Chapter 7 (Ceased Fire)

Ashtrid was having her lunch at school cafeteria when one of her students told her that someone was looking at her. How she wished na hindi ito isa sa mga magulang ng estudyante niya na nag-rereklamo sa mababang marka ng anak nito. As if naman may magagawa siya kung iyon ang lumabas sa computer system kahit anong gawin niyang adjustment sa score ng mga ito ay may babagsak at babagsak talaga. Hindi naman siya nagkulang sa pagtuturo at pabibigay ng mga key points para sa exam pero sadyang may mga tamad lang talaga. At sadyang may mga magulang talaga na akala mo ikamamatay ng mga anak nila ang mababang marka. Kung alam lang nila na hindi naman talaga sa grades na nasusukat ang lahat o magdidikta ng kapalaran ng mga anak nila.

Maliit lamang ang Santa Catalina Academy, may tatlong building lamang doon na may tig-li-limang floor pero kompleto ito sa facilities. Kaunti lang din ang enrollees nila pero karamihan sa mga ito ay anak ng mayayaman sa lugar na iyon. Iyon ang dahilan kung bakit weekly ay may nagrereklamo na mga magulang sa kanila dahil sa mababang marka ng anak nito. Karamihan kasi sa mga magulang ay competitive sa mga kumare, kumpadre nila kahit na sa mga grades o talent ng mga anak.  

Magdadalawang taon na siyang guro roon at thankful siya na nak-survive siya sa academy kahit may ilang mga kapwa guro na kung umasta ay daig pa ang DepEd superintendent, lalo na ang mga office staff ng school, dinaig pa ng mga ito ang may-a*i ng academy. Gayunpaman, marami rin naman na mababait at madaling makasundo sa mga ito karamihan ay tulad rin niyang mga bagong pasok lang din.

Hindi pa man siya tuluyang nakalalapit sa faculty ay natanaw na niya si Ayesha na sisinghot-singhot habang tinititigan ang cellphone nitong hawak. Nanibago siya sa ayos nito, ni hindi ito nag-abalang maglagay ng make-up sa namumutlang mukhang nito maging ang buhok nito ay naka-messy bun lamang. Simpleng white shirt at black jeans lang din ang suot nito. Hindi pa ng apala niya nasasabi sa dalaga ang nangyari noong nakaraan. Nawala rin kasi sa isip niya bukod sa pangamba na dumaan na naman ang kaibigan sa panibagong heartbreak.

Tatawagin na sana niya ito nang humarap ito sa gawi niya at nagmamadaling lumapit sa kanya para mahigpit na yakapin siya.

Agad niyang naramdaman ang pamamasa ng damit. “I-I’m sorry, Ash. Ang gago na Kyle na iyon! Kung hindi ko ba narinig na nagyayabang sa mga barkada nito sa telepono hindi ko malalaman ang nangyari. Okay ka lang ba? I swear I kicked his balls for you.” Pinakawalan siya nito ng yakap saka tinitigan sa mga mata. Pansin niya ang paglamlam ng mga mata nito saka malungkot na ngumiti sa kanya. Noon pa man ay hindi siya pinababayaan ng kaibigan nakakalungkot lang at minsan ay hindi niya mapigilan na humingi talaga ng tulong dito kahit alam niya na marami na ring dinadala ang kaibigan lalo na sa ibinibigay na pressure ng pamilya nito.

Ngumiti siya rito saka sumenyas. “Okay lang ako. Thank you sa pag-alaga sa akin kahapon. At saka huwag ka dito magkalat. Nakalimot ka ‘ata na nasa harapan ka lang ng faculty.” Ininguso niya ang ilang guro na napagawi ang tingin kay Ayesha. Mahirap na marami pa naman sa kasamahan na marites at grabe kung sumagap ng chismis.

"I’m so sorry again, Ash,” anito habang pinupunasan ang mga luha nito. “Saka you don't have to thank me. Kung meron ka man dapat pasalamatan si Nich iyon."

"Huh?" naguguluhan na tanong niya rito.

Ngumiti si Ayesha bago muling nagsalita, "S’ya ang nag-alaga sayo. Nag-text kasi sa akin si Aby na marami raw tao sa bahay ko kaya kaagad akong umuwi. Ang gago ‘yon naabutan kong nagyayabang sa ginawa sa iyo. Pinalayas ko matapos kong durugin ang kayamanan niya sa ibaba.” Nailing na lamang siya sa sinabi ng dalaga habang sinusumpa ang ex-boyfriend nito.

“Naku! Kung ‘andito lang talaga si Rio naku hinigit ko na iyon doon sa bahay para bugbogin ang mga maniac na i—”

Hindi na nya naintindihan ang mga sumunod na sinabi nito dahil sa itsura ni Nich kanina lumipad ang isipan niya. Kaya ba mukhang puyat si Nich kanina? Kaya pala sa sofa ito natulog at bahagyang nakabukas ang pintuan niya marahil ay binabantayan s’ya nito. Nagmamadaling nagpaalam siya sa kapwa guro saka hinigit si Ayesha para ihatid siya sa condo unit.  Nadatnan niya ang lalaki na mahimbing natutulog sa couch. May mga nakapatong na mga papeles sa lamesa. He seems uncomfortably sleeping. Mukhang napuyat at napagod talaga ito nang husto sa pag-aasikaso sa kanya.

