บทที่ 9

บทที่ 9

เขาเลี้ยวรถเข้ามาจอดที่คอนโด หันไปมองยัยเด็กอ้วนที่นั่งสัปหงกไม่รู้เรื่องรู้ราว พาไปขายซะดีไหม!

 “จะนอนบนรถรึไง!” เธอสะดุ้งตกใจก่อนจะหันซ้ายหันขวา

“หมอพานุ่นมาที่ไหนคะ?”

“ห้องฉัน เธอมีอะไรไหมล่ะ?” เธอหันมาสบตาเขา แววตาสั่นระริก เขาแสยะยิ้มมุมปาก

“ลงไปได้แล้ว” เขาเอ่ยสั่งเธอ

“ตามมาสิ! จะรออะไร!!” เธอไม่ยอมลงจากรถ แต่สักพักก็ยอมเปิดประตูลงจากรถ ก่อนเราจะเดินเข้าไปในตึก เขากดชั้น 36 ซึ่งเป็นชั้นบนสุด เธอยืนก้มหน้าหายใจเบา ๆ อยู่ข้างกายเขา แข็งตายไปแล้วมั้ง!

“ยืนให้มันดี ๆ แล้วหน้าไม่ต้องก้มขนาดนั้น! มันเสียบุคลิก!” เธอเงยหน้ายืดอกคอตั้งตรง เขาถึงกับอมยิ้ม เด็กยังไงก็คือเด็ก!

“ติ๊ง!” ลิฟต์เปิดออก เขาเดินนำหน้าเธอไปยังห้องพัก สแกนนิ้วเข้าห้อง และใช้ขาเปิดประตูค้างไว้

“เข้ามา! อย่าให้ต้องพูดอะไรซ้ำซาก!” เธอรีบสาวเท้าเดินเข้ามาในห้อง ก่อนจะหยุดยืนอยู่กลางห้องหันซ้ายหันขวา

“เอาชุดไปแขวน เอาของไปเก็บ นี่เธอจะให้ฉันสั่งทุกอย่างเลยหรือไง!”

“ก็บ้านหมอ หนูไม่รู้ว่าอะไรอยู่ตรงไหนนี่คะ แล้วห้องหนูอยู่ตรงไหน หนูจะเก็บยังไง”

“ไม่มีห้องเธอ! มีแต่ห้องฉัน”

“......” เธอขมวดคิ้ว

“หนูนอนโซฟาได้ไม่มีปัญหาค่ะ”

“เธอคิดว่าฉันพาเธอมาที่นี่ เพื่อมานอนบนโซฟาเหรอ?” เธอกวาดสายตามองไปรอบห้อง เธอรู้ว่าที่หมอพูดหมายถึงอะไร

“เอาของไปเก็บ และไปอาบน้ำ! หรือจะให้ฉันอาบให้ก็ได้นะ!” เขาแสร้งสาวเท้ายาว ๆ เข้าหา เธอถอยหลัง ก่อนจะวิ่งเข้าห้องไป

เขานั่งอยู่บนโซฟาในห้องนอน ปลดกระดุมเสื้อออกในมือ ถือวิสกี้ออนเดอะร็อกมองไปที่ประตูห้องน้ำ ได้ยินเสียงน้ำไหลและปิดลงพร้อมกับเธอที่เดินออกมาจากห้องน้ำท่าทางกล้า ๆ กลัว ๆ

เธอใส่กางเกงนอนขายาวลายสก็อตใส่เสื้อสีขาวโอเวอร์ไซซ์มีลายการ์ตูนข้างหน้า ผมเปียกหมาด เธอเอามือจับผ้าขนหนูผืนเล็ก ก่อนจะเช็ดผม เธอเดินไปนั่งหน้าโต๊ะเครื่องแป้ง และหยิบไดร์เสียบปลั๊กเป่าผม

เขามองทุกการเคลื่อนไหวของเธอ บางครั้งเธอก็ดูเด็ก บางครั้งก็ดูโตเป็นสาว ก่อนเธอจะเงยหน้ามองกระจกเงาที่เขาก็มองอยู่พอดี ดวงตาคมสบกับดวงตากระปุกกลมโต แววตาเธอตกใจเล็กน้อยก่อนจะหลุบต่ำไม่มองกระจกอีก

เขากระดกวิสกี้ในมือจนหมดแก้ว ก่อนจะวางแก้วเหล้าและพุ่งตัวเข้าหาร่างเล็ก เขาล็อกแขนเธอไว้กับโต๊ะเครื่องแป้ง ล็อกไว้ทั้งสองข้างไม่ให้เธอได้เดินหนีไปได้ เธอดูหวาดกลัวแต่ก็ไม่ได้ผลักไสอะไรเขา

