CHAPTER 2 - THE PROPOSAL

Sa Mall...

Kakalabas lang ni Katleah mula sa employees exit nang mapansin niya ang matangkad at maskuladong lalaki na papalapit sa kanya. Hindi niya ito kilala.

"Ano naman ang pakay sa kanya diba? Wala naman yatang magkakainterest sa kanya dahil wala naman siyang pera." Di nalang niya ito pinansin baka masyado lang siyang nag iisip. "Pero teka...bakit parang nararamdaman niyang sumusunod pa rin sa kanya ang lalaki?" Bigla niya itong nilingon.

"Mr..sinusundan mo ba ako?" agad niyang tanong dito.

"Ahmm... Ma'am inimbitahan sana kayo ni boss magdinner sa labas..Gusto niya lang daw kayo makausap.." nag-aalangan na pakiusap ng lalaki sa kanya.

"Huh?" B-Boss? sinong Boss niyo? ay naku sir baka nagkamali lang po kayo ng nilapitan." agad na niya itong tinalikuran.

" Hindi po ma'am." Di ba kayo si Ms. Katleah Sanchez? agad naman na sagot ng lalaki habang sumusunod pa rin sa kanya.

Tumigil siya saglit sa paglalakad at hinarap ang lalaki. "Ako nga ho.." Teka..bakit ano ang kailangan ng boss niyo sa akin?"

" Sumama nalang po kayo ma'am para malaman po ninyo". pangungumbinsi parin nito sa kanya.

Na puzzled si Katleah sa sinasabing boss ng lalaking ito. Kaya para malaman niya kung sino itong boss na nagkainterest na kausapin siya ay nag pati-anod nalang siya sa gusto nito. Sumakay sila sa itim na maybach. Habang nasa biyahe kinakabahan siya sa posibleng mangyayari mamaya.

Baguhan palang siya dito sa maynila at wala pang gaanong kilala. Napa kalikot ng kanyang imahinasyon sa pwedeng gamitin na pang self defense sakaling may gagawing masama ang mga ito sa kanya.. Kung sakaling ganoon nga ang mangyayari, ngayon na magagamit ang natutunan niya sa pag aaral ng taekwondo noong high school." Tumigil sa pag iisip ng kung ano-ano ng nararamdaman niyang pumarada ang sasakyan sa isang mamahaling restaurant na nasa tabi ng dagat. Napapa wow siya sa ganda at ambiance ng lugar na ito...Halatang lahat ng mga pumunta dito ay halos mayayaman at may mga sinasabi sa buhay.. Bigla tuloy siya nakaramdam ng hiya na pumasok. Lahat kasi ng pumasok ay naka suot ng pormal at elegante na damit, parang gusto niyang umuwi nalang..

"Umuwi"? teka bakit ko ba nakalimutan na wala pala akong mauuwian mamaya?" atsaka ang maleta ko kailangan ko pang balikan yon sa tindahan ni Aling bebang..Naku! lagot baka makatulog yon mamaya. Bakit pa kasi ako sumama dito eh?" paninisi niya sa sarili ngunit agad namang sumang-ayon sa naisip.

"Kung sabagay okay lang din naman makakalibre ako ngayon ng pagkain kahit ngayong gabi lang." pangungumbinsi niya sa sarili.

"Dito na po tayo ma'am. kanina pa naghihintay si sir sa loob.." narinig niyang sabi ng sumundo sa kanya, na na pabalik sa kanyang hwesyo.

" Ah.. eh...hehe..ano kasi..ahhmmm..Kuya..hindi ba nakakahiya itong suot ko? naka pang sales girl na uniform pa kasi ako." nahihiya niyang tanong.

" Okay lang yan ma'am..Di naman mahalaga ang suot mo..importante makausap lang kayo ni Boss." pampalubag- loob nito sa kanya.

" Importante?" Bakit ba napaka misteryoso naman ng Boss na ito? Ano ang pakay niya sa akin?" nagtataka na tanong niya sa sarili.

