LOGIN"Hindi ka na makakawala pa sa akin, Farrah. Ako na ang nagmamay-ari sa iyo simula ngayon hanggang dulo," mariing sabi ni Dawnson bago siya siniil ng halik.
View MoreElijah Theodore Martinez
“Sir, Mr. Martinez called earlier. He said that you need to go to your house tonight. At kung hindi raw po kayo uuwi ay huling araw n'yo na raw po sa kumpanya ngayon,” natatakot na pahayag ng aking sekretaryang si Miko matapos sabihin ang bilin ni Daddy.
What's new? Kahit anong maging desisyon ko naman tungkol sa bilin ni Daddy ay pareho lang siyang malalagot. Kung hindi ako uuwi sa mansyon, panigurado bukas ay wala na siyang trabaho, or worst, baka pati ako. Kung uuwi naman ako, panigurado, mahigit isang linggo na naman akong mainit ang ulo.
I don't know why my dad is so pressured to have me a child. Kaya naman ang matandang 'yon halos ibenta na ako sa lahat ng mga kumpare niya at business partner namin para lang matipuhan ko ang mga anak nila. As if naman na mauubusan na ako ng babae sa mundo at hindi na magkakaanak.
"I will give him a call, you may go now," kalmante pero may diin ko pa ring utos kay Miko na agad namang sumunod sa aking utos.
Matapos kong mapag-isa sa loob ng aking opisina ay agad ko na ring tinawagan si Daddy. I just hope that he will still accept my reasons for not going to his place tonight.
"Hello, Dad. How are you?" I said with a tired voice, hoping that he will notice it. Sabagay, hindi naman ako nagsisinungaling sa kanya dahil talagang pagod na rin naman ako dahil sa maghapong mga meeting at trabaho.
"I'm all good, son. Mabuti na rin at tumawag ka. I tried to contact you earlier but it's Miko who answered my call," medyo dismayadong tugon naman nito.
I lean my back on my swivel chair. Talaga atang drain ang lahat ng lakas ko dahil sa pakikipag-usap sa bago naming mga investor kanina. "Sorry, Dad, you know I'm quite busy these past few days. Next week na ang opening ng bago nating hotel at resort sa Palawan, and I want everything to be perfect like what you told me," hinging paumanhin ko pa rin kay Daddy.
“I know Elijah, and I am very proud of you, you know that…" malumanay na wika naman ni Dad sa kabilang linya. A smile immediately showed on my face, mukhang effective ata ang acting ko ngayon ah, nasabi ko na lang sa aking isip. "…but, that act will not work on me anymore, my dear son. Uuwi ka ngayong gabi dito sa bahay o mawawala lahat ng meron ka ngayon? That's the only option you have, Elijah, and I hope you will make a good choice," muling sabi ni Daddy bago ako pinatayan ng tawag na agad na nakapagpawala sa ngiti sa aking mukha.
What the f*ck? Parang sinabi na rin niya na wala akong ibang choice ngayon kung hindi ang sumunod na lang sa kanya. Wala sa sariling napahilot na lang ako sa aking sintido dahil pakiramdam ko ay bigla na lamang itong pimintig dahilan upang sumakit ang aking ulo.
Past ten in the evening nang magdesisyon akong dumaan sa bahay namin. Wala namang sinabi si Daddy na oras ng pagpunta ko kaya sana kung may bisita man siya ngayon ay nakauwi na sila.
I park my Rolls-Royce La Rose Noire Droptail in the vacant car park in front of our house. Nakahinga naman ako nang maluwag nang mapansing wala namang ibang sasakyan sa loob ng aming bakuran maliban sa mga sasakyan na koleksyon ni Daddy.
Ngunit ang tuwa sa aking mukha ay agad na nawala nang sa pagpasok ko pa lang sa loob ng aming bahay ay bumungad na sa akin ang isang babaeng nakasuot ng kulay pulang hapit na bistida, na kahit nakaupo ay alam kong maikli rin ito base na rin sa kanyang hita na nakalantad habang ang kanyang mga magulang ay masayang nakikipagkuwentuhan kay Daddy.
