?!" galit na tanong ko kay daddy.

Pagkatapos nila iyong sabihin kagabi ay nag iwan sila ng address kung saan dapat dalhin ang isang daang milyon.

Isang daang milyon, tangina.

"K-Kasama iyon sa kontrata na pinirmahan ko.. Claire.." nakayuko nyang sagot, hindi ko maintindihan kung nahihiya ba sya o natatakot!

"Anong kontrata?! Kontrata saan, sa pera na inutang mo? Pati anak mo, dad! Pati si Celine dinamay mo sa kalokohan mo?!" Napahawak ako sa ulo ko sa inis.

Hindi ko na alam kung ano ang tumatakbo sa isip niya! Naninikip ang dibdib ko dahil sa mga nalaman ko.

Kung isa o dalawang milyon ay kaya ko pa sanang gawan ng paraan. Marami akong kaibigan at kahit nahihiya ako ay kaya kong kapalan ang mukha ko.. pero isang daang milyon?!

"Saan mo dinala ang pera?" tanong ko at hindi siya sumagot. Dinampot ko ang baso sa ibabaw ng mesa at ibinato iyon. "Saan mo dinala ang pera?!" sigaw ko.

Nanlulumo itong nagtaas ng tingin at kinuyom ko ang kamao ko.

"Sa casino?" hindi makapaniwalang tanong ko, marahan siyang tumango. "Sa putanginang casino na naman?!"

I know I should've known better. The first time na nahuli siya ni mommy naglalabas ng pera mula sa kumpanya para mag casino, sana hindi na ako naniwala na hindi niya na iyon uulitin.

Hindi ko na napigilan ang luha sa mga mata ko. Hindi ko na alam kung paano pa sosolusyunan ang problema na 'to.

"Daddy naman.." parang bata na hikbi ko, nanghihina at umiiyak.

"Kapag.. kapag nanalo ako! Kapag nanalo ako ngayon.. babayaran natin sila agad!" Tumayo siya sa bangko at inayos ang bag niya. "Claire, wag ka ng umiyak. Mananalo si daddy, hindi natin ibibigay ang kapatid mo."

Mas lalong lumakas ang pag iyak ko dahil sa sinabi niya. Mas lalo akong nawalan ng pag asa. Nang araw na yon ay buo ang loob ko na umalis at itakas si Celine.

"Saan tayo pupunta, ate?" inosente nitong tanong, hawak ang kanyang teddy bear.

Celine is already a teenager, soon to enter the world of adulthood, but she was born special. Late ang brain development ng kapatid ko, kaya hindi ko hahayaan na babuyin siya ng mga taong yon!

Hinaplos ko ang buhok niya at ngumiti. "Hindi ba gusto mo mag-play?" tanong ko, sunod sunod ang kanyang naging pagtango. "Be a good girl kung ganon, okay? No questions."

I know her too well, kaya sigurado ako na hindi na siya ulit magtatanong kung saan kami pupunta.

Inayos ko ang maleta namin pareho. Kaunting damit lang ang dala ko at ang natitirang pera sa bahay. At palabas na sana kami ng mansion nang makita ko ang tatlong itim na sasakyan sa labas ng bahay.

Nakapark iyon sa nag-iisang gate kung saan kami lalabas ni Celine. They were making sure na hindi kami tatakas! I heaved a sigh and threw both of the luggage.

Isa nalang ang naiisip ko na solusyon.

A week after how many times of trial and error to escape this house, I ended up with only one answer. Hindi kami makakaalis sa bahay na 'to, at kung makakaalis kami, iyon ay hindi buhay.

That day daddy left ay hindi na siya bumalik. Sinubukan ko rin na tanungin ang mga tao sa itim na sasakyan kung nasaan si daddy pero hindi nila ako sinasagot.

They said he might be in the gambling house, kidnapped or even shot dead.

Hindi ko na alam kung ano pang dapat kong maramdaman at this point. Hinawakan ko ng mahigpit ang mga kamay ni Celine at hinalikan siya sa pisnge.

"Where are you going, Ate?" tanong niya.

Pinilit kong alisin ang pangamba sa mukha ko at ngumiti, iyong malawak at sinsero.

"Come back quickly!" Kinawayan niya ako at nag-flying kiss.

I'm sorry, Celine. I'm very sorry.

Hindi ko napigilan ang pag iyak sa loob ng itim na sasakyan. Wala na akong ibang choice kung hindi ang sumunod sa gusto nila at sundin ang nasa kontrata. Pero hindi ko ipapahamak ang kapatid ko! Kung maaari ay ako na lang.

Halos hindi na ako huminga habang nasa sasakyan. Binabalot ng kaba at takot ang buong pagkatao ko. Hindi ko sigurado kung babalik pa ba ako kay Celine ng buhay at buo.

"Fuck, may kalaban! Yuko!" sigaw ng driver ng sasakyan. Sunod sunod ang putok ng baril na narinig ko at wala akong ibang nagawa kung hindi ang yumuko at takpan ang tenga.

What the fuck is happening?!

Sobrang likot ng sasakyan! Palitan ang bala mula sa dalawang tao na kasama ko at ibang sasakyan. Paliko liko ang kotse at iniiwasan ang mga bala at tumatakbo palayo sa dalawang sasakyan na humahabol sa amin.

Parang gusto ko na lang tumalon sa tulay at malunod kesa tamaan ng baril at dito mamatay!

Nang makarating kami sa isang masikip na lugar ay itinigil nila ang sasakyan. Pagbubuksan dapat nila ako ng pinto pero tinamaan sila ng bala pareho! At Mula sa tinted na salamin ay kitang kita ko ang pagbagsak nila sa sahig.

Mariin akong napapikit at nagdasal, tinatanggap ang kapalaran ko na katapusan ko na ngayong gabi. Pero ilang minuto na ang nakalipas, walang nagbukas ng pinto ng sasakyan at wala na rin akong marinig na kahit anong ingay.

Dahan dahan kong binuksan ang mata ko at nakita ang anino ng isang lalaki. Nilingon niya ang pintuan ng van at binuksan iyon.

Umatras ako ng sobra sa bangko at tinitigan ito. Seryoso siyang nakatingin sa mga mata ko at pinunasan ang talsik ng dugo sa pisngi. He looks intimidating and.. hot.

Niligtas niya ba ako?

Hindi ko alam. Hindi ko alam! Ngayon ko lang naalala na napalilibutan kami ng mga patay!

"P-Patay na ba sila?" natatakot na tanong ko, umangat ang kilay niya.

Imbes na sumagot ay may kinuha ito sa bulsa. Kinabahan ako at niyakap ang sarili dahil akala ko ay baril iyon! Pero ang kinuha niya lang ay isang piraso ng lukot na papel.

Nagtataka akong tinignan ang papel na iyon.

"Kamay," bigla ay sabi niya.

Hindi ko iyon naintindihan. At tila pagod ng ulitin ang sinabi, kinuha niya ang kamay ko at pinahid ang daliri ko sa dugo sa gilid ng kanyang labi.

Binuksan niya ang lukot na papel at inilagay doon ang thumbsmark ko.

"Nice meeting you, Clai— oh." natigilan siya at binitawan ang kamay ko. Binuksan niya ang nakatupi na papel at pinakita ito.

Binasa ko iyon at nasamid ako!

Marriage Contract.

"Nice meeting you, Claire Mariano-Navarro." pagtatama niya. "My wife.."