Kahit ramdam niya ang hiya pumasok pa rin siya sa loob at kapansin pansin ang maraming pares na mga mata na nakatingin sa kanya habang dumadaan siya. Hindi na lang niya pinapansin ang mga makahulugang tingin ng mga ito sa kanya. Hinatid siya ng waiter sa isang pribadong silid na napapalibutan ng crystal walls. Namangha ang kanyang mga mata sa kagandahan ng room na iyon ngunit agad namang nawala ng napako ang kanyang dalawang mata sa lalaking nakaupo sa couch at nakaharap sa kanya.

"Shocks! What the hell!" napamura siya sa sarili ng mapagtanto niyang ang lalaking nag imbita sa kanya para magdinner, ay ang lalaking kinaiinisan niya at ayaw na niyang makita.. Biglang lumakas ang tibok ng dibdib niya ng tumayo ito at papalapit sa kanya. ‘’Shit! na scamm ako ng lalaking ito'' minura niya ang sarili.

Akmang tatakas na sana siya ng bigla nitong hinablot ang kanyang kamay para pigilan siyang umalis.

Napangiwi siya sa higpit ng pagkakahawak nito sa kanya. Nairitang nilingon niya ang lalaki.

"Bitiwan mo nga ako! Ano bah.! ang kapal naman talaga ng pagmumukha mong lalaki ka ano? Gusto mo bang masampal ulit?" pagalit niyang sabi sa binata.

"Nagkasalubong ang dalawang kilay ni Marco sa inasal ng babaeng kaharap niya..

"Bakit ba napaka hot tempered ng babaeng ito.? Wala pa naman akong sinabi ah..''ganun na ba ka kapal ang pagmumukha ko sa paningin niya?" nagtataka na tanong ni Marco sa sarili.

"Woman ..easy..Take it easy..paano tayo makapag-usap ng maayos kung hindi mo muna pakikinggan ang aking sasabihin?" paliwanag agad niya kay Katleah.

" Easy - Easy mo yang pagmumukha mo! Tapos ano ha? sasabihin mo na naman na easy woman ako? Kaladkaring babae..na isa na naman ito sa mga tricks ko para mapalapit sayo? Huh! No way!! Uuwi na ako ngayon.." (kahit wala akong mauwian..sa isip nya.)

"Sayo na yang dinner mo! Baka mgkautang pa ako sayo!" sabay hila ng kamay niya mula sa pagkakahawak ni Marco.

"No... wait!" pagpipigil ni Marco sa dalaga." "Katleah....Sorry!...Okay?". kung ano man ang mga sinabi ko sayo noon, please.. Sorry nah?" sinamahan pa niya ito ng pagpapacute at paglalambing habang nagsasabi ng salitang sorry.

Hindi alam ni Katleah kung matatawa ba siya o maasar sa pagsosorry ng lalaking ito sa harapan niya, at talagang wala itong planong bitawan ang kamay niya.

"Abah!! ako ba ang naglalaro ng tricks dito o ikaw? Kasi sa tingin ko parang marami kang dalang tricks sa loob ng damit mo eh, pati pag sosorry moh, ramdam na ramdam ko ang kaplastikan.." Sabihin mo na ang gusto mong sabihin sa akin para makauwi na ako." naiirita niyang sagot.

Suko na talaga si Marco sa kadaldalan ng babaeng kaharap niya. Nag Sorry na nga siya hindi parin ito naniniwala.

" Do I look like a clown to her? Sobra-Sobra naman yata ang pagka hot tempered nito sa katawan. Pinaglihi yata ito sa tigre ng pinagbubuntis palang siya. Hay, kunting pagtitimpi pa Marco..Pigilan mo ang galit mo dahil ikaw ang may kailangan sa kanya." paalala niya sa sarili.

"Oh ano? Matutulala ka nalang ba dyan? wala kang sasabihin? magka titigan na lang ba tayo dito?" sunod-sunod nito na pambanat sa kanya.