Nilapitan niya ang natutulog na binata at pinagmasdan ang guwapong mukha nito. Lumuhod siya sa ibaba ng kinahihigaan nito.Napansin pa niya ang maliit na pasa at sugat nito sa mukha dahil sa paghampas niya ng bag noong nakaraan. She felt guilty for it. Bahagyang hinaplos niya ang mukha at malambot na buhok ng lalaki.

You're still handsome as ever, baby. She said on her mind while smiling.

"Thank you." bulong niya. Then, she gave him a light kiss on the cheek.

Matapos magsawa sa mukha ng lalaki ay kaagad siyang nagpalalit at nagsimulang ipaghanda ng mga pagkain ang lalaki na tulog na tulog pa rin sa sofa.

Nagising si Nich dahil sa nakakagutom na amoy mula sa kusina. Agad siya bumangon at nagtungo sa kusina. Naabutan niya roon si Ashtrid na nakangiting tinititigan ang mga pagkain na sa ibabaw ng lamesa. Pinasadahan niya ang babae na nakapambahay na at may suot na apron. Ilang minuto pa niyang tinitigan ang babae bago tumikhim.

"H-Hi." she shyly greeted him.

"Hi, baby." He smiled at her. Medyo namula naman ang pisngi nito at tumungo.

"Wala ka ng pasok?" tanong niya sa babae na kasalukuyang hinahango ang pan sa kalan. His mouth watered as he looked at the table. Lahat ng pagkain ay favorite niya from spicy liver steak, salad, salted caramel potato fries and his moist carrot cake. Gracious!

"Wala,” she lied. “H-Here eat this. They were all yours." nahihiyang wika nito.

"What for?"

"Ahmm, ka-sii. Basta tikman mo nalang." utos nito sa kanya habang ini-u-umang ang kutsara na may kapiraso ng steak sa labi.

Pansin niya ang pamamawis ng noo nito at pamumula ng mukha but he gladly ate the food she offered to him.

"How was it?"

"Delicious as ever. Para kanino ba ang mga ito?" he confusingly asked

Damn, this was all his favorite. Pero ayaw naman niyang mag-assume na para sa kanya iyon dahil ilang taon na rin niyang na-mi-miss ang luto ng babae.

"Para sayo." His heart pounded hard when she smiled at him. He surely better thanks God for that damn precious smile of her.

"For what?" Kunwari’y hindi interesado na tanong niya sa babae na hindi tumitingin ng diretso sa kanyang mga mata.

"Kumain ka na lang nga. Ang dami mong tanong!" kunwari’y galit nitong utos habang pinagsasandok siya ng pagkain sa plato.

Wala sa loob na napangiti siya. "Thank you, baby." Natigilan naman ito sa sinabi niya. Gayunpaman ay pinagpatuloy ang paglalagay ng pagkain sa plato niya at umupo sa katapat na upuan. Nakangiting tinikman niya ang lahat ng niluto ng babae.

Damn, magsisimba na talaga siya. Kahit pakasalan pa niya ulit si Ashtrid sa simbahan. She was the best wife for him ever.

Ashtrid was busy on watching her ex as he ate those food on his plate. Busog na busog ang mga mata niya sa panunod sa guwapong lalaki na tila ba isang modelong bida sa shooting ng isang tikiman sa food show. Those gorgeous thin lips devouring the food looked very delicious to taste. Ilang sandali niya tuloy hiniling na pagkain na lamang siya.

Maganang kumakain ang lalaki na tila ngayon lamang nakatikim ng masarap na luto.

"Uhm, Nich?" Itinaas naman nito ang mukha para magtama ang paningin nila. She chuckled when she saw his mouth full of food. Mukha itong bata na tatlong taong pinagkaitan ng pagkain. Ni hindi ito makasagot sa kanya dahil punong-puno ng pagkain ang bibig nito.

"Seriously, ngayon ka lang nakakain ulit n’yan?" He nodded as he swallowed those food in his mouth.

"A-huh. Three years, Ash. Three years and I'd finally tasted again these foods of yours." He smiled.

"Thank you," She sincerely said. Natigilan naman ito at tumitig sa kanya bago uminom ng pineapple juice. "Thank you sa pag-aalaga sa akin kagabi. I know I have nothing to offer you but if I can help you with something just say it to me."

"Nah. You don't have to thank me. I'm glad I could finally take care of you now, baby. Butthanks for these delicious foods. But… could you help me to clean my room." Sumilay ang ngiti nito nang tumango siya.

She was really feeling sorry sa mga childish act and plan niya na palayasin ito na in the first place naman ay dapat s’ya ang pinapalayas nito. Mas may karapatan ito sa unit na iyon kaysa sa kanya.

"Nich? I'm really sorry." She repeated again but this time ay maagap na nakalapit sa kanya si Nich at hinawakan ang kanyang mukha. She was facing him now.

"Nothing to worry, baby. It's me who should be thankful to you. It has been three fucking years to see again and hugged you like this. This was just my dream. But you are here now." he said while hugging her and caressing her hair.

Then suddenly she felt a strange but familiar feeling in her stomach. It was like a butterfly was flying inside. And again she shivered but this time it was because she was afraid to fall again.

///