Chapter 6: The Hand That Holds the Weapon

Ginamit ni Amber lahat ng nalalaman niya para masuri ang batasan ni West, kalmado at mapanukala. Parang kalkulado nito lahat ng kanyang galaw bago pa man ito mangyari, lahat ng kanyang salita bago ito lumabas sa kanyang bibig. Hindi siya interesado dito noon, pero ngayon ay nakuha na nito ang interes niya.

Suwail si Amber noong nag-aaral pa siya. Habang ang lahat ay abala sa pag-aaral nang mabuti, naubos ang oras niya sa pakikipagrelasyon sa mga guwapo sa high school. Ayon sa paniniwala niya, mas marami mabuti.

Isang araw, nakita niya si West sa palaruan. Sinulatan niya ito ng love letter, at dalawang letra lang ang sinagot sa kanya ni West. OK.

Akala niya’y pumayag ito, kaya nagpacute siya dito at binigyan niya ito ng masarap na pagkain. Pero isang araw, napagtanto niyang NO pala ito at dahil sa ginamit niyang ballpen. Akala niya ay bagay sila, tipikal na magkarelasyon, malamig ang lalaki at sweet ang babae, pero iba pala. Hindi niya noon naisip na nagmukha siyang kulang sa atensyon.

Dati pa niya gustong gumanti sa ginawa nito sa kanya, pero sa tuwing sinusubukan niya, lagi lang siyang sumasablay dahil masyadong matalino si West.

“Kung susubukang babaliin ni Atty. Lancaster ang binti ko, sisiguraduhin kong puputulin ko rin ang maliit niyang junior.” Balik niya dito.

Umikot siya dito habang hinihimas-himas ang kuwelyo nito. “Namimiss mo na ba ang gabing pinagsaluhan natin, Atty.? Kanina mo pa ‘to tinitingnan.”

Agad naman niyang iniangat ang binti niya sa mesa, sa harap ni West.

Hindi gumalaw si West at tinanggal ang pagkakahawak niya sa kuwelyo nito. Tiningnan siya nito sa mata, hindi man lang pinansin ang binti niyang bahagyang nakikita dahil sa slit ng dress niya.

“Ms. Harrington, alam ba ng mga fans mo na wala kang hiya?” tanong niya. “Pure little white flower? Karapat-dapat ka ba sa titulong ‘yan?”

Bulag na ba ang mga fans ngayon o pili lang ang pagiging bulag nila?

“So, what does Atty. Lancaster thinks of me?” tanong niya. “Perhaps a yellow flower?”

“You’re not a flower.”

“Pornographic books are still books though.” Inosenteng sagot ni Amber.

Hindi niya alam kung anong punto nito. Pinaglalaruan lang ba siya nito? Pero isa lang ang alam niya, ginagalit siya nito.

Hindi man lang siya makapagsalita dahil nakatali siya sa katotohanang abogada siya at may imahe siyang dapat protektahan, hindi katulad ng kausap niyang sanay na sa laylayan ang dignidad nito.

Narito ito para talunin siya at mukhang hindi sa korte siya unang matatalo.

-

Natuwa si West nang may matanggap na tawag dahil akala niya’y magkakaroon na ng rason para maghiwalay sila ni Amber ng landas, pero mula pala ito sa police station. Kaya wala siyang nagawa kung hindi ang isama rin ito bilang parte ng imbestigasyon.

At hindi nga siya nagkamali sa inaasahan, nagmistula siyang bodyguard nito dahil sa puti nitong suot at akala mo’y magbebeach na awra. Sa mata ng nasa police station, isang dyosa si Cerise na bumaba para biyayaan ang kanilang istasyon.

Napalingon si West nang may tumikhim, at ganun din ang iba.

Si Lazaro, kaibigan ni West, ay lumapit sa kanya at tahimik na bumulong, “Bangag ka ba?”

Hindi naman niya maintindihan ang sinasabi nito. “Bakit ba ang suplada mo? Pinahihirapan mo pa ang sarili mo e kung pumayag ka niyan, gumagawa na sana kayo ng bata. Suwerte kang pinili ka ng pinakamagandang babae sa Milchester.”