"Katleah, pwede bang pumasok kana muna dito sa loob?" pinagtitinginan na tayo ng ibang mga customer sa labas lalo na't naka uniforme ka pa,. Unless wala kang pakialam sa sasabihin nila ok lang din na dito na tayo mag-usap since ayaw mo na rin naman na kumain." ang naging sagot niya kay Katleah na agad namang nagparealized sa kanya.

Napalingon si Katleah sa maraming customers na tumitingin sa kanila. She's not aware sa mga iniisip nito tungkol sa kanilang dalawa. Mabilis siyang pumasok sa loob at patay malisya ng umupo sa couch para mapagtakpan ang pamumula ng kanyang mukha mula sa kahihiyan na ginawa niya, dahil napalakas ang boses niya kanina.

Lihim na napangiti si Marco sa reaction ng dalaga. "Umorder kana ng gusto mong kainin.'' Sabay nitong pinasa ang menu sa kay katleah.'

Hindi naman innocente si Katleah sa mga nakalagay na ulam sa menu, dahil nakapag sideline na siya dati sa mga ganito ka high class na restaurant sa probinsya, kaya napapaorder siya ng marami.

Napapangiti nalang si Marco. Mauubus mo bang kainin lahat... yan?" tanong niya sa dalaga.

"'Oo naman. Maliit lang ang tyan ko pero mayroong palayas sa loob. Tsaka bakit kaba nag alala kung hindi ko mauubus lahat ng inorder ko? kaya ko nga yan dinamihan ng order dahil yung iba e-take-out ko no? Diba libre mo? kaya sinagad ko na, baka bukas di na mauulit eh..hehe.." patay malisya ang sagot niya sa lalaki.

Napapailing nalang si Marco sa pangangatwiran ni Katleah. Naisip niyang kanina, aayaw-ayaw pa itong kumain tapos siya naman pala ang may pinakamaraming order. "Tssk..Tssk.." Pero hindi niya na lang ito pinahiya..Nasa sa sarili na lang niya ang nasa isip.

Di nagtagal at na eserve na rin ang kanilang in order. Tahimik silang dalawa na kumakain. Si Katleah ang unang nagbasag ng katahimikan.

" Siya Nga pala, ano nga pala ang importanteng sasabihin mo sa akin at kinailangan mo pang dalhin ako sa ganitong lugar?"

Oh,wait...ako? sabay turo sa sarili nito, kilala mo na ako... alam mo na ang pangalan ko.. di na ako magtataka dahil mayaman ka nga di ba? at kayang kaya mo akong paimbestigahan sa mga alalay mo, pero unfair naman kasi hindi pa kita kilala. Hindi ko nga alam pangalan mo eh." sunod-sunod na sabi, ni Katleah habang puno ang bibig sa kakanguya.

"Ahmmm..Bakit ba ganito pag magsalita ang babaeng ito..? Lahat ng ka business partners ko at kalaban sa negosyo hindi nangahas na magsalita sa aking harapan ng ganito, tapos ang babaeng ito parang may sariling mundo na libre siyang gawin at sabihin ang kahit ano sa akin? Pero bakit di naman ako nagagalit dito? Mas napapansin ko pa itong cute pag nagsalita ng mga ganun sa sa akin?" ipinilig niya ang kanyang ulo sa mga naisip sa sarili.

Hindi siya pwedeng magpa apekto sa ka dominantehan ng babaeng kaharap. Ito na yata ang maging dahilan ng pagbagsak ng kanyang negosyo sa huli, naisip niya. Pero kailangan niya pa rin itong subukan, kung siya ba ang nararapat na babae na pwede niyang pakasalan". pangungumbinsi niya sa sarili.

Kinuha niya ang Drivers License niya at binigay kay Katleah.

"Ito ang identification card ko baka kasi magduda ka na naman at sabihing gawa-gawa ko lng ang pangalan ko." sabay bigay ng card sa dalaga.

