Chapter Four

Ano ‘yon?

Apat na araw na simula nang dalhin ako ni Javier sa bahay niya pero hindi ko siya nakikita.

Mas madalas ko pa makita ang mga bodyguards nila!

Inis akong bumangon mula sa higaan at binato ng unan ang salamin. Hindi ko pa rin makalimutan— ang paglapat ng labi niya sa labi ko.

That was my first kiss! How dare he?

“Pero ang lambot..” bulong ko at sinampal ang pisngi ko. “Guni guni mo lang ‘yan, Claire. Guni guni mo lang ‘yan!”

When I went down, nakahain na sa kusina ang breakfast ko.

Palaging ganito ang set up nitong mga nakaraang araw— lahat ng kailangan ko, pagkain o’ kung ano, nakahanda na kaagad sa harap ko.

Kulang na lang ay gawin akong imbalido!

But I appreciate the efforts, kaya hindi na rin masama. Mabilis kong naubos ang pagkain ko at pagtapos, umakyat na rin ulit ako sa kwarto ko.

Syempre, nakasunod ang bantay ko.

Kahit saan ako magpunta ay nakasunod ang guard na iniwan ni Javi. Iniisip siguro ni niya ay tatakasan ko siya?

As if I have the guts! Baka subukan ko pa lang, barilin na agad ako dito.

Nakanguso akong kinuha ang cellphone ko at minessage si Celine. Sa ngayon ay hanggang message lang ang pinayagan niya akong gawin ko. Bawat kilos ko ay naka-monitor sa bahay sa kanya.

kler:

celine, kumain ka na?

Nabasa niya kaagad ang text ko.

celine:

yes po, ate

miss u :((

Lalong humaba ang nguso ko sa message niya. Mabuti na lang at hindi pinababayaan ni tita ang kapatid ko. She was my last resort when I decided to meet Javi.

kler:

miss u too bbgirl :((

After I sent that message ay may kumatok sa pinto ko. Dali dali kong itinago ang cellphone ko sa ilalim ng unan at inayos ang sarili.

“Pasok,” sabi ko.

Ang akala ko ay iyong bodyguard ko na naman iyon. Oras oras ay tinatanong niya kung ayos lang ako at kung may kailangan ako, at hindi lang siya ang ganon.

Halos lahat ng tauhan ni Javier ay binebaby ako!

This is not really what I expected. Buong akala ko ay mapait ang sasapitin ko dito, iyong tipo na hindi na sisikatan ng araw.

Marahan na bumukas ang pinto at iniluwal noon si Javier.

Nakasuot siya ng leather jacket, pants at boots. Sa pormahan niya ay pwede na syang gumanap na action star— pwede niya ng palitan si Coco Martin.

Natawa tuloy ako sa naisip ko.

“Anong nakakatawa?” tanong niya, blangko ang mukha.

Kunwari ay sumeryoso ako at umubo. “Wala naman..”

Tinignan niya ako at sinigurado kung totoo ba ang sinasabi ko. Nang makumbinsi— kinuha niya ang paper bag at hinagis sa pwesto ko.

Kinuha ko iyon agad at binuksan.

“Para saan 'to?” tanong ko, medyo excited.

“Para sayo?” sagot niya.

Napakabland! Obviously sa akin niya binigay kaya sa akin ‘to? Kung sa iba nanggaling ang sinabi niya, iisipin ko sarkastiko siya ro'n.

Ang kaso— seryoso siya habang sinasabi 'yon at doon ako naiinis.

Pagbukas ko ng paper bag, sumimangot ako. It has a leather jacket and pants, and boots inside.

Katerno lahat ng suot niya.

Baduy, a****a!

“Sayo na yan!” Ibalik ko lahat yon sa loob at binato pabalik sa kaniya. Walang kahirap hirap niya iyon na sinalo at binaba sa sahig.

Sa inis ay nagtalukbong ako ng kumot.

“Aalis tayo, bumangon ka.” sabi niya at hinila ang paa ko.

May kilita ako sa talampakan kaya nagpaikot-ikot ako sa kama at nahulog! Tumama ang likod ko at nakita ko syang ngumiti.

Iyong klase ng ngiti na nagpapaikot sa mga babae— ngiting playboy.

Inis na dinampot ko ang binigay niya sa sahig at pinagtulakan siya palabas ng kwarto.

“Magbibihis ako! Labas!” inis na sabi ko at ni-lock ang pintuan.

