บทที่ 4 อกหักมันเป็นแบบนี้ (จบ)

แกร๊ก!

หลังจากเวิ่นเว้ออยู่นานฉันก็เปิดประตูออกมา เจอผู้หญิงคนหนึ่งจิกตามองแรงใส่ก่อนจะเบียดตัวเพื่อเข้าห้องน้ำ ถ้าเป็นเวลาปกติก็คงมีน้ำลายแล้ว แต่รู้ตัวดีว่าตัวเองผิดส่วนหนึ่งที่ไม่เร่งรีบในที่สาธารณะ

“โอ๊ะ ขอโทษค่ะ”

เดินพ้นห้องน้ำไม่ทันไรก็ชนเข้ากับใครบางคนแล้ว เมื่อลืมตาขึ้นมาก็พบกับแผงอกแข็งแกร่ง แม้มีเสื้อยืดสีดำกั้นกลางแต่ฉันก็สัมผัสได้ว่ามันคงจะแข็งและแน่นมากทีเดียว

คิดอะไรลามกอีกแล้ว!

“หึ ทีหลังก็มองทางบ้าง”

“ค่ะ”

เสียงหึในลำคอทำให้ฉันเงยหน้าขึ้นเพื่อจะมองคนตรงหน้า แต่ไม่คาดว่าเขาก็กำลังก้มมองฉันอยู่ทำให้เราสบตากันโดยบังเอิญ คนที่ภูมิต้านทานเสน่ห์และหน้าตาของผู้ชายต่ำอย่างฉันอดกลืนน้ำลายไม่ได้

ใบหน้าได้รูปคิ้วเข้มทรงกระบี่ นัยน์ตาสีดำคมดุรับกับจมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากบางสีนู้ด สันกรามคมชัดเห็นแล้วอยากลองลูบ ผู้ชายคนนี้อันตรายมาก เขาหล่อเกินไปดูมีออร่าของความหล่อ ถ้าให้พูดแบบภาษาตัวแม่คือเขาโพผัวมาก

“มองแบบนี้ระวังน้ำลายหก”

“ฮ้า...”

ใบหน้าของเขาเรียบเฉยแต่มุมปากยกยิ้มอย่างถือดี ก่อนจะเบี่ยงตัวหลบเพื่อเดินไปเข้าห้องน้ำ ทิ้งฉันที่ทำสีหน้าช็อกกับความมั่นหน้าของเขา

คนอะไรมั่นขนาดนี้!

เมื่อกลับถึงโต๊ะไซซีก็ไม่ถามกันเลยนะว่าทำไมไปนาน ชวนชนแก้วอย่างเดียว ฉันก็ไม่เคยเมาด้วยแต่ดูจากท่าทางของไซซีแล้วน่าจะเมา ส่วนตัวฉันเจอแสงสีในผับเหมือนตาจะเริ่มเบลอ

สรุปเมาคู่!!

ท่ามกลางบรรยากาศยามค่ำคืน เหล่าสาวสวยต่างวาดลวดลายแข่งกันราวกับผีเสื้อเต้นระบำ นัยน์ตากลมหวานซึ้งมองบรรยากาศไปรอบ ๆ

สายตาสะดุดเข้ากับชายหญิงคู่หนึ่ง หญิงสาวในชุดเดรสสีแดง หน้าอกล้นทะลักกำลังโอบรอบคอของใครบางคน ที่แม้จะไกลแค่ไหนเธอก็จำได้

สายฟ้า…ทำไมเขาอยู่นี่

นัยน์ตาของเธอสั่นระริก หัวใจปวดหนึบและจุกแน่นในอกอย่างบอกไม่ถูก รู้ตัวอีกทีก็เดินมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าทั้งสองคนแล้ว

