For the First time

♡ KABANATA 2 ♡

ALA SAIS pa lang ng umaga ay ginising na ako ng mga katulong para mag-almusal, halos hindi ko pa nababawi ang pagod ko sa biyahe kahapon, kayang latang lata ako ng makarating sa hapagkainan!

Sinandukan ako ng katulong sa pinggan kahit wala pa ako sa wisyo na kumain. Sanay naman ako gumising ng maaga pero sa pagkakataon na ito ay hinahanap ko ang mahabang tulog. - Nagpanggap ako na okay lang, lalo na at hiyang hiya ako sa itsura ko, pawang naka ayos na sila at nakabihis ng maganda samantalang ako ay nakapantulog pa na sinabayan ng magulo kong buhok na lagpas balikat at hindi pa nasuklayan.

“Anak ito ang unang araw mo bilang sekretarya ni Earniel!” simulang sabi ni Don Enricko, nangunot at napamulat ng husto ang mata ko ng marinig na magtatrabaho ako kay Earniel bilang sekretarya niya na pinagtaka ko, dahil sa pagkakaalam ko ay kapag nagkita na kami ay ikakasal na kami dahil nakapirma na ako sa kontrata.

“Magwowork po ako?”

“Hindi naman literal na trabaho, sabihin na nating trainee wife. Means sa lahat ng lakad niya kasama ka niya, sa meeting at kung ano-ano pa personal man o hindi!” Si Madam Victoria na ang nagpapaliwanag.

“Sosyal may OJT!—Kelan ho ako mag-uumpisa?”

“Actually ngayon din!” Si Don Ericko.

Napapitlag ako, madaliang ligo na ito! Sa kanila nanggaling ang damit na susuotin ko ngayon.

Sa mahaba at magarang sasakyan na ginamit ko ng sunduin ako nakasakay na parang ako ang mayaman at nagmamay-ari nito. Iniisip ko kung anong klaseng training ang gagawin ko, dahil nahihiwagahan ako kung bakit sa opisina ako dadalhin kung hindi naman ako magtatrabaho talaga! Nasa isip ko na pati ba paghuhugas ng plato ay ituturo ba nila?

Pumasok kami sa umiikot na mga pinto! Humanga ako pero hindi ko pinahalata, pagpasok pa lang ay nilamig na ako lalo na ang hita kong hindi natakpan ng maiksing palda. Napalunok pa ako mg makita ang hagdan na gumagalaw. Hindi ako ignorante ngunit sa palabas ko ito madalas nakikita at ngayon ay nasa harap ko na at matatapakan. Lumakad kami kasama si Melody! Sa isang pintong bumubukas na kung tawagin ay elevator.

Bumukas ito at niluwa ang mga taong nasa loob! At may mga pumasok muli kasama namin! Pawang lahat sila nakatingin sa akin! Sapalagay ko naman wala akong dumi sa mukha.

Nang bumukas muli ang pinto ay may babaing parang naghihintay sa amin pagdating! Seryoso ang kanyang mukha na parang sobrang sungit!

“Iiwan na kita sa kanya Ms. Salvador siya na ang bahala sayo!” Sabi ni Melody at agad na bumalik sa loob ng elevator.

“T-Teka!” Habol ko pero sa tingin ko na lang siya napigilan.

Napabuntong hininga ako ng kami na lang ng babae. Cassandra Mendoza ang pangalan niya sa suot niyang maliit na badge na nakatahi sa navy blue niyang office attire!

“Shall we go!”

“Saan?”

“Mr. Lao office! – Not aware?” Nanigas ang panga ko sa estilo ng pananalita niya! Pero wala ako magawa kailangan ko sumunod sa kanya at sa itsura niya ay napakataas ng posisyon niya.

Pumasok kami sa loob ng opisina, nabasa ko sa table ang pangalan ni Earniel pero wala siya ng mga oras na iyon.

Naupo ako habang pinagmamasdan ang paligid ng opisina. Sobrang liwanag nito dahil sa salamin na dingding nito! Para akong nalula kahit pa hindi pa ako nakakalapit.

“Let me remind you sa mga gagawin mo?”

“Sige sabihin muna!” Sumandal ako sa sofa, habang nakita ko ang panlalaki ng mata niya.

“Mr. Lao, want coffee during morning, afternoon or di naman kaya kapag nagoovertime siya.”

“Iyon lang ba? Useless naman ang training na ito!”

“FYI! Pang 69 ka sa list at ang mga nauna rejected – training ka for 1 week”

“pagkatapos ng 1 week ikakasal na ba kami!” umiling siya.

“The major rule! Hook Mr. Lao heart!”

“So heartbreaking! Pag hindi napaibig sa training pa lang hindi niya ipapasa?”

