Novels by DARINRAT

แม้ความรู้สึกชาวาบในร่างกายจะทำให้วิเวียนจวนจะวูบหลับอยู่รอมร่อ แต่ทว่าความเสียวกระสันยังคงไม่จางหาย อีกทั้งเสียงคำพูดเย้าแหย่ของควันหลงก็แว่วมาให้ได้ยินเรียวขาทั้งสองข้างจะสั่นระรัว แต่เธอก็พยายามอย่างสุดความสามารถเพื่อที่จะหุบมันเขาหากัน ทั้งนี้ ก็เพื่อจะไม่ให้ควันหลงได้เห็นสัดส่วนน่าอายของเธอไปมากกว่านี้ทุนเดิมแค่ยกขาขึ้น ก็สั่นแทบแย่อยู่แล้ว แต่นี่กลับถูกมือหยาบเอื้อมมาจับตรึงเอาไว้ แล้วดันให้เธอแยกเรียวขาทั้งสองออกตามเดิม และเธอเองก็ไม่มีแรงสู้ จึงปล่อยเลยตามเลย“เมื่อกี้หนูเสร็จคาปากเฮีย คราวนี้ หนูควรจะทำให้เฮียเสร็จบ้างสิครับ” ควันหลงพูดจบ ก็ดึงเอาผ้าขนหนูที่พันรอบเอวสอบออก แล้วโยนทิ้งไปข้างเตียงส่งผลให้ท่อนเอ็นขนาดใหญ่ดีดผึงออกมาชี้หน้าวิเวียน จนทำให้คนที่กำลังง่วงซึมอยู่เมื่อครู่ ถึงกับตาโตด้วยความตกใจในขนาดของมัน แม้ว่าเธอจะเคยเห็นมาหลายครั้งก็ตาม“ฮะ…เฮียคะ...วันนี้ หนูเหนื่อยแล้ว…หนู…เอ่อ” เธอพยายามหาข้ออ้างเพราะเวลาเธอมีอะไรกับเขาที่ไร ชายหนุ่มก็เล่นทำแทบทั้งคืน จนเธอเพลียไปหมดแต่แน่นอนว่าคนอย่างควันหลงไม่ยอมปล่อยให้โอกาสตรงหน้าหลุดลอยไปง่าย ๆ“หนูอยากนอนก็นอนไป เฮี

หลายชั่วโมงต่อมา…หลังจากที่กลับมาจากคุยงานกับลูกค้าในเวลาสามทุ่มแล้ว ชายหนุ่มก็เดินเข้าห้องนอน ก็พบเข้ากับคู่หมั้นสาวอย่างวิเวียนที่กำลังนอนหลับอยู่บนเตียงกว้างอย่างสบายควันหลงมองสำรวจเรือนร่างเย้ายวนของคนที่รัก ด้วยแววตาใคร่กระหาย"ทำไมแค่มองมันก็ปวดแบบนี้วะ" ชายหนุ่มพยายามควบคุมสติ แล้วรีบเดินผ่านเข้าห้องน้ำเพื่ออาบน้ำชำระร่างกาย เพื่ออะไร ๆ จะดีขึ้น โดยพออาบเสร็จแล้วก็รีบเดินกลับออกมาและในตอนที่เขากำลังจะไปเปลี่ยนชุดอยู่นั้น วิเวียนที่กำลังนอนตะแคงอวดสัดส่วนเว้าโค้ง ไหนจะชุดนอนสุดยั่วนั่น ซึ่งเลิกขึ้นมาเกือบถึงแก้มก้นขาวเนียน ท่าทางแบบนี้ ไม่รู้ว่าเธอจงใจยั่วกันหรือเปล่าทั้งชุดและท่าทางการนอนของคนตัวเล็กตอนนี้ ทำเอาเขาต้องแอบกลืนน้ำลาย“ให้ตายเถอะวิเวียน” ควันหลงสบถกับตัวเองเบา ๆ อย่างอดกลั้น รีบเดินผ่านเตียงนอน