“Anak, aalis muna ako, ikaw na muna ang bahala dito sa bahay. Sabihan mo na lang din ang pinsan mong si Erik kapag dumating mula sa pangunguha ng panggatong na huwag masyadong magpagod dahil hindi pa siya lubos na magaling magpahinga naman siya,” wika ni Aling Cecilia sa anak niyang si Gwen.
“Saan po kayo pupunta Nay?” tanong ni Gwen.
“Pupunta ako sa bukid para hatiran ng pagkain ang tatay mo,” sagot ni Aling Cecilia sabay labas ng bahay at hindi na hinintay ang isasagot ng anak na si Gwen sa pagmamadali nito.
Maya-maya ay dumating si Erik.
“Erik, sabi pala ni Nanay magpahinga ka naman muna dahil kaganina ka pa daw nagtratrabaho dito sa bahay baka mabinat ka pa,” malumanay na sagot ni Gwen habang naghuhugas ito ng plato na kanyang kinainan.
“Insan, ako nang bahala diyan sa mga plato. Gawain ko naman iyan dito sa bahay,” awat ni Erik sa ginagawa ni Gwen habang hinuhubad ang damit na pang-itaas dahil basang-basa na ito sa pawis.
“Ano ka ba dalawang plato lang naman ito, hindi naman siguro ako malulumpo sa paghuhugas,” saktong paharap na si Gwen kay Erik ngunit laking gulat nito nang makita niya ang magandang katawan nito. Kahit gusto niya itong titigan ay agad niya itong iniwasan ng tingin sa takot na baka mahuli siya na nakatingin sa maganda nitong katawan.
“Anong bang nangyayari sa akin? Nagkakaroon ako ng malisya sa pinsan ko,” bulong ni Gwen sa sarili.
“Insan, may sinasabi ka ba?” tanong ni Erik nang medyo marinig niya nang kaunti ang bulong ni Gwen.
Kinabahan kaya pansamantalang natigilan nang ilang segundo si Gwen bago ito nakasagot nang bigla itong tinanong ni Erik.
”Ang ibig kong sabihin kung kumain ka na ba? Kung hindi pa ipaghahanda na kita,” palusot ni Gwen upang hindi siya mahalata ni Erik.
“Insan, maiba pala ako, magtatagal ka ba dito sa bahay? Ilang araw lang ba ang bakasyon mo?” tanong ni Erik.
“Bakit mo naman naitanong? Gusto mo na ba akong paalisin dito sa bahay?” inis na sagot ni Gwen nang masamain nito ang tanong ni Erik.
“Hindi naman sa ganoon Insan, kaya ko naman naitanong medyo nahihiya na ako kina Tiyo at Tiya, baka puwede naman akong sumama sa iyo baka may magandang trabaho na maaari kong mapasukan doon nang makatulong naman ako kina Tiyo at Tiya sa mga gastusin dito sa bahay para hindi naman ako maging palamunin lamang dito sa bahay,” paliwanag ni Erik.
Nagulat si Gwen sa sinagot ni Erik, kaya naman medyo nabawasan ang pagkainis nito sa inaakala niyang pinsan.
“Ganoon ba? Ano ba ang alam mong trabaho? Nakatapos ka ba ng kolehiyo? O ano ba ang mga naging trabaho mo noong wala ka pa dito?” sunod sunod na tanong ni Gwen.
“Pasensya na Insan wala akong matandaan,” sabay kamot na lang sa ulo.
“Ay oo nga pala may amnesya ka pala. Pasensya na nawala sa isip ko,” paghingi ng paumanhin ni Gwen. “Tungkol pala sa tanong mo. Ilang araw lang ako dito sa bahay at babalik na ako agad sa siyudad dahil isang linggo lang ang paalam ko sa opisina kaya hindi pa kita puwede isama at kailangang ayusin mo muna ang mga requirements na ipinapasa sa pag-aapplay ng trabaho,” dugtong ni Gwen.