“Hindi naman ibig sabihin mainlove sayo si Mr. Lao, ang sinasabi ay makuha ninyo ang loob niya.

Maya-maya may tatlong lalaki na dumating. Mga prominante at may binatbat! Halatang mayayaman rin kaya lang mukhang may mga edad na. Hindi ko mapigilan tignan sila. Nakakahanga na para silang nasa K-drama na maaliwalas ang itsura sa suot nilang suit. At isa pa ay hinahagilap ko ng tingin kung sino sa kanila si Mr. Lao, dahil para sakin, para silang magkakamukha.

“Mr. Lao siya na po ang trainee!” Nang bumukas muli ang pinto at ang pumasok ang pang-apat na lalaki. Sa taas niya ay naglalaro sa 6ft siya, maganda ang tindig kahit pa medyo payat siya. Maliliit rin ang mata niya na pataas at katulad ng larawan ay busangot ang mukha niya na parang pasan ang mundo.

“May bago na naman?” Saad nito ng maupo ito sa lamesa niya, samantalang humilera naman ang tatlong lalaki at naupo sa tapat ko.

“Napakabata naman nito, hindi ba ito magrereflect sa kompanya?”

“Kaya nga! Hindi pa yata tapos ito ng pag-aaral!”

“Gentlemen, magfocus muna tayo, tumitig siya ng pailalim sa akin saka bumalik ang mata nito sa papel na hawak niya. – “Hayaan ninyo yan! Susuko rin yan katulad ng mga nauna.”

Wala ako alam sa pinag-uusapan nila pero interesting dahil about sa negosyo. Hindi ko mahulaan ang edad niya! Na iba sa naiimagine ko noong hindi pa kami nagkikita. Pansin ko sa kanya ang singhal niyang boses. Nangingibabaw ito sa kanilang apat.

“Magtimpla ka ng kape! Dapat mainit na mainit na black coffee!” Utos ni Earniel sa akin!

“Latte!”

“Caffucino sa akin!”

“Mocha-latte naman sa akin!” Nawindang ako ng marinig ang mga sumunod sa black coffee na request ni Earniel! Hindi pa ako nakakakita ng mga kape na iyon o kape ba talaga iyon?

Napansin kong nakatitig sila, at hinihintay ako gumalaw.

“Bakit hindi kapa umaalis?”

“Kasama ba sa training ito ang timplahan kayong lahat?—Tumuro ang daliri ko kay Earniel at matamang tinitigan siya.— “Ikaw lang naman ang magiging asawa ko ahh!” tumayo siya at umupo ng bahagya sa lamesa niya. At nagcrossed arms din siya.

“Oo kasama! Kung ayaw mo sumunod pwede ka ng bumalik kung saan bundok ka nakatira!” singhal niya.

“Ano sinabi mo taga bundok ako? Sige talagang aalis ako, kesa makasama ang hambog na katulad mo!” Hindi ko napigilan taasan siya ng boses! Pakirdam ko nakatingin lahat sila sa akin.

“Go!” – angat ng kamay niya sa pintuan, saka binalik muli sa pagccrossed ng kamay niya. – “Kaya lang kapag umalis ka, pupunitin ko ang kontrata at ngayon mismo babayaran mo ang 2million!” Hindi ako nakaimik, dahil hindi ko alam kung saan ako kukuha ng 2million agad na pambabayad sa kanya.

“Miss kapag wala ka pambayad kay Mr. Lao, May pera ako dito pwede kitang matulungan! Kasi yung katulad mo ang hanap ko.” Nangingisi nitong sabi.

“Madiri ka naman ang tanda tanda muna ehh!” Irap ko, dahil nangingilabot ako sa sinabi niya! Hindi niya tinukoy pero nauunawaan ko ang ibig niya sabihin. At hindi na siya nahiya sa puti niyang buhok.

“Okay gentlemen lumabas na lang tayo after work.”

“Good idea!”

“As a trainee kasama pa rin siya hindi ba?” Sabi ng isang lalaki.

“Saan ba kayo pupunta?” usisa ko.

Hindi na niya ako sinagot! At nagpatuloy sila sa pagdidisgust.

Binigyan muna ako ni Ms. Mendoza ng isang oras na break! Sandwich at cola lang ang kinain ko dahil naparami naman ang kain ko kaninang almusal! Hindi rin ako nagtagal bumalik rin ako agad kahit may ilang minuto pa ako natitira.

“Ms. Salvador may ididiscus ako regarding sa training mo. Sumunod ka sa akin!”

Pumasok kami sa isa pang room, may white board sa dingding, at mahabang lamesa na may walong malalambot na upuan! At inakupahan namin and dalawa at nagtapat, may hawak siyang makapal na papel.