Kinuha ni Katleah ang Identification card nito at tinititigan ng mabuti. Parang luluwa ang mata niya sa pagkagulat at di siya makapaniwala na ang lalaking kinaiinisan niya ay isa palang Business Magnate sa buong bansa.

"Oh my!! Goodness!" usal niya sa sarili. "Ahmm.. ang malas ko naman talaga. Dami ng gusot sa buhay ko dinagdagan ko pa." sa loob loob niya."

Pero nagpanggap pa rin siyang hindi niya ito kilala..

" So Marco De la Vega pala ang pangalan mo, nice name. Ano nga pala yung sasabihin mo sa akin?" kunyaring maang-maangan ni Katleah.

Kunot ang Noo ni Marco sa sinabi ng dalaga.

"Grabe naman itong babaeng to..Saan bang bundok ito lumaki at parang hindi parin niya kilala kung sino ako.?" takang tanong niya sa sarili,  pero sinubukan parin niyang sabihin ang pakay niya dito.

" Marry Me. " diretso nitong sabi.

"W-Wh-What?" agad na tanong ni Katleah. uhoo..uhoo" bigla siyang nabilaukan sa pagkagulat sa direktang offer ni Marco sa kanya.

Agad naman nitong binigay ang tubig para makainom siya. Ng lumuwag na ang kanyang pakiramdam ay hinarap niya itong muli.

"Bakit ba ang hilig-hilig mong manira ng moment ha?" Muntik ko nang iluwa ang pagkaing nginunguya ko. Buti na lang naisip ko kaagad na sayang kung iluwa ko lang kaya ko nilunok lahat. Ikaw na lalaki ka , alam mo Madman ka talaga. Nagbibiro ka ba?" naiirita nitong sumbat sa kanya.

Kahit medyo napapatawa man siya sa sagot ni Katleah, pinigilan niya narin kaagad ang sarili at muling sumeryoso ang mukha.

"Hindi ako nagbibiro. Marry Me." Seryoso nitong sagot.

"Kung ayaw ko? may magagawa ka? Wala ka naman sigurong plano na dukutin ako kung ayaw ko di ba? Di porket mayaman ka at pinakamagaling na business tycoon sa buong bansa ay pwede mo na akong diktahan kung ano ang gusto mo. Hindi mo ako pagmamay-ari." agad nitong pang rereject sa offer na kasal ni Marco.

"So.. may alam din pala siya sa ibang background ko..di naman pala siya ganun ka tanga." sa loob-loob ni Marco.

"Pakinggan mo muna ako please.. okay?" What I mean is... I know you don't Love Me.. pero pwede natin gawan ng agreement na hindi natin kailangan ma fall in love sa isa't-isa.

Parang gusto niyang pagsisihan ang kanyang huling sinabi.Paano kung lumalim ang pagtingin niya para sa babae.

"Marco! alam mo ba kung ano ang hinihingi mo sa akin? Hinihingi mo ang kalayaan kong, magmahal. Anong tingin mo sakin Wife for Rent? tapos ano ang mapapala ko pag nagpakasal ako sayo? huh? Ang magiging Puppet mo? Eh ngayon pa nga lang na nagpropose ka ng kasal eh nagdedemand kana. Yung tipong wala na akong choice kundi ang pakasalan ka". naiirita niyang sagot.

"Katleah, That's not what I mean. Magpapakasal tayo ngunit malaya kang gagawin ang lahat ng gusto moh maliban lang sa lokohin ako, dahil magiging katawa-tawa ako sa mga partners ko sa negosyo. Kailangan ko lang itong gawin para kay dad. Ayaw ko ng kung sino-sinong babae ang ipapakasal niya sa akin. Magaan ang loob ko sa iyo kahit pa na sobrang daldal mo. Pero mas mabuti na yung totoong nakikita ko ang tunay na ikaw kaysa magpapakasal ako sa ibang babaeng nagkukunwari lang." pag dadahilan ni Marco.

