บทที่ 17 เดิมพันที่แลกด้วยชีวิต(1)

14

เดิมพันที่แลกด้วยชีวิต

"โถ้เมียครับ.." ไอ้สารเลวนั้นลูบใบหน้าของน้องฉันเบา ๆ

"พิ้งก็รู้ว่าพี่ไม่มีทางแพ้แน่ ๆ ...หรือว่าพิ้งไม่เชื่อใจผัวตัวเอง..ฮื้ม?" มันส่งสายตาหวานหยดย้อยและพูดกรอกหูน้องฉันไม่หยุด

"คือพะพิ้ง..." ยัยพิ้งหันมองทางไอ้คริสเวรนั้นกับฉันสลับไปมาเหมือนเริ่มลังเลขึ้นมา แต่สุดท้ายพิ้งก็เหมือนจะโอนเอนไปทางไอ้เวรนั้นอยู่ดี

"แล้วถ้ามันแพ้ละ?" ฉันคว้าแขนยังพิ้งและพูดใส่หน้าเพื่อเรียกสติอีกครั้ง

"น้องฉันก็จะถูกส่งต่อให้ใครก็ได้เหมือนกันใช่ไหม?" ฉันพยายามย้ำเตือนและมองไปรอบ ๆ บรรยายกาศสนามแข่งที่น่ากลัวนี้ มีชายหน้าบากคนหนึ่งเดินมาถ่มน้ำลายทิ้งอย่างสถุน ๆ ก่อนจะเดินผ่านไปขึ้นรถแข่งของตัวเอง ทำเอายัยพิ้งที่เริ่มมองเห็นความเป็นจริงถึงกับสะดุ้งโหย่ง

"แต่ถ้าพี่ชนะ..คืนนี้เราสองคนจะขับแลมโบกีนี่ยี่สิบห้าล้านกลับคอนโดเลยนะ" ไอ้เวรนั้นรีบจับใบหน้าของพิ้งหันไปมองทางของรางวัลใหญ่ตรงหน้าทันที

"คราวนี้พิ้งจะขับ จะถ่ายรูปอวดใครก็ได้นะ" มันพูดเสริมพร้อมกับหอมแก้มน้องสาววัยสิบแก้วของฉันแบบต่อหน้าต่อตาฉันเลย

"แต่ว่า..พิ้งกลัว" พิ้งเริ่มมองมาทางฉันอย่างลังเลใจ เมื่อเห็นไปเห็นผู้เข้าแข่งขันท