“Oh, Elijah. Buti nakauwi ka pa. Ipapatawag ko na sana si attorney Diaz,” tatawa-tawang biro pa ni Daddy habang bakas sa kanyang mukha ang tagumpay dahil sa pagpapauwi sa akin.
"I'm sorry I was late. Medyo madami lang pong tinapos sa opisina," muling paumanhin ko habang naglalakad papunta sa sala kung saan sila nagtitipon.
"Napakasipag naman pala nitong anak mo Elias, kaya hindi na ako nagtataka kung bakit mas lalo pang yumayaman ang pamilya niyo," bigay puri pa sa akin ng lalaking kausap ni Daddy.
Tahimik naman akong naupo sa tabi ng aking ama habang inoobserbahan ang mga bisita.
"I will not disagree on what you said. Talaga naman wala akong masasabi rito sa anak ko. Masipag na, matalino pa. Laking pasasalamat ko nga sa batang ito at kahit papaano na-eenjoy ko naman ang maagang pagreretiro na walang pinoproblema," proud na bida naman ni Daddy sa akin na talagang labis na nagbigay sa akin ng saya.
Dadalawa man kami ni Dad mula pagkabata ko ay hindi naman siya nagkulang sa pag-aaruga at pagmamahal sa akin. Kaya nga kahit anong kanyang hilingin ay hindi ko rin magawang tanggihan.
“Napakasarap sigurong maging manugang niyang anak mo. Kung iyang si Elijah ang makakatuluyan nitong unica hija namin ay talagang makakampante na rin ako, lalo na sa negosyo," nakangiting pahayag muli ni Mr. Sanchez, ang isa sa mga bagong business partner namin na si daddy pa mismo ang nakipag-usap.
“Ay oo naman. Sa katunayan nga ay pinag-aasawa ko na ito. Aba, tumatanda na rin tayo, gusto ko rin namang makipaglaro sa magiging apo ko habang kaya ko pa," muling pasaring ni Daddy sabay tingin kay Rachel, ang solong anak ng mag-asawang Sanchez. "Ikaw ba, hija, may boyfriend ka na ba? Itong si Elijah ko ay nako, wala itong girlfriend," muling pagbebenta pa sa akin ni daddy.
"Dad, ano ka ba? Mahiya ka naman," pabulong na sita ko pa kay daddy habang napapahilot na lang ako sa aking batok. Kahit ata wala akong high blood, pag itong si daddy ang kausap ko, pakiramdam ko tumataas ang presyon ko.
Nahihiyang napangiti na lang si Rachel habang binibigyan ako ng mga palihim na sulyap, "Wala po akong boyfriend, Mr. Martinez," may kahinhinang wika pa nito ngunit ang bawat tingin ay sa akin ipinupukol.
Alam ko na ang mga ganitong tagpo. Isa lang panigurado ang habol sa akin ng babaeng ito. Katulad ng ibang inirereto sa akin ni daddy, malamang na katawan ko lang din ang gusto niya.
Well, sino ba naman ako para hindi pagbigyan ang hiling niya. Isang masuyong ngiti ang aking ibinigay sa kanya bago ito sinenyasan na sumunod sa akin sa aking silid habang ang aming mga magulang ay abala pa rin sa kanilang pagkukwentuhan. At katulad ng inaasahan, sa unang pagsubok pa lamang, bagsak na agad ang babaeng nasa aking harapan.
