-STEVE- Hindi ko napansin na nakatulog na rin pala ako. Kaya kinaumagahan ay mas nauna akong nagising. Mukhang napuyat ko ang buntis kong asawa.Dahan-dahan akong bumangon at dinampot ang sariling cellphone mula sa bedside table. Nagmamadaling nag-research sa mga dapat na pagkain ng isang buntis when it comes to breakfast.Sumilay ang matingkad na ngiti sa aking mga labi nang makita ang pwedeng kainin ng aking asawa, kaya lang biglang nagbago ang aking isip. Mas gusto ko iyong ako ang magluto para safe. Mahirap na kasi kung sa ilang mga restaurants dahil hindi ako 100% sure kung malinis ba ang pagkakaluto. Mahalaga sa akin ang kapakanan ng aking asawa at anak.Kaya nagpasya akong lumabas ng private suite at hinanap ang kitchen ng naturang beach, kahit magbayad ako ng malaki ay okay lang. Siguro naman hindi pa magigising ang asawa ko sa aking pag-alis. Kaya lang, paano kung hanapin ako nito? Napakamot ako sa sariling batok at bumalik na muli sa private suite kung saan naroon ang akin
-STEVE- HINDI KO man maalala ang babaeng katalik ngayon pero sigurado akong siya ang babaeng minamahal ng aking puso, at napatunayan ko iyon."Ohhh...hmmm... sige pah...ahhh! Isagad mo pa, Steve... ohhh...""Ahhh... ang sarap mo, Lorna...""Steve...sige lang... f—faster, Steve...""Ohhh, Lorna... hmmm... ahhh!"Nang biglang tumunog ang aking cellphone, ang unang pumasok sa isip ko ay si Mommy Sylvia. Wala akong pakialam."Fúck, hmmm... ang sarap mo, Lorna... ahhh!""Huwag kang tumigil, Steve... ohhh...hmmm... sige pa...ahhh!"Hanggang sa kapwa namin narating ang sarap at rurok ng tagumpay. Inalalayan ang asawa para makahiga ng maayos lalo na at masaya kong nalamang buntis ito sa anak namin. Kakaibang damdamin ang malaman na magiging Daddy na pala ako."Alam mo bang hindi ko ramdam na may amnesia ka, Steve?" Pagdakay turan ni Lorna sa akin. Hayan na naman ang pagtulo ng mga luha nito."Hey, stop crying. Palagi ka na lamang umiiyak." Hindi ko maiwasan na mag-alala para rito. "Alam mo b
-LORNA- Pumasok na rin kami sa looban ng naturang beach resort. "Kumusta ang pakiramdam mo?" tanong ni Steve sa akin. "Still nervous." Kinakabahang sagot ko. Inakay ako ng aking asawa patungo sa isang private room. "Gusto kong gawin ulit natin ang nangyari sa'tin." Awtomatikong tumayo ang mga balahibo ng aking mga batok at braso. "H—Ha?" "Hmmm... don't tell me hindi mo pa rin gets ang nais kong ipahiwatig?" Matagal bago ako nakapagsalita. "P—Pero..." Damang-dama ko ang malakas na pagtibok ng aking puso. Hanggang sa marating namin ang isang private room na sa tingin ko'y para sa'min. Binuksan ni Steve ang pinto at mabilis ang kilos na hinatak ako nito sa loob at walang-sabing inangkin agad nito ang aking mga labi. Sino ba ako para tumanggi gayong gustong-gusto ko naman ang ginagawa nito. Nang biglang naalala ko ang nais kong sabihin dito. Kaya walang-gatol na nag-ipon ako ng sapat na lakas para itulak ito. "Hey, what happened? Don't you like it?" Takang-tanong ni Steve sa
-LORNA- "Hmm... looking for him?" Tudyo na naman ni Randy sa akin. "Tumigil ka nga!" Inis kong tugon. "Masyadong halata, Mrs. Lucchese. Hindi ba pwedeng simplehan mo lang?" "I... I miss him already." Medyo nauutal kong sabi. "Alright, tutulungan kitang hanapin siya. Sa tingin ko mas nauna tayo sa kanya." "Tingin ko nga rin, hindi ko pa kasi siya makita," sagot ko. Hindi na ako sumulyap pa kay Randy dahil alam kong tutudyuin lang ako nito. Pero nasaan na nga ba ito? Tinungo namin ang mesang para sa amin. Halos lahat ng ilang mga kababaihan at kalalakihan na sa tingin ko'y hindi nagkakalayo ang edad ko at ni Randy ay nakatuon sa amin ang pansin. "Why are they looking at us?" Mahinang tanong ko kay Randy. "Siyempre, kasama ko si Mrs. Lucchese, the future CEO ng Trend Fashion Apparel." "And the CEO of Clothing Pearl Vuitton," ani ko. Nagkatawanan na lamang kami ni Randy. Pinag-hila ako nito ng silya at naupo naman ako. "Thanks." "My pleasure." Mayamaya ay
—LORNA— "Ayaw mo lang umamin, e." Nangingiti tugon pa ni Randy sa akin. "Ako'y tigil-tigilan mo, Randy." "What if I won't?" Tudyo pa nito sa akin. Nailing pumasok ako sa loob ng kotse at naupo sa may front seat. Umikot ito patungong driver seat at mabilis na pumasok sa loob ng kotse. Nang sumulyap ako rito ay hindi nakaligtas sa aking paningin ang pilyong ngiti sa mga labi nito. "Steve...here we come!" Tudyo pang muli ni Randy sa akin. Hindi ko napigilan ang sarili at natawa sa sinabi nito. "Gagó ka talaga," natatawang ani ko rito. "Kinikilig ka aminin mo." "Excited lang," sagot ko na lamang dito. "Kitams?" Nakangiting ibinaling ko ang tingin sa daan na aming dinadaanan. "Iba rin ang trip mo, ano?" "Siyempre, matagal na ring hindi kayo nagkita ng asawa mo. Malamang miss na miss mo talaga siya." Humugot ako ng isang malalim na buntong-hininga. Iniisip ang ilang mga alalahanin lalo na ang tungkol kay Mommy Sylvia. Kung bakit namin kasi heto pa ang naging hindrance sa pagsa
—LORNA—"I need to go, see you later. Naroon ako sa party kasama si Mommy. Narinig kong pupunta raw kayo no'ng Randy.""Yeah, don't worry about Randy. He's just a friend of mine. Hiling ko sanay huwag mong pakinggan ang lahat ng mga sinasabi ni Mommy Sylvia. She's lying to you, Steve.""Wala man akong maalala alam kong nagsisinungaling siya. Patunay sa kanyang mga kinikilos."Muli na namang nangilid ang mga luha mula sa aking mga mata, gamit ang aking mga palad ay ikinulong ko ang gwapong mukha ng aking asawa at walang-sabing hinagkan kong muli ang mga labi nito na siyang tinugon naman nito ng buong-alab.Pero agad ko rin itong tinapos. This time, nasa akin naman ang kontrol ngayon. "Alam mo bang bun—" Hindi ko na natapos pa ang sasabihin nang marinig ko ang boses ni Mommy na tinatawag ang aking pangalan. "Lorna, hija?" "Papasok na po, Mommy!" Sagot ko. Pagdakay binalingan ulit ang aking asawa. "Hindi tayo pwedeng makita ni Mommy. Mananatiling lihim muna itong pagkaintindihan natin