로그인แม้ความรู้สึกชาวาบในร่างกายจะทำให้วิเวียนจวนจะวูบหลับอยู่รอมร่อ แต่ทว่าความเสียวกระสันยังคงไม่จางหาย อีกทั้งเสียงคำพูดเย้าแหย่ของควันหลงก็แว่วมาให้ได้ยินเรียวขาทั้งสองข้างจะสั่นระรัว แต่เธอก็พยายามอย่างสุดความสามารถเพื่อที่จะหุบมันเขาหากัน ทั้งนี้ ก็เพื่อจะไม่ให้ควันหลงได้เห็นสัดส่วนน่าอายของเธอไปมากกว่านี้ทุนเดิมแค่ยกขาขึ้น ก็สั่นแทบแย่อยู่แล้ว แต่นี่กลับถูกมือหยาบเอื้อมมาจับตรึงเอาไว้ แล้วดันให้เธอแยกเรียวขาทั้งสองออกตามเดิม และเธอเองก็ไม่มีแรงสู้ จึงปล่อยเลยตามเลย“เมื่อกี้หนูเสร็จคาปากเฮีย คราวนี้ หนูควรจะทำให้เฮียเสร็จบ้างสิครับ” ควันหลงพูดจบ ก็ดึงเอาผ้าขนหนูที่พันรอบเอวสอบออก แล้วโยนทิ้งไปข้างเตียงส่งผลให้ท่อนเอ็นขนาดใหญ่ดีดผึงออกมาชี้หน้าวิเวียน จนทำให้คนที่กำลังง่วงซึมอยู่เมื่อครู่ ถึงกับตาโตด้วยความตกใจในขนาดของมัน แม้ว่าเธอจะเคยเห็นมาหลายครั้งก็ตาม“ฮะ…เฮียคะ...วันนี้ หนูเหนื่อยแล้ว…หนู…เอ่อ” เธอพยายามหาข้ออ้างเพราะเวลาเธอมีอะไรกับเขาที่ไร ชายหนุ่มก็เล่นทำแทบทั้งคืน จนเธอเพลียไปหมดแต่แน่นอนว่าคนอย่างควันหลงไม่ยอมปล่อยให้โอกาสตรงหน้าหลุดลอยไปง่าย ๆ“หนูอยากนอนก็นอนไป เฮี
หลายชั่วโมงต่อมา…หลังจากที่กลับมาจากคุยงานกับลูกค้าในเวลาสามทุ่มแล้ว ชายหนุ่มก็เดินเข้าห้องนอน ก็พบเข้ากับคู่หมั้นสาวอย่างวิเวียนที่กำลังนอนหลับอยู่บนเตียงกว้างอย่างสบายควันหลงมองสำรวจเรือนร่างเย้ายวนของคนที่รัก ด้วยแววตาใคร่กระหาย"ทำไมแค่มองมันก็ปวดแบบนี้วะ" ชายหนุ่มพยายามควบคุมสติ แล้วรีบเดินผ่านเข้าห้องน้ำเพื่ออาบน้ำชำระร่างกาย เพื่ออะไร ๆ จะดีขึ้น โดยพออาบเสร็จแล้วก็รีบเดินกลับออกมาและในตอนที่เขากำลังจะไปเปลี่ยนชุดอยู่นั้น วิเวียนที่กำลังนอนตะแคงอวดสัดส่วนเว้าโค้ง ไหนจะชุดนอนสุดยั่วนั่น ซึ่งเลิกขึ้นมาเกือบถึงแก้มก้นขาวเนียน ท่าทางแบบนี้ ไม่รู้ว่าเธอจงใจยั่วกันหรือเปล่าทั้งชุดและท่าทางการนอนของคนตัวเล็กตอนนี้ ทำเอาเขาต้องแอบกลืนน้ำลาย“ให้ตายเถอะวิเวียน” ควันหลงสบถกับตัวเองเบา ๆ อย่างอดกลั้น รีบเดินผ่านเตียงนอน เพื่อออกไปหาน้ำดื่มดับความร้อนรุ่มร่างกายสักหน่อยแต่ว่าแค่เดินไปได้เพียงไม่กี่ก้าว ร่างเล็กของคนที่นอนบนเตียงกว้าง ก็ค่อย ๆ ขยับเนื้อตัวบิดไปมาทำให้ชายกระโปรงชุดนอนเลิกขึ้นสูงมากกว่าเก่ามาก จนเกือบจะเห็นอะไรที่ไม่ควรเห็นขวดน้ำดื่มในมือของควันหลงถูกบีบอย่างแรงเนื่องด้