"Maraming babae dyan na nagkakandarapa sa'yo Marco. Sa kanila ka nalang magpropose ng kasal. Hindi ako nababagay sayo."

Paano kung umibig ako pagdating ng panahon?pero hindi niya na ito isinatinig. aalis na ako. Akmang tatayo na siya ng magsalita itong muli.

"Bibigyan kita ng panahon para makapag isip ng mabuti. Hanggang ngayong buwan lang ang ibinigay na chance ni dad para ipakilala kita sa kanya." sinusubukan pa rin ni Marco na kumbinsihin ang dalaga.

Hinarap siya ni Katleah, na waring nagtataka.

"Nasa edad kana Marco, Bakit hanggang ngayon nagpapahawak ka pa rin ng buhay mo sa iyong ama? Hindi ka ba makapag desisyon para sa sarili mo? Bakit mo pa kailangang gawin to? Isa kanang matagumpay na tao. Kailangan mo pa bang isakripisyo ang kinabukasan mo dahil lang sa kagustuhan ng iyong ama?" paalala niya sa lalaki.

"Exactly Katleah. Because my Dad is dying.. and it was his dying wish to see us married," malungkot nitong sagot kay Katleah.

"Gustuhin ko man ang magalit sa kanya pero hindi ko magawa, dahil alam kong wala siyang ibang ginusto kundi ang malagay ako sa tahimik." Sa tingin mo ba gusto ko ito? Bakit ko hahayaang ikulong ang kinabukasan ko sa isang kasal? Pero ito lang ang tanging hinihingi niya sa akin, kaya ibibigay ko ito sa kanya. Hahayaan parin kita na magdesisyon. Hindi kita pipilitin kung ayaw mo." Pagtatapos sa sinabi nito.

Naguguluhan man ang isip ni Katleah ay hindi na niya ito sinagot pa. Ipinagpatuloy niya ang paglalakad palabas ng pinto.

Napabuntong-hininga na lang si Marco sa nakitang reaction ng babae sa kanya. Alam niyang nabigla niya ito.. Pero ganito ang pag-uugali niya..He's a very straightforward person. Hindi siya marunong na idaan ang lahat sa mabagal na paraan. And he didn't know how to coax a woman." Nawalan na siya ng pag-asa para mapapayag ito. Tinawag niya ang waiter at pagkatapos ng isang minuto binilisan niya na lang ang hakbang palabas ng pinto para ma abutan ang babae.

Nagulat pa siya ng makita niyang dere-deretso itong pumasok sa kanyang sasakyan.

Nang makapasok na rin siya sa loob ng kanyang sasakyan, tiningnan siya nito.

" Oh ano? bakit ganyan ka makatingin? di ka makapaniwala na di nako nag-antay pang pilitin mo na sumakay sa kotse mo para ihatid ako pauwi?" Di naman ako maarte no. Bakit pa ako aarte eh pano kung wala nako masasakyan ganitong oras di ba? Tsaka responsibilidad mong ihatid parin ako kahit na hindi pa ako pumayag sa alok mo. Aba, ikaw ang nagpadala sa akin dito kaya dapat lang na ipahatid mo rin ako pauwi."

Speechless. hindi nlng umimik si Marco. Ibinigay na lang niya dito ang mga pinabalot niyang sobra sa mga inorder nitong pagkain kanina.

"Oh! ayan yang mga inorder mong hindi naubus, di ba sabi mo dalhin mo ang sobra pauwi? kaya pinabalot ko na." pambubuking niya sa dalaga.

"Bigla namang pinamulahan si Katleah ng makita ang sampung balot ng plastic bag. "Itong lahat ang mga inorder nyang ulam kanina.?" feeling niya tuloy ang takaw-takaw niya sa pagkain. Ibinaling niya ang kanyang ulo at tumingin sa labas ng bintana para maitago ang pamumula ng kanyang mukha.