Tahimik ang gabi sa Rockwell Mansion. Ang mga chandeliers ay kumikislap habang nagbabantay sa katahimikan ng buong bulwagan. Sa labas ay mahigpit ang seguridad. Bawat gate ay may nakapuwesto, bawat sulok ay binabantayan ng CCTV. Ngunit kahit gaano katatag ang paligid ramdam ni Dawson ang bigat na nakasiksik sa kanyang dibdib. Parang may bagyong paparating na hindi niya maiiwasan. Nakaupo siya sa study room habang hawak ang isang baso ng alak na hindi man lang niya ginagalaw. Hindi siya mapakali. Mula nang makaharap niya ang mataas na opisyal ng pulisya kanina, isang bagay ang paulit-ulit na bumabalik sa isip niya...Bakit parang binabalewala nito ang sinabi niya tungkol sa Red Bulls? "Hindi ito basta-basta," bulong niya sa sarili. Pinapabigat ang mga palad sa mesa. "Hindi ko kayang iwan si Farah na walang proteksyon. Hindi ko hahayaang maulit ang mga kasinungalingan at dugo ng nakaraan." Nang bumukas ang pinto, pumasok si Farah ng naka-nightdress at may hawak na tasa ng gatas. Tah
Tahimik ang buong mansion nang biglang bumukas ang malaking pintuan ng opisina ni Dawson. Mabilis na pumasok si Jason, halatang sugatan at hingal na hingal. Namumula ang mga mata niya sa pag-iyak at nanginginig ang mga kamay. "Jason?" agad na tumayo si Dawson mula sa kanyang swivel chair, bakas ang kaba sa mukha. "Ano’ng nangyari? Nasaan si Bianca?" Kasunod noon ay lumapit si Farah habang hawak ang dibdib dahil ramdam niya ang matinding kaba. Hindi niya kayang ipaliwanag pero parang may masamang kutob na siya. "Jason, please, tell us. Ano’ng nangyari sa kanya?" Bagsak ang mga balikat ni Jason habang hawak pa rin ang mga kamay niyang may dugo. Hindi niya kayang tumingin nang diretso sa mga mata ng kanyang tito. "Uncle... Bianca’s gone." Halos tumigil ang mundo ni Dawson sa narinig. "What do you mean... gone?" mababa at nanginginig ang kanyang tinig. Hindi nakasagot agad si Jason. Bumagsak siya sa sofa, napahawak sa ulo at tuluyang umiyak. "Pinaputukan kami ng mga tauhan ni C
Kinabukasan, maaga pa lang ay naghanda na sina Jason at Bianca. Parehong seryoso ang ekspresyon sa kanilang mukha habang pinaplantsa ang plano. Ang warehouse na narinig ni Bianca mula sa mga tauhan ni Camille ay nasa malayong dulo ng pier. Hindi ito basta napupuntahan ng kung sino lang. Kailangan ng lakas ng loob at mabilis na kilos para hindi sila mahuli. Sa loob ng kotse, hawak ni Bianca ang cellphone niya. Bago sila umalis sinigurado niyang puno ang memory at may internet connection ito . "Jason, kung sakali mang may masama na mangyari, kailangan makarating agad ang ebidensya kay Dawson. Hindi ako puwedeng mabigo..." wika ni Bianca bago napalunok ng laway. Tumingin si Jason sa kanya at saka mariin ang tingin. "Bianca, huwag mong isipin na may masamang mangyayari sa iyo, okay? Babantayan kita. Wala kang dapat ipag-alala." Ngunit kahit anong lakas ng loob ang ipinapakita ni Jason, ramdam din niya ang kaba. Kahit siya, hindi sigurado kung makakalabas silang buhay mula sa plan