สองปีต่อมา...หลังจากที่ทานข้าวเที่ยงกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว เธอกับเวียงพิงค์แล้วก็พิมพ์สุข ก็มานั่งรอที่โต๊ะม้าหินอ่อนหน้าอาคารเรียนเราก็นั่งคุยเม้ามอยกันไปเรื่อย โดยระหว่างที่คุย เธอก็เลือกชุดที่ทาง SA ประจำตัวส่งมาให้ดู เนื่องจากมีคอลแลคชันใหม่เพิ่งเข้ามา และใกล้ที่เธอจะไปเที่ยวเนเธอร์แลนด์กับคู่หมั้นหนุ่มอย่างควันหลง"สวยไหม" วิเวียนยื่นโทรศัพท์ของตัวเองให้กับเวียงพิงค์ และพิมพ์สุขดู"สวยมากเลย เหมาะกับวิมาก""เหมือนที่เวียงพิงค์บอกเลย เราก็ว่ามันเหมาะกับวิ""จริงเหรอ" เธอตามย้ำ"จริงสิ""โอเค งั้นเอาชุดนี้" เธอก็กดส่งให้กับ SA ที่ดูแล พร้อมกับกดเลือกหาชุดอื่นด้วยต่อเลย เนื่องจากไปเที่ยวเกือบสองอาทิตย์เลย เสื้อผ้าที่ต้องขนไปก็ค่อนข้างเยอะ ยิ่งเธอชอบถ่ายรูปอยู่แล้ว ยิ่งเอาเยอะเป็นพิเศษ"คิดมากเรื่องฝึกงานจัง" หลังจากที่นั่งเงียบอยู่นาน พิมพ์สุขพูดออกมาเธอที่เลื่อนหาชุดอยู่ ก็วางโทรศัพท์ลง แล้วหันไปจ้องมองเพื่อนสาวตัวเล็ก"ทำไมล่ะ มีปัญหาอะไรบอกฉันได้นะ" หญิงสาวถามเพื่อนออกไปด้วยความเป็นห่วง"ก็ที่ที่เราอยากไปฝึกงาน ดันมีคนลงเต็มแล้วนี่สิ""อ้าว ทำไมถึงเป็นแบบนั้น ลงไม่ทันเหรอ""ใช่
เลิกเรียนหลังจากที่เลิกเรียนแล้ว วิเวียนก็บอกให้ควันหลงไปส่งที่บ้าน แต่ชายหนุ่มดันงอแงอยากให้เธอนอนด้วยที่ห้องกับเขา หญิงสาวเลยใจอ่อน ยอมนอนด้วยก็ได้ แต่ขอขึ้นไปอาบน้ำที่ห้องตัวเอง"ไม่เห็นต้องลำบากเลย ห้องเฮียก็มีชุดหนูเยอะแยะ""ก็แค่ขึ้นมาอาบน้ำห้องตัวเอง ไม่ลำบากเลยค่ะ" หญิงสาวยิ้มให้กับชายหนุ่ม แล้วก็เดินเข้าไปในห้องตัวเอง"เดี๋ยวขอไปอาบน้ำก่อนนะ เฮียจะกลับห้องตัวเองก่อนก็ได้ เดี๋ยวหนูอาบเสร็จ จะรีบลงไปหา" หญิงสาวขยับไปจับบริเวณแก้มของชายหนุ่มเบา ๆ แล้วก็รีบเดินเข้าห้องน้ำเลยทิ้งให้ควันหลงที่กำลังยืนนิ่งมองคนที่กำลังเดินเข้าไปห้องน้ำ โดยพอเขาเห็นแบบนั้น ก็เดินไปทิ้งตัวนั่งลงพิงหัวเตียง พร้อมกับหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นฆ่าเวลาเพื่อรอหญิงสาวอาบน้ำเสร็จแต่เล่นยังไงใจของเขาก็ยังคิดถึงคนที่กำลังอาบน้ำอยู่ จึงวางโทรศัพท์ลง แล้วเดินตามวิเวียนเข้าไปในห้องน้ำคนตัวเล็กยืนให้หยาดน้ำจากบัวอาบน้ำอาบชโลมร่างกายของเธอ เรือนผมถูกรวบมัดไว้หลวม ๆ ขณะที่เธอกำลังเพลิดเพลินไปกับการใช้เวลาอาบน้ำพลันประตูห้องน้ำกลับถูกเปิดออกพร้อมกับผู้มาใหม่ ใบหน้าสวยหันไปมองด้วยความสงสัยแต่ก็ต้องชะงักนิ่งไปเมื่อเห็น