Lihim namang napapangiti si Marco sa reaction ng babae. Nilingon niya ito at tinanong. "Saan mo gustong mag pahatid?"

"Ha? mmmmh..saan nga ba ako uuwi?" natataranta na tanong ni Katleah sa sarili? "Ahmm ano..sa ano nalang.. sa Supermall nalang." nauutal niyang sagot.

Nagtataka na tumingin si Marco sa kanya. "Bakit sa supermall?" huwag mong sabihin na magduduty ka pa ganitong oras?"

"Ah..hehehe.. hindi ako mgduduty ngayon, may dadaanan lang." may bibilhin pa kasi ako.." pagdadahilan niya.. kahit na namomroblema siya ngayon kung saan ba siya matutulog. First time niya ngayon matulog sa park. Pero hindi niya sasabihin sa Madman na ito, ayaw niyang kaawaan siya.

Nagdududa man siya sa sagot ng babae pero hindi na lang niya pina pahalata. Tumango na lang siya at inutusan ang driver kung saan ito ibababa. After 10 minutes tumigil ang Maybach sa labas ng supermall. Bumaba siya at nagpaalam na sa lalaki.

"Bye.Salamat sa paghatid." agad niyang sabi dito pagkababa niya. Sinigurado muna niyang umalis na ang sasakyan nito bago dumeretso sa tindahan ni Aling bebang para kunin ang kanyang maleta. Doon na lang siya maki-usap na magbihis ng damit. Ngunit lingid sa kaalaman niya mayroong mga mata na lihim na nakamasid sa kanya sa paligid.

Samantala sa loob ng sasakyan. Panay ang tingin ng driver mula sa rear view mirror. Sa naalala niya sa dinami-daming babaeng umaaligid dito, ngayon palang ata ang boss niya naapektuhan sa presensya ng isang babae. Para kasing may malalim na iniisip ito simula noong ihatid nila yung babae kanina. At ang pinag tataka niya, bakit lihim nitong pinasusundan ang babae sa kanyang mga tauhan ng bumaba na ito? Nasa ganoon siyang dilema ng biglang tumunog ang cellphone ng boss niya.

"Boss, yung babaeng lihim mo sa aming pinasusundan, nakita namin siyang pumasok sa isang maliit na tindahan doon banda sa may Forbes Park. Akala namin doon siya nakatira, pero ang ipinagtataka namin kung bakit lumabas siya kaagad pero hindi na siya nakasuot ng uniform sa trabaho.Pero may hila-hila siyang maleta. Sinundan namin siya ulit at ... at.."

"And What?" Iritang tanong niya dahil sa pananahimik ng kabilang linya. parang gusto niya itong suntukin ngayon dahil sa lahat ng pinaka-ayaw niya yong sinususpense siya. Ang daming pumapasok sa isip niya ngayon. Hindi madali sa kanya ang magtitiwala sa isang Babae. Kahit pa na kay Katleah. Pina Imbestigahan niya ito dati at alam niyang nag -iisa na lang ito sa buhay. Dito narin niya nalaman kung saan ito nagrerent ng bahay. Inalok niya ito ng kasal hindi dahil sa may tiwala siya dito, kundi dahil sa alam niyang straightforward din ito magsalita katulad niya kaya kahit papaano magaan ang loob niya para sa babae. Kaya, pinasusundan niya ito upang makumpirma ang tumatakbo sa kanyang utak. Pero ang sunod na sinabi ng tauhan niya ang nag pagulat sa kanya.

"At nakita namin siyang naglatag ng kumot sa damuhan at doon humiga." Parang wala na siyang plano na umalis. " "B-Boss parang doon na yata siya matutulog."

"Imbestigahan mo kung ano ang nangyari sa kanya.." Hindi na niya hinintay na sumagot ang sa kabilang linya. Agad na niyang pinatay ang tawag. Hindi alam ni Marco kung magagalit, or maaawa siya sa dalaga sa nalaman niya. Agad niyang tinapunan ng tingin ang kanyang driver na alam niyang kanina pa nakamasid sa kanya.