เพื่อออกไปหาน้ำดื่มดับความร้อนรุ่มร่างกายสักหน่อยแต่ว่าแค่เดินไปได้เพียงไม่กี่ก้าว ร่างเล็กของคนที่นอนบนเตียงกว้าง ก็ค่อย ๆ ขยับเนื้อตัวบิดไปมาทำให้ชายกระโปรงชุดนอนเลิกขึ้นสูงมากกว่าเก่ามาก จนเกือบจะเห็นอะไรที่ไม่ควรเห็นขวดน้ำดื่มในมือของควันหลงถูกบีบอย่างแรงเนื่องด้

สองปีต่อมา...หลังจากที่ทานข้าวเที่ยงกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว เธอกับเวียงพิงค์แล้วก็พิมพ์สุข ก็มานั่งรอที่โต๊ะม้าหินอ่อนหน้าอาคารเรียนเราก็นั่งคุยเม้ามอยกันไปเรื่อย โดยระหว่างที่คุย เธอก็เลือกชุดที่ทาง SA ประจำตัวส่งมาให้ดู เนื่องจากมีคอลแลคชันใหม่เพิ่งเข้ามา และใกล้ที่เธอจะไปเที่ยวเนเธอร์แลนด์กับคู่หมั้นหนุ่มอย่างควันหลง"สวยไหม" วิเวียนยื่นโทรศัพท์ของตัวเองให้กับเวียงพิงค์ และพิมพ์สุขดู"สวยมากเลย เหมาะกับวิมาก""เหมือนที่เวียงพิงค์บอกเลย เราก็ว่ามันเหมาะกับวิ""จริงเหรอ" เธอตามย้ำ"จริงสิ""โอเค งั้นเอาชุดนี้" เธอก็กดส่งให้กับ SA ที่ดูแล พร้อมกับกดเลือกหาชุดอื่นด้วยต่อเลย เนื่องจากไปเที่ยวเกือบสองอาทิตย์เลย เสื้อผ้าที่ต้องขนไปก็ค่อนข้างเยอะ ยิ่งเธอชอบถ่ายรูปอยู่แล้ว ยิ่งเอาเยอะเป็นพิเศษ"คิดมากเรื่องฝึกงานจัง" หลังจากที่นั่งเงียบอยู่นาน พิมพ์สุขพูดออกมาเธอที่เลื่อนหาชุดอยู่ ก็วางโทรศัพท์ลง แล้วหันไปจ้องมองเพื่อนสาวตัวเล็ก"ทำไมล่ะ มีปัญหาอะไรบอกฉันได้นะ" หญิงสาวถามเพื่อนออกไปด้วยความเป็นห่วง"ก็ที่ที่เราอยากไปฝึกงาน ดันมีคนลงเต็มแล้วนี่สิ""อ้าว ทำไมถึงเป็นแบบนั้น ลงไม่ทันเหรอ""ใช่

เลิกเรียนหลังจากที่เลิกเรียนแล้ว วิเวียนก็บอกให้ควันหลงไปส่งที่บ้าน แต่ชายหนุ่มดันงอแงอยากให้เธอนอนด้วยที่ห้องกับเขา หญิงสาวเลยใจอ่อน ยอมนอนด้วยก็ได้ แต่ขอขึ้นไปอาบน้ำที่ห้องตัวเอง"ไม่เห็นต้องลำบากเลย ห้องเฮียก็มีชุดหนูเยอะแยะ""ก็แค่ขึ้นมาอาบน้ำห้องตัวเอง ไม่ลำบากเลยค่ะ" หญิงสาวยิ้มให้กับชายหนุ่ม แล้วก็เดินเข้าไปในห้องตัวเอง"เดี๋ยวขอไปอาบน้ำก่อนนะ เฮียจะกลับห้องตัวเองก่อนก็ได้ เดี๋ยวหนูอาบเสร็จ จะรีบลงไปหา" หญิงสาวขยับไปจับบริเวณแก้มของชายหนุ่มเบา