Mabuti na lang at hindi na 'yon pinuna ng body guard ko sa labas. Hindi rin kasi ako pwede na mag-lock ng pintuan.

Hinawakan ko ang pisngi ko pagtapos. Pakiramdam ko ay nag-init iyon ng makita ko ang tipid na ngiti ni Javier.

Badtrip!

Paglabas ay hinatid ako ng tauhan niya sa labas kung saan siya nag-iintay. Naabutan ko si Javier na nakatayo at magkakrus ang dalawang braso— nakatukod sa tabi ng malaking motor.

So.. he rides a big bike, kinda hot.

Kinilabutan ako sa naisip ko at tinapik ang mukha ko. Damn, wake the fuck up! You’re not in a fantasy series, Claire.

Javi glanced at me— confused and concerned sa ginagawa ko.

Siguro sa isip niya ay pinagsisisihan niya na ako ang kinontrata niya. Feeling ko, iniisip niya na nababaliw na ako.

Not that he’s wrong though..

Sinenyasan niya ang body guard ko na umalis at pumasok na sa loob.

“What are you doing?” tanong niya— titig na titig sa mukha ko.

Sinampal ko ulit ang sarili ko at nagkunwari na pumapatay ng lamok. “Ah! Ano, makati! Malamok!” sagot ko.

Umangat ang kilay niya ngunit hindi na nakipagtalo.

“You look great..” He complimented at sumama ang mukha ko.

Mas bagay pa syang mang insulto kesa mag compliment. Wala man lang reaction, parang tuod!

At kung alam ko lang.. hindi ko na dapat sinabi sa isip ko 'yon at bumalik agad ang karma sa akin. Halos hindi na ako maka hinga sa likod ni Javier sa higpit ng yakap ko sa kanya.

Sobrang bilis nyang mag drive ng motor, liliparin na yata ako!

I never learned to ride a motorbike because the first time I did— puro galos ang inabot ko. Wala na akong pakialam sa iisipin niya at mas hinigpitan ko pa ang kapit ko.

Kapag nalaglag ako dito ay isasama ko siya. Hindi pwede na ako lang, 'no!

Hapon na ng dumating kami sa isang rest house, na hindi ko natandaan kung saan. Hindi ko nakita ang dinaanan namin, busy kasi ako sa pagyapos sa kanya buong byahe.

Nauna syang bumaba ng motor at hinubad ang suot na helmet.

Akala ko ay iiwanan at pababayaan niya na ako ro'n ng mag-isa pero mali ako. Nilingon niya ako at inasikaso, inalis niya sa ulo ko ang helmet at binuhat ako pababa ng motor niya na ubod ng taas.

Tinignan niya ang mukha ko, siguro ay ang haggard ko na. “Ayos ka lang?”

The audacity na tanungin ako kung ayos lang ako? After he drove that fast?!

Hindi ako sumagot at lumayo sa kaniya. “Basagin ko yang side mirror mo, e,” mahinang sabi ko.

Narinig niya pa rin pala 'yon.

“Mahal yan, may pera ka?” aniya at nauna nang pumasok.

Inis akong sinundan siya at inilibot ang paningin sa paligid. Sa labas ay mukhang simple lang na rest house ito— pero ibang iba ang itsura nito sa loob.

The place is empty, kami lang ang tao. Pero mukha namang well-maintained, malinis at maaliwalas ang buong rest house. Even the indoor pool at the back, hindi rin madumi ang tubig at tiles.

Kinuha ni Javier ang susi sa bulsa niya at binuksan ang main door. Excited akong pumasok at umikot sa loob.

The rest house was two story styled.

Sa ground floor— nandoon ang lounge, kitchen, at mini cinema theater. Iniwan ko ang bag ko sa couch at tumakbo paakyat.

Sa itaas naman ay nandoon ang terrace, mini bar at.. master bedroom.

Kumunot ang noo ko.

Isa lang kwarto sa buong bahay. Sa laki nito.. bakit iisa lang ang kwarto?!

Akyat baba ako para siguraduhin kung may ipa bang kwarto— but found nothing. Isa lang talaga ang kwarto, sa taas lang.

“Do you like the place?” tanong ni Javier.

Hindi ko siya sinagot. “What.. What are we doing here?” kabadong tanong ko at nakahawak sa dibdib ko.

“Honeymoon,” nakangising sagot niya.