“Ganoon ba?” Napayuko na lamang si Erik sa sinabi ni Gwen na halatang nanlumo dahil pakiramdam niya ay ilang taon pa siyang magiging palamunin sa bahay dahil wala siyang maipasok na pera sa mga taong tumutulong sa kanya.
Hindi naging lingid kay Gwen ang panghihinayang na naramdaman ni Erik.
“Mas maganda siguro magpaalam ka muna kina Tatay at Nanay kung papayagan ka nilang sumama sa akin sa siyudad. Sakto ‘yon para habang andoon ako maghahanap at magtatanong na rin ako kung may maaari kang pasukan doon,” dugtong ni Gwen upang gumaan ng kaunti ang loob ni Erik.
“Mabuti pa nga siguro,” wika ni Erik nang biglang mahinto ito sa pagsasalita nang may marinig silang sigaw. Parehong nagulat sila Erik at Gwen nang biglang may boses ng bata ang sumigaw galing sa labas ng bahay at tinatawag ang pangalan ni Erik.
“Kuya Erik! Kuya Erik!”
Mabilis at sabay na dumungaw ang dalawa nang marinig nila ang boses na iyon.
“Sino yon?” tanong ni Gwen habang nagulat dahil hindi siya nasanay na may iba pang taong kasama sa bahay kung saan nakasanayan na niyang silang tatlo ng kanyang mga magulang ang laging magkakasama sa bahay na iyon.
“Wow! Kuya Erik ang ganda naman ng asawa mo at sobrang puti pa,” nanlaki ang mata ng batang dose anyos na lalaki nang biglang dumungaw sa bintana si Gwen.
Lalong lumutang ang ganda ni Gwen nang biglang mamula ang mukha nito sa sinabi ng bata kaya hindi ito nakapagsalita.
“Ikaw talagang bata ka, pinsan ko iyan. Siya si Ate Gwen.” Dahil sa hiya ay napatakbo si Erik papunta sa bata upang takpan ng palad niya ang bibig nito na agad namang hinawi ng bata.
“Hello po, ako po si Niknok. Kaibigan po ako ni Kuya Erik,” pagpapakilala ng batang si Niknok. “Pasensya na po kung napagkamalan kong asawa po kayo ni Kuya Erik kasi sobrang ganda po ninyo talaga at sobrang gwapo rin naman ni Kuya Erik at macho pa, kaya bagay na bagay po kayo talaga,” dugtong ni Niknok.
Dahil sa sobrang hiya sa isa’t isa ay hindi nakapagsalita ang dalawa sa sinabi ng bata kaya naman patuloy na dumaldal si Niknok.
“Sabagay magpinsan nga pala kayo kaya pala medyo hawig kayong dalawa. Alam niyo po ba nanghihinayang din ako sa inyong dalawa,” patuloy na pagsasalita ni Niknok.
“Bakit ka naman nanghihinayang?” tanong ng napangiting si Gwen.
“Kaya po ako nanghihinayang kasi magpinsan po kayo,” sagot ng pilyong bata na si Niknok. “Maganda sana kung hindi kayo magpinsan para po puwede kayong maging mag-asawa. Siguro po ang ganda o ang pogi ng magiging anak ninyo,” kinikilig na wika ng bata.
“Niknok, tumigil ka na. Ikaw talaga kung ano na lang ang naiisip mo,” pagpigil ni Erik na sinabayan ng panlalaki ng mata upang takutin si Niknok.
“Huwag ka naman magalit Kuya, ikaw lang naman ang iniisip ko,” malumanay na sagot ni Niknok dahil sa takot na galit na sa kanya si Erik. “Kasi po kailangan mo kasi Kuya nang may nag-aalaga sa iyo lalo po ngayon na may sakit ka pa. Kung hindi lang ako siguro bata ako na ang mag-aalaga sa iyo kasi napakabait mong kuya,” dugtong ni Niknok habang nagsasalita itong nakayuko.