ๆ แล้วก็รีบเดินเข้าห้องน้ำเลยทิ้งให้ควันหลงที่กำลังยืนนิ่งมองคนที่กำลังเดินเข้าไปห้องน้ำ โดยพอเขาเห็นแบบนั้น ก็เดินไปทิ้งตัวนั่งลงพิงหัวเตียง พร้อมกับหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นฆ่าเวลาเพื่อรอหญิงสาวอาบน้ำเสร็จแต่เล่นยังไงใจของเขาก็ยังคิดถึงคนที่กำลังอาบน้ำอยู่ จึงวางโทรศัพท์ลง แล้วเดินตามวิเวียนเข้าไปในห้องน้ำคนตัวเล็กยืนให้หยาดน้ำจากบัวอาบน้ำอาบชโลมร่างกายของเธอ เรือนผมถูกรวบมัดไว้หลวม ๆ ขณะที่เธอกำลังเพลิดเพลินไปกับการใช้เวลาอาบน้ำพลันประตูห้องน้ำกลับถูกเปิดออกพร้อมกับผู้มาใหม่ ใบหน้าสวยหันไปมองด้วยความสงสัยแต่ก็ต้องชะงักนิ่งไปเมื่อเห็น

วันต่อมา..."เฮียไม่ไปคณะตัวเองหรือไง ทำไมต้องมาเดินตามหนูด้วย""เฮียจะเดินไปส่งหนูที่คณะ""ทำไมต้องไปส่งด้วย อยู่แค่นี้เองนะ""แต่เฮียอยากไปส่ง""โอเค อยากไปก็ไป" วิเวียนจึงเดินนำควันหลงมายังคณะของตัวเองที่อยู่ไม่ไกล โดยพอมาถึงเธอก็รีบหันกลับไปมองคนข้างหลัง"ถึงแล้วค่ะ""หนูเรียนห้องไหน""ห้องห้อง xxx ชั้นสองค่ะ""เดินนำไปสิ เฮียจะไปส่งหนูที่ห้อง""ส่งแค่นี้ก็พอ""ทำไม เฮียถึงไปส่งหนูที่ห้องเรียนไม่ได้ หรือกลัวใครเห็น""แล้วจะกลัวใครที่ไหนล่ะ ก็แค่ดูเวลาแล้วมันใกล้ถึงคาบเรียนของเฮียแล้วไม่ใช่เหรอ""ก็ใกล้แล้ว จะขึ้นไปส่งหนูแป๊บเดียวก็ลงมา มันไม่เสียเวลาหรอก""โอเค อยากไปส่งก็ไป" เธอจึงเดินนำควันหลงขึ้นมาบนอาคาร ขณะที่เดินอยู่นั้นก็มีนักศึกษาหลายคนที่ต่างเดินขึ้นลงอยู่นั้นมองมาที่เธอกับชายหนุ่มสลับกันไปมา ส่วนเธอก็พยายามไม่สนใจ รีบเดินสาวเท้าขึ้นมาอย่างรวดเร็ว จนมาหยุดอยู่หน้าห้องที่เธอเองเรียน"กลับได้แล้วค่ะ""ตั้งใจเรียน""ค่ะ""ตอนเที่ยงเดี๋ยวเฮียมากินข้าวด้วย""อืม" เธอก็พยักหน้าตอบ ส่วนควันหลงก็เดินลงบันไดไป เธอจึงรีบเดินเข้ามาในห้องเรียน ก็เห็นเพื่อนนั่งมองอยู่"เห็นนะว่ามีหวาน

