Chapter Two

My eyes were bloodshot. Umaakyat sa ulo ang inis at kakaibang galit.

“Anong kapalit ng pera ay ang kapatid ko? Saan nila dadalhin si Celine, dad?!” sigaw ko, hindi na mapigilan pa ang emosyon.

I glanced at Celine who’s now focused on her tablet. Nang matapos sabihin iyon noong lalaki— nag-iwan lang ito ng contact number at address, kung saan iiwan iyong isang daang milyon.

Isang daang milyon, tangina.

“I used Celine as the collateral, Claire.” nakayuko nyang sagot.

Hindi ko maintindihan kung nahihiya ba sya o natatakot— o, sadyang hindi ko dama iyong pag-aalala niya para sa kapatid ko.

“Collateral?! Para saan, para sa pera na inutang mo?” hindi makapaniwalang singhal ko. “Pati anak mo, dad! Pati si Celine— nagawa mong idamay sa kalokohan mo?!”

Nagsusuntukan ang kilay ko sa galit. Hindi ko na alam kung ano at paano tumatakbo ang isip niya! Naninikip ang dibdib ko sa mga nalaman ko.

Saan ako kukuha ng isang daang milyon?!

He already spent my savings! Magagamit ko sana iyon pang amenda saglit, para magawaan ko ng paraan, pero kahit savings ko ay wala na— sinimot niya na.

Kung isa o dalawang milyon, kaya ko gawan ng paraan kahit ngayon. I have my contact, si Samantha, at may iba pa. Kahit nahihiya ako, kaya ko lunukin ang pride ko para humiram.

Pero isang daang milyon? Hindi biro ang halaga na iyon! Nanlulumo akong tumingin sa kanya at kinuyom ko ang kamao ko.

“Sa casino ‘to?” tanong ko at gumuho ang mundo ko ng marahan syang tumango. “Sa putanginang casino na naman!”

I bit my lower lip so hard, I tasted my blood on it— it bruised.

I should have known better. Iyong unang beses na nahuli siya ni mom na naglabas ng funds mula sa kumpanya, sana ay hindi na ako naniwala na hindi niya na iyon uulitin.

Sana ay hindi ako nagpauto!

The tears uncontrollably streamed down my face. I don’t want to lose Celine, but I don’t know what to do.

I was disheartened.

“Daddy naman,” parang bata na hikbi ko, nanghihina at umiiyak.

Problema na iyong sa kumpanya, iyong mga tao na humihingi ng compensation f*e, at ngayon ito? Baon na baon na sa problema ang pamilya ko— ako.

Nang makita ni daddy na umiiyak ako ay agad syang tumayo at hinawakan ang balikat ko.

His grip was so tight that my skin turned red. Napangiwi ako sa sakit.

“Kapag nanalo ako! Kapag nanalo si daddy, babayaran natin sila agad. ‘Wag ka ng umiyak— gagawan ng paraan ito ni daddy. Just one more game, Claire, one more.”

He’s gone— he’s totally out of his mind.

Mas lumakas ang pag-iyak ko dahil sa sinabi niya, nawalan ako ng pag-asa.

Words can’t go through his head. Hindi na salita lang ang kailangan ni daddy, he definitely needs therapy!

Umalis si daddy ng gabi na iyon at nagdesisyon ako.

Kung hindi ko kayang harapin ng diretso ang problema na ito, kahit si Celine man lang ay itatakas ko. We’re gonna get out of this house and live our lives anew.

“Saan tayo pupunta, ate?” she innocently asked. Hawak niya iyong teddy bear na pink na regalo sa kanya ni daddy.

Celine is a little bit.. special.

Dalaga na ang kapatid ko, malapit na sa legal na edad, ngunit ang pag-iisip niya ay late ang development. She has a special condition— kaya hindi ko siya kayang iwan, hindi ko siya kayang pabayaan.

She’s my only strength, my world.

Hinding hindi ako papayag na saktan siya ng kahit sino.

I gently caressed her hair and smiled. “Hindi ba gusto mo mag-play?” tanong ko at sunod-sunod syang tumango. “Then be a good girl and don’t ask, okay?”

I know she understood me. Sinusunod niya naman ako palagi, sa aming tatlo nila mommy, ako ang paborito niya.

Kaya gaya ng sinabi ko, hindi na siya nagtanong pa at pinanood lang ako habang inaayos ko ang maleta namin pareho. I just brought some of my clothes and the money I have left.

Hindi na iyong ganoon kalaki pero sapat na iyon para maitakas ko si Celine.

At iyon ang akala ko— nagkamali ako.

When we are about to leave the house through the backdoor, dumating ang tatlong itim na sasakyan at pumarada iyon sa labas ng gate.

I heard it in front too, bawat daan palabas ay bantay sarado! They were making sure na hindi kami makakaalis at hindi kami makakatakas.

Napapikit ako ng mariin at binitawan iyong hawak kong maleta. Itinaas ko ang isang braso ko at tinakpan ang mga mata ni Celine gamit ang isang kamay ko.

Itinatago sa kanya ang hubad na katotohanan— at mga baril na nakatutok sa amin pareho.

I don’t have any other choice.. this is my last resort.