ไม่รู้ว่าตัวเองทำบ้าอะไรอยู่นอกจากยืนนิ่งตัวชาวาบ แม้จะเอ่ยปากพูดก็ยังพูดไม่ออก

“ใครคะ?” จนกระทั่งหญิงสาวเดรสแดงสังเกตได้ เธอเลยผละออกจากสายฟ้าและเอ่ยปากถามเขา

แวบแรกเธอคิดว่าเขาจะรีบดันตัวผู้หญิงคนนั้นออกแล้วเอ่ยทักทายเธอ แต่เปล่าเลยเขานิ่ง เมินหน้าหนีและไม่ยอมเปิดปากพูดกับเธอ จนผู้หญิงเดรสแดงถามเขาถึงตอบ

“เพื่อน”

อึก! ก็แค่เพื่อนจริง ๆ

“นึกว่าเด็กของคุณซะอีก” หญิงสาวคนนั้นเหยียดยิ้มก่อนจะกอดแขนแกร่งของสายฟ้าไว้แน่น พร้อมส่งสายตาท้าทายมาให้

“ไม่ใช่…แค่เพื่อน” เขายังคงย้ำและมองมาที่ซินเซียเช่นกัน วูบหนึ่งในแววตากลับอ่อนไหวแต่เพียงชั่วครู่เท่านั้น

“นาย…ไหนว่าจะนอน ไม่คิดว่าจะเจอที่นี่” ซินเซียกัดฟันปรับสีหน้าก่อนจะเอ่ยออกมาให้ดูธรรมชาติที่สุด แม้ในใจจะแหลกสลายมากแค่ไหนก็ตาม

สายฟ้าที่ไม่เคยจะมองใครกลับมีผู้หญิงข้างกาย เธอไม่รู้ว่าเขากับผู้หญิงในชุดแดงมีสถานะยังไงกัน ไม่รู้และไม่เคยรู้เลย

“ต๊าย! เป็นแค่เพื่อนมีสิทธิ์สงสัยอะไร เขาบอกว่านอนจำเป็นต้องนอนเหรอ”

“ฉันไม่ได้ถามคุณ ไม่ต้องสอดปาก!”

“ซินเซีย!”

สายฟ้าตวาดเสียงเข้มเมื่อเพื่อนสาวคนสนิทด่าผู้หญิงของเขา ทำเอาคนตัวเล็กสะดุ้งตกใจกับท่าทีของเขา เธอทั้งโกรธทั้งโมโหและน้อยใจ ทุกอย่างตีรวนอยู่ในใจจนอยากจะพุ่งไปจัดการคนที่เป็นต้นเหตุ

แต่รู้ดีว่าตัวเองไม่มีสิทธิ์ มันเจ็บตรงนี้แหละ!

“คนของนายสอดปากก่อน”

“แต่เธอไม่ควรทำตัวไม่น่ารักแบบนี้นะ” เขายังเอ่ยต่อ เธออยากจะบอกเขาไปตามตรงเลยว่าเธอจะน่ารักแค่คนที่อยากน่ารักด้วยเท่านั้น คนอื่นอย่าหวัง!

“แปลกตรงไหนในเมื่อผู้หญิงของนายไม่มีมารยาท”

“แต่เธอเป็นแค่เพื่อน”

“ฉันรู้แล้วว่าฉันมันเป็นได้แค่เพื่อน แค่ถามดี ๆ เองนะว่าโกหกทำไม ไปเที่ยวก็บอกไปเที่ยว” ซินเซียมองหน้าเขาอย่างต้องการคำตอบ แค่บอกมาว่าโกหกแค่นั้นเอง

“ใสซื่อจริง ๆ เลยนะ เขาโกหกแปลว่าเขาไม่ได้อยากให้เธอมายุ่งยังไงล่ะ” ผู้หญิงของสายฟ้าเอ่ยปากขึ้นมาเป็นครั้งที่สอง ทำให้คนตัวเล็กที่กำลังโกรธตวัดสายตามองทันที

“นายโกหกทำไม”