วันต่อมา…"เช็กกับพนักงานแล้วใช่ไหม" คุณหญิงปิ่นมุกเอ่ยสอบถามไปยังคนขับรถของตัวเอง เนื่องจากที่ก่อนหน้านี้หล่อนพยายามโทรหาลูกชายหัวแก้วหัวแหวนอย่างควันหลง แต่โทรยังไงก็โทรไม่ติด ตัวหล่อนก็รู้สึกเป็นห่วง เพราะช่วงนี้ลูกชายกำลังอกหัก จึงให้คนขับรถขับพามาที่คอนโดที่ลูกอยู่"ใช่ครับคุณนาย""งั้นก็ใช้คีย์การ์ดแตะเปิดเข้าไปได้แล้ว""ครับ" ลุงดำคนขับรถก็ใช้คีย์การ์ดที่เพิ่งได้กับพนักงานหน้าล็อบบี้ มาแตะที่หน้าประตู จนประตูที่ปิดอยู่ ก็เด้งเข้าไปคุณหญิงปิ่นมุกก็รีบเดินเข้ามาในห้องลูกชายก็ต้องตกใจ เนื่องจากตอนนี้ในห้องนั้นมีเสื้อผ้าที่วางกระจัดกระจายทั่วพื้นห้องไปหมด หล่อนรู้สึกใจเสียมาก เพราะคิดว่าลูกชายคงเอาหญิงอื่นมานอนกกด้วยจึงรีบเดินเข้าไปในห้องนอน แต่ก็ต้องตกใจรอบสอง เพราะครั้งแรกที่คิดไว้ว่าลูกชายคงเอาหญิงอื่นที่เธอไม่รู้จักหัวนอนปลายเท้ามากกแน่ แต่ความเป็นจริง คนที่นอนกับลูกชายเธอ คือหนูวิเวียน คนที่เธออยากได้มาเป็นลูกสะใภ้"อะไรกัน" เธอใช้มือปิดปากตัวเองเอาไว้ แล้วมองสภาพของว่าที่ลูกสะใภ้ของตัวเอง แทบจะมีรอยทั้งตัวตั้งแต่คอลงมายังเท้าเลย นี่ลูกชายของเธอทำอะไรกันเนี่ย ทำไมถึงทำน้องหน

เพนต์เฮาส์หรู ชั้นบนสุดใจกลางเมืองหลวง ซึ่งทางด้านนอกระเบียงกว้าง มีสระว่ายน้ำส่วนตัวที่ตั้งอยู่ในชั้นเดียวกันหลังจัดการทำความสะอาดร่างกายและอุ้มแฟนสาวไปนอนบนเตียงเรียบร้อย ตัวเขาเองก็พยายามข่มตาให้หลับไปด้วย แต่เพราะว่าร่างกายที่ยังตื่นตัวอยู่ เลยทำให้สุดท้าย ภีมตัดสินใจออกมาว่ายน้ำอยู่ในสระส่วนตัวประจำที่พักแห่งนี้เขายังรู้สึกมีอารมณ์ค้างคา แต่จะให้ปลุกเธอขึ้นมาทำอีกรอบก็คงไม่ดี เพราะแฟนเขากำลังอยู่ในช่วงเรียนรู้งาน ซึ่งคงเหนื่อยมาก เขานั้นไม่อยากเอาแต่ใจจนเกินไปประมาณหนึ่งชั่วโมงเศษแล้วที่นาเนียร์หลับไป ในที่สุดหญิงสาวรู้สึกตัวตื่น เพราะเธอยังคงติดค้างอยู่ในความรู้สึก ว่าอยากใช้เวลาในคืนพิเศษกับเจ้าของวันเกิดให้มากกว่านี้หญิงสาวค่อย ๆ ขยับร่างกายลุกขึ้นนั่งบนเตียงกว้าง และก้มมองสำรวจตัวเองที่อยู่ในเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวโคร่งของเจ้าของห้อง ก่อนริมฝีปากอิ่มจะยกยิ้มบางไม่ว่าจะกี่ครั้ง การได้สวมใส่เสื้อผ้าของแฟนหนุ่ม ก็ทำให้เธอรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก คงจะเป็นความรู้สึกที่ว่า กำลังถูกโอบกอดอยู่ตลอดเวลาล่ะมั้งทว่าเมื่อมองไปยังข้างกาย เธอกลับไม่พบคนที่ควรจะนอนอยู่ด้วยกันคิ้วเรียวขมวดเข้