" Ibalik mo ang kotse sa Forbes Park" biglang utos niya dito.

Nagtataka man sa inutos ng kanyang amo ay sinunod niya pa rin ito. Agad siyang ng U-turn at bumalik ng Forbes park.

Samantala sa Forbes Park, Flat siyang humiga sa damuhan na may sapin na manipis na kumot.

At ang maleta ang nagsilbing kanyang unan.. Habang nakahiga, tinititigan niya ang mga mangilan ngilan na bituin sa langit. Parang maiyak siya dahil namimiss na niya ang kanyang mga magulang at ang Lola Ines niya. Ang mga taong nagparamdam sa kanya ng tunay na pagmamahal. Kung sana nabubuhay pa sila ngayon hindi sana naging ganito ang buhay niya. Wala naman siyang hangad yumaman. Ang hangad lang naman niya ay ang tuparin ang mga pangarap niya para sa kanila. Pero ngayon, wala na sila tutuparin niya parin ito..Tumingin siya ulit sa langit at nakita niya ang tatlong bituin na kakaiba sa lahat..mas malaki ang mga ito kaysa sa iba.. Kahit parang uulan hindi parin ito hadlang para hindi mapapansin ang kanilang kakaibang kinang. Nakaramdam siya ng lungkot, paghihirap at pangungulila sa mga taong mahal niya.Ramdam pa rin niya ang sakit ng biglang pagkawala ng mga ito sa buhay niya.

"Nanay, Tatay, Lola, kung saan man kayo ngayon, sana masaya na kayo. Sana patuloy po ninyo akong gabayan sa landas na

tinatahak ko ngayon. Alam ko na kaya ko po itong mga nangyayaring pagsubok sa buhay ko, pero nanay,tatay,lola, ang sakit sakit na poh kasi eh.. Akalain mo yun pinalayas ako sa aking inuupahan dahil wala na akong pambayad. Bakit po kasi ang daya-daya niyo.? hindi niyo nalang ako sinama. Bakit niyo ba kasi ako iniwan? Sana masaya tayong magkasama ngayon. Pero alam ko pong hindi ninyo ako pababayaan. Bigyan po ninyo ako ng sign kahit ngayon lang.. Nararamdaman ko man lang na nandyan kayo kasama ko sa mga oras na ito. Miss na Miss ko na po kayong tatlo nanay, tatay, lola."

Ipinikit niya ang kanyang mga mata at hinayaan na tuluyang maglandas ang kanyang mga luha sa bawat gilid nito. Ito lang ang paraan niya para mapawi ang bigat ng kanyang dibdib. Sa paraang ito, para naring nakausap niya ang kanyang mga magulang. Pero kasabay ng pagbuhos ng kanyang mga luha ay ang unti-unti ring pagbuhos ng malakas na ulan. Pero hindi niya ito pinansin. Iniisip niya na iyon ang sign na hinihingi niya. Dahil dinamayan siya ng mga ito sa kanyang mga luha at kalungkutan. Napapangiti siya habang nakapikit at ninanamnam ang bawat patak ng ulan sa kanyang katawan. Nasa ganoon siyang ayos ng biglang may humila sa kanyang dalawang braso upang agad siyang mapatayo.Nagulat siya ng bigla itong yumakap sa kanya."Naramdaman niya ang init ng yakap nito at may kung anong kakaibang kuryente na bumabalot sa kanyang buong katawan. Ramdam niya ang mainit at mabangong hininga nito na nagdudulot ng kiliti sa bandang likod ng kanyang tainga.. Bago sa kanya ang ganitong klase ng pakiramdam. Pareho silang kapwa nababasa na sa ulan pero walang isa sa kanila ang gustong kumawala. Kapwa nila maririnig ang pintig ng kanilang mga puso na nagdudulot ng kakaibang sensasyon sa pagitan nilang dalawa.