“Tatapatin na kita! Hindi porket nakahilera ka maging asawa ni Mr. Lao ay may special treatment kana!”

“Hindi ko naman iniisip iyon!”

“Mabuti kung ganun, since ikaw ang umutang required na maging sunod sunuran ka!”

“Pero?”

“At ayoko ang ginawa mong pagsagot sa kanila! Always respect at kung gusto mo makapasa,” tumango na lang ako. –“Mr. Lao can’t express his feeling! Kaya ngayon pa lang mag-adjust kana!”

“Kaya pala ganun siya? Okay gagawin ko ang lahat!”

Bumalik ako sa loob ng opisina niya para antayin siya makabalik. Alam ko naman na ganun talaga ang ugali ng tao kapag tumatanda na! Takot na sila ma-express ang feelings nila, kaya kahit masaya sila, hindi na nila mapakita kung paano, kapag malungkot naman sila hindi rin nila pinapakita dahil nasanay sila na tinatago iyon! At sapalagay ko isa si Earniel Lao sa mga taong nahihirapan pakita kung sino siya.

Halos wala ako ginawa maghapon, nasa opisina lang niya ako at nakaupo! Sinasalat ang bawat sulok ng malaking silid na iyon. Pumasok si Ms. Mendoza dala ang isang bond paper na print. Inabot niya sa akin, at bago siya makalabas ay kailangan ko ng basahin, intindihin at kabisaduhin.

Pumasok ng maaga.

Bawal malate

Magtimpla ng kape kada apat na oras)

Ayusin ang necktie, palitan depende sa okasyon.

And first in the morning dictating appointment and meeting including name, time place.

So on and etc…

Nawindang ako ng matapos kong basahin ang ilan sa mga nakalagay sa bond paper na iyon, pero sa tingin ko naman ay kayang kaya ko ito gawin lahat para sa dalawang milyon.

Nakaidlip ako sandali sa swivel chair niya! Sa sobrang lamig ng silid na iyon ay hinigop ako ng antok! Kahit hindi ito gaano kalambutan ay napasandal ako.

Nagising ako sa maingay na parang may nag-uusap! Pagmulat ko ay nakita ko kaagad ang mukha ni Earniel na nakasimangot at nakatayo sa likod ng upuan! Tumunghay ako at ininda ang batok kong nanakit sa pagkakapatong sa sandalan ng swivel chair.

Tumayo ako naglakad papuntang sofa pero nag-alinlangan ako ng makita ang manyak na matanda! Kasama pa rin niya ang mga ito.

“Let’s go!” Narinig kong sinabi ni Earniel, tinignan ko sa wrist watch ko ala-singko pasado na! Sumunod ako sa kanya kagaya ng nabasa ko sa papel kanina! Hindi ako sigurado kung saan ang punta nila.

At sa paglabas pa lang ay hindi ko alam kung kanino ako sasama na sasakyan! Tanging ang matandang manyak lang ang tawag ng tawag sa akin at nagpupumilit na sumakay na ako sa kanyang kotse. Pero hindi ko siya pinansin hanggang makita ko ang sasakyan ni Earniel, paalis na ito kaya tinakbo ko at binuksan ang pinto, mabilis akong nakaupo kahit pa muntik na ako mahulog mabuti na lang sanay ako sa pagsabit sa jeep at pagbaging baging sa kagubatan ng San Agustin.

“Bakit ka nandito?” Hindi siya nakatingin sa akin!

“Isasama mo ako pero paglalakarin ninyo ako?”

“Hindi ko sinabi na isasama kita,” Kinuha ko sa bulsa ng skirt ko ang papel na itinupi ko ng apat at pinakita sa kanya ang nakalagay.

“Bond your husband everywhere! Kaya nga nandito ako at babantayan kita baka mamaya mambabae ka,” binalik ko muli ang papel sa skirt! At umayos ng upo.

“Hindi mo pa ako asawa!” Tinaas pa niya ang palasingsingan niya para ipakita ang daliri niyang walang suot na wedding ring.

“Ahh! Basta sa akin ka lang!” Hindi ko na siya tinignan pero alam ko nakatuon ang mukha niya sa akin! Pero sa kaloob - looban ko ay parang gusto kong masuka.

Hindi naman siya ganun katanda, sa kutis niya, sa tindig at pananalita ay wala kong mabakas na katandaan! May magilan-ngilan nga lang siyang puting buhok pero hindi halata kung hindi titignan ng maigi.

Sa isang madilim na resto kami tumigil! Nagbabaan na rin ang mga kasama niya at sunod sunod silang naglakas papuntang entrance habang ako ay nakasunod lang sa likod niya.