วันต่อมา..."อะไรวะ นี่ไม่คิดจะมาง้อ แถมยังไม่โทรหาจริงดิ" ภีมบ่นพึมพำออกมาด้วยความหัวเสีย เพราะหลังจากเมื่อวานที่เขานอนรอให้แฟนสาวโทรมาง้อทั้งคืน แต่เธอก็ไม่โทรเลย แถมผ่านมาวันนี้อีก ทั้งที่เป็นวันเกิดของเขาแท้ ๆ ถึงจะไปทำงานไกลถึงสิงคโปร์ แต่การส่งข้อความมาอวยพรวันเกิดเขา มันก็ไม่ได้ยากเย็นอะไรนี่ "หรือจะเบื่อกันแล้วนะ" ชายหนุ่มหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาแฟนสาว แต่โทรยังไงเธอก็ไม่รับเหมือนเมื่อวานเลย "หรือจะคุยงานอยู่ เลยปิดเครื่องนะ" เขาได้แต่ถอนหายใจออกมาพรืดยาว พร้อมกับเดินออกจากลิฟต์ เพื่อจะกลับห้องของตัวเอง ภีมใช้คีย์การ์ดแตะเข้าไปในเพนต์เฮาส์หรูของตัวเอง พร้อมกับเดินเข้ามาด้านใน แต่ก็ต้องตกใจ เพราะตอนนี้ในห้องของเขา กลับเต็มไปด้วยลูกโป่งที่ลอยเต็มห้องไปหมด ซึ่งพอชายหนุ่มเห็นแบบนั้นก็ยิ้มออกมาด้วยความดีใจ แล้วรีบเดินตามหาแฟนสาวของตัวเอง "พี่เนียร์ อยู่ไหนครับ" ภีมตะโกนออกมาเสียงดัง พร้อมกับเดินเข้าไปในครัว แต่กลับไม่มีใครอยู่เลย ชายหนุ่มจึงเลือกที่จะเดินเข้าไปในห้องนอน ก็ต้องตกใจตะลึงตาค้างกับภาพตรงหน้า "อะไรเนี่ย"ชายหนุ่มจับจ้องหญิงสาวไม่วางตา มองสำรวจเรือนร่างเย้ายวนในชุดบ

หลายเดือนต่อมา... "ป่านนี้พี่เนียร์จะทำอะไรอยู่เนี่ย" หลังจากที่ภีมเรียนวิชาคาบสุดท้ายของวันเสร็จเรียบร้อยแล้ว ชายหนุ่มก็รีบขับรถเฟอร์รารี่สีดำของตัวเองมาตามถนน มุ่งตรงสู่บริษัทของแฟนสาว ที่อยู่ไกลจากมหาวิทยาลัยของเขาค่อนข้างมากในตอนนี้เขาเรียนอยู่ปีสอง ส่วนแฟนสาวอย่างนาเนียร์ หญิงสาวได้เรียนจบเป็นที่เรียบร้อยแล้ว และตอนนี้เธอก็ได้เข้าไปทำงานในบริษัทพ่อของตัวเอง "คิดถึงจัง" ชายหนุ่มบ่นพึมพำ พร้อมกับร้องเพลงคลออยากมีความสุข ครั้งแรกเขาว่าจะโทรถามเธอก่อน ว่าหญิงสาวว่างไหม แต่พอคิดดูอีกที อยากไปเซอร์ไพรส์มากกว่า ไม่รู้ว่าถ้าเห็นเขาแล้วจะตกใจมากแค่ไหนและที่เขาตัดสินใจไปหาหญิงสาวที่บริษัทในครั้งนี้ เนื่องจากเขาไม่ได้เจอหน้าเธอมาหลายวันแล้ว เพราะพี่เขาหลังจากที่เรียนจบ ก็ได้ย้ายกลับไปอยู่บ้าน ส่วนภีมก็ย้ายมาอยู่เพนต์เฮาส์ที่พ่อของตัวเองให้คนเตรียมเอาไว้ให้ แล้วงานร้านหมูกะทะที่เขาเคยทำหลังจากเลิกเรียน ตอนนี้ก็ไม่ได้ทำแล้ว เพราะผู้เป็นพ่อสั่งห้าม โดยท่านให้เหตุผลว่าอยากให้ตั้งใจเรียนมากกว่า ซึ่งชายหนุ่มก็ไม่ได้ขัดอะไร เพราะตอนนี้เขาอยู่ปีสอง งานก็เข้าข้างเยอะ แทบไม่มีเวลาทำอะไรเลย พอข

"มานั่งสิ"พอพ่อของเขาพูดออกมาแบบนั้น พี่ชายของเขาอย่างภาม ก็เดินนำแฟนสาวมานั่งลงที่โต๊ะอาหาร ส่วนแฟนกับลูกของเธอ ก็นั่งลงด้านข้าง"ใบบัวครับ นี่พ่อของผม""สวัสดีค่ะคุณพ่อ หนู 'ใบบัว' นะคะ ส่วนตัวเล็กนี่ชื่อ 'ใบบุญ' ค่ะ สวัสดีคุณปู่เร็วลูก""สวัสดีค่ะคุณปู่ หนูชื่อใบบุญค่ะ เป็นลูกสาวของคุณแม่ใบบัว" เด็กหญิงตัวน้อยพูดน้ำเสียงเจี๊ยวจ๊าวชวนน่าฟัง"น่ารักจังเลย อายุกี่ขวบแล้ว" พ่อของเขาที่นั่งอยู่ ก็เลยสอบถามพี่สะใภ้ด้วยความเอ็นดูหลานสาวตัวน้อย"ห้าขวบแล้วค่ะคุณพ่อ""เข้าโรงเรียนแล้วใช่ไหม""ใช่ค่ะ"พ่อของเขาก็เอ่ยพูดคุยกับพี่สะใภ้ถามเกี่ยวกับสารทุกข์สุขดิบ จนพี่ชายของเขาที่นั่งอยู่ก็ยังไม่ได้แนะนำพี่น้องให้รู้จัก จึงเอ่ยพูดแทรกขึ้นมา"มาต่อกันดีกว่าครับใบบัว นี่พี่ชายของผมชื่อภูมิ""สวัสดีค่ะคุณภูมิ เราน่าจะอายุเท่ากันนะคะ""คุณใบบัวรู้ได้ยังไงครับ""คุณภามบอกค่ะ""อ๋อครับ""แล้วนี่น้องชายของผม ชื่อภีม และนั่งด้านข้างนั้นที่นาเนียร์แฟนของไอ้ภีมมัน""สวัสดีค่ะพี่ใบบัว""สวัสดีจ๊ะน้องนาเนียร์ ยินดีที่ได้รู้จักนะ""สวัสดีครับพี่สะใภ้ ผมภีมนะ""พะ...พี่สะใภ้อะไรกันล่ะค่ะ พี่กับคุณภาม ยังไม่แ

หลายวันต่อมา...ครืด ครืดภีมลืมตาตื่นเพราะได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังรบกวน โดยเขารีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูว่าใครโทรมา พอเห็นว่าเป็นอายุทธ เลขาพ่อของตัวเอง ชายหนุ่มกดรับสายทันที เพราะกลัวว่าคนที่นอนกอดเขาอยู่จะตื่น เนื่องด้วยวันนี้เป็นวันหยุด