จมูกโด่งสันลากปลายจมูกกับแก้มใส เขาสูดดมกลิ่นหอมจนพอใจ กลิ่นสบู่ที่เขาชอบใช้ ก่อนจะเอามือช้อนด้านหลัง ดันตัวเธอให้ติดชิดหน้าอกเขา

“มองหน้าฉัน” เธอค่อย ๆ ช้อนสายตาขึ้นมามอง ดวงตากลมโต แวววาวสั่นระริก ใบหน้าคมคายเคลื่อนเข้าใกล้ ก่อนจะกดจูบลงที่มุมปากทั้งซ้ายและขวา เธอไม่ถอยหนีแต่เม้มปากไว้แน่น

“อย่าดื้อนะ” เธอปล่อยปากที่เป็นเส้นตรง เพียงแค่นั้นริมฝีปากร้อนฉกลง บดขยี้ริมฝีปากบางสีชมพูระเรื่อของเธอ มือหนาบีบเคล้นไปตามร่างกายที่อวบอิ่ม เธอเผยอปากรับรสจูบ 

“อื้ออ~” เธอประท้วงในลำคอ เขายกตัวเธอลอย แต่ปากก็ยังประกบจูบกันอยู่แบบนั้น 

เขาวางเธอลงบนเตียง ลุกขึ้นถอดเสื้อออกและทาบทับลงไป! เธอหันหน้าหนี เนื้อตัวสั่นเทาเป็นเจ้าเข้า!

“จะกลัวอะไร! เรื่องธรรมชาติ คนโตแล้ว เขาก็ทำแบบนี้กันทั้งนั้นแหละ” เขาพูดชิดริมหูเธอก่อนจะลากลิ้นร้อนชอนไชเข้าไป เธอหดคอหนี!

“หนูจั๊กจี้ค่ะ” เขาหลุดขำ จะโดนเขาขยี้จนแหลกคาเตียงอยู่แล้ว! ยังมีหน้ามาบอกจั๊กจี้!

“หนูหนักค่ะ หมอลุกออกไปก่อน หนูอยากเป่าผม”

“เธอเพิ่งจะเป่าเสร็จเมื่อกี้ อย่ามาตลกกับฉัน” เขาล็อกคอเธอกดจูบ ลิ้นร้อนเกี่ยวกระหวัดรุนแรงเป็นเร้าร้อน มือหนาล้วงมือเข้าไปในเสื้อนอนสีขาวของเธอ และปลดตะขอบราเซียร์ตัวจิ๋วออก เธอเอามือจับแขนเขาไว้

“อย่าค่ะ” เขาถอนจูบ ก่อนจะมองหน้าเธอ 

เธอน้ำตาคลอหน่วย ปากเธอแดงช้ำไปหมด แก้มก็มีรอยแดง น่าจะเป็นเพราะไรหนวดที่กำลังขึ้นของเขา

“อย่าดื้อสิ ถ้าดื้ออีก…” ไม่พูดเปล่ามือหนาก็บีบเคล้นปทุมถันที่คัดตึงของเธอผ่านเสื้อตัวใหญ่

เธอเอื้อมมือมากอดคอเขา ก่อนจะเริ่มจูบปากเขาก่อน อย่าเรียกว่าจูบให้เรียกว่าแตะเถอะ! เขาทนไม่ไหว! กดจูบคืนกลับไป ก่อนจะก้มลงซุกไซ้ซอกคอเธอ

“อื้ออ~” เธอครางกระเส่าในลำคอ เขาไม่รอช้า ถกเสื้อนอนเธอขึ้น ก่อนจะดึงเสื้อให้มันพ้นตัวเธอ

เด็กสาวเอามือเล็กมาปิดหน้าอกที่คัดตึงของเธอไว้ เมื่อเห็นดวงตาคมที่จ้องมองหน้าอกเธอแล้ว เธอก็หันหน้าหนีสายตาเขา

ริมฝีปากหยักยกยิ้มอย่างพึงพอใจ ใบหน้าเธอแดงเป็นลูกตำลึง สิ่งที่เขาเห็นตรงหน้า คือผู้หญิงผมยาวปล่อยสยายบนเตียง ผิวขาวนวลลออ หน้าอกหน้าใจที่ดูจะใหญ่เกินอายุ

เพียงเท่านั้น เขาก็กลืนน้ำลายเหนียวลงคอ เขาละสายตาจากภูเขาลูกงามสองลูกไม่ได้เลย ผิวเธอบาง ตัวขาวจนเห็นเส้นเลือด เอวคอดกิ่ว เธอเป็นผู้หญิงที่อวบแต่มีเอว รวม ๆ ก็ไม่ได้ดูอ้วน น่าฟัด