Habang sa di kalayuan, napapailing nalang si Mang Tomas habang tinitingnan ang dalawang amo na nababasa sa ulan. Matagal na siyang personal driver ni Marco. Laging siya ang kasama nito sa tuwing wala ang personal secretary at body guard nitong si James. Siya ang humahalili para ipagdrive ang kanyang boss. Kaya kilalang kilala na niya ang ugali nito. Ngayon niya lang ito nakikitang ganito sa babae.. Umiibig na kaya ang boss niya? Di magtatagal magiging dalawa na yata ang boss niya. Siya lang kasi ang boss na pinagsisilbihan niya mula nang kunin siyang personal driver nito. Walang ibang pwedeng makapag-utos sa kanya maliban dito.

Naalala niya pa kanina, simula ng pagdating nila bumaba lang ito ng sasakyan at tinititigan ang isang babaeng nakahiga sa damuhan sa di kalayuan. Mga 30 minutes na siguro na nagmamasid siya sa babae ng biglang umulan. Akmang takbuhin niya sana ito para dalhan ng payong pero nagulat siya ng hindi na niya ito nakita sa kung saan ito nakatayo kanina. Bagkus nakita na niya itong nakayakap sa babaeng kanina lamang ay nakahiga.

Napapa iling na lang siya sa inaakto ng kanyang boss.

"Hay! Buhay pag-ibig talaga ng mga kabataan ngayon.Hindi pa rin nila alam na nagmamahal na sila? Masyado atang mabilis ang boss niya sa aksyon pero kulang sa pagsasalita. Mahal niya pero ayaw niyang sabihin." usal niya sa sarili.

Samantalang si Katleah ay hindi pa rin makapaniwala sa bilis ng pangyayari. Hindi magawang mag sync-in sa utak niya ba't nakayakap na siya ngayon sa lalaki. Ang pamilyar na masculine scent nito ay parang isang medicina na ginawa lamang para sa kanya upang gamutin siya. Hindi niya mapigilan ang pagsandal sa dibdib nito at hayaan ang sarili nyang gamutin ang pangungulila sa kanyang pamilya.

Sa kabilang panig, hindi mapigilan ni Marco na yakapin si Katleah. Simula ng malaman niya ang mga pinagdadaanan nito sa buhay magkahalong lungkot at awa para sa babae ang nararamdaman niya. Pagbaba niya ng kotse gusto niya sanang puntahan kaagad ito para tanungin kung bakit siya dito natulog. Alam niya ang inuupahan nitong bahay pero nagtataka siya bakit hindi ito natulog doon. Ngunit tumigil siya sa paglalakad ng marinig niya ang mga sinasabi nito habang nakatingala sa langit. Ilang minuto niya itong pinagmamasdan.Nagdadalawang isip siya kung pupuntahan ba niya ito o hindi.Hanggang sa hindi na niya napigilan ang sarili ng makita niya itong umiiyak habang nababasa na ng ulan. Gusto niya itong yakapin at iparamdam sa kaniya na andito lang siya at handa siyang samahan ito sa lahat ng pagdurusa niya.

Nang maramdaman niyang medyo nakarelax na ang dalaga, tinanong niya ito. "Bakit hindi mo sinabi kanina na wala ka pa lang matutuluyan?"

Umangat ng tingin si Katleah mula sa pakasandal sa dibdib ng lalaki at nagtama ang kanilang mga mata. Pareho silang nagkatitigan at kapwa palapit ng palapit ang mga labi nila sa isa't-isa. Akmang, malapit na ang labi nila sa isa't isa ng umiwas si Katleah. Natakot siyang mahulog ang loob niya dito. "Kung ngayon pa nga lang na hindi pa siya pumayag na na magpakasal dito eh parang hindi na niya kayang tuparin ang usapan nila. Paano pa kaya pag nag sasama na sila?"