Halos maiyak si Gwen sa sinabi ni Niknok. “Kahit pala malakas kang mang-asar mabait ka naman pala,” pagpuri ng magandang dalaga kay Niknok.
“Siyanga pala Erik bago tayo mag-iyakan dito kumain muna kayo, nagluto si Nanay at isabay mo na si Niknok tingin ko naman hindi pa ito nanananghalian,” pag-aya ni Gwen.
***
Samantala nakarating na si Aling Cecilia sa bukid kung saan naroroon si Mang Karding.
“Buti dumating ka na kaganina pa ako nagugutom,” reklamo ni Mang Karding dahil na rin sa sobrang init na hatid ng sikat ng araw.
“Hinintay kong dumating si Erik kaya lang sa sobrang sipag ng batang iyon nakalimutan ng mag-agahan panay trabaho at parang ayaw magpahinga. Mabuti na lamang nagising ang anak mo kaya siya na lang iyong pinagbilinan ko,” pagpapaliwanag ni Aling Cecilia kung bakit siya nahuling dumating.
“Cecilia, tingin mo naniwala si Gwen na pinsan niya talaga si Erik?” tanong ni Mang Karding sa asawa.
“Tingin ko naman kasi hindi na siya nagtanong ng tungkol kay Erik. Bakit mo naman pala naitanong iyan?” wika ni Aling Cecilia habang inaayos ang mga pagkain sa mesa.
“Paano kung isang araw bumalik ang memorya ni Erik. Tingin mo ba magagalit siya sa atin dahil itinago natin siya dito sa loob ng kabundukan?”
Hindi nakasagot si Aling Cecilia sa tanong ni Mang Karding kaya naman iniba na lamang nito ang usapan.
“Kumain na lang tayo at gutom lang iyang mga iniisip mo,” wika ni Aling Cecilia.
Tinanghali nang gumising si Nathan dahil sa paghihintay at pagpunta nito sa bahay ni Claire. Araw ng Linggo ay naisipan nitong puntahan si Gilbert sa kanyang condo upang ayain itong uminom nang mailabas ang sama ng loob niya kay Claire. Dahil hindi magawang magalit ni Nathan kay Claire ay sa kaibigan na lamang niya ito sinasabi. Napabangon sa kanyang higaan si Gilbert nang marinig niyang tumunog ang door bell ng condo niya. “Si Claire na naman ba ito? Hindi ko naman siya pinapunta dito,” bulong ni Gilbert sa sarili. Sa pagbukas niya ng pinto ay laking gulat ni Gilbert nang makita niya ang mukha ni Nathan. Biglang pumasok sa isip niya na baka alam na ni Nathan ang tungkol sa kanila ni Claire. “Anong nangyari sa iyo Gilbert? Para kang gulat na gulat nang makita mo ako. Lagi naman akong pumupunta dito sa condo mo kapag wala tayong pasok,” ang nagtatakang tanong ni Nathan sa kaibigan. “Hindi naman ako sa nagulat, akala ko lang kasi hindi ka pupunta dito dahil may lakad kayo ni Clair
Patuloy na nagsasalita si Mang Karding sa silid kainan habang nasa sala ang kausap na si Aling Cecilia. Ang hindi niya alam ay lumabas na pala ng bahay si Aling Cecilia at hinanap si Gwen dahil patuloy pa rin itong nag-aalala sa anak na dalaga. Sinadya niyang hindi na magpaalam sa asawa dahil pipigilan lamang siya nito dahil sa malaki ang tiwala nito kay Erik. “Cecilia, naririnig mo pa ba ako?” tanong ni Mang Karding nang mapansin nito na parang wala nang sumasagot sa kanyang mga sinasabi. Napasilip sa sala at nang mapansin niyang nawala ang asawa. “Eto talagang asawa ko kahit isang taon na naming kasama si Erik ay hindi pa rin siya lubos na nagtitiwala dito, wala naman itong ipinakita kahit kaunting panget na ugali,” bulong ni Mang Karding sa sarili habang nakadungaw sa bintana na pinagmamasdan ang asawang naglalakad papalayo sa kanilang tahanan.***Samantala ilang minuto ang lumipas masayang nagbibiroan sila Erik at Gwen habang naliligo sa natuklasang batis nang biglang dumating