“ไม่มีเหตุผล หรือถ้าคิดไม่ได้จะคิดตามที่มีอาบอกก็ได้...ฉันไม่ต้องการให้เธอมายุ่งวุ่นวายกับฉัน” ร่างสูงตอบเสียงเข้มด้วยใบหน้าเรียบเฉยไร้ความรู้สึก จนคนตัวเล็กกัดปากไว้แน่น พยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลเหมือนกับใจที่มันพังไปหมดแล้ว

“ได้ยินแล้วใช่ไหม…สายฟ้าตอบชัดแล้วนะ!” ซินเซียมองผู้หญิงของสายฟ้านิ่ง ก่อนจะเดินไปคว้าแก้วน้ำสีอำพันบนโต๊ะของพวกเขาและสาดเข้าที่หน้าของผู้หญิงของสายฟ้าอย่างจัง

“กรี๊ดยัยบ้า...” เสียงกรีดร้องทำให้ผู้คนรอบข้างหันมาสนใจ บ้างก็ยกมือถือขึ้นมาถ่าย บ้างก็หัวเราะกับสภาพของหญิงสาวชุดเดรสแดงที่โดนเหล้าสาดใส่ชุดจนแนบลู่ไปกับเรือนร่าง

“อีบ้า คิดว่าทำขนาดนี้ฉันจะปล่อยไปเหรอ” มีอาในสภาพเหมือนลูกหมาตกน้ำมองซินเซียอย่างเคืองแค้น สายฟ้าก็ไม่ทำอะไรเลย มีอาถึงโมโหและเตรียมจะจัดการซินเซีย

หมับ!

“กรี๊ดดดดดดดด” มือที่กำลังจะคว้าแขนซินเซียโดนจับไว้แน่น และจับหมุนข้อมือแล้วผลักตัวเธอจนล้มลงกับพื้น

ซินเซียหันกลับมาเบิกตากว้างอย่างตกใจ เธอไม่ได้ทำ ก่อนจะปรายตามองคนที่ผลักมีอาล้ม เขาคือคนที่เธอชนอยู่แถวหน้าห้องน้ำ

“ไม่ขอบคุณ?” เขาเลิกคิ้วมองซินเซีย

“เอ่อ...ขอบคุณค่ะ” ซินเซียจำต้องเอ่ยขอบคุณแม้ใจจะบอกว่าไม่มีเขาเธอก็หลบทัน

“ดูไม่ค่อยจริงใจเท่าไร...”

“แล้วต้องการอะไรคะ...ที่จริงหนูก็สะ”

“เลี้ยงเหล้าหน่อย”

“อ๋อ...ก็ดะ” ด้วยความหัวไวซินเซียเลยพยักหน้ารับเพราะมันแค่เหล้าเอง เลี้ยงแล้วก็จบไป

“เซียห้ามไป...”

“ทำไม?”

“เธอต้องขอโทษมีอา”

สายฟ้าที่ทำเป็นไม่สนใจเรื่องของผู้หญิงเอ่ยแทรกขึ้นมาเมื่อเห็นรุ่นพี่ในมหา’ลัย เขารู้จักมันดีมันคือหนุ่มฮอตคนดังของ ม.แอล

เขาไม่ต้องการให้ซินเซียยุ่งกับมัน…

“ไม่ต้องขอโทษ” ซินเซียยังไม่ตอบอะไรผู้ชายที่ช่วยเธอก็เอ่ยขัด เขาเลื่อนนัยน์ตาคมไปเผชิญหน้ากับสายฟ้านิ่ง ก่อนจะคว้าข้อมือซินเซียและเดินแหวกผู้คนออกไปจากตรงนั้น

ท่ามกลางสายตาของทุกคนรวมถึงสายฟ้าที่มองทั้งคู่เดินจากไปด้วยใจที่ร้อนรุ่ม กรามแกร่งขบกันแน่นอย่างโกรธจัด แต่ใบหน้าเขายังคงนิ่งไม่แสดงอารมณ์