บททั้งหมดของ Lustful Agreement with my Ex's Uncle (SPG): บทที่ 1 - บทที่ 10

Malamig ang simoy ng hangin sa labas nang bumaba si Farah mula sa jeep, hawak-hawak ang isang maliit na kahon ng cake na may nakalagay na pulang ribbon. Hindi niya mapigilan ang mapangiti habang naglalakad papunta sa condo unit ng boyfriend niyang si Jason. Monthsary nila ngayon—isang taon na rin silang magkasama, at sa isip ni Farah, ito na marahil ang tamang pagkakataon para pag-usapan ang mas seryosong direksyon ng kanilang relasyon.May mga pagkakataon na tinanong na siya ni Jason kung kailan niya balak “ibigay ang sarili,” ngunit lagi niyang sinasabi na gusto niyang hintayin muna ang kasal. Sa mga paningin ng iba, siguro ay old-fashioned siya, pero sa kanya, iyon ay tanda ng respeto at pagmamahal sa sarili. Sa kabila nito, naniwala siyang naiintindihan siya ni Jason. Lumapit siya sa pinto at tumawag. Walang sumasagot. Napakunot siya ng noo. Siguro nasa loob at naliligo lang. Kinuha niya ang spare key na iniwan sa kanya ni Jason noong isang buwan, at dahan-dahan niyang binuksan

Pagkauwi niya sa kanyang apartment, humarap siya sa salamin at tinitigan ang sarili. Parang hindi niya makilala ang babaeng nakikita niya—mapula ang mata sa puyat at alak, at may halong guilt at curiosity sa dibdib. Kinabukasan, pumasok siya sa opisina, pero tila hindi na niya kaya ang parehong rutang araw-araw. Lahat ng bagay ay parang walang kulay, at sa tuwing may magtatanong kung bakit siya matamlay, wala siyang maisagot. Sa huli, tinawag niya ang HR manager at inabot ang resignation letter niya. "Pasensya na, Ma'am… kailangan ko lang talagang magpahinga at magsimula ulit." Tinawagan niya ang kaibigan niyang si Liza para makipagkita. May napag-usapan silang lugar kung saan sila magkikitang dalawa. Nauna siyang dumating doon. Ilang minuto ang lumipas, sumunod na rin si Liza. "Kumusta na naman? Ginugulo ka ba ni Jason? May paghahabol bang nagaganap?" kaagad na tanong sa kanya ni Liza. Mabagal na umiling si Farah. "Wala. Walang ganoong nagaganap," mapait niyang sabi. Kung mayr

Kinabukasan, parang nagising si Farah sa isang bangungot na hindi niya matakasan. Habang nakaidlip pa siya sa kama, tumunog ang cellphone niya. Sunod-sunod. Notifications, messages, mentions. At sa bawat pag-swipe ng screen, mas bumibigat ang dibdib niya.Headline sa isang gossip site:“New CEO’s Fiancée — Former Girlfriend of Nephew?”Sa ilalim ng artikulo, nakalagay ang litrato nila ni Dawson kagabi, hawak ang kamay niya, nakangiti habang ipinapakilala siya bilang fiancée nito.Hindi lang iyon. Sa comment section, nagsisiksikan ang mga opinyon ng hindi niya kilala:“Wow, gold digger alert!”“Ang tapang, ex ng pamangkin tapos ngayon si tito naman?”“Dawson deserves better.”“Alam ba ni Jason ’to?”Napahawak siya sa noo. Para siyang hinihila pababa ng mga salitang iyon, bawat letra ay parang tingga sa puso.“Kalma lang, Farah,” bulong niya sa sarili. “Wala kang ginagawang masama.”Pero kahit anong sabihin niya, ramdam niya ang bigat ng paghusga.Pagpasok niya sa opisina, halos mabingi

Kinabukasan matapos ang engrandeng charity gala, hindi pa man sumisikat nang lubos ang araw ay nagsimula nang umikot ang balita. Sa mga social media platforms, trending ang pangalan ni Farah Cruz — hindi dahil sa kanyang trabaho, kun'di dahil sa naging sagutan nila ni Camille sa gitna ng maraming bisita.“#FarahVsCamille”“#RockwellFiancée”“#GoldDiggerOrQueen?”Iyon ang mga hashtags na paulit-ulit na lumulutang sa kanyang feed. Kahit anong iwas niya, kahit ang simpleng pagbukas ng phone ay parang pagsilip sa isang pugad ng mga pukyutan—lahat handang sumugod at manakit."Mga baliw. Panira lang kayo ng araw. Hindi ako magpapaapekto sa inyo," bulong ni Farah sa sarili.Sa isip niya, naroon na siya sa sitwasyong iyon at hindi na siya makakatakas pa. Kaya ang dapat na lang niyang gawin ay tatagan ang loob at huwag papayag na basta na lang siya tapakan ng kahit na sino.Pagdating niya sa opisina, ramdam na ramdam ni Farah ang bigat ng mga matang nakatuon sa kanya. Ang iba’y nagkukunwaring

Mabigat ang pakiramdam ni Farah pagbangon kinabukasan. Sa unang tingin, parang normal ang lahat—ang mga sinag ng araw na pumapasok sa kurtina, ang mabangong kape sa mesa na ipinahanda ni Dawson para sa kanya, at ang halik nito sa kanyang noo bago tumulak patungong trabaho. Ngunit sa ilalim ng lahat ng iyon, may gumugulong na tanong sa kanyang dibdib. 'Ano ba talaga ang hindi sinasabi sa akin ni Dawson Rockwell?' tanong niya sa kanyang sarili. Matapos ang charity gala kagabi, hindi siya mapakali. Ang mga salitang binitiwan ni Camille ay parang tinik na nakatusok sa kanyang isipan: “Enjoy it while it lasts, honey. Dawson always gets bored.” At higit pa roon, ang mga titig ng mga taong parang may alam na siya lamang ang hindi nakakaunawa. Hapon na nang makarating si Farah sa opisina. Pagpasok niya, agad niyang napansin ang bulungan ng ilang empleyado. Ilang mata ang pasimpleng nakatingin sa kanya, saka mabilis na bumaling kapag nahuli niyang nakatingin. “Good afternoon, Ms. Cruz,