Laking gulat nila Erik at Niknok nang biglang umahon si Gwen sa batis at agad na dinampot ang tuwalyang dala nito. Hindi man lang ito nagpaalam sa mga taong andoon kahit sa kanyang ina na si Aling Cecilia.Hindi na nagtaka si Aling Cecilia sa ginawa ng anak. Alam niyang matalino ang anak niya kaya siguradong natunugan nito na may inililihim siya sa kanya.Malakas ng kutob nito na hindi niya totoong pinsan si Erik kaya ganoon na lang ang naging reaksyon ng kanyang ina nang makitang ganoon lang ang suot niya sa harap ni Erik. Sa sobrang pagkakilala niya sa mga ugali ng mga magulang niya kaya alam din nito kung kailan nagsisinungaling ang mga ito sa kanya.“Anak, saan ka ba pupunta?” tanong ni Aling Cecilia habang pinagmamasdan ang anak kung saan ito pupunta.Ngunit, parang bingi lamang si Gwen nang hindi man lang sumagot sa tanong ng ina at nagpatuloy lamang ito sa paglalakad papalayo sa kinaroroonan ng batis.“Erik at Niknok, dito lang kayo huwag ninyo kaming susundan,” utos ni Aling
Halos sampung minuto rin ang ginugol nila Aling Cecilia at Erik na pasan-pasan si Gwen sa kanyang likod upang makarating sa mismong highway. “Sana may magmagandang loob sa atin na pasakayin tayo nang maihatid tayo sa pinakamalapit na ospital,” dalangin ni Erik habang pinagpapawisan at hirap na hirap sa pagbubuhat kay Gwen sa kanyang likod. “Nak, konting tiis pa makakahanap rin tayo ng sasakyan na maghahatid sa atin sa ospital,” wika ni Aling Cecilia habang pinupunasan nito ang butlig-butlig na pawis sa mukha ni Gwen na halatang nanghihina na dahil sa unti-unting pagkalat ng lason sa buong katawan. Mabuti na lamang ay hindi nagtagal ay mayroong humintong sasakyan sa harap nila. “Ano pong nangyari?” tanong ng driver ng sasakyan na huminto sa harapan nila. “Puwede po bang sumakay sa inyo? Nakagat po kasi ng ahas ang anak ko,” pagmamakaawa ni Aling Cecilia sa driver. Hindi nagdalawang-isip ang mabuting driver na tumulong at agad niyang pinasakay sila Aling Cecilia. “Sige po, sumaka
“Mayroon namang nakita ang ama mo na isang malaking bag, kaya lang hindi na namin hinalungkat para respeto na rin sa kanya. Naisip rin namin na kahit buksan namin ang bag niya at makita ang mga ID niya, wala rin naman kaming lakas ng loob upang tumulong, dahil wala naman kaming masyadong alam sa siyudad. Kung hahanapin naman namin baka mapahamak pa kami kapag napunta kami sa mga kaaway niya o maling tao. Kaya minabuti na lamang namin na tulungan siya na lamang siya hanggang sa bumalik ang kanyang memorya,” paliwanag ni Aling Cecilia sa anak. “Hindi po ba ninyo naiisip na baka nag-aalala na ang mga taong nagmamahal sa kanya, baka may asawa at anak pa ‘yan na naghihintay sa pagbabalik niya o magulang man lang? Kung nalaman ko agad ito ay hahanapin ko agad kung sino man kamag-anak nito o kung saan siya nagtratrabaho,” usal ni Gwen sa kanyang ina. “Iyan ang sinasabi namin ng ama mo kaya ayaw namin sabihin sa iyo dahil sa pabigla-bigla kang nagdedesisyon. Hindi naman sa ayaw naming tumul