Sa VIP room kami pumasok naupo kami sa pabilog na sofa na may bilog ding lamesa, tanging ako lang ang babaing kasama nila! At hindi ako kampante sa ganun! Lalo pa at nagpakilala na ang isa sa kanila! Nalingap lang ako ay katabi ko na ang matandang manyak, katabi ko man si Earniel pero malayo siya at nasa bandang gitna.

“Kumuha na tayo ng babae!” sabi ng isa.

“Ikaw Mr. Lao hindi kaba kukuha ng babae?” sabi ng lalaki na tumatawa tawa pa.

“Hindi! Hindi siya pwede kumuha!” Malakas kong sabi.

Nagtawanan sila at nagsimula silang asarin si Earniel sa akin.

“Sa lahat ng trainee matindi ito ahh?”

“Mapusok talaga kapag bata!” Saad ng matandang manyak at humaplos pa sa hita ko, tinabig ko ang kamay niya, sabay nagsumisik ako kay Earniel, kumapit pa ako sa braso niya sa inis at takot na nararamdaman ko. Lalo silang nag-asaran ng makitang nakatitig sa akin si Earniel, hindi ako nagpasindak, hindi ko inalis ang kamay ko sa braso niya. Siya na lang ang kusang nag-alis at lumayo sa akin.

“Don’t cross the line!” Mariin niyang sabi, sabay lumagok ng alak!

Nanahimik na lang ako sa isang tabi, tumigil na rin sa pangungulit sa akin ang matandang manyak ng may maka-table na itong babae! Hindi ako uminom kapag mas maraming lalaking kasama kaya minabuti ko na lang na pagmasdan sila at libangin ang isip ko sa mga alaala sa aming baryo.

Kung ano-ano na rin ang ginagawa nila, may naghahalikan, may inom ng inom at buga ng buga! Hanggang matuon ang mata ko kay Earniel may hawak pa siyang bote habang nakayuko. Sapalagay ko may tama na siya.

“Mr. Earniel Lao?” Tapik at yugyog ko sa kanya, umuungol lang siya at napahiga pa sa sofa!

Dahil lasing na si Earniel ay Pinasan ko siya sa likod ko kahit pa parang mas mabigat pa siya sa isang sako ng bigas.

Sinalubong kami ni Denver na driver niya paglabas ng resto-bar. Sa isang mataas na building kami tumigil, sabi ni Denver roon nakatira si Earniel. Sumama naman siya at hinatid kami hanggang 16th floor. Finger passcode ang nagpabukas sa pintuan at hinayaan na ako ni Denver na maiwan kay Earniel. Sa kama ang tungo ko kung saan ay binalibag ko siya pahiga.

Hiningal ako sa pagpasan ko sa kanya nanakit ang likod ko sa bigat niya! Hinila ko siya pataas para mapunta siya sa unan, sinabay ko na rin ang pagtanggal ng sapatos at medyas niya. Saka siya gumalaw patagilid! Nagsasalita siya pero napakahina.

Naupo ako sa bandang tagiliran at nilapit ko pa ang tainga ko sa bibig niya! Pero wala ako marinig.

“Ano ba sinasabi mo ha?” tampal ko sa kanya, gumalaw muli siya at tumihaya, ang isang kamay nito ay ang humahatak sa necktie niyang suot, at parang hirap na hirap siyang tanggalin iyon. Napakamot ako ng ulo! Nagdadalawang isip ako kung tutulungan ko ba siya.

Umakyat ako sa kama para lapitan ang necktie niya at tanggalin, sunod ay tinanggal ko ang suit na gray na suot niya, napahawak ako sa belt niya, pero gumapang ang kamay niya sa kamay ko para pigilan ako kahit wala naman ako balak na tanggalin iyon.

“Huwag muna ituloy,” nakapikit siya ng tignan ko ang mukha niya.

“Kunwari ka lang na lasing no?” Umangat ang kamay niya papunta sa likod ko, huli na para pigilan ko, muntik na akong masubsob sa kanya, namilog ang mata ko at napalunok, wala ng isang dangkal ang pagitan ng mga mukha namin.

Maagap kong tinakpan ang bibig niya bago pa ulit siya gumalaw.

His eyes opened but did not widen. Umangat pa ang kamay niya at hinahawi ang buhok kong sumangga sa mukha ko. My heart beaten fast! Parang may racing ng kabayo.

“Hoy! Hindi ako yung pang one night stand no!” Layo ko sa kanya, pero malakas ang kabig niya pabalik sa kanya. Sa mga labi niya ako nasubsob. Hindi ako makagalaw habang gumagalaw ang labi niya at parang nilalaro ang labi ko. Hindi pa ako nakiss ninuman, at hindi rin ako makapaniwala na siya pa ang unang halik ko.

★