CHAPTER 3: SWEET TEMPTATION

Drayce’s POV

I was at the bar dahil sa mga kumag kong kaibigan. One of my friends, Rick, was going to England for good, to take his family’s business and it’s his way of celebrating. Pero dahil gabi na rin, nagpaalam na ako dahil may maaga akong meeting para bukas.

But something unexpected happened…

“Please, tulungan mo ’ko...” napatingin ako diretso sa mga mata niya. halos wala nang boses ’yung babae, nanginginig at tila basa. At ’yung itsura niya? Magulo, duguan ang tuhod, but even in that state… damn, she looked like something out of a messed-up movie.

Tahimik akong humakbang palapit sa kanya. Hindi ko na pinansin ang dalawang lalaking pasugod. Hinila ko siya palapit, at niyakap ko kahit basa siya. Hindi ko rin maintindihan kung bakit, pero ginawa ko ‘yon nang walang pag aalinlangan.

“You’re safe now,” sambit ko.

Pagkatapos no’n, agad kong hinarap ’yung dalawang gagong mukhang nananamantala.

“Alam niyo bang puwede kayong makulong sa binabalak niyo?” tanong ko sa kanila habang nakatitig ng seryoso.

“Bakit? Sino ka ba?” sigaw nung isa, mayabang. “Wala kang karapatan na pakielaman kami!”

Mukhang hindi niya ako nakikilala, kaya napangisi ako.

Sakto namang dumating si Gordon. “Mr. Zamora, sino po ’yang babae?” medyo gulat na tanong nito.

At doon tila nag-iba ang atmosphere, at tila naguluhan ang dalawa. Nanlaki mata ng isa. “Mr. Zamora? T-teka… si Drayce Zamora ka ba? ‘Yung may ari ng Zamora’s Legacy?”

Di ako sumagot, sa halip nakatayo lang ako at nakatitig sa kanila, hawak pa rin sa bisig ko ang babae.

Dinuro ni Gordon’yung dalawa. “Siya nga! Gusto niyo bang maglaho sa syudad na ’to dahil lang sa kapal ng mukha niyo?”

“H–Hindi po!”

“P–Pasensya na po, Mr. Zamora! Patawad!”

Mabilis na tumakbo ang dalawa nang wala man lang lingon-lingon. Napangisi ako, konti lang. Hindi dahil naaliw ako—more like, predictable. Ganyan naman palagi, kapag naririnig na nila pangalan ko tumatakbo na sila.

“Gordon, dahil mo na ’yung sasakyan sa labas. Hindi siya dapat magtagal dito,” sabi ko.

Tumango si Gordon at agad umalis.

Paglingon ko sa babae, nakayuko pa rin siya. Hawak-hawak ’yung manggas ng coat ko na kanina ko lang ibinalot sa kanya. Halata sa mukha niya ang pagod.

At hindi ko maintindihan ang sarili ko kung bakit ko siya tinulungan to the point that here I am, may estrangherang babae sa tabi ko na parang binago lang bigla ’yung gabi ko.

And for some reason… hindi ko siya kayang iwan.

Nang makasakay kami nang kotse ay ipinauna ko na si Gordon na umuwi sa bahay, dahil no way I’ll let her stay in my house. Wala siyang ID, walang cellphone, at wala sa sarili kaya hindi ko malalaman kung saan siya nakatira.

Kaya ngayong gabi, I will take her to my condo.

Sinulyapan ko siya. “May I know your name, at least?” tanong ko.

“Z–Zseya…”

“Okay, Zseya, such a gorgeous name as well as your face.” bulong ko lang dahil I can't believe myself na sinabi ko ‘yon!

Like, putcha! Pangalan pa lang pinuri ko na! I am not myself right now!

Hinawakan niya ang sarili niyang braso, parang sinusubukang pigilan ang panginginig.

“Nilalagnat ka ba?” tanong ko, pero hindi siya sumagot sa halip ay gumawa ito ng ingay— ung0l to be exact that turning me on!

“Hey, are you alright? Dalhin ba kita sa hospital?”

Umiling siya nang dahan-dahan. “Mainit… ang init…” sambit niya habang tila namamaos.

Nang haplusin ko ang noo niya, doon ko naramdaman—hindi ito normal na lagnat. Mainit masyado. At may kakaiba sa galaw niya… sa titig niya.

Napamura ako sa isip. Shit. May nilagay sa ininom niya.

Hindi ako doktor, pero kilala ko ’yung itsura ng babae kapag pinainom ng kung anong droga sa bar. May dala akong trauma sa gan’yan, kaya kabisado ko ang senyales. At ’yung nangyayari kay Zseya ngayon ito ‘yon!

I swear, I’ve been through a lot of chaos in my life, pero ‘yung nangyayari ngayon sa loob ng kotse ko?

Mas mahirap pa ata itong labanan kaysa sa buong boardroom war ko kahapon.

“Miss…” I called her name again—my voice low, almost pleading.

“Call me babe...”

“Damn.”

Pero bago pa man ako makakilos, bigla siyang gumalaw. Parang may sariling isip ang katawan niya. Napadapa siya sa akin, umibabaw, tapos dumiretso sa kandungan ko. Her legs straddling mine, her arms locking behind my neck.

Shit.

I was trying to keep it together, but she made it impossible.

The weight of her—soft, real—made my grip on the control slip for a second.

“Zseya…” I warned, my voice was low, husky. “Stop.”

Pero hindi siya tumigil. Her fingers trailed up my chest. Her gaze was hazy but locked on mine—confused, vulnerable, seductive all at once.

Then she kissed me.

Hind iyon pilit, pero ramdam ko na hindi siya marunong humalik. Maybe it’s her first kiss? But her lips pressed against mine like she was searching for comfort, for something to anchor her.

And for a second—just one second—I kissed her back. What a sweet fvcking lips! I’m burned. I’m turning on!

Sweet!

The taste of her, the softness of her lips, the way her hands trembled slightly as she touched my jaw… it was too much.

Nakakabaliw.

I let myself hold her. One arm wrapping around her waist, the other cupping the back of her head. Halos humahangos kami parehas at habol ang aming hininga. I pulled her just a little closer, deepening the kiss for a moment I shouldn’t have allowed.

Then she whimpered softly against my lips, and that broke whatever trance I was in.

Shit!

“Zseya.” I pulled back, ipinagdikit ko ang noo namin, at kapwa na kami kinakapos ng hininga, dahil ‘yung alaga ko galit na. “This isn’t you. Not right now, dahil wala ka sa sarili mo.” sambit ko.

But instead of answering me, she leaned into me, her hands still on my chest. Her body is warm and restless.

“Please… don’t leave me,” bulong niya na halos nagmamakaawa.

“I’m not going anywhere,” I whispered against her hair. “But I won’t take advantage of you like this.”

I held her there, her face buried in the crook of my neck, my hands firm on her back—but not roaming, not claiming.

God, this woman was going to ruin me. But I’d rather burn than cross that line with her like this. Kinuha ko ang cellphone ko at tinawagan si Gordon.

“Gordon,” sambit ko nang sagutin nito ang tawag habang nakapulupot pa rin si Zseya sa akin. “I need you to find out sino ang gumawa nito sa kaniya. And bring something to neutralize whatever the hell she drank.”