Hi! You can tell me your thoughts po. Thankies!
LUMAKI nang lumaki ang tiyan ko and I had no one by my side during my pregnancy. Parang gusto ko na lang umiyak non at umuwi sa bahay. I quit. I feel like I am a failure. Ang paghihiganti na nasa isip ko ang sinisisi ko kung bakit sa tingin ko ay kinakarma na ako ngayon sa mga balak ko pa lang sanang gawin. Pero bakit ganon? Hindi naman ako masamang tao. Ni wala nga akong inaapakan na iba. But why do I keep experiencing something like this? Kulang na lang ay dalhin na ni Kai ang lahat nang mga gamit niya sa mansiyon para samahan ako. Minsan raw ay nababagot na sya but she can't leave me alone lalo pa at buntis ako. It's y fifth month now at medyo malaki na ang tyan ko. I already have a baby bump. Iniisip ko na lang na nag-stay si Maximog ng New York for business purposes at hindi niya lang ako nagawang I-contact dahil sa super tight ng schedule niya. Pampalubag loob ko na lang sa sarili ko kahit na madalas akong sabihan ni Kai na nagpapakatanga na. Hindi ko rin naman mabitawan ang m
HABANG lumilipas ang bawat araw, humihina na rin ako nang humihina. Pilit ko lang tinatatagan ang loob ko para sa anak ko. Today is the day of my ultrasound at bukas na agad ang baby shower to reveal the gender. Excited na ako na malaman ang gender ng anak ko. Kahit na wala pa rito ang papa niya. Siguro, kapag nandito si Maximo, magiging masaya rin naman siya kahit papano dahil magkakaroon na siya ng tagapagmana. Napakibit balikat na lang ako. Who knows? Hindi naman siguro habang buhay ay aayawan niya ang anak niya ‘di ba? Kararating lang namin ngayon sa OB ko. I am kinda nervous. Nakahawak lang ako sa tummy ko all the time. “Doc, kay Kai niyo na lang ibigay ang results ha? Saka, h’wag niyo pong sasabihin sa akin ang gender ni baby. I want to have a guess too. Ayaw ko pong I-spoil ang sarili ko. Bukas na rin naman agad ang baby shower.” Utos ko pa sa doctor. Naloka yata sa ‘kin si Doc dahil maging ako ay gustong pahuli na malaman ang gender ng anak ko. Kung gugustohin ko lang na I-s
Pilit kong tinatatagan ang loob ko. Bakit pa kasi sila nagpunta dito? Imbes tumibay ang loob ko, mas lalo akong nababaon sa lupa.“Ma’am, palalabasin ko na lang po sila--””Hindi, manong. Let them in.” Malamig na utos ko.We led them inside. Pinaupo sa magarang sofa nina Maximo. Nawiwindang pa si mommy habang nasa loob. Halos parehas lang sila ng reaksyon ni ate na hindi rin masukat sa tingin ang yaman nina Maximo. Gate pa lang ay kitang kita ko na ang panlulula sa mga mukha nila.“Tapatin niyo na ho ako, Mom.” Prangkang sinabi ko sa mommy ko.Kitang kita ko pa sa mga mata ni ate na naapipilitan lang naman siya na maupo rito. Akala niya siguro ay hindi ko mahahalata?“Eloisa, nandito kami d-dahil nalaman namin sa nagdadalang tao ka raw. G-Gusto ka lang naming kamustahin. Gusto naming tingnan ang lagay mo.”“Ayos naman ako, mom. Hindi niyo na po kailangang makipagplastikan sa akin dahil hindi ko naman kailangan ang concern niyo.”Napatayo si ate. “Bakit ka ba nagtataray? Por que mangan
After I finished my food ay nagsimula na rin na magsidatingan ang lahat ng mga bisita. How I really wish, isa si Maximo sa mga dumating. Pero hindi. Habang hindi pa nag-uumpisa ang gender reveal, inayusan muna ako ng kaunti ni Kai sa kwarto dahil nagmumukha na raw akong tinapay na inaamig kaiiyak ko buong gabi. “Ayan you look nice and prettier na. Ano, tara na sa baba? Naghihintay na panigurado ang pamilya ni Maximo.” Yaya niya sa akin. Deep down in my heart I wa shoping to see the man I have been waiting for to come home. Hanggang kailan ba kami maghihintay, Maximo? May kasiguraduhan ba na babalik ka? Pakiramdam ko kasi ay si Lola lang ang kakampi ko sa pamilya niya. Hindi kami ganoon ka close ni Mr. Maximilio. Halata naman kasi na mas gusto niya si Abigail kaysa sa akin. “Thanks, sis. Mas maganda na ba ako kaysa sa Abigail na ‘yon?” I asked her the second time around. Wag lang siyang magkakamali ng sagot dahil alam na niya ang mangyayari. “Syempre. . .mas maganda ka na ngayon. La
