บทที่ 18 เดิมพันที่แลกด้วยชีวิต(2)

"…." ฉันส่ายหน้าตอบกลับไปทันควัน

"มึงจำตอนรับน้องปีสอง..ที่มึงขับแรลลี่พาทีมเราชนะได้ปะ?"

"วันนี้มึงก็ต้องทำได้..และที่สำคัญ เราไม่มีทางเลือกอื่นแล้วนะเว้ย" มันเลิกคิ้วถามเมื่อเห็นว่าฉันไม่กล้าจะรับกุญแจไป

"แต่ว่า...." ฉันกัดริมฝีปากแน่นอย่างลังเลใจ

"มึงคงไม่คิดอะไรโง่ ๆ จะไปนั่งแทนน้องสาวตัวเองหรอกนะ" อาร์เดลหันกลับมาถามเสียงแข็ง ๆ

"คะคือ..ที่กูไม่กล้าแข่งเพราะถ้าแพ้ขึ้น..รถมึงอะดิ.. " ฉันไม่กล้าจริง ๆ รถไอ้อาร์เดลคันละตั้งหลายล้าน ถ้าแพ้ขึ้นมาฉันจะหาที่ไหนมาคืนให้เพื่อนได้

"มึงฟังนะ..กูไม่ได้ซีเรียสเรื่องรถ เพราะรถกูซื้อใหม่เมื่อไหร่ก็ได้" ไอ้อาร์เดลตอบกลับเสียงเรียบ

"พ่อกูรวย" มันยักไหล่ตอบกลับอย่างกวน ๆ

"แต่มึง..มึงต่างหากที่กูกังวล" อาร์เดลใช้นิ้วจิ้มมาที่หน้าผากของฉัน

"และมึงฟังกูนะ..การแข่งครั้งนี้มันไม่ได้ขึ้นอยู่แค่กับจะได้หรือเสียรถ แต่สิ่งที่มึงต้องโฟสกันคือชีวิตตัวมึงกับน้องมึงต่างหาก"

"…" ฉันกำหมัดแน่นมันเครียดมากจริง ๆ นะที่ต้องเอาตัวเองไปเสี่ยงกับการท้าพนันอะไรโง่ ๆ แบบนี้ และถ้าพลาดขึ้นมาก็ไม่รู้เลยว่าจะพากันหนีออกจากที่นี่ได้ยังไง

"ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับมึง..ตอนสอบมิดเทอมก