Hindi pa rin ito tumigil sa pagsasalita. “Noong gabing ‘yun ba, ikaw ba ang gumawa ng lahat ng serbisyo?”

“Asan na ‘yung tao?” pagdisturbo ni West.

Nahinto naman ang tsismis Lazaro, at nang makita ang paninilim ng mata ni West, ay napahinto siya.

“Tara.”

Narinig ni Amber ang bulungan nila. Kaya nang tumalikod si Lazaro ay agad niyang inangkla ang braso niya kay West. “Atty. Lancaster, bakit ba ang kipot mo? Blessing na magustuhan kita, okay?”

“Let go,” tumingin si West sa nakakapit na kamay ni Amber sa braso niya.

Samantalang si Amber naman ay ganap na ganap sa ginagawa niya. Alam niyang may kumukuha ng litrato sa kanila kaya kung bibitaw siya, ang susunod na makikita niya sa internet ay ang balita ng paghihiwalay nila. Kahapon ay nagcheck-in palang sila, at ngayon ay magiging isang katatawanan na naman siya.

Hindi man ito ang una, pero nakakasawa ring maging sentro ng atensyon na hindi naman niya kailangan lalo na kung hindi kagandahan.

Sa loob ng madilim na silid, nakita ni Amber si Abilene. Sa limang kapatid niya mula sa dalawang sumunod na asawa ng daddy niya, hindi niya alam kung mas matanda o mas bata siya dito. Hindi naman niya rin ito madalas makita at wala siyang pakialam dito.

Kinuha niya ang katawid nitong upuan at umupo sabay krus ng binti. Kahit sa kakaunti lang ang ilaw na silid, hindi maitatago ng pagiging elegante ni Cerise ang kanyang paubos nang pasensya.

“Ikaw si Amber, tama ba?”

Napangiti naman si Amber. “Hindi ako sigurado kung pa’no mo nagawang pagdiskitahan ako sa ganyang kalagayan.”

“Wala akong magagawa, kalaban kita.” Mapanghamon nitong sabi.

Masyadong malaki rin ang naibigay ng matanda sa loob ng ilang taon, pero pakiramdam nila’y hindi pa rin nila nararamdaman ang tratong karapat-dapat na para sa kanila. Sa kabilang dako, nasa kay Amber ang lahat, ang mabuting trato at pera.

Kung tutuusin, ang pagiging artista niya ay isa lang sideline.

“Tsk! Ngayon lang ako nakarinig niyan ah.” Inayos ni Amber ang kanyang upo. “Kalaban? Ang dapat mong ituring na kalaban ay ang doseng anak sa labas. Ayon sa batas, ako ang legal na tagapagmana at hindi iyon mabubura. Anong magagawa ng panggugulo mo sa’kin.”

Nanilim naman ang mukha ni Abilene.

May inilabas siyang dokumento. “Tsk, how pitiful. Kung ako sa’yo, uunahin ko ang doseng anak sa labas, at saka na ang mga taong nasa loob. As for those outside, I’ll deal with them one by one based on age and ability. Exclude those who are unable to do a paternity test. At ang lima, they’re the same as you.”

Kinuha niya ang pitong papel na naglalaman ng impormasyon ng mga hindi nakapagpaternity-test at itinara ang limang nagbabalak rin ng mana, sa parehong pamamaraan ni Abilene.

Sa likod ng salamin ay napabuntong-hininga si Lazaro. “Totoo ngang huwag kang manghuhusga ng tao base sa mukha. Sinong mag-aakalang ang magandang mukha na ‘yan ay kayang baliktarin ang sitwasyon para sa sarili niyang kalamangan. Hindi ba ang lupit?”

Sumulyap ito kay West bago magsalita ulit, “Una, tinuruan niya muna ng leksyon si Abilene, kinuha ang loob nito, at hindi ito pinanagot sa ginawa nito. Basically, para na rin niyang inutos dito na siya ang gumawa ng maruruming bagay para sa kanya, parang…”

Napahinto naman si Lazaro nag magsalita si West.

“…murdering someone with a borrowed knife.”

“Exactly!” pagsang-ayon ni Lazaro.