When the party was over, tila may hang over pa rin ako at hindi makamove on na babae ang anak ko. Paulit ulit kong tinitingnan ang ultrasound ko sa OB na talaga namang mahigpit na itinago ni Kai para daw hindi ko makita dahil mawawalan na ng saysay ang surprise kapag nakita ko naman agad ang resulta. Nasa kama kami pareho ngayon at kahit hapon na ay nagkukuskos pa rin siya ng kuko niya. Babaeng ‘to talaga, walang pinipiling oras. “Bakit ngiting ngiti ka na naman diyan? Para kang nagwagi sa lotto, e.” Puna niya sa akin kaya agad na napanguso ako. “Parang ganon na rin, sis. Kasi parang nanalo na rin ako dahil tumama ang hula ko, e. babae ang anak ko! Babae!” inulit ulit ko pa. “Oo na nga. Hindi naman halata na napakatamis niyang ngiti mo ano? Ano ba sa feeling na may sumisipa na diyan sa loob ng sinapupunan mo, sis?” Lumawak ang ngiti ko. “Puwede ko namang iparanas sa ‘yo kung gusto mo?” Pagbibiro ko pa. “Bakit ka curious? E ang expert mo nga sa ganitong usapan kahit hindi ka pa nagd
Halos tawagin ko na ang lahat nang mga santa at santo nang dalhin ako sa delivery room. Akala ko nga ay katapusan ko na. I was really afraid. Lalo pa, naalala ko ang paulit ulit na sinasabi ng mga matatanda noon na kapag nanganak raw ang isang babae, ang isang paa na nito ay nasa hukay. Nakailang buntong hininga pa ako habang patuloy ako sa pag-ire. The mid wife and nurses were kind at gentle lang sila sa akin. Hindi ko alam kung ano na ang ginagawa ni Kai sa labas but before ako ipasok a delivery room ay ang sabi niya tatawagan niya raw ang buong angkan ni Maximo na magpunta ng hospital para sabihin na manganganak ka na. I just wonder that it’s not possible dahil mga busy na mga tao ang pamilya nila. Masakit. Sobrang sakit ang manganak. Sa sobrang sakit ay tila namanhid na ang bandang ibaba ko. But when I heard my daughter cry for the first time, tumulo ang luha ko. Bigla akong nalungkot kasi naalala ko na naman si Maximo. My daughter was already born to this world pero wala ang dad
FOUR YEARS LATER. . .I put on my coin purse inside my bag and get ready to go to work. I still work at the Walton’s Law firm as a secretary under Kelvin’s supervision. It’s been four long years when I started working there. It’s been four long years that I have raised my child alone. Apat na taon na at itinigil ko na ang pag-asa na uuwian pa kami ni Maximo. On what ever that had happened to him? Hindi ko na alam. Hindi namin alam. Dahil kasabay ng pag-alis niya ay ang hindi na rin pagpapakita ni Mr. Maximilio. I wonder where they were all these f*cking years but I won’t care anymore. Ang tanging pinagtutuunan ko na lang ng pansin ay ang anak ko.If you would ask me if I still love him?Hindi naman nagbago ang pagmamahal ko. Siya pa rin. Siya lang.Nadatnan ko si Kai na kumakain ng breakfast na ako rin naman ang nag-prepare. We ‘re still staying at her condo. Nagpaalam rin naman ako sa kanya noon na lilipat na lang kami at maghahanap ng sarili naming malilipatan pero hindi siya pumay
Nanigas ang buo kong katawan nang sabihin iyon ni Kelvin. Uuwi na siya? After four long years ay ngayon lang siya uuwi? Hindi ko alam kung anong magiging reaksyon ko. Will I be happy that the love of my life will soon come back home? Pero bakit parang hindi ako toally masaya? Masakit e. sobrang sakit dito sa may bandang dibdib ko. Hindi ako agad nakakurap nang dahil sa sinabi ni Kelvin.Napansin niya iyon. “Okay ka lang ba?” nag-aalala niyang tanong.Napansin niya kasi na natigilan ako agad.“O-Oo. N-Nagulat lang ako at hindi makapaniwala.”“Kung ano man ang dahilan nang hindi niya agad pagbabalik, sigurado ako na malaking bagay iyon para maunawaan mo ang lahat.”Dumako ang mga mata ko kay Maxine na nilalaro ang ball pen sa table ko while she keeps on licking on her lollipop. “Kung ano man ang dahilan niya, kailangan ko iyong marinig na sa kanya mismo, Kelvin. In order for me to assess kung dapat ko ba iyong tanggapin. Dahil kapag binigyan niya ako ng isang basurang sagot, ibabasur