Inumaga na sa kahihintay si Mang Karding at Niknok sa paghihintay sa pagbabalik nila Aling Cecilia o Erik, ngunit kahit isa sa kanila ay walang nagpakita. “Mang Karding magandang umaga, hindi ho ba kayo nakatulog?” tanong ni NIknok nang magising ito at mapansin niyang nakadungaw si Mang Karding sa bintana, habang pupungas-pungas pa itong umupo sa kanyang higaan. “Nakatulog naman kahit paano, kaya lang hindi pa rin mawala sa isip ko kung ano na ang nangyari sa anak ko. Alam ko naman na hindi siya pababayaan ng asawa ko at ni Erik. Sana nga lang hindi agad kumalat ang kamandag sa kanyang katawan,” pag-aalala ni Mang Karding na patuloy pa ring nakadungaw sa bintana, nagbabakasakaling pabalik na sila Aling Cecilia o si Erik upang ibalita sa kanya ang nangyari kay Gwen. “Tingin ko naman po makakaligtas si Ate Gwen kasi mabilis naman pong kumilos sila Kuya Erik, katunayan nga po wala silang sinayang na oras noon pong nakita nilang nakagat ng ahas si Ate Gwen,” wika ni Niknok upang pagaani
Masayang nagkukuwento si Leslie sa tabi ni Erik, ngunit nasa ibang lumalop ang isip ng binata dahil hindi naman ito nakikinig sa mga sinasbi ni Leslie, ang nasa isip nito ay ang itsura ni Gwen noong ipinasan niya ito sa kanyang likod nang kinagat ito ng ahas.Hindi mawala sa isip ni Erik ang napakagandang mukha ni Gwen habang nahihirapan ito at pinagpapawisan dulot ng sakit na dulot ng kagat ng ahas.“Kakaiba talaga ang dating niya, gustuhin ko mang pigilan dahil bawal siyang mahalin dahil magpinsan kami pero hindi ko magawa, nabibighani talaga ako sa taglay na ganda niya,” bulong ni Erik sa sarili habang pinagmamasdan ang nakahigang si Gwen.Nagkunwaring tulog naman si Gwen upang pasimpleng makinig sa pinag-uusapan nila Erik at sa bestfriend niyang si Leslie.Matapos na magsalita nang kung anu-anong kuwento ay napansin ni Leslie na hindi pala nakikinig sa kanya si Erik.Ilang beses nitong nahuli ang binata na nakatingin sa kaibigan niyang si Gwen kaya alam niyang wala sa kanya ang at
Hindi agad nakasagot si Dra. Lorena Ignacio sa tanong sa kanya ni Dr. Miguel Sanchez at tanging pagyuko na lamang ang naiganti nito. “Kitam, hindi ka nakasagot sa tanong ko, ibig lang sabihin na hindi ka pa handa sa mga posibleng sasabihin o isusumbat sa iyo ng anak mo. Alam natin pareho na siguradong magagalit si Larry kapag nagpakilala ka na ikaw ang kanyang ina o mas natatakot ka sa mararamdaman mo kapag itinakwil ka ng anak mo? Maaaring gawin niya na hindi maniwala na ikaw ang ina niya kahit may ipakita ka pang mga ebidensya na nagpapatunay na ikaw nga ang tunay niyang ina nang hindi mahalata ang pagtakwil niya sa iyo,” mga tanong ni Dok Miguel na tanging masasagot lang kapag nagharap ang mag-inang sina Doktora Lorena at Larry. Dahil sa narinig mula kay Dra. Lorena gustong bawiin ni Dr. Miguel ang sinabi nitong masasakit na salita sa kaibigan dahil nakaramdam na ng awa sa kaibigang doktora. “Pasensya ka na Lorena, hindi ko naman nais na saktan ang kalooban mo,” wika ni Dok Mi