วันต่อมา..."เฮียไม่ไปคณะตัวเองหรือไง ทำไมต้องมาเดินตามหนูด้วย""เฮียจะเดินไปส่งหนูที่คณะ""ทำไมต้องไปส่งด้วย อยู่แค่นี้เองนะ""แต่เฮียอยากไปส่ง""โอเค อยากไปก็ไป" วิเวียนจึงเดินนำควันหลงมายังคณะของตัวเองที่อยู่ไม่ไกล โดยพอมาถึงเธอก็รีบหันกลับไปมองคนข้างหลัง"ถึงแล้วค่ะ""หนูเรียนห้องไหน""ห้องห้อง xxx ชั้นสองค่ะ""เดินนำไปสิ เฮียจะไปส่งหนูที่ห้อง""ส่งแค่นี้ก็พอ""ทำไม เฮียถึงไปส่งหนูที่ห้องเรียนไม่ได้ หรือกลัวใครเห็น""แล้วจะกลัวใครที่ไหนล่ะ ก็แค่ดูเวลาแล้วมันใกล้ถึงคาบเรียนของเฮียแล้วไม่ใช่เหรอ""ก็ใกล้แล้ว จะขึ้นไปส่งหนูแป๊บเดียวก็ลงมา มันไม่เสียเวลาหรอก""โอเค อยากไปส่งก็ไป" เธอจึงเดินนำควันหลงขึ้นมาบนอาคาร ขณะที่เดินอยู่นั้นก็มีนักศึกษาหลายคนที่ต่างเดินขึ้นลงอยู่นั้นมองมาที่เธอกับชายหนุ่มสลับกันไปมา ส่วนเธอก็พยายามไม่สนใจ รีบเดินสาวเท้าขึ้นมาอย่างรวดเร็ว จนมาหยุดอยู่หน้าห้องที่เธอเองเรียน"กลับได้แล้วค่ะ""ตั้งใจเรียน""ค่ะ""ตอนเที่ยงเดี๋ยวเฮียมากินข้าวด้วย""อืม" เธอก็พยักหน้าตอบ ส่วนควันหลงก็เดินลงบันไดไป เธอจึงรีบเดินเข้ามาในห้องเรียน ก็เห็นเพื่อนนั่งมองอยู่"เห็นนะว่ามีหวาน
วันต่อมา…"เช็กกับพนักงานแล้วใช่ไหม" คุณหญิงปิ่นมุกเอ่ยสอบถามไปยังคนขับรถของตัวเอง เนื่องจากที่ก่อนหน้านี้หล่อนพยายามโทรหาลูกชายหัวแก้วหัวแหวนอย่างควันหลง แต่โทรยังไงก็โทรไม่ติด ตัวหล่อนก็รู้สึกเป็นห่วง เพราะช่วงนี้ลูกชายกำลังอกหัก จึงให้คนขับรถขับพามาที่คอนโดที่ลูกอยู่"ใช่ครับคุณนาย""งั้นก็ใช้คีย์การ์ดแตะเปิดเข้าไปได้แล้ว""ครับ" ลุงดำคนขับรถก็ใช้คีย์การ์ดที่เพิ่งได้กับพนักงานหน้าล็อบบี้ มาแตะที่หน้าประตู จนประตูที่ปิดอยู่ ก็เด้งเข้าไปคุณหญิงปิ่นมุกก็รีบเดินเข้ามาในห้องลูกชายก็ต้องตกใจ เนื่องจากตอนนี้ในห้องนั้นมีเสื้อผ้าที่วางกระจัดกระจายทั่วพื้นห้องไปหมด หล่อนรู้สึกใจเสียมาก เพราะคิดว่าลูกชายคงเอาหญิงอื่นมานอนกกด้วยจึงรีบเดินเข้าไปในห้องนอน แต่ก็ต้องตกใจรอบสอง เพราะครั้งแรกที่คิดไว้ว่าลูกชายคงเอาหญิงอื่นที่เธอไม่รู้จักหัวนอนปลายเท้ามากกแน่ แต่ความเป็นจริง คนที่นอนกับลูกชายเธอ คือหนูวิเวียน คนที่เธออยากได้มาเป็นลูกสะใภ้"อะไรกัน" เธอใช้มือปิดปากตัวเองเอาไว้ แล้วมองสภาพของว่าที่ลูกสะใภ้ของตัวเอง แทบจะมีรอยทั้งตัวตั้งแต่คอลงมายังเท้าเลย นี่ลูกชายของเธอทำอะไรกันเนี่ย ทำไมถึงทำน้องหน