เขาอยากให้แฟนสาวนอนหลับได้เต็มอิ่ม"ครับคุณอา" ชายหนุ่มตอบเสียงอู้อี้กับปลายสาย(เพิ่งตื่นเหรอครับ)"ใช่ครับคุณอา"(ผมขอโทษด้วยที่โทรมารบกวนตั้งแต่เช้า แต่พอดีคุณภูเพิ่งแจ้งอาเมื่อกี้ ว่าให้โทรบอกเราว่าให้มาทานข้าวด้วยกันที่บ้านเย็นนี้)"เย็นนี้เหรอครับ" เขาพูดทวนพร้อมกับก้มมองคนที่นอนซบอกเขาอยู่(ใช่ หรือว่าเราไม่ว่าง)"ก็ไม่ได้ว่างอะไรครับ พอดีผมมีทำงานตอนเย็น แต่ไม่เป็นไรหรอกเดี๋ยวผมจะลาก็ได้"(ครับ แล้วคุณภูก็ให้คุณภีมชวนแฟนมาด้วย ท่านอยากเจอ)"ผมจะลองชวนเธอนะครับ แต่ไม่รู้ว่าเธออยากไปหรือเปล่า" เพราะเขาก็ไม่สามารถที่จะตัดสินแทนแฟนสาวตัวเองได้ ต้องสอบถามความสมัครใจของเธอก่อนว่าอยากไปหรือเปล่า(ครับคุณภีม งั้นอาขอวางสายก่อนนะ""ครับคุณอา" ภีมตอบออกไปพร้อมกับกดตัดสาย และยื่นเอาโทรศัพท์ไปวางไว้ที่เดิมและในขณะนั้นเอง คนที่นอนกอดเขาอยู่ก็ค่อย ๆ กระชับกอ

"ลงไปกันเถอะ"โดยพอคนด้านข้างพูดออกมาแบบนั้น ภีมจึงรีบดันเปิดประตู พร้อมกับเดินลงมายืน ชายหนุ่มมองสำรวจบ้านหลังขนาดไม่ใหญ่มาก"ไปกัน"ราชาเดินนำเขาเข้ามาในบ้าน ส่วนเขาก็รีบเดินตามมาติด ๆ ซึ่งพอเข้ามาด้านในแล้วภีมก็พบกับชายหญิงคู่หนึ่ง ที่กำลังนั่งอยู่ห้องโถงของบ้าน โดยเขาเดาว่าน่าจะเป็นพ่อกับแม่ของแฟนสาวตัวเอง เพราะใบหน้าของชายกลางวัย ค่อนข้างเหมือนกับคนตัวเล็กมาก"อาศักดิ์ น้านันต์สวัสดีครับ""อ้าวราชา สวัสดีลูก แล้วนั่นใครมาด้วยเหรอ""อ๋อ นี่ภีมแฟนของยัยเนียร์ครับ"โดยพอราชาแนะนำเขา ภีมจึงรีบยกมือไหว้ทั้งสองคนอย่างนอบน้อม ด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม"หะ! แฟนของลูกสาวอา""ใช่ครับ""ทำไมลูกสาวอา ไม่พาแฟนมาแนะนำให้อารู้จักบ้างเนี่ย" พ่อของคนรัก ก็เดินมายืนอยู่ตรงหน้าเขา"คบกับลูกสาวพ่อนานหรือยัง""จะสองเดือนแล้วครับ""ก็ไม่นาน ลูกสาวพ่อเป็นยังไงบ้าง ดื้อไหม""ไม่เลยครับ พี่เนียร์ไม่เคยดื้อกับผมเลย""พี่เนียร์... เรียกแบบนี้แสดงว่าเป็นรุ่นน้องของลูกสาวพ่อ""ใช่ครับ ผมเพิ่งอยู่ปีหนึ่งครับ""คิดยังไงมาคบกับลูกสาวพ่อ"โดยพอคนด้านหน้าถามมาแบบนั้น เขาก็มีน้ำเสียงอ้ำอึ้ง เพราะไม่รู้ว่าตัวเองจะตอบไปยัง