Lumipas ang dalawang araw mula nang magharap si Bianca at Farah sa hardin ng mansion ni Dawson. Sa loob ng panahong iyon ay naging tahimik ang paligid ngunit hindi rin nawala ang kaba sa dibdib nina Jason at Bianca. Kahit nasa loob sila ng malaking bahay na may mga guwardiyang nagbabantay ay ramdam nilang hindi sila ligtas hangga't hindi tuluyang napapabagsak si Camille at ang grupo niyang Red Bulls. Isang hapon, nagpasya si Jason na kausapin si Bianca nang masinsinan. Nasa veranda sila ng maliit na guesthouse na itinabi ni Dawson para pansamantala nilang tirhan. Tahimik ang paligid, tanging huni ng mga ibon at hampas ng hangin sa mga puno ang maririnig. Nakaupo si Bianca sa kahoy na bangko, hawak ang maliit na notebook na tila matagal na niyang ginagamit para isulat ang mga plano at iniisip niya. Si Jason naman ay nakatayo at nakasandal sa haligi. Seryoso ang ekspresyon ng mukha. "Bianca," mahinang wika ni Jason habang nakatingin sa malayo. "Alam kong hindi sapat na nagpunta tayo
Maaga pa lamang tahimik ang paligid ng mansion ni Dawson. Ang mga hardinero ay abala sa pagdidilig ng mga halaman at ang malalaking gate ay bantay-sarado ng mga guwardiya. Sa loob naman, nakaupo si Farah sa isang bench sa gilid ng hardin habang hawak ang tasa ng kape na halos hindi niya mainom dahil sa dami ng iniisip. Ang mga pangyayari kagabi at ang pagdating nina Jason at Bianca pati na rin ang rebelasyon tungkol kay Camille at ang biglaang pag-amin ng lahat... ay parang unos na hindi pa rin niya lubusang matanggap. 'Hindi ko alam kung paano namin malalampasan ito ni Dawson pero naniniwala akong hindi mananalo si Camille dahil masama siya,' sabi ni Farah sa isipan. Habang nagmumuni-muni siya... bigla niyang napansin ang anino ng isang babae na dahan-dahang lumalapit mula sa likuran. Nang lumingon siya, halos mapatigil ang pintig ng kanyang puso nang makitang si Bianca iyon. Nakasuot ng simpleng puting blouse at maong, walang kolorete sa mukha at halatang walang tulog. May dala-
Tahimik ang gabi sa loob ng malawak na mansion ni Dawson. Sa labas, tanging tunog lang ng mga kuliglig at mahinang hampas ng hangin sa mga dahon ng puno ang naririnig. Sa loob naman, nasa study si Dawson. Nakaupo sa leather chair habang hawak ang isang baso ng alak. Nasa tabi niya si Farah na nakasandal sa sofa at tahimik na nagbabasa ng ilang papeles na kanina pa niya sinusubukang intindihin. Ngunit ramdam ni Farah ang bigat ng paligid. Parang may paparating na hindi kanais-nais. Hindi nagtagal ay narinig nila ang biglang busina mula sa labas ng gate. Mabigat at sunod-sunod at tila ba hindi alintana ang oras ng gabi. Kumunot ang noo ni Dawson. Agad na ibinaba ang baso ng alak at tumayo. “Hindi ako nag-e-expect ng bisita,” malamig niyang sabi at saka kinuha ang cellphone para tawagan ang isa sa mga guwardiya. “Check kung sino ‘yan sa gate.” Hindi nagtagal, bumalik ang sagot. “Sir, si Mr. Jason po at kasama niya si Miss Bianca. Nasa labas ng gate. Gustong makapasok.” Bahagyang












Maligayang pagdating sa aming mundo ng katha - Goodnovel. Kung gusto mo ang nobelang ito o ikaw ay isang idealista,nais tuklasin ang isang perpektong mundo, at gusto mo ring maging isang manunulat ng nobela online upang kumita, maaari kang sumali sa aming pamilya upang magbasa o lumikha ng iba't ibang uri ng mga libro, tulad ng romance novel, epic reading, werewolf novel, fantasy novel, history novel at iba pa. Kung ikaw ay isang mambabasa, ang mga magandang nobela ay maaaring mapili dito. Kung ikaw ay isang may-akda, maaari kang makakuha ng higit na inspirasyon mula sa iba para makalikha ng mas makikinang na mga gawa, at higit pa, ang iyong mga gawa sa aming platform ay mas maraming pansin at makakakuha ng higit na paghanga mula sa mga mambabasa.
Comments