Chapter 64

Marami na ang nagbago sa loob ng limang taon. Ang pangalan ko ay kilala na ngayon dahil sa aking mga paintings, bawat hagod ng pintura sa canvas ay nagdadala ng mga piraso ng buhay na dati kong tinatakbuhan. And in the middle of it all, I had Soleil, my greatest masterpiece.

I was in the kitchen, flipping pancakes while the soft hum of the radio filled the air. Umaalingawngaw sa buong bahay ang mga halakhak ni Soleil, kasunod ng kanyang maliliit na yapak na tumatakbo papasok sa kusina.

“Mommy!” she called out, holding my phone in her tiny hands. “Your phone is ringing!”

Nakangiting humarap ako sa kanya. “Who’s calling, sweetheart?”

Huminto si Soleil at tinignan ang screen.

“It’s Tito Johann!” tuwang-tuwa sigaw ng bata.

“Bring it here,” I said softly.

Lumapit si Soleil at maingat na inilagay ang telepono sa aking palad bago sumibat patungo sa mesa para sumunggab ng isang strawberry mula sa mangkok ng prutas.

“Hey, Johann,” I answered, tucking the phone between my ear and shoulder as