Ilang beses namin na sinubukan ulit ni Celine na tumakas sa mansyon and we always end up back in our rooms every time, failing to escape.

Hindi kami makakaalis ng bahay na ito at kung ipipilit— hindi kami lalabas ng buhay.

The day that daddy left, hindi na siya bumalik. I tried to reach out so many times pero hindi niya sinasagot ang tawag ko. Nakapatay ang phone niya, at kung bukas man, pinapatayan niya ako.

Sinubukan ko rin na magtanong sa mga tao na nakabantay sa paligid, pero bigo ako, hindi nila sinasagot ang mga tanong ko.

I thought he might be spending his days inside the gambling house, the casino, pero hindi siya umaalis ng ganito katagal.

My mind often wonders the possibility that he was kidnapped or.. shot dead. I shook my head when I thought about it, I should not think about it.

Siguro ay nasa casino lang talaga ang daddy ko— nagsusugal.

Sa totoo lang ay hindi ko na alam kung ano pa ang dapat kong maramdaman, namamanhid na ako sa araw-araw na pag-iisip, napapagod na ako.

“Where are you going?” tanong ni Celine, bakas sa mukha ang pagtataka.

I did my best to look okay, to not worry her, I forced a smile and pinched her cheeks.

“Tita Connie, you know her, hindi ba?” malumanay na tanong ko at tumango siya. Ginulo ko ang buhay niya at ngumiti, “Siya muna ang magbabantay sayo dito.”

I saw how the panic and sadness etched on her face. Humigpit ang kapit niya sa dulo ng damit ko at niyakap ang hita ko.

“What about you? Are you going to leave me? Please, no ate.. I’ll be a good girl, don’t leave me.. please,” she cried.

Damn it, damn everything!

Tumingala ako nang maramdaman ang pangingilid ng luha ko. Hindi ko dapat ipakita kay Celine na mahina ko— kung babagsak ako, paano na kami?

I crouched down at her and planted soft kisses on her forehead.

“Magt-trabaho lang si ate, okay? Babalik ako.. tatawag din ako sayo. Answer my calls, ha? Share your stories with me,” naiiyak na sabi ko at humihikbi syang tumango, at niyakap ako.

I’m sorry, Celine. I’m very sorry.

I left the mansion with a heavy heart— I lied to Celine, I lied about everything. But maybe it was for the best that she didn’t know.. that I was up to death doors.

Binabalot ng kaba at takot ang buong pagkatao ko.

The car was tinted— I can’t see anything outside. Kaya nang bigla ay pumreno iyong driver, muntikan ako masubsob sa headrest ng shotgun seat.

“May kalaban, yuko!” sigaw niya at nangunot ang noo ko.

Maya maya pa ay sunod sunod na putok ng baril ang narinig ko. My body trembled in fear as I crouched down the car, umupo ako sa sahig nito at tinakpan ang tenga ko.

Sobrang likot ng sasakyan, paikot-ikot iyon at iniiwasan ang mga bala na lumilipad papunta sa amin.

I muttered a curse when I saw the bullet go through the car.

Kaunti na lang ay mahahagip na ako noon!

Did I manifest dying too early?!

Nang makarating kami sa isang masikip na eskinita ay huminto ang sasakyan. Iniwan nila ako sa loob ng sasakyan at bumaba, at susunod sana ako— pero nakita ko kung paano sila bumagsak.. isa-isa.

I started saying my prayers.

Am I really dying? I’m still in my twenties!

I haven’t even popped my cherry yet, no boyfriend and zero sex life!

Hinawakan ko ang tuhod ko at tinakpan ang tenga ko. Fuck it, fuck, fuck! Ayoko pang mamatay!

Bigla ay tumahimik sa labas, tumigil ang putukan ng baril at nawala ang mga kaluskos.

Dahan-dahan kong binuksan ang mata ko at nakita ang anino ng tao sa labas ng pintuan ng sasakyan, nakatayo at binuksan ang pinto.

I braced myself for the worse. It’s either I will be saved.. or I will meet my end.

Seryoso niya akong tinignan, mulo ulo hanggang paa, hanggang marealize ko ang itsura ko— nakabaluktot.

“Kamay,” bigla ay saad niya.

Tumabingi ang ulo ko, hindi maintindihan ang ibig nyang sabihin doon. Anong kamay? Kamay ko?!

Itinago ko ang kamay ko sa likod. “A-Ayoko! Anong gagawin mo sa kamay ko?”

Imbes na sagutin ako ay may kinuha siya. Kinabahan ako at pumikit dahil akala ko ay baril iyon at akala ko katapusan ko na.

Nang wala akong maramdaman ay dumilat ako ulit at papel ang hawak niya.

He hunched over me and pulled my right arm, nagpumiglas pa ako doon!

“Sabing hindi ko ibibigay sayo ang bras— ah!”

I whimpered when he sucked on my finger and bit the skin on it hard— it bled.

Matapos ay idinikit niya ito sa papel na hawak niya— hanggang sa mag-iwan ng marka— hanggang sa mapansin ko na ang fingerprint ko doon sa.. kontrata.

“Now.. we’re officially married.”